“อาจารย์เมิ่ง พูดมาได้เลย”“เขาบอกคุณว่าเขาไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศใช่ไหม? จริงๆ แล้วเขายังอยู่ในเมืองไห่เฉิง”‘กินลูกแพร์’ถามต่ออย่างร้อนใจ: “อาจารย์เมิ่ง ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน อาจารย์ตามหาเขาให้ฉันได้ไหม ฉันยินดีจ่ายเพิ่ม!”‘กินลูกแพร์’ส่งชิงช้าสวรรค์เข้ามาอีกครั้งจำนวนคนดูตอนนี้เกินห้าแสนคนแล้ว คนยังเข้ามาเพิ่มเรื่อยๆ และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยเมิ่งซิงหลวนขยับนิ้วไปมา เพื่อการคำนวณ แล้วบอกที่อยู่ที่แน่นอนกับเธอ“เลขที่ 312 บลูแคทอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ เขตตงเฉิง เมืองไห่เฉิง”[ฉันตื่นเต้นแทนเลย! คุณหนู @‘กินลูกแพร์’เธอไลฟ์สดไปด้วยได้ไหม?][+1 เม้นท์บน ฉันก็อยากเห็นเหมือนกัน! คุณหนู ฉันมีเงินจ่าย ถ้าไลฟ์ละก็จะโอนให้เธอเลย!][เขตตงเฉิงเหรอ? ฉันจะตามไปดู ฉันอยู่ที่เขตตงเฉิงพอดีเลย!]“อาจารย์เมิ่ง ขอบคุณมากค่ะ! ฉันจะรีบไปดูเดี๋ยวนี้! ฉันจะ...อาจารย์เมิ่ง ฉันขอยังไม่ตัดสายได้ไหม?”พูดจบ ‘กินลูกแพร์’กลัวว่าเมิ่งซิงหลวนจะไม่ไม่ยอม ก็รีบส่งชิงช้าสวรรค์มาอีกครั้งหนึ่งเมิ่งซิงหลวนอารมณ์ดีสุดๆ และพยักหน้า “ได้สิ รีบไปได้แล้ว”ไม่เลือกงานไม่ยากจน แค่สร้างความนิยม ความน่าเชื่อถือ ไม่มีอะไร
'กินลูกแพร์' เรียกแท็กซี่ไปร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ ตามที่เมิ่งซิงหลวนได้บอกที่อยู่ไว้เธอถือโทรศัพท์มือถือในมือ มุมกล้องสั่นไปมา จำนวนคนที่เข้ามาในห้องไลฟ์สดยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ กำลังจะจะทะลุหนึ่งล้านคนแล้วอินเทอร์เน็ตคาเฟ่เต็มไปด้วยผู้คน เสียงดังอึกทีก เมิ่งซิงหลวนยังสามารถบอกทิศทางที่แน่นอนให้เธอได้ด้วย"เลี้ยวซ้ายหลังจากเข้าประตู ที่นั่งที่หก แถวที่สอง"[บ้าน่า! มันจะแม่นยำขนาดนั้นเชียว? ถ้ามไ่มาเปิดไลฟ์คงเป็นตำรวจที่ดีแน่!][ช่วงเวลาพิสูจน์ปาฏิหาริย์อาจารย์เมิ่งมาถึงแล้ว! ขอดูหน่อยเถอะว่ามี่พูดมาถูกต้องหรือไม่][ผู้ชายสารเลว ไม่ได้ตายดีแน่!]'กินลูกแพร์' รวบรวมความกล้า หายใจเข้าลึกๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เธอไม่ได้ไปหาชายคนนั้นทันที แต่กลับนั่งลงบนที่นั่งที่หกในแถวแรกวีดีโอถูกเปลี่ยนเป็นกล้องหน้าหญิงสาวพรางตัว สวมหมวก ใส่หน้ากาก พูดเสียงเบาว่า "อาจารย์เมิ่ง ฉันจะลองโทรหาเขา เพื่อทดสอบก่อน"'กินลูกแพร์' บอกเมิ่งซิงหลวนเสียงสั่นเธอจำชายที่นั่งตรงข้ามเธอได้ดี ต่อให้เหลือแต่ขี้เถ้าเธอก็จำเขาได้สามวันก่อน เขาบอกเธอว่าจะไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ทำไมมานั่งเล่นเกมส์อยู่ในร้า
