พวกเขาจะต้องเสียใจในภายหลัง!เมิ่งซิ่งหลวนตอบรับ หญิงชราก็เสริมอีกว่า "สัปดาห์หน้าเป็นวันเกิดครบแปดสิบปีของยาย หนูเมิ่งต้องมานะ"ตระกูลเซิ่งเป็นหนึ่งในตระกูลผู้ดีร่ำรวยอันดับต้นๆ แน่นอนเลยว่าพวกเขาจะจัดงานวันเกิดอย่างหรูหราใหญ่โต โดยเชิญชวนทุกตระกูลหรือคนดังจากทั่วทุกมุมไห่เฉิงมาแน่นอน รวมไปถึงตระกูลโจวด้วยปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนที่อยู่ในใจของเมิ่งซิ่งหลวนมาถึงเจ็ดปีก็มีความโดดเด่นเช่นกันโจวยวี่ไป๋มีพรสวรรค์ด้านการทำธุรกิจหลังที่เขาได้รับหน้าที่ดูแลตระกูลโจว สถานะทางการเงินก่อนหน้าที่อยู่ในระดับปานกลางก็พุ่งทะยานขึ้นในตำแหน่งสูงกว่าที่พวกเขาเคยเป็นมาในเวลาเพียงไม่กี่ปีเมิ่งซิ่งหลวนสะบัดความคิดถึงออกไปจากหัวและบังคับตัวเองให้ลืมโจวยวี่ไป๋พวกเขาหย่ากันไปแล้ว จะไปคิดถึงมันอีกทำไม?ทุกครั้งที่โจวยวี่ไป๋ปรากฎขึ้น เธอก็มักจะนึกถึงความบ้าบอของชีวิตที่เธอใช้มาตลอดเจ็ดปีข่าวการปรากฎตัวของแม่เฒ่าเซิ่งในไลฟ์สดของเมิ่งซิ่งหลวนแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วในแวดวงคนชั้นสูงทุกคนต่างตกใจอย่างมากโดยเฉพาะตระกูลเมิ่งเมิ่งทิงเหยาเต็มไปด้วยความอิจฉา ใครเล่าจะไม่รู้สถานะของแม่เฒ่าเซิ่งในแวดวง?
เมิ่งซิ่งหลวนเริ่มไลฟ์ครั้งที่สองในเวลาสิบเอ็ดโมงตรงเว่ยเหิงและคนอื่นๆ ต่างเฝ้าคอยบนแพลตฟอร์มมาสักพักแล้ว เมื่อเห็นว่าเธอตกลงจะไลฟ์ พวกเขาก็หลั่งไหลเข้ามาไลน์อัพช่างน่าประทับใจพวกเขาปรากฎตัวกันห้าคน แต่ละคนส่งของขวัญเป็นชิงช้าสวรรค์สองครั้งและพิมพ์ทักทายเธอ 'สวัสดีพี่เมิ่ง!'เมิ่งซิ่งหลวนนิ่งเงียบคนเข้ามาที่ไม่รู้คงคิดว่าเธอเป็นเจ้าแม่ในโลกใต้ดินแต่เมิ่งซิ่งหลวนก็ไม่ได้เกลียดสิ่งนี้รอยยิ้มเล็กๆ ของเธอยกขึ้น "ฉันจะสุ่มเลือกสามคนเพื่อดูดวงต่อการไลฟ์ครั้งหนึ่งเท่านั้น ค่าครูเพื่อทำนายเริ่มต้นเป็นชิงช้าสวรรค์ ส่วนค่าอื่นๆ ก็คำนวณแยกกันไป"สติ๊กเกอร์ชิงช้าสวรรค์ราคาสองหมื่นห้าพันบาท ซึ่งไม่ได้ส่งผลอะไรกับพวกเด็กบ้านรวยที่อยู่ในห้องไลฟ์สดนี้จริงๆ พวกเขาคิดว่ามันถูกไปด้วยซ้ำ[พี่เมิ่ง ขึ้นราคานิดหน่อยเถอะ นี่มันถูกเกินจนพวกเราเกรงใจ][ใช่เลย ฉันคิดว่าถ้าหมอคนอื่นมีพลังเท่ากับพี่เมิ่ง พวกเขาคงจะเรียกราคาเป็นชิงช้าสวรรค์อย่างน้อยสิบอัน!][ฉันก็เห็นด้วย!]เหล่าเด็กบ้านรวยต่างเห็นดีเห็นงามกันจนคนดูที่ผ่านไปผ่านมาพูดไม่ออกนี่มันโลกของคนรวยใช่ไหม?สองหมื่นห้านี่มันเท่ากับเงิน
