บนรายชื่อเชื้อเชิญไม่มีชื่อของเมิ่งซิงหลวนหลังจากสงบสติอารมณ์แล้วเมิ่งทิงเหยาครุ่นคิดอย่างละเอียด สุดท้ายก็ตัดสินใจเพิ่มชื่อของเมิ่งซิงหลวนเข้าไปเธอต้องการให้เมิ่งซิงหลวนเห็นด้วยตาเธอเองว่าครอบครัวของเธอให้ความสำคัญกับเธออย่างไร!หญิงสาวยืนอยู่ที่ประตู ในดวงตามีแสงของความดุร้ายแวบผ่านเธอจงใจหลบหลังฉากภายในห้องแต่หลบความสูงของเมิ่งจีหนานไม่ได้เขากวาดตามองพื้นที่เละเทะได้อย่างง่ายดายหลังจากคิดอยู่สักพักเขาก็ถามขึ้น "พี่อารมณ์ไม่ดีหรือเปล่า?"ตั้งแต่เล็กจนโต นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเมิ่งทิงเหยาโมโหขนาดนี้พี่สาวที่อยู่ในความทรงจำเป็นคนอ่อนโยนและได้รับการอบรมมาอย่างดีเมิ่งทิงเหยาปกปิดความตื่นตระหนกในดวงตาของเธอจากนั้นก้มหน้าพูด "ช่วงนี้พี่กดดันมากไปหน่อย......เพราะว่าพี่ ตอนนี้ฉีมู่มาหาเรื่องพี่บ่อย ๆ แต่ก็ต้องโทษพี่ ตอนนั้นไม่รู้จักคนอื่นดีก็แนะนำให้เขารู้จัก"เรื่องที่ว่าแฟนสาวที่ฉีมู่คบมาครึ่งปีเป็นเกย์ เมิ่งจีหนานเพิ่งรู้ไม่นานนี้ถึงแม้สงสารเขามาก แต่ได้ยินนำเสียงที่ตำหนิตัวเองของพี่สาว ความเห็นใจนั้นหายสาบสูญไปทันทีเขารับปากกับเมิ่งทิงเหยาอย่างจริงจัง"พี่ พี
เพื่อที่จะให้เรื่องราวสมเหตุสมผลมากยิ่งขึ้น จึงใช้เมิ่งซิงหลวนเป็นฉากกั้นด้วยเหตุนี้ ทุกคนต่างคิดว่าเมิ่งซิงหลวนเป็นมือที่สามที่เข้ามาแทรกแซง ส่วนเธอแอบหนีไปต่างประเทศเพราะความโศกเศร้าแต่ตอนนั้นเป็นเพราะลุ่มหลงในความรักจึงไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยกับเมิ่งทิงเหยาเพราะหัวใจของเธอทุ่มไปที่ตัวโจวยวี่ไป๋ทั้งหมดตอนนี้คิดดูแล้วก็โง่มากจริง ๆเมิ่งซิงหลวนไม่สนใจชื่อเสียงของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยให้คนอื่นเหยียดหยามเธอได้"นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น"เมิ่งซิงหลวนโยนข้อมูลไปที่ด้านข้างอย่างขี้เกียจ "ตอนนั้นหนึ่งวันก่อนที่เธอจะไปต่างประเทศ เธอเคยโทรหาฉัน"เว่ยเหิงคาดเดาเรื่องราวเบื้องหลังทันที“ดังนั้นพี่เมิ่งยังมีบันทึกเสียงอยู่หรือเปล่า?”น้ำเสียงฟังออกถึงความตกตะลึงอย่างมากเมิ่งซิงหลวนหรี่ตาแล้วตอบรับเสียงหนึ่งเว่ยเหิงยิ้มอย่างดีอกดีใจที่เห็นคนอื่นโชคร้าย "แม่ม่ายใจดำกำลังจะโชคร้ายแล้ว! ฉันไม่ชอบเธอมานานแล้ว!"พูดจบ เขาเปลี่ยนเรื่องทันที "แต่ว่าพี่เมิ่งพี่ยังมีแผนนี้เก็ยไว้ด้วย เดาว่าแม่หม้ายใจดำคงจะคิดไม่ถึงแน่นอน""นี่แค่เรื่องบังเอิญ"ตอนนั้นเธอกำลังอัดข้อควา
