로그인공유
ทวีเป็นใคร
최신 업데이트:
2024-10-13 18:59:02"อีเอ!!มึงโอนมาหรือยัง อ่านข้อความ กูมั่งไม้"
เสียงแม่แว๊ดแหวจากปลายสาย ดูเร่งร้อนหงุดหงิด " เดี๋ยวก่อนแม่ เต้นอยู่ นี่เพิ่งเห็นโทรศัพท์ โทรมาเป็น 10 สายเลยนะเนี่ย รอก่อนนะแม่ เดี๋ยวออกไปโอนให้" พูดจบก็ อีเอก็รวบวิกถอดโยนโครมลงหน้ากระจก หรี่ตามองรูปลักษณ์ของตัวเอง นายทวีที่เติบโตมาจากเด็กชายทวีตอนนี้กลายเป็นน้องเอ กระเทยหน้าสวยศัลยกรรมกว่า 10 ครั้ง นมปลอมไซส์ 400 cc และใบหน้า ที่พอก ด้วย เครื่องสำอาง หนาประมาณกระดาษ A4 100 แผ่น " มึงรีบไปโอนเลย เดี๋ยวแม่กับพี่ โดนเขายำเอานะ อีลูกเนรคุณ มึงอยากได้แบบนี้เหรอ มึงอยากเห็นกูโดนเขาซ้อมหรือไง" เสียงแหลมปรี๊ดของแม่ ปวดประสาทยิ่งนัก นี่ก็คงเหมือนเดิม พากันกับพี่ชาย 2 คน แอบไปคาสิโนที่เขมร แล้วก็คงเสียกันยับเยิน จนไม่เหลือตังจ่าย "กี่บาทแม่" ปากพูดมือคว้า ครีมเช็ดเครื่องสำอาง ใช้สำลีควักลวกๆ ถูปาดๆไปตามหน้า "ลูกเวรไม่ได้อ่านที่กู ไลน์ ไปเลย แสนนึง รีบด้วยนะ ตอนนี้ไอ้ปีเตอร์มันให้กูไปรอบนห้องอยู่ ถ้ามึงช้ากูลำบากแน่ " "ค่ะแม่" ตอบเสร็จรีบกดวางทันที ถอนใจเฮือกใหญ่ แม่จะโทรหาก็ตอนเวลาแบบนี้เท่านั้น เวลาที่ต้องการเงิน ถอดคอร์เซ็ทรัดเอว แกะกระดุมชุดเต้น ดึงแควกถุงน่องไม่ต้องเสียเวลาถอดมัน คว้ากางเกงยีนส์เสื้อยืดใส่คลุม ดึงกระเป๋าถือออกจากล็อกเกอร์แล้วรีบแผ่น เสียงเพื่อนสาวในห้องเดียวกัน ตระโกนตามไล่หลังมา "อีเอรีบไปไหนเนี่ย" เฮียเพชรเขารอคุยกับมึงอยู่นะ ซื้อดอกไม้มาให้มึงด้วย "โหนกมึงรับหน้าไปก่อนเลยเดี๋ยวกูออกประตูหลัง แม่กูรีบ ติดอยู่ที่บ่อนเขมร" "แต่เฮียเค้าาาาาา...." โดยที่ไม่ได้สนใจคำพูดต่อของเพื่อน ทิ้งให้เป็นเสียงแว่วไวปานลมพัดเธอกระชากประตูห้องแต่งตัว แล้วเผ่นโผนเหมือนแมวป่า ทางเดินมืดอึมครึมหลังเวทีคาบาเรต์ ไฟเหลืองซีด ดวงเดียวที่ยังติดอยู่ วิ่งซอยเท้า ตาเงยมองป้ายตัวแดงไกลๆที่เขียนว่า Exit ปึ๊ก..โครม!! เอถลาไปข้างหน้าสองมือป่ายปาดหาหลักยึด แล้วมือใหญ่ดุจคีมแข็งคว้าท่อนแขน อีกมือรวบ เอวลากเข้าหาตัว แล้วหน้าเธอก็ปะทะกระแทกกับ เสื้อโปโล สีขาว เฮีย!!!( เกือบหลุดคำสำคัญออกไปแล้ว) "อ้า...