Share

บทที่ 1009

Author: กระจอก
ฉู่เฉินสำรวจเรือนร่างอันเย้ายวนของหลินเยว่หรู ก่อนจะกวาดตามองใบหน้ารูปไข่ที่ยังคงยังสวยไม่สร่าง ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกล่าวว่า “คุณนายลั่ว คุณคงไม่ได้คิดจะสู้กันจนตายไปข้างหนึ่งกับผมจริงๆ หรอกนะ?”

“ถุย!”

หลินเยว่หรูถ่มน้ำลายอย่างรุนแรง กล่าวว่า “วันนี้ไม่ว่ายังไงก็ต้องเอาคืนฝ่ามือเมื่อกี้ให้ได้!”

เธอทั้งอายทั้งโกรธ

แต่สิ่งที่ทำให้เธอรับไม่ได้ที่สุดก็คือฝ่ามือของฉู่เฉินเมื่อกี้ เหมือนการโยนก้อนหินก้อนใหญ่ลงในสระน้ำที่สงบนิ่ง ทำให้ประกายไฟที่ถูกเก็บไว้ในใจมานานหลายปีลุกโชนขึ้นมาทันที

ตอนนี้หลินเยว่หรูโกรธจัด ความรู้สึกที่ทั้งอยาก ทั้งเกลียด และทำอะไรฉู่เฉินไม่ได้นั้น ใกล้จะทำให้เธอคลั่งอยู่แล้ว

“ทำไม คุณนายลั่วไม่อยากช่วยลูกชายของคุณแล้วเหรอ?”

ฉู่เฉินยกยิ้มมุมปาก ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะกล่าวต่อ “แม้จะเป็นหญิงวัยกลางคน แต่คุณนายลั่วก็ยังคงสวยโดยธรรมชาติ ทำให้ผู้คนหลงใหล”

ซี้ด!

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ลั่วเทียนเต๋อก็รู้สึกแย่มาก

ฉู่เฉินเด็กเลวนี่ ต่อหน้าคนตั้งมากมาย ยังกล้ามาจีบภรรยาของเขา?

“เยว่หรู อย่าไปฟังเจ้าเด็กนี่พูดจาเหลวไหลเลย ถ้าไม่ได้จริงๆ เรา... เราก็ส่งลูกไปที่วังเทียนเจี้ยน พวกเ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1212

    พอเห็นสายเรียกเข้าว่าเป็นหลี่ซินหลาน จึงรับโทรศัพท์“คุณฉู่คะ แย่แล้วค่ะ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เมื่อกี้ผู้นำตระกูลสวี่จากเมืองชิงหลงมาที่นี่ และยังวางแผนลับกับอู๋อิงฉยงอยู่ในห้องตั้งนาน ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาตั้งใจจะวางแผนทำร้ายคุณค่ะ!”ขณะกล่าว หลี่ซินหลานก็เล่าทุกสิ่งที่ตัวเองได้ยินให้ฉู่เฉินฟังตามความเป็นจริงฉู่เฉินฟังไปก็ยิ้มเยาะไป “โอ้? อู๋อิงฉยงช่างกล้าจริงๆ ดูเหมือนว่าผู้นำตระกูลอู๋ก็ควรจะเปลี่ยนคนได้แล้ว คุณสนใจตระกูลอู๋ไหมครับ?”อะไรนะ?เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่ซินหลานก็ดีใจมาก!ที่จริงแล้ว เธออยากจะสลัดอู๋อิงฉยงและไปค้นหาความสุขของตัวเองมานานแล้วแต่ปัญหาคือการหาคนรวยอย่างอู๋อิงฉยงนั้นยากเกินไป ยิ่งกว่านั้นเธอยังให้กำเนิดลูกชายกับตระกูลอู๋แล้ว จะให้เธอทิ้งลูกชายและออกไปตัวเปล่าเลยก็คงไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?แต่จากที่ฟังความหมายของฉู่เฉิน อยากหนุนให้เธอนั่งตำแหน่งผู้นำตระกูลอู๋!“ฉัน... ฉันจะฟังคุณทุกอย่าง ถ้าฉันได้เป็นคนดูแลทั้งตระกูลอู๋ได้ หลังจากนี้คุณจะมาค้างคืนที่ตระกูลอู๋เมื่อไหร่ก็ย่อมได้...”แม้จะคุยกันทางโทรศัพท์ ฉู่เฉินก็ยังสัมผัสได้ถึงความเย้ายวนจากภายในของหลี่ซินหลาน