——"เมิ่งซิงหลวน พรุ่งนี้เธอก็ได้แต่งงานกับหยูไป๋แล้ว ฉันรู้ว่าเธอดีใจมาก"——"ฮ่าฮ่า แต่อย่าดีใจเร็วเกินไป หยูไป๋ไม่มีทางชอบเธอ ถือเสียว่าฉันยกให้เธอก่อนชั่วคราวแล้วกัน"——"การแต่งงานโดยไม่ได้รับพรจากใครเลยช่างน่าเศร้าจริง ๆ"——"รอฉันกลับมา ฉันจะเอาทุกอย่างที่เป็นของฉันคืน! เธอก็เป็นตัวตลอกต่อไปเถอะ!"——"เมิ่งซิงหลวน เธอไม่มีทางสู้ฉันได้ตลอดไป"คำพูดที่ชัดเจนและท้าทายอย่างมากไม่เพียงแต่เมิ่งทิงเหยาเท่านั้นที่ตกตะลึง แต่แขกที่มาร่วมงานก็ตกตะลึงเช่นกันเสียงในบันทุกเสียงเมื่อครู่คือเมิ่งทิงเหยาใช่ไหม??แต่ทำไมมันถึงแตกต่างจากภาพลักษณ์ของเธอมากขนาดนี้?ไมโครโฟนในมือของเมิ่งทิงเหยาตกลงกับพื้นด้วยเสียงดัง "พรึ่บ" ใบหน้าของเธอซีดเซียว และร่างผอมเพรียวของเธอก็โซเซจนล้มลงพ่อเมิ่งตอบสนองอย่างรวดเร็ว และให้คนไปดูที่ห้องฉายว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เว่ยเหิงไวกว่าพวกเขาใบรับรองที่ออกโดยโรงพยาบาลปรากฏบนหน้าจอขนาดใหญ่ชั่วขณะหนึ่งที่เกิดเหตุวุ่นวายจนควบคุมไม่ได้เสียงกระซิบของแขกยังก้องไปถึงในหูของหญิงสาว“อะไรนะ? นี่คือการสแกนอัลตราซาวนด์บีหรือเปล่า? เมิ่งทิงเหยาเคยตั้งครรภ์เหรอ?!”“เวลา
แขกเหรื่อก็ล้วนยืนมองเรื่องสนุกอยู่ด้านข้างคนตระกูลเมิ่งไม่นานก็ตอบสนองกลับมาเมิ่งจีหนานเดินถลันเข้าไปอย่างรวดเร็ว ขวางอยู่ด้านหน้าของเมิ่งทิงเหยาเด็กหนุ่มจ้องมองเมิ่งซิงหลวนด้วยความโกรธ อัดอั้นความโกรธที่รุนแรงไว้ และเขาก็ซักถามเมิ่งซิงหลวน “วันนี้เป็นวันเกิดของพี่สาว พี่ต้องการจะทำอะไร?”เมิ่งซิงหลวนตอบกลับอย่างเฉยเมย "มอบของขวัญไง"แม่เมิ่งรีบพุ่งเข้ามาทันที ใบหน้าสวยของเธอเต็มไปด้วยความโกรธเธอก็พูดตำหนิเมิ่งซิงหลวน“หลวนหลวน เธอรู้ไหมว่าเรื่องแบบนี้จะทำให้เหยาเหยาเสียหาย? ถ้าเธอไม่พอใจอะไรก็มาลงกับฉัน! ตอนนี้เธอรีบล้างมลทินว่าเรื่องเหล่านี้เธอเป็นคนสร้างเรื่องขึ้น!”พ่อเมิ่งก็ยืนฟังอยู่ด้านข้างเมิ่งทิงเหยา“เมิ่งซิงหลวน ถือโอกาสตอนที่ฉันยังไม่โมโหรีบทำตามที่แม่เธอพูด!”ฉากนี้ก็ถูกคนอื่นมองเห็นแล้วหากเป็นเวลาปกติ พวกเขาอาจจะรู้สึกว่าอบอุ่นและงดงามมากถูกรังแกแล้วมีคนคอยปกป้อง หนุนหลังแต่สถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้านี้ พวกเขาคิดว่าเมิ่งซิงหลวนน่าสงสารจริง ๆพ่อแม่และน้องชายแท้ ๆ ล้วนปกป้องลูกบุญธรรมคนหนึ่งกลับตำหนิเธอที่เป็นลูกสาวสายเลือดเดียวกันและพี่สาวแท้ ๆเมิ่ง