พี่เพชร มาได้ไงคะ" หลบสายตาเขามองลงต่ำ เห็นรอยแป้งสีเนื้อเปื้อนบนเสื้อ และช่อดอกกุหลาบที่ตกอยู่ที่พื้น "รีบไปไหนน้องคงรีบมากเลยสิ ถ้าพี่ไม่คว้าไว้ป่านนี้คงหน้าแหกได้ไปผ่าใหม่อีกรอบ" "ค่ะๆเอขอโทษ น้องรีบออกไปหาตู้ atm โอนเงินให้แม่ค่ะ พอดีแม่ติดอยู่ที่บ่...บ่อน เอ้ย.. ติดตังค์เพื่อนค่ะ " เสี่ยเพชรก้มลงคว้าช่อดอกกุหลาบ ที่พื้น ก็ช่อธรรมดาอย่างที่ขายกันหน้าคาบาเรต์นั่นแหละ ยัดใส่มือเธอ ทำตาหรี่เสียงเข้ม " โหนกไม่ได้บอกเหรอ ว่าพี่แวะมา รึคิดจะหนีพี่ ไปคุยกันบนรถ เสื้อเลอะหมดแล้วคงต้องไปเปลี่ยน ไหนบอกแม่จะให้โอนตังค์กี่บาท....บลา....บลา..." ในหัวของเอมึนงงไปหมดแล้ว เสี่ยเพชรเป็นผู้ชายที่พูดไม่หยุด หนุ่มใหญ่เชื้อสายจีน ตัวล่ำบึกบึน คิดจะได้อะไรก็ต้องได้แต่เขาเป็นสปอนเซอร์รายใหญ่ของเธอ จ่ายให้หมดตั้งแต่ทำนมทำหน้าจนถึงไปแปลงเพศ เธอได้แต่ โดนเขาลากมือ ให้เดินตามออกไป ถ้าเสี่ยมาหา ก็รู้ได้เลยว่าเขาต้องการอะไร นอกจากว่าเธอจะหลบทัน ซึ่งเธอกับเพื่อนรักโหนก ก็หาวิธีสับขาหลอกช่วยกันโดยตลอด เสี่ยเปิดประตูรถ สปอร์ต 2 ประตู สุดหรู ติดฟิล์มดำเข้มให้เธอเข้าไปนั่งก่อนค่อยวิ่งเหยาะกลับไปเปิดฝั่งตัวเอง สุภาพบุรุษจริ๊ง!!!อยู่กับเมียทำแบบนี้ไหมนะ เอคิดแบบเสียงสูงแล้วเบะปากนิดนึง เมื่อนั่งลงได้ยังไม่ทันคาดเข็มขัด เสี่ยก็เริ่มเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ มือขวาคว้าหมับเข้าที่อกข้างซ้ายของเธอ มือซ้ายรั้งหัวดึงเธอมาจูบ "ว้ายพี่เพชรทำไร.. นี่ลานจอดนะคนเพียบ" จริตจะก้านมันต้องมา เอามือดันอกเขาพอเป็นพิธี ดึงหน้าหนีนิดนึงให้ปากเค้าแค่โดนแก้ม กระตุ้นอารมณ์อยาก "เดี๋ยวก่อนได้ไหมคะ เอต้องรีบโอนเงินให้แม่" "เท่าไหร่ มาพี่โอนให้จากโทรศัพท์เลยไม่เสียเวลา" เสี่ยทำปากจุ๊กจิ๊ก เหมือนเริ่มหงุดหงิด คว้าโทรศัพท์บนคอนโซลหน้า มากดเปิดเครื่องด้วยลายนิ้วมือ มือซ้ายยังคงรั้งหัวเธอกดไว้บนไหล่ "แสนนึงค่ะ" เอทำเสียงอ่อน "อีเฮีย!!!....