Share

บทที่ 235

เวนดี้แสดงท่าทีไม่พอใจ ความรู้สึกนี้เหมือนกับตอนที่คน ๆ หนึ่งกำลังอารมณ์ดีและกำลังมีช่วงเวลาหรรษากับมื้ออาหาร แล้วมีแมลงวันตัวหนึ่งบินอ้อยอิ่งรอบ ๆ พวกเขา กำลังทำทุกวิถีทางในการส่งเสียงรบกวนจากด้านข้าง

แจสเปอร์เหลือบตามองไปที่มาร์คและพูดอย่างสงบว่า “ผมไม่ชินกับการทานอาหารโดยมีใครบางคนเดินไปเดินเดินมาอยู่ข้าง ๆ”

สีหน้าของมาร์คยังคงมีรอยยิ้ม แต่สายตาที่เย็นชาเริ่มที่จะดุเดือดมากยิ่งขึ้น

มาร์ควางมือหนึ่งลงบนเก้าอี้ของแจสเปอร์ แล้วจึงโน้มตัวไปข้างหน้าและกระซิบไปหูของแจสเปอร์ว่า “ฉันชอบที่แกยังอวดดีได้อยู่นะ เพราะว่ายิ่งแกอวดดีมากเท่าไหรในตอนนี้ หลังจากนี้แกจะยิ่งทรมาณมากขึ้นเท่านั้น”

“ฉันไม่สนว่าคนอย่างแกจะเป็นแบบไหน ในเมืองบรัคนี้ ดูจากความสามารถของแกแล้ว มันจึงดีที่สุดที่แกจะทำตัวดี ๆ หน่อย ไม่อย่างนั้น ครอบครัวของแกคงจะไม่มีที่เพื่อไว้อาลัยให้กับความตายเมื่อฉันเหลืออดกับแกแล้ว!”

ขณะที่มาร์คกำลังพูดอยู่ เขาระเบิดหัวเราะอย่างชั่วร้ายออกมาและดึงเก้าอี้จากโต๊ะข้าง ๆ มาทันที จากนั้นเขาเรียกบริกรเข้ามาเพื่อสั่งอาหาร

ชายที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็นั่งตามเขาด้วยเช่นกัน เขาเดินวนรอบแจสเปอร์ด้วยเจต
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status