“ถ้าเธอไม่ใช่อนิกาแล้วเธออยู่ที่ไหน” เขาถามฉัน.“ฉันไม่รู้! ฉันไม่สามารถบอกได้ แต่เราต้องการความช่วยเหลือจากใครสักคน และฉันก็พาเขามาที่นี่ด้วย” ฉันพูดแล้วจอห์นก็แปลกใจที่เห็นหน้าเขา“ไรเลย์?” เขาพึมพำจอห์นไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้พบกับฝูงอัลฟ่าแห่งแบล็กมูน มันคือศัตรูตัวฉกาจของคานิด เดโบราCanid หัวหน้ากลุ่ม Red Moon Packs มีความขุ่นเคืองต่อพวกเขาอนิกา เปเรซ, แซงเกรีย ลูน่าของพวกเขาไม่มีความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะเธอต้องการให้กระเป๋าของเธอดูดีและใช้ชีวิตอย่างสงบสุขโดยไม่ต้องทำสงคราม“สวัสดี จอห์น ฉันได้ยินมาว่าคุณต้องการความช่วยเหลือจากฉัน!” เขาพูดและจอห์นไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพยักหน้ารับและยอมรับข้อเสนอของเขามุมมองของอาร์กัสหมาป่าของฉันเอาแต่เรียกชื่อฉัน ฉันเอนหลังพิงโซฟาเพื่อให้ตัวเองสบายตัว ฉันไม่รู้ว่าเขามีปัญหาอะไร แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาสื่อสารกับฉัน ฉันเพียงแค่นั่งลงและพูดคุยกับเขา"มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?" ฉันถามเขา.ฉันเพิ่งมาจากการล่าสัตว์กับไรเลย์ลูกพี่ลูกน้องและเบต้า ออกัส เราคิดถึงการไปเที่ยวด้วยกันเพราะตั้งแต่ที่ ไรเลย์กลายเป็นอัลฟ่าของ Black Moon Packs และเป็
เขาสะดุ้งด้วยความเจ็บปวดเมื่อกรงเล็บของกษัตริย์กระทบผิวของเขา มีรอยขีดข่วนและคราบเลือดปรากฏให้เห็นรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของราชาหมาป่าปีศาจ"ตาย!" อีกหมัดหนึ่งมาจากอุ้งเท้าของเขา แต่มาร์โคมองเห็นมันและจับขาของเขาแล้วโยนเขาออกไปนอกโรงแรมโรงเตี๊ยมที่สร้างจากบล็อกถูกฉีกเป็นชิ้นๆมาร์โคเห็นกองทัพกลุ่มหนึ่งที่มีชายสวมมงกุฎเดินตรงเข้ามาหาพวกเขา มนุษย์หมาป่ากลุ่มหนึ่งก็วิ่งไปกับพวกมันด้วยฝูงสัตว์ จนกระทั่งเขาเห็นพวกมันตัวหนึ่ง และนั่นคือราฮาลเบต้าของเขาเขาหอนเรียกพวกเขาและพวกเขาส่งเสียงหอนเป็นคำตอบของอัลฟ่าของพวกเขา มาร์โคดีใจที่พวกเขาปลอดภัยและมีชีวิตอยู่ขณะที่เขากำลังยุ่งอยู่กับการต่อสู้กับดาริอุส ออกัสต์และกองทัพของเขายังคงยิงธนูต่อไป และตัดสินใจตามหาคาร์ลและอนิกา“เจ้าไปจากพวกเราไม่ได้!” ออกัสต์ตะโกนและทำให้เขาประหลาดใจ คาร์ลปรากฏตัวด้วยความกล้าหาญบนใบหน้าของเขา“เขาไม่ใช่ราชาของคุณ ดูสิ เขาเป็นปีศาจ จับเดือนสิงหาคม! เขาใช้คุณเพื่อปกป้องเขาและฆ่าคุณหลังจากที่เขาฆ่าเราเท่านั้น!” คาร์ลพยายามเปลี่ยนใจและเพื่อนๆ ของเขา แต่พวกเขาไม่ฟังเขา“หลงทางไป ไอ้โง่! คุณเป็นคนขายหน้าพวกเรา!” ออกัสตอ