แม่เธอสร้างบ้านเหรอ"เค้าผลักหัวเธอออกจากอกทันที แต่ก็ยังกดโอนต่อ " ไปเปลี่ยนเสื้อที่คอนโดแล้วกัน น้องครีมต้องใช้คืนพี่แทนแม่แล้วนะ" พูดจบก็คว้ามือหมับลงที่เป้ากางเกง คืนนั้น ถ้ามีใครอยู่ที่ลานจอดก็จะเห็นรถสปอร์ตหรูเร่งเครื่องพุ่งออกไป ตามด้วยรถเก๋งโตโยต้าสีดำ ที่มีชาย 2 คน คนหนึ่งโยนบุหรี่ในมือทิ้งเอาเท้าขยี้ คนที่สองรีบถ่ายรูปท้ายรถหรูรูปสุดท้าย แล้วกระโดดขึ้นรถ ขับออกไปเช่นกัน คอนโดริมทะเลพัทยา ชั้น 39 มองออกไปเห็นโค้งหาด ไฟระยิบระยับสวยเหมือนฝัน เอหลบอยู่ที่มุมหนึ่งของระเบียง มีเสียงน้ำแว่วๆเสี่ยกำลัง อาบน้ำในห้องน้ำ "แม่หนูโอนไปแล้วนะ" "เออ.. ทีหลังมึงอย่าช้า กูเสียวโดนเขากระทืบแทบแย่" "แม่จะกลับเมื่อไหร่ บอกแม่แล้วใช่ไหม นี่ครั้งที่ 3 แล้วนะ " " อย่ามาริสอนแม่ ค่าน้ำนมกู อย่ามาเนรคุณ แล้วเวลามึงกลับมาบ้าน อย่าใส่กระโปรงกลับมานะกูอายคนเขา" แม่ กดวางสายไปเลย ทิ้งให้ปลายทางน้ำตาซึม เอปล่อยให้มันไหล หยดเป็นเม็ดลงพื้น ให้ลมทะเลพัดมันจนแห้งเหือด ตอนจำความได้ก็เป็นเด็กผู้ชายทั่วไป เล่นซนตามประสา ที่บ้านเป็นโรงสีข้าวอยู่จังหวัดสุรินทร์ อายุ 8 ขวบเดินกลับบ้านจากโรงเรียน เจอทั้งรถตำรวจทั้งเพื่อนบ้านอยู่เต็มหน้าบ้านไปหมด พี่วุธพี่ชายตัวสูงลูกป้าแม่บ้านบ้านเดินมากระซิบ " ไอ้เอพ่อมึงผูกคอตาย" สิ่งที่เห็นคือ พ่อนอนบนเตียงถูกเข็นออกจากบ้านมีผ้าสีขาวคลุม แม่เป็นลมพี่ชายประคองอยู่หน้าบ้าน เอซอยเท้าวิ่งไปกอดเอวแม่ "แม่จ๋าา...."ยังไม่ทันพูดจบประโยค รู้ตัวอีกทีก็กลิ้งเป็นขนุนไปอีกทางนึง พี่แป้งพี่ชายอายุ15ถีบโครมเข้าที่ลิ้นปี่ จุกอั๊ก สะอื้นน้ำตาไหลเป็นสาย ในความพร่าพรายน้ำตาสิ่งที่จำได้ดีคือสายตารังเกียจของแม่ ฉันคือลูกที่แม่เกลียด แต่ก่อนบ้านเรารวยมาก พ่อเป็นเจ้าของโรงสีข้าวใหญ่ แม่เป็นนางงามประจำจังหวัด แม่สวยเหมือนางฟ้า พ่อหลงแม่มาก ทำห้องแอร์ให้แม่นั่งคิดเงินตอนนั้นเป็นที่ฮือฮา ใครก็อยากมาซื้อข้าวมาดูเมียคนสวยของหลงจู้ ลูกชายคนแรกก็เป็นผู้ชาย พ่อก็ยิ่งภูมิใจรักหลงแม่เข้าไปอีก จนกระทั่งฉันเกิดมา แม่ก็เริ่มอ้วน ใบหน้ามีฝ้าขึ้น แม่เริ่มโทษว่าฉันเป็นต้นเหตุ หาเรื่องไม่เลี้ยงลูก ขอให้จ้างแม่บ้านมา ผิดกับพ่อที่เอ็นดูฉันมาตลอด พอได้ห้าขวบ ฉันอยากสวยเหมือนแม่แอบเอาลิปสติกมาเล่น แม่โกรธมากบอกพ่อว่าลูกกระเทยไม่อยากได้ จะให้เอาไปยกให้คนอื่น ประกอบกับช่วงนั้นเศรษฐกิจไม่ดีพ่อไม่สามารถเปย์แม่ได้เหมือนก่อน ยิ่งทำให้แม่ยิ่งหงุดหงิด ความเป็นอยู่ของฉันในบ้านก็ไม่ต่างจากลูกคนใช้ สุดท้ายพ่อต้องไปกู้เงินธนาคารมาหมุนใช้ในบ้านเพื่อพยุงฐานะและใช้อุดกิจการโรงสี ตอนพ่อผูกคอตาย เพราะมีหมายยึดที่ดิน มาแปะหน้าบ้าน พ่อเศร้ามากเพราะไม่สามารถรักษาทรัพย์สมบัติของตระกูลไว้ได้...