Chapter 33

เขายืนอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยกมือขึ้นแตะใบหน้าราวกับว่าไม่เชื่อว่าฉันแค่สาดน้ำใส่หน้าเขา ก่อนที่ทุกคนจะดูหมิ่นเขา เขาใช้ฝ่ามือเช็ดใบหน้า จากนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นคนที่โกรธเกรี้ยว เขาเอาเสื้อที่เปียกอยู่ตอนนี้ออก แล้วเขาก็สะบัดมันไปในอากาศ ฉันถอนหายใจและหันหลังกลับไปและเก็บเหยือกเปล่าไว้บนโต๊ะข้างโซฟา

"พุทโธ่!" แม่พูดด้วยความตกใจ

"ทำไมคุณ!" ดูเหมือนว่าเขาจะไม่พอใจกับสถานการณ์อย่างชัดเจน ตามที่ฉันคาดการณ์ไว้ แขนของฉันถูกคว้าไว้ และฉันก็ถูกลากกลับไปที่ห้องโดยที่เขาพึมพำอะไรบางอย่างด้ว ความหงุดหงิด

"กล้าดียังไง?" เขาตะคอกใส่ฉัน ผลักฉันให้ชิดกับกำแพง

ฉันกอดหน้าอก และเขาก็จ้องมาที่ฉันขณะที่เขาใช้มือลูบผมที่เปียกของเขา

“กล้าดียังไงมาแกล้งผม? ผมเข้าใจว่าคุณจะไม่ได้รับสิ่งทีผมได้เตือนคุณก่อนหน้านี้” เขาชกกำแพงข้างใบหน้าของฉันซึ่งทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย อย่ากลัวไปเลย จูเลียต! อย่าปล่อยให้เขาครอบงำเธอ

“แค่สะบัด! แค่สะบัดนิ้ว ผมจะทำลายทุกสิ่ง คุณเข้าใจไหม? ผมสามารถทำลายทุกคนที่คุณรักและครอบครัวของคุณ” เขาโกรธจัดจากเสียงของเขา

"โอ้จริงเหรอ?" ฉันพูดและยกมือขึ้นเป็นครั้งแรก และในครั้งเดียว ฉันก็ผลักเ