........................[เหลือเชื่อ นี่มันคือการหลอกให้แต่งงานจริงๆ ด้วย!][จบเรื่องแล้ว อาจารย์เมิ่งน่าชื่นชมจริงๆ ที่ช่วยครอบครัวนี้ไว้! แผนของผู้ชายคนนี้ทำฉันทึ่งไปเลย เห็นว่าครอบครัวของผู้หญิงรวย เขาเลยจะหลอกให้ใช้หนี้ให้ครอบครัวตัวเอง หลังจากแต่งงานกันแล้ว!][น่าขยะแขยงสุดๆไปเลย ทำไมเขาถึงยังมีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้อยู่อีก?]ผู้คนต่างรู้สึกถึงความจริง ไม่ใช่การจัดฉากขึ้นมากของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นการตั้งคำถามเกี่ยวกับการหลอกลวง ใช้เงินจัดฉากเพื่อการแสดงหายไป และถูกแทนที่ด้วยเสียงชื่นชมความสามารถของเมิ่งซิงหลวนจากผู้ชมมากมาย'กินลูกแพร์' กำลังนั่งแท็กซี่กลับบ้านก่อนวางสายจากไลฟ์สด เธอสงบสติอารมณ์แล้วเปลี่ยนไปใช้กล้องหน้าอีกครั้ง เธอพูดว่า "ขอบคุณอาจารย์เมิ่ง ที่ช่วยให้ฉันเห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา"เมื่อทบทวนคำพูดที่เธอได้ยิน ทุกอย่างมันน่ากลัวมากตั้งแต่ยังเล็ก เธอจะได้รับการดูแลอย่างดีราวกับไข่ในหินจากพ่อแม่ของเธอ แต่เธอก็ไม่ใช่คนไร้เดียงสาจางรุ่ย เผยให้เห็นเจตนาที่ชัดเจนว่าเขาไม่เห็นค่าความรักของเธอเลย'กินลูกแพร์' ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยคิดว่าจะเจอคนน่ารังเกียจขนาดนี้ค
เมิ่งซิงหลวนมาถึงร้านกาแฟที่นัดไว้พนักงานของPineapple Live กำลังรออยู่แล้ว สั่งกาแฟไว้แล้วด้วยเธอเป็นผู้หญิงผมสั้น จัดทรงเรียบร้อย และสวมชุดเป็นทางการ ดูคล่องตัว ดูมีความเป๋นมืออาชีพมากเธอยื่นมือออกมาทักทายอย่างสุภาพ เมื่อพบเมิ่งซิงหลวน "สวัสดีค่ะ คุณเมิ่ง ฉันชื่อเจี่ยงเมิ่ง โปรดชี้แนะด้วย"ทั้งสองนั่งลงเผชิญหน้ากัน เมิ่งซิงหลวนก็เรียกพนักงานร้านกาแฟเพื่อสั่งลาเต้เจี่ยงเมิ่งยิ้มแย้ม พลางหยิบเอกสารออกจากกระเป๋า ยื่นให้เมิ่งซิงหลวน "คุณเมิ่ง เรามาทำเรื่องยากให้ง่ายกันดีกว่าค่ะ ฉันดูข้อมูลไลฟ์สดล่าสุดของคุณเมื่อคืนนี้ ทำลายสถิติของนักสร้างคอนเทนต์หน้าใหม่ของแพลตฟอร์มของเราเลย"การเก็บข้อมูลในปัจจุบันแสดงข้อเท็จจริงอันน่าเหลือเชื่อ หญิงสาวคนนี้ประสบความสำเร็จ มีผู้สนับสนุนมากมายตั้งแต่เริ่มต้นแต่พื้นฐานครอบครัวก็สามารถเรียกความนิยมได้แล้วลูกสาวของเศรษฐีผู้มั่งคั่งคนไหนสามารถทำนายอนาคตได้?จะมีสักกี่คนกัน"นี่คือร่างสัญญาระดับ S สำหรับแพลตฟอร์มของเรา คุณเมิ่งสามารถตรวจสอบและแก้ไขได้"สัญญามีมากกว่ายี่สิบหน้า เมิ่งซิงหลวนตั้งใจอ่านทั้งหมด และพบข้อสำคัญดังนี้ข้อแรก สัดส่วนก