"อาจารย์เมิ่ง นี่คือดวงปาจื่อของแฟนฉัน คุณช่วยดูได้ไหมว่าตอนนี้เขาอยู่ไหน?""ฉันติดต่อเขาไม่ได้มาครึ่งเดือนแล้ว!"ในร้านกาแฟแห่งหนึ่งตรงหัวมมุมถนนเป่ยย่วน เมิ่งซิงหลวนโดนจ้องด้วยสายตาเว้าวอนจากหญิงสาวที่สวมอาภรณ์อย่างดูดีปกติแล้วเมิ่งซิงหลวนจะไม่รับลูกค้าที่มาให้ทำนายดวงชะตาดาษดื่นเช่นนี้ทว่าวันนี้กลับต่างออกไปเอาเถอะเมิ่งซิงหลวนปล่อยความคิดฟุ้งซ่านที่เธอมีออกไป เธอหลับตาลงแล้วนับนิ้วเพื่อทำนายตามดวงที่ผู้หญิงคนดังกล่าวระบุครู่หนึ่ง เธอเปิดตาขึ้นมา"ออกไปแล้วเลี้ยวซ้าย ห่างออกไป 500 เมตรจะเจอบาร์ที่ชื่อว่าซีโร่ดีกรี เขาอยู่ที่ชั้นสอง ห้อง211"เมิ่งซิงหลวนโพล่งที่อยู่อย่างละเอียดขึ้นมา"ขอบคุณมากอาจารย์เมิ่ง!"เธอคนนั้นร้องไห้ดีใจ หยิบกระเป๋าขึ้นมากำลังจะเดินออกไป ทว่าไม่นานก็หันกลับมามองเมิ่งซิงหลวน"อาจารย์เมิ่ง คุณไปกับฉันได้ไหม? เขาไม่ชอบที่ฉันจะเช็คที่อยู่ของเขา ถ้าฉันไปกับคุณ ฉันจะได้มีข้ออ้างว่าฉันมากับเพื่อน"เมื่อเธอพูดจบ ด้วยความกลัวว่าเมิ่งซิงหลวนจะไม่เห็นด้วย เธอจึงเสริม "เดี๋ยวฉันจ่ายเพิ่ม!"แม้จะไม่ค่อยเต็มใจนัก เมิ่งซิงหลวนก็ตกลงที่จะไปกับเธอขณะที่เธอ
"หย่ากับเธอให้เร็วที่สุด ฉันรู้นะว่าทำไมพี่ถึงยอมแต่งงานกับเมิ่งซิงหลวนตั้งแต่แรก ก็เพราะพี่กลัวว่าเธอจะรังแกเหยาเหยาในบ้านเมิ่งใช่ไหมล่ะ? ตอนนี้เหยาเหยาก็เหนือกว่าเดิมมากแล้ว พี่ไป๋ไม่จำเป็นต้องประนีประนอมขนาดนั้น"คำพูดที่ตรงไปตรงมาของเพื่อนๆ พี่น้อง ทำให้ทุกคนจับจ้องไปที่โจวยวี่ไป๋เพื่อรอฟังคำตอบใบหน้าคมและดวงตาลึกดุดันนั้นเสื้อสูทของเขาถูกแขวนไว้ด้านข้าง ตอนนี้เขาสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ใส่ไว้ข้างใต้เท่านั้น แขนเสื้อเชิ้ตขาวได้ถูกพับขึ้น เขาถือแก้วไวน์เปล่าเมื่อได้ยินคำถามนั้น คิ้วคมของเขาก็ขมวดขึ้นเล็กน้อยทันทีที่ได้ยิน เขาพูด "ฉันบอกให้ทนายความร่างข้อตกลงหย่าแล้ว"เสียงทุ้มลึกราวกับเชลโล่กล่าวทว่าสำหรับหูของเมิ่งซิงหลวนนั้นสิ่งที่ได้ยินราวกับคำพิพากษาจากนรกหย่างั้นเหรอ?โจวยวี่ไป๋บอกว่าต้องการหย่ากับเธอ?เมื่อได้ยินเขาพูดจบ เมิ่งซิงหลวนก็ลมแทบจับราวกับตอนนี้มีคนสาดน้ำเย็นใส่เธอ จนสั่นสะท้านตั้งแต่หัวจรดเท้าร่างบางสั่นตั้งแต่แรกแล้วที่โจวยวี่ไป๋อยากจะหย่ากับเธอ ไม่เพียงแค่นั้นยังแต่งงานกับเธอเพื่อปกป้องเมิ่งทิงเหยาอีกต่างหากห้าปีของความรักไร้เดียงสากับสอง