ส่วนแม่โทษว่าลูกคนเล็กเป็นตัวซวยเหมือนเดิมแม่บ้านเล่าว่าพ่อทะเลาะกับแม่ใหญ่โต แล้วหายเข้าห้องเงียบไปกลับออกมาอีกทีก็บนเตียงของกู้ภัยแล้ว
โชคดีที่โรงสีขายทอดตลาดแล้วเหลือเงินมาจำนวนนึง และมีเงินที่ได้จากประกันชีวิตที่พ่อทำยกให้ฉันตอนเกิด แม่ขายบ้านเพราะทนสายตาคนแถวนั้นไม่ได้ แล้วย้ายเข้ากรุงเทพมาซื้อตึกอยู่กับน้าสาวที่ห้วยขวาง พี่แป้งได้มาเรียนมัธยมในกรุงเทพ ส่วนฉันแม่ส่งไปเก็บไว้ที่โรงเรียนกินนอนชายล้วนที่ชลบุรี บอกกับคนอื่นว่าเผื่อมันจะกลับมาเป็นผู้ชาย
최신 챕터
พระยายมราชกับฉ้น ไม่มีอะไรบังเอิญ
ภัทรดนัย จิตอารีย์ ตัวอักษรเขียนอย่างลวกๆเป็นชื่อนามสกุลติดลงบน แผ่นพลาสติก สายรัดข้อมือ ไกรสรเทวบุตรเดินวนไปวนมา อยู่ข้างเตียงในห้องฉุกเฉิน คนที่ทำให้แม่เล็กต้องมานอนอยู่ตรงนี้คือฉันเอง ตอนที่ฉันอ่านว่าจะต้องมารับวิญญาณฉันก็ลืมนึกไป ว่านี่คือแม่เล็กด้วยการงานรัดตัว เวรกรรมทำงานของมันเสมอไม่มีอะไรบังเอิญ ฉันนี่แหละ ต้นเหตุ ถ้าฉันไม่แปลงสารแม่เล็กก็ไม่กินยา เขาพึมพำพร่ำบ่นในใจเท้าก็เดินวนไปเวียนมาที่นี่มันโรงพยาบาล เหล่านายนิรยบาลเดินขวักไขว่ ทุกคนก็ล้วนแปลกใจเมื่อเห็นหัวหน้างานมาเดินวนเวียนอยู่ข้างเตียง ใครคนหนึ่งในห้องฉุกเฉิน พวกเค้าแอบกระซิบกระซาบกัน เบาๆเมียเก่า!แทนที่พญายมราชจะไม่ได้ยิน เสียงนั้นกับตรงมาเต็มหูกระแทกหัวใจ บ้าเอ้ย นาทีนี้มันไม่ใช่ความใคร่พิศวาสใดๆแล้วมันคือศักดิ์ศรี เราผู้เป็นนายแห่งผี จะไม่ให้เมียเก่าเราตายได้ไหมจะเปลี่ยภพภูมิให้เค้าได้ไหม ทำยังไงดีControl ผีได้แต่ Control คนเป็นไม่ได้ โธ่เอ๊ย แย่ที่สุดโมโหจนอยากจะเอาหมัดต่อยหน้าตัวเอง ยังไม่ทันจะได้ทำจริงๆก็มีหญิงวัยกลางคนในชุดทหาร เต็มยศ แหวกม่านพุ่งพรวดเข้ามา"โบว์ลูกรัก แม่ขอโทษ ขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่แม
พระยายมราชกับฉ้น ภรรยาคนเล็ก