ความบังเอิญนั้น บางทีก็เป็นพรหมลิขิต บังเอิญว่าสถานที่ก่อสร้างกำลังจะเริ่มต้น บังเอิญว่าเมิ่งซิงหลวนก็กลับมาอยู่ใกล้ๆ เซิ่งชูหลี่รู้สึกจะจ้างคนอื่นให้เสียเงินไปเปล่าทำไม มันดีกว่าที่เลือกเมิ่งซิงหลวน เขาสามรถหารายได้ให้น้องสาวได้ด้วย.............ในขณะเดียวกันโจวยวี่ไป๋ ถูกโจวเพียนหรานรบเร้าให้ออกมาเลือกของขวัญให้กับเมิ่งทิงเหยาเมื่อขับรถผ่านร้านกาแฟ แค่เพียงหางตาเธอก็เห็นเมิ่งซิงหลวนทันทีเธอตะโกนบอกพี่ชาย : "หยุดรถ! หยุด!"ชายหนุ่มขมวดคิ้วอย่างเซ็งๆ "อะไรอีกล่ะ?""พี่ พี่ว่านั่นใช่ เมิ่งซิงหลวนรึเปล่า?"เมื่อได้ยินชื่อเมิ่งซิงหลวน ตาของโจวยวี่ไป๋ก็เบิกกว้างทันทีเขามองตามนิ้วของโจวเพียนหราน และเขาก็เห็นผู้หญิงคนนั้น ทุกรายลเอียดรอยยิ้มสดใสของเธอ เป็นสิ่งที่โจวยวี่ไป๋ไม่เคยเห็นมาก่อน เมื่อมองเลื่อนไปด้านข้างของเธอ เห็นว่าเธอยิ้มให้ใคร โจวยวี่ไป๋ก็หน้าบูดบึ้งทันทีเซิ่งชูหลี่มือของเขากำแน่น อย่างไม่รู้ตัวโจวเพียนหรานก็ไม่หยุดเติมเชื้อไฟ เธอพูดอย่างหมั่นไส้: "พี่ชาย ฉันบอกตั้งกี่ครั้ง เมิ่งซิงหลวนเป็นสำส่อน หย่ากับพี่ไม่ทันไร แก็ปีนไปนั่งตักเซิ่งชูหลี่แล้ว เหลวแหลกมาก
สายตาที่เย็นชาของเมิ่งซิงหลวน ทำให้โจวยวี่ไป๋ปวดหัวมากขึ้นไปอีกชายหนุ่มรู้สึกปวดเหมือนหัวจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ขมับเต้นตุบๆ ราวกับกำลังจะระเบิดก่อนหน้านี้ เพราะเธอรักเขา เธอจึงเต็มใจที่จะช้างเท้าหลังของโจวยวี่ไป๋ ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อที่จะเป็นแม่บ้านที่ดี ดูแลสามีและลูก ๆ ในอนาคตแต่การตัดสินใจทำแบบนั้น ทิ้งบาดแผลมากมายไว้ในใจเธอตอนนี้เมิ่งซิงหลวนตาสว่างแล้วแต่พักหลังมานี้ โจวยวี่ไป๋มักจะตามมารังควานเธอเสมอ ไม่รู้ว่ากินยาไม่เขย่าขวดรึเปล่าของที่มีค่า คนที่มีค่า หลุดลอยไปแล้ว จึงจะคิดได้ว่าใครดีที่สุดเมิ่งทิงเหยารีบวิ่งไปข้างหน้า ตรงที่ชายสองคนกำลังดึงแขนของเมิ่งซิงหลวน เธอเกาะแขนของโจวยวี่ไป๋ไว้“ยวี่ไป๋ เพียนหราน บอกฉันว่าคุณอยู่ที่นี่…”หญิงสาวเกาะชายหนุ่มไว้เหมือนนกน้อยน่ารักเกาะบ่าเจ้าของ เธอมองโจวยวี่ไป๋ด้วยความไร้เดียงสาปนห่วงกังวลเธอซ่อนความหวาดระแวงไว้ในใจอย่างมิดชิดทำไมโจวยวี่ไป๋ถึงมาเจอเมิ่งซิงหลวนอีกแล้ว?ภายในใจของเมิ่งทิงเหยาคาดเดาไปต่างๆ นาๆ ไม่ว่าเหตุผลไหนก็ไม่น่าเชื่อทั้งนั้นโจวยวี่ไป๋ไม่เคยมีความรู้สึกพิเศษกับเมิ่งซิงหลวนเลย ตลอดสองปีที่แต่งงานกันมาหร