แปดพยางค์ที่เอ่ยนั้นช่างเบาหวิว ทว่าเพียงพอให้ทุกคนตรงนั้นได้ยินแจ่มแจ้งเมิ่งซิงหลวนอยากหย่ากับโจวยวี่ไป๋แล้วเป็นเธอคนนั้นที่เริ่มก่อน! ช่างแปลกใหม่เสียเหลือเกิน!พวกเขาไม่รับรู้ถึงความสิ้นหวังหรือความเจ็บปวดใดๆ ของเมิ่งซิงหลวน บางคนราวกับมองมันเป็นแค่ละครหลังข่าวที่น่าตื่นตาเท่านั้นม่านตาของเจ้าตัวที่ถูกพูดถึงเขม่นขึ้น เขาเม้มริมฝีปากบางๆ มองดูเมิ่งซิงหลวนอย่างเย็นชาเมิ่งทิงเหยาที่นั่งข้างเขาแอบเก็บงำความสุขในใจไม่แสดงมันออกมา แต่กลับทำหน้าเหมือนกับจะโทษตัวเองแทนเธอเดาว่าเมิ่งซิงหลวนคงเห็นภาพที่เธอกับโจวยวี่ไป๋ดื่มด้วยกัน"พี่สาวเข้าใจผิดแล้วล่ะ ฉันกับพี่ยวี่ไป๋บริสุทธิ์ใจนะ วันนี้พวกเราบังเอิญเจอกันตอนกลับจากต่างประเทศ.. ถ้าพี่ไม่อยากเจอฉันเดี๋ยวฉันไปเอง"เมิ่งทิงเหยานั้นมีใบหน้าน่ารักราวกับเด็กสาววัยสะพรั่ง คิ้วของเธอขมวดเล็กน้อยและดวงตาใสของเธอกลับคลอเบ้าดูน่าสงสารเมิ่งซิงหลวนรู้สึกปวดหัวมากขึ้นไปอีกเธอพยายามที่สุดแล้วเพื่อรักษาศักดิ์ศรีอันน้อยนิด เธอบีบมือตัวเองและจ้องเมิ่งทิงเหยามุมปากโค้งขึ้นอย่างเย้ยหยัน"อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น แต่เธอก็พูดถูกเรื่องหนึ่ง ฉันไม
เมิ่งทิงเหยาพยายามหันเหความสนใจด้วยการเปลี่ยนเรื่องแน่นอนว่าไม่มีใครรู้เรื่องที่เธอท้อง! กระทั่งเพื่อนสนิทเพื่อนรักของเธอ เธอก็ไม่ได้บอกพวกเขาด้วยซ้ำ เมิ่งซิงหลวนรู้ได้อย่างไร?เมิ่งทิงเหยาตัวสั่นด้วยความกลัว น้ำตาเธอไหลท่วมทุกอย่างเต็มไปด้วยความวุ่นวาย"พอได้แล้ว!"อุณหภูมิรอบตัวโจวยวี่ไป๋เย็นยะเยือก ดวงตาเข้มของเขาราวกับปกคลุมไปด้วยน้ำแข็งเขามองไปที่เมิ่งซิงหลวนอย่างแปลกใจที่เห็นเธอทำตัวก้าวร้าวพูดจาปากจัดประหนึ่งเขาไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน"เมิ่งซิงหลวน เหยาเหยาเป็นน้องสาวเธอนะ เธอรู้ใช่ไหมว่าถ้าสิ่งที่เธอพูดหลุดออกไป น้องสาวของเธอจะถูกทำลายไม่เป็นชิ้นดี"น้ำเสียงทุ้มลึกของเขาต่างโทษทุกอย่างเป็นความผิดของหญิงสาวหัวใจเธอยังเจ็บปวดทว่าตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นด้านชาเธอพูดแต่เรื่องจริงเท่านั้น แต่โจวยวี่ไป๋กลับปกป้องเมิ่งทิงเหยาอย่างนี้ในตอนนั้นเอง เมิ่งซิงหลวนรู้สึกได้ว่าคนที่เธอเคยรักและคิดว่าจะพูดปกป้องเธอได้ตายลงในหัวใจเธอหัวเราะเบาๆ โดยดวงตาฉายแววเสียดสีโจวยวี่ไป๋เห็นเมิ่งซิงหลวนรู้สึกหดหู่อย่างไม่มีเหตุผล ก่อนที่เขาจะได้คิดอะไรอย่างถี่ถ้วนนั้น บางคนก็เริ่มด่าเม