“คือว่า...คุณฉู่คะ ให้ฉันหนึ่งเม็ดได้ไหมคะ?” หานอวี้ยอมขอร้องด้วยสีหน้าย่ำแย่ ฉู่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วพยักหน้าเอ่ยว่า “ได้อยู่แล้ว แต่ว่า คุณต้องจูบผมหนึ่งทีนะ!” ว่าไงนะ?หานอวี้ได้ยินคำพูดนี้ นัยน์ตางดงามก็เคร่งขรึมขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยโดยที่ดวงหน้าเล็กซีดเผือดเล็กน้อยว่า “คุณฉู่ นี่คุณหมายความว่ายังไง!” “ก็ไม่มีความหมายอะไร ความหมายตามตัวอักษรเลย เราต่างก็เป็นหมอ น่าจะเข้าใจดีถึงหลักการผู้ที่มีศรัทธาก็จะได้รับการเยียวยาใช่ไหมล่ะ?” ฉู่เฉินเอ่ยปากพูดอย่างเฉยชาว่า “ก่อนหน้านี้คุณมีอคติกับผมสารพัด ผมก็ต้องเก็บดอกเบี้ยนิดหน่อยอยู่แล้วสิ คุณคิดว่าไงล่ะ?” นี่...หานอวี้สูดลมหายใจลึก กัดฟันกรอดแล้วเอ่ยอย่างแน่วแน่ว่า “ได้ ฉันตกลง แต่คุณห้ามคืนคำนะ!”ฉู่เฉินหัวเราะหึ ๆ เขย่าขวดยาใบเล็กนั้นแล้วพูดว่า “ในนี้มียาโลหิตวิญญาณอยู่สิบเม็ด ผมยังไม่ถึงกับต้องคืนคำหรอก มาหรอก!” ฉู่เฉินพูดพลางยื่นมือไปดึงแขนของหานอวี้ ก่อนจะดึงเธอเข้ามาใกล้ ๆ มองริมฝีปากเล็กแดงสดของหานอวี้ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหยอกเย้าหานอวี้สูดลมหายใจลึก ค่อย ๆ เขยิบเข้าไปใกล้ฉู่เฉินอย่างไม่เต็มใจยังไม่ทันที่เธอจะเข้
ถึงแม้ถานอวี้ซานกับหานอวี้ไม่อยากยอมรับ แต่ความจริงก็เป็นเหมือนที่ซ่งหนิงซวงกล่าวไว้ แม้แต่พวกเธอเองก็ไม่อาจหาเหตุผลออกมาได้จริง ๆ ว่าทำไมนักพรตชิงเสียถึงต้องฆ่าฉู่เฉินด้วย!เวลานี้เองนักพรตชิงเสียเห็นโลหิตพลังชีวิตทั่วทั้งร่างตัวเองโดนดูดจนเหือดแห้งไปหมดแล้ว เธอก็ตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตว่า “คนแซ่ฉู่! ฉันขอสาปแช่งให้แกไม่ตายดี!”“แล้วก็ซ่งหนิงซวง คนสารเลวอกตัญญูอย่างแก แกก็อย่าได้...” ยังไม่ทันที่เธอจะกล่าวจบ เธอก็สิ้นใจไปโดยสิ้นเชิงตุบ!ศพแห้งเหี่ยวล้มลงไปกองกับพื้นทันที จากนั้นดอกบัวโลหิตสองดอกนั้นก็หายไป!เมื่อเห็นฉากนี้ ถานอวี้ซานกับหานอวี้ก็ตกใจยกใหญ่ มองฉู่เฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อนั่นมันยอดฝีมือระดับควบแก่นแท้ขั้นสองที่น่าสะพรึงกลัวเชียวนะ ฉู่เฉินกลับฆ่านักพรตชิงเสียได้โดยไม่สิ้นเปลืองแรงเลยเนี่ยนะ?แถมยังใช้วิธีการที่น่ากลัวที่สุดแบบนี้สังหารอีก!“พวกคุณว่ายังไงล่ะ จะสู้ตายกับผม? หรือว่าจะเข้าไปนั่งดี?” ฉู่เฉินเอ่ยกับพวกซ่งหนิงซวงสามคนพลางยิ้มยิงฟัน“ถึงยังไง...ฉันก็ไม่มีทางเป็นศัตรูกับคุณหรอก!” ซ่งหนิงซวงเอ่ยอย่างจริงจังมากถานอวี้ซ