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1211

    “ไม่...ไม่เอาแล้ว”หานอวี้และถานอวี้ซานกล่าวแทบจะพร้อมกันและส่ายศีรษะซ้ำๆนี่น่าตื่นเต้นเกินไป พวกเธอเคยเจอสถานการณ์ใหญ่แบบนี้มาก่อนที่ไหน?จึงปฏิเสธ ‘ความหวังดี’ ของฉู่เฉินโดยไม่แม้แต่จะคิดและต้วนหลิงเวยที่ยืนอยู่ข้างๆ กลับกล่าวด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม “นายท่าน ร่วมด้วยได้จริงๆ เหรอคะ?”ซ่งหนิงซวงรู้สึกชาไปทั้งตัว รู้สึกว่าฉู่เฉินเล่นใหญ่ขนาดนี้ที่บ้านเลยเหรอ?“ได้สิ ชวนพี่สาวของเธอมาด้วย พี่น้องที่ดีควรรู้จักแบ่งปันความสุข!”กล่าวจบ ฉู่เฉินก็โอบไหล่หอมของซ่งหนิงซวงและเดินตรงไปยังห้องนอนชั้นสองเมื่อต้วนหลิงเวยได้ยินก็แสดงสีหน้ายินดี ก่อนทิ้งหานอวี้และถานอวี้ซานสองสาวไว้ แล้วรีบวิ่งออกจากห้องรับแขกไปชั่วขณะนั้น ทั้งห้องรับแขกก็เงียบสงัดหานอวี้และถานอวี้ซานต่างถือถ้วยชาด้วยสีหน้าประหม่า และจิบชาเบาๆ เพื่อสงบสติอารมณ์สิ่งที่เห็นและได้ยินที่บ้านของฉู่เฉินในวันนี้ ทำให้พวกเธอได้เปลี่ยนแปลงความเข้าใจที่พวกเธอมีต่อโลกนี้ไปอย่างสิ้นเชิง!……อีกด้านหนึ่ง ปรมาจารย์ว่านเจี้ยนและฮว่าเทียนเจินเหรินก็เดินออกจากตำหนักว่านเจี้ยเสินอย่างพึงพอใจเช่นกันเมื่อมาถึงประตู ฮว่าเทียนเจินเหรินก