อาร์กัสเปลี่ยนร่างเป็นหมาป่าอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีแดงของเขาจ้องมองพวกเขาด้วยความโกรธและคำราม“ไปให้พ้น! เธอไม่ได้อยู่ที่นี่ ถ้าเจ้าไม่ออกไป ข้าจะฆ่าเจ้าทั้งหมด!” เขาคำรามใส่พวกเขาดวงตาของไรเลย์ก็กลายเป็นสีแดงเช่นกัน แต่สามารถควบคุมหมาป่าของเขาได้ เขาปล่อยให้เขี้ยวของเขาปรากฏขึ้นและยิ้มให้ลูกพี่ลูกน้องของเขา“เถียงง่ายๆ เราแค่ถาม โอเค เราเชื่อคุณ แต่ถ้าเราพบว่าคุณโกหก เราจะไม่ลังเลเลยที่จะนำคุณออกจากบัลลังก์!” เขาเตือนลูกพี่ลูกน้องของเขาด้วยและสั่งให้พวกเขาไป“พวกเราจับตาดูคุณอยู่ คุณมาเทโอ!” จอห์นพูดก่อนจะเดินตามพวกเขาไปอาร์กัสตามพวกเขาไปด้วยดวงตาสีแดงเพลิงและเสียงคำราม เขารู้สึกโล่งใจเมื่อได้เห็นพวกเขาออกจากสายตาในที่สุด เขาลงไปข้างล่างเพื่อตรวจสอบอาเรียน่า แต่เธอไปแล้ว“อะไรนะ—” เขาก้มหัวเขารีบวิ่งออกจากคฤหาสน์เพื่อตามหาอาเรียนา เธอคิดว่าอนิกาเป็นผู้หญิงที่ดื้อรั้นเพียงคนเดียวที่เขารู้จัก แต่อาเรียน่าก็เหมือนกับเธอ“เธอจะไม่เชื่อฟังฉันได้ยังไง” เขาพึมพำขณะวิ่งไปตามถนนเขาต้องตามหาเธอให้พบก่อนจึงจะพบเธออาเรียน่ารับบทเป็น อนิกาหมาป่าของฉันได้ยินสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึงชั้นบน ฉันตัดส
ทั้งสองแยกทางเพื่อประโยชน์ของทุกคน เขาหวังว่าสักวันพวกเขาจะได้พบกับใบหน้าที่มีความสุขการเดินทางดำเนินไปเป็นเวลาสองวันจนกระทั่งพวกเขาไปถึงอาณาจักรคานาเรีย ที่นี่เป็นที่ที่แอนนี่และกษัตริย์เธอุสได้พบกัน และ อาเรียน่าเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักที่เธอให้กำเนิดย้อนอดีต“แอนนี่ ไปเอาลูกสาวของเราไปด้วย!” กษัตริย์เธอุสรีบจากวังไปที่โรงแรมเขาปล่อยให้พวกเขาอยู่แอนนี่รู้ดีว่าทำไม“เฮร่ารู้หรือไม่ว่าฉันได้ทารกแรกเกิดด้วยพระโลหิตของพระองค์ เธอจะฆ่าเราไหม” แอนนี่ถามอัลฟ่าคิงด้วยความกลัวอย่างยิ่งอาเรียน่านอนหลับสบายในอ้อมแขนของเธอ เธอตัวเล็กและไร้เดียงสาเกินกว่าจะสัมผัสได้ถึงความตายก่อนวัยอันควร“เร็วเข้า ฉันจะพานายไปหาเกรกอรีเพื่อนของฉัน เขาเป็นนายพราน เขาจะช่วยคุณในชีวิตใหม่!” เขาบอกแอนนี่ราวกับว่าพวกเขาจะไม่เห็นเขาอีกต่อไป“คุณจะมาเยี่ยมไหม แล้วพวกเราล่ะ อย่าทิ้งเรา เราต้องการคุณและลูกสาวของคุณ!” แอนนี่ร้องไห้ด้วยความเหงากษัตริย์เธอุสจับไหล่ทั้งสองข้างอย่างแรง เขามองเธอเหมือนเขาเสียใจที่รักเธอ“เราจะไม่เจอกันอีก! ฉันหวังว่าคุณจะไม่ปรากฏตัวในวัง! ฉันเสียใจ!” เขาพูดและทิ้งพวกเขาไว้ดวงตาของแอนนี่เ