ไกรเทวบุตรหลุดจากสมาธิ คืนร่างเป็นพญายมราช ร่างที่จำแลงแปลงกายไว้นั้นเพื่อจะให้กลมกลืนกับเด็กผู้ชาย วัยรุ่นในโรงเรียนนี้ก็หายไป ด้วยความตกใจที่เห็นแม่เล็กใน ชาตินี้ ด้วยความที่จะต้องติดตามจึงกระโดดข้ามรั้วโดยไม่ได้คิดว่าจะมีใครอยู่ตรงนั้นแม่เล็ก ต่อไปนี้จะเรียกว่าโบว์ ใบหน้าหมองคล้ำ เดินกอดอกสับเท้าอย่างว่องไวให้พ้นดงอโศก ไกรสรเทวบุตรแล่นลิ่วไล่ตาม แต่จังหวะแว๊บนึงก็เห็นคนสองคนซ่อนอยู่ เมื่อหันไปมอง มันก็เหมือนเห็นญาติอีก ใครกันนะ ไว้ก่อน ถ้าอยู่ที่นี่เดี๋ยวก็รู้ว่าใคร ได้แต่ยิ้มมุมปาก แล้วรีบตาม โบว์ไปก่อนที่จะคลาดสายตาโบว์หรือแม่เล็กในชาตินี้ เกิดเป็น เพศชาย แต่ข้างในหัวใจเป็นสตรี รู้ตัวว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่ 6 ขวบ แม่เป็นทหาร พ่อเป็นช่างรับเหมาก่อสร้าง ทุกคนแอนตี้ ความผิดเพศของเขา เมื่อพอรู้ความดีและอายุเข้าเกณฑ์เขาก็ถูกส่งมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่ชั้นอนุบาล ตอนเขาเกิดแม่มียศเพียงนายสิบ ต่อมา เป็นที่เมตตาเอ็นดูของนายทหารชั้นผู้ใหญ่ยศคงขึ้นเรื่อยๆมา ปัจจุบันแม่มียศถึงพันเอก ทำงาน ควบคุมด้านการเงิน อยู่ในกองบัญชาการ เป็นคนมี ลูกน้องเยอะและลักษณะนิสัย ระเบียบวินัยเป๊ะ และแค้นใจมากที่ลูกไม่ ไ
พระยายมราชกับฉ้น จังหวะนรกเวลานรก และคำศัพท์เกี่ยวกับภพภูมิ
"จังหวะนรก"หมายถึง เรื่องราวเลวร้ายที่เกิดอย่าง พอดิบพอดี เหมือนอย่างเช่น นายชัช กับอุณา ที่ดันโดนสังหารแบบจังหวะนรก ตายพร้อมกันทันที โดยไม่มีโอกาสสั่งลาด้วยกระสุนนัดเดียว"เวลานรก" หมายถึงเหตุการณ์เลวร้าย ที่ดันดำเนินไปอย่างเนิบช้า เพราะทุกอย่างในนรกช้า เวลาก็ช้ากว่า เมื่อเทียบกับเวลาของภพ มนุษย์ถึง 1 ปีต่อ 1 วัน ถ้าทีมงานนายนิรยบาล ที่มารับดวงวิญญาณ เกิดลืมของกลับไปที่นรกเพื่อไปเอาแล้วกลับมา ยังภพมนุษย์ ก็เพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว ในนรก ส่วนของการลงทัณฑ์ มืดดำหม่นหมอง เต็มไปด้วยมูกเลือด ความสยดสยองเกินบรรยาย ไม่ว่าจะเป็นเครื่องมือสำหรับฑัณฑ์ทรมาน หรือขุมนรกต่างๆ ก็ล้วนแต่ ไม่จรรโลงใจ พาให้เศร้าหมอง สูญเสียแรงบันดาลใจ และความสุข