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1210

    “คือว่า...คุณฉู่คะ ให้ฉันหนึ่งเม็ดได้ไหมคะ?” หานอวี้ยอมขอร้องด้วยสีหน้าย่ำแย่ ฉู่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วพยักหน้าเอ่ยว่า “ได้อยู่แล้ว แต่ว่า คุณต้องจูบผมหนึ่งทีนะ!” ว่าไงนะ?หานอวี้ได้ยินคำพูดนี้ นัยน์ตางดงามก็เคร่งขรึมขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยโดยที่ดวงหน้าเล็กซีดเผือดเล็กน้อยว่า “คุณฉู่ นี่คุณหมายความว่ายังไง!” “ก็ไม่มีความหมายอะไร ความหมายตามตัวอักษรเลย เราต่างก็เป็นหมอ น่าจะเข้าใจดีถึงหลักการผู้ที่มีศรัทธาก็จะได้รับการเยียวยาใช่ไหมล่ะ?” ฉู่เฉินเอ่ยปากพูดอย่างเฉยชาว่า “ก่อนหน้านี้คุณมีอคติกับผมสารพัด ผมก็ต้องเก็บดอกเบี้ยนิดหน่อยอยู่แล้วสิ คุณคิดว่าไงล่ะ?” นี่...หานอวี้สูดลมหายใจลึก กัดฟันกรอดแล้วเอ่ยอย่างแน่วแน่ว่า “ได้ ฉันตกลง แต่คุณห้ามคืนคำนะ!”ฉู่เฉินหัวเราะหึ ๆ เขย่าขวดยาใบเล็กนั้นแล้วพูดว่า “ในนี้มียาโลหิตวิญญาณอยู่สิบเม็ด ผมยังไม่ถึงกับต้องคืนคำหรอก มาหรอก!” ฉู่เฉินพูดพลางยื่นมือไปดึงแขนของหานอวี้ ก่อนจะดึงเธอเข้ามาใกล้ ๆ มองริมฝีปากเล็กแดงสดของหานอวี้ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหยอกเย้าหานอวี้สูดลมหายใจลึก ค่อย ๆ เขยิบเข้าไปใกล้ฉู่เฉินอย่างไม่เต็มใจยังไม่ทันที่เธอจะเข้

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1209

    ถึงแม้ถานอวี้ซานกับหานอวี้ไม่อยากยอมรับ แต่ความจริงก็เป็นเหมือนที่ซ่งหนิงซวงกล่าวไว้ แม้แต่พวกเธอเองก็ไม่อาจหาเหตุผลออกมาได้จริง ๆ ว่าทำไมนักพรตชิงเสียถึงต้องฆ่าฉู่เฉินด้วย!เวลานี้เองนักพรตชิงเสียเห็นโลหิตพลังชีวิตทั่วทั้งร่างตัวเองโดนดูดจนเหือดแห้งไปหมดแล้ว เธอก็ตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตว่า “คนแซ่ฉู่! ฉันขอสาปแช่งให้แกไม่ตายดี!”“แล้วก็ซ่งหนิงซวง คนสารเลวอกตัญญูอย่างแก แกก็อย่าได้...” ยังไม่ทันที่เธอจะกล่าวจบ เธอก็สิ้นใจไปโดยสิ้นเชิงตุบ!ศพแห้งเหี่ยวล้มลงไปกองกับพื้นทันที จากนั้นดอกบัวโลหิตสองดอกนั้นก็หายไป!เมื่อเห็นฉากนี้ ถานอวี้ซานกับหานอวี้ก็ตกใจยกใหญ่ มองฉู่เฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อนั่นมันยอดฝีมือระดับควบแก่นแท้ขั้นสองที่น่าสะพรึงกลัวเชียวนะ ฉู่เฉินกลับฆ่านักพรตชิงเสียได้โดยไม่สิ้นเปลืองแรงเลยเนี่ยนะ?แถมยังใช้วิธีการที่น่ากลัวที่สุดแบบนี้สังหารอีก!“พวกคุณว่ายังไงล่ะ จะสู้ตายกับผม? หรือว่าจะเข้าไปนั่งดี?” ฉู่เฉินเอ่ยกับพวกซ่งหนิงซวงสามคนพลางยิ้มยิงฟัน“ถึงยังไง...ฉันก็ไม่มีทางเป็นศัตรูกับคุณหรอก!” ซ่งหนิงซวงเอ่ยอย่างจริงจังมากถานอวี้ซ