จากนั้นไม่นาน เธอก็กล่าวขึ้นมา "พรุ่งนี้ลูกไปให้เงินแสนหยวนกับเมิ่งซิ่งหลวน ถ้าเธอมีเงินแล้วคงจะไม่ทำสิ่งน่าอับอายอย่างนี้หรอก! หากเธอต้องขึ้นโรงขึ้นศาลพวกเราจะไม่รับผิดชอบ!"เมิ่งทิ่งหยวนแข็งทื่อไปครู่นึงเธอก้มศีรษะลงบีบมือตัวเอง แววตาฉายแววความขุ่นเคือง……*เมิ่งซิ่งหลวนเปิดใช้งานระบบสุ่มในห้องไลฟ์สดของเธอเมื่อวงล้อสุ่มปรากฎขึ้น มันหมุนอย่างรวดเร็วเป็นเวลาสามวินาทีก่อนจะหยุดผู้โชคดีออกมาแแล้วเขาเป็นหนึ่งคนที่อยู่ฉลองวันเกิดกับเมิ่งซิ่งหลวนในวันนั้นเขาส่งชิงช้าสวรรค์สิบอันก่อนที่จะตอบรับการเข้าร่วมไลฟ์สดหลังจากเชื่อมต่อแล้ว ห้องก็แบ่งเป็นสองส่วนเผยให้เห็นชายหนุ่มรูปงามบนหน้าจอเขายิ้มเผยให้เห็นฟันขาวใหญ่อย่างจริงใจ ทว่าใต้ตาดำคล้ำกลับทำให้เขาดูโทรมเล็กน้อย"พี่เมิ่ง จริงๆ แล้วฉันอยากให้พี่ช่วยดูหน่อยว่ามันมีอะไรเกิดขึ้น"เมิ่งซิ่งหลวนตอบอย่างนิ่งเฉย "ว่ามาสิ""เมื่อครึ่งเดือนก่อน ฉันซื้ออพาร์ทเมนต์ใจกลางเมือง แต่หลังจากย้ายเข้าไปแล้วฉันก็ฝันร้ายทุกคืน"ถ้าจะบอกว่ามีปีศาจก็คงไม่แปลกหากไม่ใช่เช่นนั้นแล้วทำไมเขาถึงฝันร้ายได้ทุกคืน?ฟางฉีขมขื่น"มีรูปถ่ายจริงของอ
ฟางฉีกดให้ชิงช้าสวรรค์อีกสิบอันก่อนออกจากไลฟ์และโทรหาตำรวจจริงแล้วยังมีที่ว่างสำหรับผู้โชคดีอีกสองคน ทว่าทุกครั้งที่เมิ่งซิ่งหลวนจะหมุนวงล้อสุ่ม ปัญหาต่างๆก็มักจะเกิดขึ้นจนสุดท้ายเธอก็ยอมแพ้นี่เป็นเรื่องน่าขนลุกของพลังงานเต๋าดูเหมือนว่าจะไม่มีคนที่ต้องดูในคืนนี้เมิ่งซิ่งหลวนหยุดไลฟ์อย่างไม่เต็มใจนัก เธอคลิกเข้าไปหน้าแรกเห็นจำนวนแฟนๆ เกินหนึ่งแสนคนเข้าไปแล้วและยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องพรุ่งนี้เป็นวันเกิดปีที่แปดสิบของคุณยายเซิ่ง เธอเตรียมสร้อยข้อมือลูกประคำไปให้หญิงชราและเป็นสร้อยที่เธอปลุกเสกด้วยตัวเองในวัดมันช่วยให้พรแก่ผู้คนเพื่อให้พวกเขาปลอดภัยเต็มไปด้วยความสำเร็จและอายุยืนยาวเมิ่งซิ่งหลวนวางสร้อยลูกประคำอย่างระมัดระวังลงในกล่องไม้จันท์และเตรียมที่จะนอนโทรศัพท์ที่ตั้งค่าเงียบไว้มีสายที่ไม่ได้รับและข้อความในวีแชทมากมายอันล่าสุดมาจากโจวยวี่ไป๋ช่างน่าแปลกเธอกับโจวยวี่ไป๋แต่งงานมาแล้วสองปี เธอแทบจะเป็นคนเดียวที่ส่งข้อความถึงเขาโจวยวี่ไป๋มักจะตอบกลับสั้นๆ กระชับเช่นข้อความแชทล่าสุดก่อนหน้าคือก่อนวันที่จะหย่าร้างที่เธอถามเขาว่าเขากลับมาจากต่างประเทศหรือยัง