ถึงจะคิดแบบนั้นโจวเพียนหรานก็ยังคงรู้สึกไม่ไว้ใจเมิ่งซิงหลวนโจวเพียนหรานมองเมิ่งซิงหลวนเขม็ง เธอพูดอย่างอาฆาตแค้นแล้วเดินจ้ำจากไป“เมิ่งซิงหลวน คอยดูเถอะ!”คนไม่เต็มเต็งจากไปแล้ว เรื่องตลกร้ายของวันนี้ก็จบลงในที่สุดจบง่ายไปหน่อย ไม่สมกับที่คนในร้านกาแฟอยากรู้อยากเห็นเลยเซิ่งชูหลี่ขับรถมาส่งเมิ่งซิงหลวนกลับบ้าน ก่อนเธอลงจากรถ เขาพูดว่า “ถ้าตระกูลเมิ่งมาทำให้เธอรำคาญใจ ขอแค่โทรหาพี่ เดี๋ยวพี่จะจัดการให้เอง”เมิ่งซิงหลวน ไม่ได้ปฏิเสธความมีน้ำใจของเขาเธอยืนรอส่งเซิ่งชูหลี่ จนเขาขับรถออกไป ก่อนจะขึ้นไปบนตึกเจี่ยงเมิ่งส่งไฟล์รายงานการวิเคราะห์ข้อมูลบัญชีไลฟ์สดของเมิ่งซิงหลวนให้หญิงสาวตรวจดู[เจี่ยงเมิ่ง: คุณเมิ่ง ป้องกันความสับสน ฉันแนะนำให้คุณเปลี่ยนชื่อบัญชีของคุณให้เป็นทางการขึ้น คุณอยากแก้ไขตอนนี้เลยหรือไม่?]เจี่ยงเมิ่งทำให้เธอนึกได้ เมิ่งซิงหลวนตอนนี้เป็นเจ้าแห่งการทำนายอนาคตไปแล้วเธอลงมือเปลี่ยนชื่อบัญชีใหม่ด้วยตัวเธอเอง “ปรมาจารย์เมิ่ง” ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้วทั้งสองคนกำหนดตารางเวลาในการไลฟ์สด ว่าจะเป็นเวลายี่สิบสองนาฬิกาของทุกวันในสัญญาของเธอ ไม่มีการจำกัดเวลาไลฟ์ส
เขาพุ่งตัวเข้าหาเมิ่งซิงหลวนอย่างรวดเร็วด้วยกำลังทั้งหมดของเขาคนที่มุงดูต่างคิดว่า เมิ่งซิงหลวนต้องถูกแทงแน่นอน แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นหญิงสาวรับมีดอันคมกริบด้วยมือเปล่าฝ่ามือถูกบาดเป็นแนวยาว เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผลที่มือ พื้นดินแห้งผากถูกย้อมเป็นสีเข้มด้วยเลือด“มีคนตาย!”“โทร 120 เร็วเข้า มีคนเจ็บ!”ผู้คนโดยรอบที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันแตกตื่นยังไม่ทันที่ความช่วยเหลือจะมาถึง เมิ่งซิงหลวนสลัดข้อมือหลุดจากฉู่อั๋งด้วยการซัดหลังฝ่ามือใส่เขาเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องไปในอากาศ ทั่วบริเวณนั้นแม่ของฉู่อั๋งมองด้วยดวงตาแดงก่ำ เธอก้าวเข้าไปเพื่อช่วยลูกชาย และทำร้ายเมิ่งซิงหลวน แต่คนในบริเวณนั้นจับได้ซะก่อน“ผู้หญิงคนนี้เป็นแม่ของคนร้าย! ฉันได้ยินผู้ชายคนนั้นเรียกเธอว่าแม่ เมื่อกี้นี้”"เป็นจริงอย่างที่ว่า คานบนไม่ตรง คานล่างก็ต้องเบี้ยว เธอยังจะไปทำร้ายคนอื่นอีกเหรอ? คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?"มีดปอกผลไม้เปื้อนเลือดหล่นลงกระทบพื้นเสียงกังก้องไปทั้งบริเวณนั้นเว่ยเหิงกับซ่งหนานจู่มาถึงทันเห็นเหตุการณ์พอดี“พี่เมิ่ง!”“ศิษย์พี่หญิง!”ทั้งสองตะโกนอย่างตระหนก วิ่