ไม่ว่าจะพูดอีกอย่างไรนี่ก็เป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับควบแก่นแท้ขั้นสอง ฉู่เฉินไม่อยากสิ้นเปลืองแบบนี้!ถ้าเกิดดูดเธอเข้าไปในหลุมดำจริง ๆ ฉู่เฉินก็ตักตวงไม่ได้แม้แต่ขนสักเส้นแต่ถ้าใช้บัวโลหิตดูดพลังบำเพ็ญเพียรและโลหิตพลังชีวิตของเธอก็จะมีประโยชน์ต่อฉู่เฉินจนไม่อาจจินตนาการได้!ถึงแม้ยังไม่อาจทำให้ฉู่เฉินทะลวงไปถึงระดับควบแก่นแท้ขั้นสองได้ทันที แต่อย่างน้อยก็ทำให้พลังบำเพ็ญเพียรของฉู่เฉินรุดหน้าอย่างมากได้! ไม่ว่าอย่างไรนักพรตชิงเสียก็คิดไม่ถึงว่าฉู่เฉินสามารถใช้วิชาเต๋าพร้อมกันสองอย่าง เธอตกตะลึงขณะเดียวกันก็กำลังคิดจะหันกายหนีไป แต่ก็จนปัญญา ร่างกายของเธอโดนแรงดูดอันน่าสะพรึงกลัวตรึงไว้แน่นอยู่กับที่ ไม่อาจขยับเขยื้อนได้เลย ยังไม่ทันที่เธอจะตั้งสติกลับมา ปลายหนามของดอกบัวสีเลือดก็แทงเข้าไปในยอดอกชูชันคู่นั้นของเธอทันที! พรวด!ดอกบัวโลหิตปลิวว่อน นักพรตชิงเสียส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนออกมาอย่างน่าสยดสยองสุดขีด“เป็นไปไม่ได้...แกอยู่ระดับควบแก่นแท้ขั้นหนึ่งแท้ ๆ ทำไมถึง...” เธอเบิกตามองพลังวิญญาณและโลหิตพลังชีวิตภายในร่างกายตัวเองไหลออกไปอย่างบ้าคลั่ง ดวงหน้าเกลี้ยงเกลาของนักพรตช
“แก!”นักพรตชิงเสียโดนฉู่เฉินด่าเป็นชุดเหมือนปืนกล ดวงหน้าชราที่บำรุงจนเรียบเนียนชุ่มฉ่ำเขียวสลับขาวขึ้นมา หางตาแทบจะปริแตกแล้ว! “แกอะไรล่ะ!”ฉู่เฉินเอ่ยปากพูดด้วยสีหน้าไม่แยแส “แค่ทางเดินร่มรื่นเล็ก ๆ ของคุณ ไม่รู้ว่าถูกคนแวะเวียนมากี่คนนานแล้ว? เกรงว่าคงเหยียบจนทางเดินทรุดไปแล้วละมั้ง!”“ถึงคุณให้ผมเล่นฟรี ๆ ผมยังไม่อยากหลั่งเหงื่อใส่ตัวคุณเลย!”“สกปรก!”พรวด!นักพรตชิงเสียโกรธฉู่เฉินจะแทบจะกระอักเลือดแล้ว!เธอถอยหลังติดต่อกันหลายก้าว มือที่กุมกระบี่สั่นระริกไม่หยุดซ่งหนิงซวงกับพวกถานอวี้ซานต่างก็ตกตะลึงกับคำพูดของฉู่เฉินพวกเธอรู้แค่ว่าปกติฉู่เฉินไม่เห็นหัวใคร กำเริบเสิบสานนิดหน่อย แต่คิดไม่ถึงว่าฉู่เฉินจะด่าคนได้แรงขนาดนี้!“แกพูดจาเหลวไหลสิ้นดี!”นักพรตชิงเสียครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ถึงค่อยเค้นคำพูดที่ไม่มีแรงโจมตีเลยสักนิดเดียวแบบนี้ออกมาฉู่เฉินหัวเราะหยัน เอ่ยด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความดูแคลนว่า “พูดจาเหลวไหลหรือไม่ คุณรู้อยู่แก่ใจดี!” “บังเอิญมากเลย วิชาที่ผมฝึกก็เป็นวิชาบำเพ็ญคู่เหมือนกัน คุณหลอกพวกเด็กสาวไร้ประสบการณ์อย่างพวกซ่งหนิงซวงได้” “แต่อยู่ต่อหน้าผม คุณ