ซึ่งเป็นส่วนที่จะเอาไว้ลงโทษผู้ที่มีความผิดบาปอยู่แล้ว สำหรับนายนิรยบาล ถ้าได้รับเวรมารับวิญญาณบนโลก หรือได้เวลาพักผ่อน ก็มักจะขึ้นมา ผ่อนคลายกัน มักมีคำพูดในภพนรกว่า เทวดาเดินดิน มีต้นแบบมาจาก เทวดาผู้คุมเหล่านี้นี่เองที่มีรูปร่างงดงาม จะเนรมิตสิ่งใดก็ได้ ไม่จำเป็นต้องซื้อหาดังนั้นทีมงานที่ไปรับวิญญาณจึงชอบอ้อยอิ่งเที่ยวเล่น อยู่ที่เมืองมนุษย์ ถ้าเห็นใครงดงา
พระยายมราชกับฉ้น พัวพันผูกพันพันผูก
ถ้าความถึงวันก่อนที่ชัชเทวบุตรจะอุบัติมา 1 วัน เวลานรกพญายมราชไกรสรเทวบุตร ได้สำรวจร่างกายของตนเองและพบว่ารัศมีนั้นเปล่งแสงเรืองรองอย่างอัศจรรย์ มากกว่าทุกวัน ทุกคืนที่ผ่านมา เขาจึง อนุมานว่า เขาใกล้จะเปลี่ยนภพภูมิแล้ว เป็นข่าวดีอย่างที่สุด มองนาฬิกาทรายที่ใกล้มือ อีก 1 ชั่วโมงจะถึงเวลาดื่มน้ำทองแดงทันใดนั้นจึงเรียกดอกปาริชาติให้ผุดขึ้นมาบนมือ แล้วสูดดมกลิ่นย้อนรำลึกถึงชาติต่างๆครั้งเป็นมนุษย์ ครอบครัวของเรา ตั้งแต่ครั้งเราเป็นนายไกร ยังช่วยใครไม่หมดนะ เขาค่อยๆไล่เรียงแม่คนโต เกิดใหม่ เป็นฮิปโปที่แอฟริกา เราไปแนะนำให้ถือศีล 5 จนแม่คนโตตายแล้วไปเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง ตอนนี้ก็อายุ 50 กว่าแล้ว บวชเป็นชีตลอดชีวิต น่าจะได้ขึ้นสวรรค์แน่ แม่กลาง น่าจะเหนือกว่าเราเพราะตอนใช้ชีวิตร่วมกัน กับเรา เป็นคนทำดีมีศีลธรรมชอบทำโรงทาน ตายแล้วไปเกิดบนสวรรค์ ชั้นดาวดึงส์ มีวิมานอยู่ใกล้กับ พระเขี้ยวแก้วจุฑามณี ดีกว่าเราเสียอีกภาพหนึ่งปรากฏขึ้นในความทรงจำ ภรรยาคนเล็ก ด้วยการงานแห่งพระยายมราชที่รัดตัวทำให้ลืมไปแล้วตายแล้ว ผ่านไปหลายร้อยวันแล้วสินะ ถ้าเป็นมนุษย์ก็คง เป็นร้อยปี แม่คนเล็กอยู่ที่ไหนแล้ว เขารำ
พระยายมราชกับฉ้น ผูกพันสัญญา
ย้อนเวลากลับไปไกรสรเทวบุตร หรือเทวบิดร ของ ชัชเทวบุตร ตำแหน่ง ณ ขณะนั้นคือพญายมราช ผ่านวันคืนนับอสงไขย ในตำแหน่งนี้ 1 วันในนรกคือ 1 ปีในเมืองมนุษย์ เวลาของที่นี่มันเดินช้าช้ามากๆ เหล่าดวงวิญญาณ ต่อคิวกันให้เขาได้ตัดสินความ จนไม่มีเวลาได้คิดอย่างอื่น แต่หลายครั้งที่มีโอกาสเขาก็จะ เรียกดอกปาริชาติมาดม เพื่อให้ระลึกได้ว่า ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้ตำแหน่งพญายมราชไม่ใช่ตำแหน่ง