“ฉันหวังว่าคุณจะไม่โกรธฉัน ถ้าฉันบอกคุณว่าทำไมฉันถึงมาที่นี่ อแมนด้า” เธอพูดและฉันก็กดมือของเธอด้วยแล้วพยักหน้าความเงียบหมายความว่าใช่เธอพยายามกลั้นน้ำตาอีกครั้ง เธอกลั้นหายใจลึกๆ ฉันรู้สึกได้ว่ามือที่สั่นเทาของเธอจับฉันไว้ เธอซ่อนบางอย่างที่น่ากลัว ฉันเดา“บอกมาสิ ฉันมาเพื่อฟังแม่!” ฉันบอกเธอ“ฉันฆ่าพ่อแม่บุญธรรมของคุณ ฉันเป็นคนโจมตีพวกเขา มันเป็นอุบัติเหตุ ฉันพยายามช่วยพวกเขา แต่พวกเขาคิดว่าฉันจะฆ่าพวกเขา” ในที่สุดเธอก็บอกฉันทุกอย่างแต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่าเธอหมายถึงอะไร“อะไรนะ คุณช่วยบอกฉันอย่างชัด ๆ หน่อยได้ไหม!” ฉันบอกเธอดวงตาของเธอเปลี่ยนมาที่ฉันเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดเธอไม่ตอบแทนที่จะตอบฉัน ตาของฉันเบิกกว้างเมื่อรูปร่างของเธอค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นของฉันที่เหมือนหมาป่าคุณแม่อนิกาก็แปลงร่างด้วย!เสียงคำรามดังก้องอยู่ในห้องของเธอปี พ.ศ. 2413อนิการับบทเป็น อาเรียน่าสถานที่แห่งนี้เป็นบรรยากาศใหม่สำหรับฉัน ผู้คนที่นี่ดูเป็นมิตรและถ่อมตน ต้อนรับวันด้วยการเดินเล่นรอบนอกพระราชวัง มันยากสำหรับฉันที่จะนั่งอยู่ที่นั่นเพราะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตของฉัน นาฬิกากำลังเดินอยู่ และเวลาของ
“แม่ ช่วยด้วย แม่ช่วยด้วย!” อแมนด้าร้องไห้และเรียกหาอเลน่าโคราซอนพาอแมนดาไปหาน้องสาวของเธอเมื่อเธออายุเพียงสี่เดือน แฮโรลด์มีชื่อเสียงที่ดีในการรักษาลูกสาวของเธอให้ปลอดภัย เธอปล่อยให้พวกเขารับไปเลี้ยง เธอกลายเป็นอนิกา เปเรซและเป็นลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจที่ร่ำรวยสองคน แต่เมื่อโคราซอนได้ยินว่า เอเลน่าควบรวมกิจการกับลูคัสเธอกลับมาและขโมยลูกสาวของเธอจากโรงเรียนอนิกาจำเธอในฐานะแม่ไม่ได้เธอลูบไล้ผมของลูกและหลัง เธออดไม่ได้ที่จะร้องไห้“ฉันเอง แม่แท้ๆ ของเธอ อย่าร้องไห้นะ ฉันจะปกป้องเธอเอง” เธอกระซิบ แต่อนิกาพยายามดิ้นรนจากเธอเธอเตะและต่อยเธอ"ไม่! ฉันต้องการแม่และพ่อของฉัน! ให้ฉันกับพวกเขา!" อนิกาบอกเธอโคราซอนกำลังจะวิ่งเมื่อมีคนกระโดดทับเธอ อันธพาลหญิงที่เป็นผู้นำการโจมตีครั้งแรก ทุกคนก้าวไปข้างหน้าและเธอเห็นว่าแม้แต่ เอเลน่าและ ฮาโรลด์ก็ถูกจับกุมเช่นกันโคราซอนพยายามช่วยพวกเขา แต่ก็สายเกินไป เธอล้มเหลวในการควบคุมสัญชาตญาณและพลังของเธอ เธอปล่อยเปลวเพลิงมหึมาเพื่อฆ่าพวกเขาทั้งหมด และเธอก็กวาดแม้กระทั่ง เอเลน่าและ ฮาโรลด์ด้วยเธอไม่รู้ว่าพวกอันธพาลยิงเธอที่ท้องของเธอ เธอสะดุดล้มลงกับพื