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1208

    ไม่ว่าจะพูดอีกอย่างไรนี่ก็เป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับควบแก่นแท้ขั้นสอง ฉู่เฉินไม่อยากสิ้นเปลืองแบบนี้!ถ้าเกิดดูดเธอเข้าไปในหลุมดำจริง ๆ ฉู่เฉินก็ตักตวงไม่ได้แม้แต่ขนสักเส้นแต่ถ้าใช้บัวโลหิตดูดพลังบำเพ็ญเพียรและโลหิตพลังชีวิตของเธอก็จะมีประโยชน์ต่อฉู่เฉินจนไม่อาจจินตนาการได้!ถึงแม้ยังไม่อาจทำให้ฉู่เฉินทะลวงไปถึงระดับควบแก่นแท้ขั้นสองได้ทันที แต่อย่างน้อยก็ทำให้พลังบำเพ็ญเพียรของฉู่เฉินรุดหน้าอย่างมากได้! ไม่ว่าอย่างไรนักพรตชิงเสียก็คิดไม่ถึงว่าฉู่เฉินสามารถใช้วิชาเต๋าพร้อมกันสองอย่าง เธอตกตะลึงขณะเดียวกันก็กำลังคิดจะหันกายหนีไป แต่ก็จนปัญญา ร่างกายของเธอโดนแรงดูดอันน่าสะพรึงกลัวตรึงไว้แน่นอยู่กับที่ ไม่อาจขยับเขยื้อนได้เลย ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งสติกลับมา ปลายหนามของดอกบัวสีเลือดก็แทงเข้าไปในยอดอกชูชันคู่นั้นของเธอทันที! พรวด!ดอกบัวโลหิตปลิวว่อน นักพรตชิงเสียส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนออกมาอย่างน่าสยดสยองสุดขีด“เป็นไปไม่ได้...แกอยู่ระดับควบแก่นแท้ขั้นหนึ่งแท้ ๆ ทำไมถึง...” เธอเบิกตามองพลังวิญญาณและโลหิตพลังชีวิตภายในร่างกายตัวเองไหลออกไปอย่างบ้าคลั่ง ดวงหน้าเกลี้ยงเกลาของนักพรตช

  • ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห   บทที่ 1207

    “แก!”นักพรตชิงเสียโดนฉู่เฉินด่าเป็นชุดเหมือนปืนกล ดวงหน้าชราที่บำรุงจนเรียบเนียนชุ่มฉ่ำเขียวสลับขาวขึ้นมา หางตาแทบจะปริแตกแล้ว! “แกอะไรล่ะ!”ฉู่เฉินเอ่ยปากพูดด้วยสีหน้าไม่แยแส “แค่ทางเดินร่มรื่นเล็ก ๆ ของคุณ ไม่รู้ว่าถูกคนแวะเวียนมากี่คนนานแล้ว? เกรงว่าคงเหยียบจนทางเดินทรุดไปแล้วละมั้ง!”“ถึงคุณให้ผมเล่นฟรี ๆ ผมยังไม่อยากหลั่งเหงื่อใส่ตัวคุณเลย!”“สกปรก!”พรวด!นักพรตชิงเสียโกรธฉู่เฉินจะแทบจะกระอักเลือดแล้ว!เธอถอยหลังติดต่อกันหลายก้าว มือที่กุมกระบี่สั่นระริกไม่หยุดซ่งหนิงซวงกับพวกถานอวี้ซานต่างก็ตกตะลึงกับคำพูดของฉู่เฉินพวกเธอรู้แค่ว่าปกติฉู่เฉินไม่เห็นหัวใคร กำเริบเสิบสานนิดหน่อย แต่คิดไม่ถึงว่าฉู่เฉินจะด่าคนได้แรงขนาดนี้!“แกพูดจาเหลวไหลสิ้นดี!”นักพรตชิงเสียครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ถึงค่อยเค้นคำพูดที่ไม่มีแรงโจมตีเลยสักนิดเดียวแบบนี้ออกมาฉู่เฉินหัวเราะหยัน เอ่ยด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความดูแคลนว่า “พูดจาเหลวไหลหรือไม่ คุณรู้อยู่แก่ใจดี!” “บังเอิญมากเลย วิชาที่ผมฝึกก็เป็นวิชาบำเพ็ญคู่เหมือนกัน คุณหลอกพวกเด็กสาวไร้ประสบการณ์อย่างพวกซ่งหนิงซวงได้” “แต่อยู่ต่อหน้าผม คุณ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status