หลังจากพูดจบ บทสนทนาก็เปลี่ยนไป ความร้ายกาจในคำพูดโพล่งออกมาอย่างเปิดเผย "ฉันก็ไม่ได้คาดคิดหรอกนะว่าเธอจะเก่งขนาดนี้ เพิ่งหย่ากับพี่ชายฉันไปได้แปบเดียวก็มีคนใหม่แล้วงั้นเหรอ? รสนิยมไม่ดีเลยนะ หล่อรวยสู้พี่ชายฉันก็ไม่ได้ ชิชะ ถ้าเธออยากขนาดนั้นฉันก็มีตั้งมากมายให้เลือก..."โจวเพียนหรานพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด เมิ่งซิ่งหลวนหันกลับมาด้วยสายตาเย็นชาพูดเพียงสี่พยางค์อย่างไร้ความอดทน"พูดจบหรือยัง?"โจวเพียนหรานชะงักไปสักพัก"ตระกูลโจวของคุณไม่ได้มีอะไรพิเศษขนาดนั้น โจวเพียนหราน พี่ชายของเธอไม่ได้บอกเหรอ? ฉันต่างหากที่ใช้เขาและคนที่ถูกทอดทิ้งน่ะคือเขาต่างหาก แล้วหนุ่มๆ ที่เธอรู้จักน่ะไม่ไปใช้เองเสียล่ะ?"ประโยคสุดท้ายทำให้โจวเพียนหรานสติหลุดสักพักก่อนจะนิ่งอย่างรวดเร็วเพราะได้ยินเสียงของพี่ชายเธอ โจวยวี่ไป๋"เมิ่งซิ่งหลวน"เสียงทุ้มลึกที่เย็นชาของชายหนุ่มดังขึ้นมาทันที เขาเดินไปหาทั้งสอง ร่างสูงทำหน้าเคร่งขึมเขาได้ยินทุกอย่างที่เมิ่งซิ่งหลวนพูดอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเหอะ เขาเป็นสามีที่ถูกทิ้งงั้นเหรอ?นี่เป็นแผนของเมิ่งซิ่งหลวนหรือเปล่า? แรกเริ่มปู่เขาก็บังคับให้แต่งงานกับเธอ แล้วเธอก
ดวงตาของโจวยวี่ไป๋เข้มขึ้นครู่หนึ่ง วินาทีถัดมาโจวเพียนหรานก็เปลี่ยนท่าทีควงแขนพี่ชายเพื่อแสดงท่าทีออดอ้อน"พี่ชาย น้องอยากได้อันนี้! พี่ไม่คิดว่ามันเหมาะกับเหยาเหยาเลยเหรอ? คืนนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดตระกูลเซิ่งพอดี ถ้าเหยาเหยาใส่ไปงานพี่ก็จะดูดีไปด้วยนะ!"ประโยคสุดท้ายตั้งใจจะแหย่เมิ่งซิ่งหลวนเมิ่งซิ่งหลวนหลงรักพี่ชายเธอแทบเป็นแทบตายไม่ใช่เหรอ?ดูเธอตอนนี้สิ หัวจรดเท้าอย่างกับตัวตลก!ทว่าใบหน้าของเมิ่งซิ่งหลวนดูไม่ได้ใส่ใจอะไร โจวยวี่ไป๋จะชอบใครก็ไม่ใช่เรื่องของเธอโจวยวี่ไป๋มองเมิ่งซิ่งหลวนอย่างหงุดหงิดแบบบอกไม่ถูกไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็พูดว่า "เมิ่งซิ่งหลวน เดรสนี้ไม่เหมาะกับเธอหรอก เลือกอันอื่นแล้วใช้เงินในบัตรฉันซะ"เมิ่งทิงเหยาถอนหายใจด้วยความโล่งอกเธอแอบดูท่าทีของโจวยวี่ไป๋จนถึงตอนนี้และพบว่าสายตาของเขาจับจ้องเพียงแต่เมิ่งซิ่งหลวนเมิ่งทิงเหยากลัวว่าเขาจะได้สติขึ้นมายังดีที่ชายคนนั้นยังถือข้างเธอจนถึงที่สุดเธอมองไปที่เมิ่งซิ่งหลวนด้วยชัยชนะ เหอะๆ ดูสิ เธอเป็นลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลเมิ่งแล้วอย่างไรล่ะ? ครอบครัวของนาง เพื่อนหรือแม้กระทั่งคนที่นางชอบอยู่ข้างเธอทั