เออร์โก้สังเกตเห็นเช่นกัน“ทำไมคุณดูเครียดจัง มีอะไรรบกวนคุณหรือเปล่า” เออร์โก้ถามเธออาเรียน่าคุกเข่าลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว“ฉันทำไม่ได้หรอก ฉันกลัวจะตายก่อนถึงวันนั้น ทุกคนเกลียดฉัน แม้กระทั่งคนที่ฉันไว้ใจ” เธอร้องไห้ออกมาอนิกาตื่นตระหนก เธอทำไม่ได้ เธอไม่สามารถอยู่ที่นั่นหรือฆ่าตัวตายได้ หากเป็นเช่นนั้น ความเสี่ยงทั้งหมดจะกลายเป็นฝุ่นผง เธอปล่อยให้พวกเขาจับเธอไม่ได้“เฮ้ อย่ามาหลอกพวกเรานะ! ฉันรู้ว่าเธออยากเป็นฉันตลอดไปได้ยังไง ฉันเห็นมันในดวงตาของเธอและหมาป่าของฉันรู้สึกได้ ทำไม? อนิกาตะโกนใส่เธออาเรียน่าพยายามเพิกเฉยต่อเธอ เออร์โกเพียงแค่ฟังพวกเขา เขาแค่ต้องการช่วยพวกเขา และถ้าเวลานั้นหยุดลง เขาก็จะหายไปราวกับผงคลี“คุณไม่รู้สึกผิดกับสามีของคุณหรือ เขามองมาที่คุณอย่างน่าสมเพช! คุณคิดถึงเขาไหม” เธอต้องการให้อนิกากลับมาอยู่ในความรู้สึกของเธอหลังจากได้ยินเรื่องสามีของเธอ เธอก็สบตาฉันในที่สุด“คุณอยู่กับเขาเหรอ” เธอถามอนิกาเหมือนกำลังโหยหาเขาเช่นกันอนิกาพยักหน้าอย่างหนักแน่น“พ่อที่แท้จริงของคุณได้พบกับเธอ คุณเป็นลูกสาวของกษัตริย์อัลฟ่า เพียงแค่ทำภารกิจให้สำเร็จและสิ่งที่คุณได้รับก
ผู้ช่วยนางสนม“ถ้าผมเป็นสัตว์ ผมขอกลับชาติมาเกิดเป็นมนุษย์หมาป่าดีกว่า”ปี 2538" ตื่นได้แล้วอาเรียน่าได้เวลาจัดของแล้ว! พ่อบ้านของราชามารับเธอแล้ว!" เสียงคำรามราวกับฟ้าร้องกระทบหูของอาเรียน่า เธอโอดครวญและยังไม่มีอารมณ์จะลืมตา แต่เมื่อเธอรู้สึกว่ามือหยาบๆ กำลังเขย่าตัวเธอ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลุกขึ้น“นี่คือของขวัญวันเกิดเหรอแม่การถูกส่งเข้าวัง” เธอถามแม่ของเธอมิร่า ในขณะที่ยังไม่ลืมตา"ใช่! มันเป็นทางเดียวที่จะชำระหนี้ของเรา ตอนนี้เธอก็อายุสิบแปดแล้ว และฉันบอกให้กษัตริย์เลือกคุณเป็นผู้ช่วยสนมของเขา!" เธอตอบโดยไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของลูกสาวอาเรียน่าขมวดคิ้วและทำหน้าอารมณ์ไม่ดีใส่แม่ของเธอวันนี้เป็นวันเกิดของเธอ และผู้ปกครองบางคนจัดงานเลี้ยงใหญ่ให้ลูกสาว แต่เธอไม่ใช่หนึ่งในนั้น ครอบครัวของเธอยากจนมากและพ่อของเธอเป็นเพียงช่างทำรองเท้าเท่านั้น บางครั้ง เธอใฝ่ฝันที่จะเป็นเหมือนราชา เขาเป็นผู้ปกครองอาณาจักรและเป็นเจ้าของกฎหมายเอง“โอเค ขอเวลาห้านาทีสำหรับเตรียมตัว” เธอพึมพำแล้วลากเท้าไปที่ห้องน้ำ แม่ทิ้งเธอไว้ และออกไปสร้างความบันเทิงกับพ่อบ้านที่กำลังรอคอยเธออย่างอดทนอาเรี