เมื่อซ่งหนิงซวงโทรศัพท์ไปอีกเป็นครั้งที่สอง ก็พบว่าทางฝั่งฉู่เฉินปิดเครื่องไปแล้ว!“เกลียดชะมัด! ถะ...ถ้าฉันสนใจความเป็นความตายของคุณอีก ฉันจะเขียนคำว่าซ่งกลับหัวเลย!”พอเห็นซ่งหนิงซวงดูโกรธไม่ไหวแล้ว เฉินเยว่เอ๋อร์ก็เอ่ยปลอบใจเบา ๆ ว่า “ท่านขุนพลคะ ในเมื่อฉู่เฉินไม่เห็นค่าแบบนี้ คุณก็...” “หุบปาก! ขับรถของคุณไปเถอะ!”ซ่งหนิงซวงถลึงตาใส่เฉินเยว่เอ๋อร์อย่างดุดันเฉินเยว่เอ๋อร์โดนด่าจนอึ้งไป รีบเงียบเสียง จะกล้าพูดมากอีกที่ไหนกัน?.....ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่า ฉู่เฉินตีบั้นท้ายลูกท้อที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อของการทำงานหนักดวงหน้าเล็กของลู่เชี่ยนกำลังแดงก่ำ อ้าปากเล็ก ๆ นิดหน่อย หอบหายใจแรง ๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความสุข ร่างกายสั่นระริก ส่งเสียงครวญครางอยู่หลายที ก่อนจะพลิกตัวนอนหลับไปครั้งนี้เธอถูกฉู่เฉินปราบโดยสิ้นเชิงแล้ว การต่อสู้อันดุเดือดนานกว่าสองชั่วโมงทำให้ลู่เชี่ยนถึงจุดสุดยอดหลายครั้ง จนกระทั่งตอนนี้ เธอถึงค่อยเข้าใจว่าการเป็นผู้หญิงมีความสุขมากแค่ไหน!ในตอนนี้เอง ต้วนหลิงเสวี่ยรีบวิ่งเข้ามาในห้อง มองลู่เชี่ยนที่นอนหลับลึกก่อนแวบหนึ่ง จากนั้นถึงค่อยตั้งสติแล้วพูดกับฉู่เฉิน
อาจารย์ถึงกับให้เธอฆ่าฉู่เฉินเลยเหรอ?ซ่งหนิงชวงไม่เข้าใจจริง ๆ ฉู่เฉินกับวังจื่อเซียวไม่เคยมีความแค้นต่อกัน ทำไมอาจารย์ถึงดึงดันจะให้ฉู่เฉินตายให้ได้ล่ะ? “ทำไม เธอไม่เต็มใจเหรอ?”นักพรตชิงเสียมองซ่งหนิงซวงที่ทำสีหน้าลังเล แววตาเคร่งขรึมขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเย็นชา“ศิษย์ไม่กล้าค่ะ!”แม้ในใจของซ่งหนิงซวงจะมีไม่เต็มใจเป็นร้อย แต่ก็ยากจะขัดคำสั่งของอาจารย์!ยิ่งไปกว่านั้น เธอเติบโตมาในวังจื่อเซียว นักพรตชิงเสียเป็นทั้งอาจารย์ของเธอ และเป็นพ่อแม่ของเธอ! “งั้นยังไม่นำทางไปอีกล่ะ?” นักพรตชิงเสียพูดจบก็ลุกขึ้นมาทันที จับจ้องไปที่ซ่งหนิงซวงด้วยสายตาเย็นเยียบเวลานี้บรรยากาศทั่วทั้งห้องโถงตึงเครียดถึงขีดสุดแล้วแม้แต่ถานอวี้ซานกับหานอวี้ก็ยังสัมผัสได้ถึงจิตสังหารราง ๆ รอบตัวนักพรตชิงเสียเกรงว่าขอเพียงซ่งหนิงซวงกล้าพูดคำว่าไม่อีกแค่คำเดียว พวกเธอไม่สงสัยเลยสักนิดว่านักพรตชิงเสียจะลงมือกับซ่งหนิงซวงโดยไม่ลังเล!“หนิงซวง ยังไม่รีบนำทางให้อาจารย์อีก!”ถานอวี้ซานดึงชายเสื้อของซ่งหนิงซวง แล้วเอ่ยเสียงเบาซ่งหนิงซวงกัดฟันกรอด ครุ่นคิดอยู่เนิ่นนานถึงค่อยก้มหน้าพูดว่า “ค่ะ ศิษย์จะเ