ผู้จัดการร้านยังไม่ทันวางสาย เธอหันไปมองเมิ่งทิงเหยาด้วยรอยยิ้มจริงใจเมิ่งทิงเหยาและคนอื่นตกตะลึงเธอจ้องมองไปที่ผู้จัดการด้วยความสับสนเมิ่งทิงเหยาจำไม่ได้ว่าเคยพบกับดีไซน์เนอร์ชื่อดังคนนี้จากไหน มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?ก่อนที่เธอจะเข้าใจ โจวเพียนหรานก็คว้าแขนเมิ่งทิงเหยาอย่างตื่นเต้นเสียงแหลมดัง "เหยาเหยา! เธอรู้จักกับมาสเตอร์ดีมาตลอดเลยเหรอ! ทำไมเธอไม่เห็นเคยบอกฉันเลย พวกเราไม่ใช่เพื่อนรักหรือไง?"เมื่อได้ยินเช่นนี้ เมิ่งทิงเหยาก็ยิ้มจางๆ ดวงตาเป็นประกาย "บางทีอาจเป็นเพื่อนที่ฉันเจอในต่างประเทศ..."เธอไม่ได้บอกว่าผู้จัดการร้านทำผิดพลาด ดังนั้นเธอจึงรับแบบอ้อมแอ้มผู้จัดการร้านยื่นโทรศัพท์ให้เธอ "คุณเมิ่ง มาสเตอร์ดีมีเรื่องอยากพูดกับคุณนิดหน่อย"ในสถานการณ์เช่นนี้ เมิ่งทิงเหยาไม่มีทางที่จะปฏิเสธ เธอไม่มีทางเลือกอื่นจึงต้องยอมรับมัน ทันทีที่เธอพูดบางอย่าง เสียงปลายสายกลับพูดขึ้น"นั่นใครน่ะ?"มือถือของผู้จัดการร้านถูกเพิ่มเสียงให้ดังที่สุด เมื่อรวมกับบรรยากาศอันเงียบสงบภายในร้าน เสียงของซ่งฉือเว่ยก็ดังเข้าหูทุกคนอย่างชัดเจนสีหน้าของเมิ่งทิงเหยาซีดเผือดวินาทีถัดมาเธอก็นึ
โจวยวี่ไป๋และเมิ่งซิ่งหลวนเผชิญหน้ากันทุกคำพูดของชายหนุ่มนั้นราวกับมีดเสียดแทงที่หัวใจของหญิงสาวเมิ่งซิ่งหลวนยกมุมปากขึ้นเยาะ สายตาจ้องมองไปที่เขาอย่างเย็นชา "ฉันไม่เห็นจำได้เลยว่ามีน้องสาวกับเขาด้วย? ไม่ใช่เธอเองหรือไงที่รีบยอมรับว่ารู้จักซ่งฉือเว่ย? ตอนนี้สิ่งที่เธอโกหกก็ถูกเปิดเผย คุณโจว คุณกำลังทำตัวมีปัญหาโดยไม่มีเหตุผลอยู่นะรู้ไหม?"เสียงเย็นชาของหญิงสาวเปล่งขึ้น ทุกคำพูดต่างชัดเจนและเหินห่างสีหน้าของโจวยวี่ไป๋เข้มสนิท บรรยากาศรอบตัวเย็นยะเยือกและอารมณ์ที่อธิบายไม่ถูกพลุ่งพลานขึ้นมาเมิ่งซิ่งหลวนตัวจริงนี่ช่างปากจัดจริงๆ!เว่ยเหิงยังคงคอยใส่ไฟเพิ่ม "ให้ฉันพูดเถอะนะ ประธานโจว คุณมันสองมาตรฐานจริงๆ ครั้งก่อนฉันเห็นเพื่อนๆ ของคุณดูถูกเหยียดหยามพี่เมิ่งของเรา คุณก็ปล่อยให้พวกเขาทำเช่นนั้น ทำไมพอเป็นทีของนังแมงมุมเจ้าเล่ห์นั่น คุณกลับปกป้องเสียเหลือเกิน?"เมิ่งทิ่งเหยาไม่เคยโดนเหยียดหยามขนาดนี้มาก่อนเธอบีบฝ่ามือแน่นดวงตาแดงก่ำ แต่พยายามทำตัวแข็งแรงและอดกลั้นอารมณ์"พี่สาว ฉันผิดไปแล้ว ฉันขอโทษ! ในช่วงสองปีที่ผ่านมาที่ต่างประเทศ ฉันก็ได้เพื่อใหม่มากมาย หนึ่งในนั้นก็เป็นดี