ที่ต้องผ่านการเลือกสรร หรือตั้งขึ้นมา โดยผู้ใดผู้หนึ่ง แต่อุบัติเกิดขึ้นตามกรรมของผู้นั้น การที่เขาทำงานอยู่ตรงนี้เป็นระยะเวลานานมาก เป็นเพราะว่าไม่มีใครที่กรรมสัมพันธ์กัน และทำบุญ สร้างบาปเท่าเทียมกัน ตอนอยู่ในภพมนุษย์ ที่จะมาแทนเขาได้พอดี ระยะเวลาใน ตำแหน่งนี้ จึงนานกว่า ยมราชคนก่อนหน้าเขา ซึ่งแม้ถ้าเขาเองก็จำไม่ได้แล้ว ว่าเทวบิดรของเขาคือใคร ถ้าไม่เรียกดอกปาริชาติมาดม งานของเขายุ่งมาก และช่วงพักเบรคก็ต้องดื่มน้ำทองแดง ในบางทีเขาก็ลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเขาทำบาปอะไรมาเวรกรรมนั้นมีวิถีที่ประหลาดมหัศจรรย์มาก สามารถชั่งตวงวัด สิ่งที่จะเกิดขึ้นในถัดเวลาไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้นโดยบังเอิญเลย ทุกอย่างเป็นเพราะว่า การกระทำที่ทำไว้แล้
พระยายมราชกับฉ้น ถูกใจ
เมื่อเปิดประตูเข้าไปมีเสียงผู้ชายกรีดร้อง แบบสาวแตกในขณะที่พี่แป๊ดก็ร้องเหมือนกันโอ๊ย...อกอีแป้นแล่นลึกเข้าตึกใน แกโวยเสร็จก็หุ่งพรวดเข้าไปข้างในทันใดนั้นเอง ยังไม่ทันที่อีก 2 คนจะโผล่หน้าตามเข้าไปในห้อง รวมทั้งชัดเทวบุตรที่ต่อคิวเป็นคนที่ 4 ด้วย ทั้ง 3 ก็ต้องผงะออกมา เพราะประตูถูกเปิดสวนทาง สาวผมบลอนด์ยาว จะใส่ชุดแซกสั้นที่ดูไม่ค่อยจะเรียบร้อยเท่าไหร่ เอามือขวาปิดปาก มือซ้ายดึงชายกระโปรง แล้ววิ่งพรวดพราดสวนไปทันที. เสียงรองเท้าส้นสูงดังก้องไปทั่วบริเวณเมื่อพี่เรียมแทรกตัวเข้าไปได้ เอก็ตามไปติดๆ สิ่งที่เห็นคือ ผู้จัดการ นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ ด้านหลังโต๊ะทำงาน เป็นกระจกสูง มองเห็นวิวของเมืองพัทยาทั้งเมืองรวมทั้งโค้งชายหาดแสนสวย ผู้จัดการ เป็นชายไหล่กว้างตัวสูงเกือบ 2 เมตร ในชุดสูทหันหลัง และ มองเห็นภาพสะท้อนออกมาจากกระจกใส ทำท่าเหมือนกำลังใส่เข็มขัด ทั้ง 3 คนพี่แป๊ดเรียมและเอ ยืนเรียงกันหน้าโต๊ะเหมือนนักเรียนโดนครูฝ่ายปกครองเรียกมาทำโทษ พี่แป๊ดแก้มแดงไปจนถึงหู ส่วนพี่เรียมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เอก็เก้ๆกังๆ ชัชเทวบุตรลอยเลื่อนขึ้นไปนั่งบนโซฟา รอดูการแสดงอย่างใจจดใจจ่อ"เอาเงินมาส่
