บทที่ 23

ราวกับเสียบมีดแทงเข้าไปในหัวใจเธอด้วยมือตัวเอง

“เวินเหลียง ก็แค่ดื่มคารวะพี่สะใภ้รองของเธอเองไม่ใช่เหรอ?”

“นี่จะเป็นไรไป?”

“คุณฉู่เป็นคนดีเข้าใจหัวอกคนอื่น ดื่มคารวะพี่สะใภ้จะเป็นไรไป?”

สีหน้าของเวินเหลียงตึงเครียด เธอเม้มมุมปาก ก่อนจะเดินหน้าไปหยิบแก้วเหล้าบนโต๊ะขึ้นมา แล้วยกดื่มในรวดเดียวต่อหน้าฉู่ซืออี๋

เธอวางแก้วเหล้าลง จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไปโดยไม่พูดไม่จา

“ไม่แม้แต่จะเรียกพี่สะใภ้รองเลย” ลู่ฉางคงหัวเราะพลางส่ายหน้า

“สงสัยคงคิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูตระกูลฟู่ไปแล้วจริง ๆ ไม่นึกเลยว่าจะกล้าสะบัดหน้ากับอาเจิง”

“ตอนนี้มีที่ให้เธอยืนในบริษัทฟู่ซื่อก็ดีมากแล้ว คุณฉู่เป็นถึงนายหญิงในอนาคตของฟู่ซื่อ ไม่นึกเลยว่าเธอจะไม่เห็นอยู่ในสายตา อาเจิงหรือว่านายอยากจะดูคุณฉู่ต้องน้อยเนื้อต่ำใจไปทั้งอย่างนี้?”

“อะแฮ่ม” เจียงมู่กระแอม มองสีหน้าของฟู่เจิงที่ยิ่งเคร่งขรึมขึ้นเรื่อย ๆ “พวกนายเลิกพูดกันได้แล้ว”

เมื่อทุกคนเห็นว่าสีหน้าของฟู่เจิงไม่สบอารมณ์เอาซะเลย ก็คิดว่าฟู่เจิงไม่พอใจเวินเหลียง คนที่เหลือจึงไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก

แต่มีอยู่คนหนึ่ง กำลังประมาณการคิดจะฉวยโอกาสเอาใจฟู่เจิงกับฉู่ซือ