Share
บทที่ 26
Related chapter
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 27
ดิกสันมองเวนดี้ด้วยท่าทางนิสัยเสีย และนี่ทำให้เจนิสรู้สึกเกลียด เธอเริ่มกัดฟัน เธอรีบ เข้าไปยุ่งและจับแขนของดิกสันไว้อย่างรวดเร็วและพูดว่า “คุณนี่ช่างดื้อ ฉันอยู่ที่นี่และคุณกำลัง จะจีบผู้หญิงคนอื่นอีก" ดิกสันระเบิดเสียงหัวเราะ เขายกฝ่ามือขึ้นแล้วตบก้นของเจนิสและพูดว่า “ไม่ต้องห่วง คนที่ฉันรักที่สุดคือคุณแน่นอน” ขณะที่เขาพูด ดิกสันมองไปที่แจสเปอร์อย่างเย็นชาก่อนที่จะส่งเสียงเข้ม “เฮ้ ไอ้สวะ แกไม่ ได้ยินที่ฉันบอกให้แกออกไปเหรอ? ทำไมแกยังยืนอยู่ที่นี่?” “และกลุ่มพนักงานขายของแก แกหูหนวกหูหนวกกันหมดหรือไง? หรือแกคิดว่าสวะคนนี้ สามารถซื้อบ้านที่นี่ได้? ต้องให้ฉันบอกพวกแกอีกกี่ครั้ง ถ้าพวกแกไม่ไล่เขาออก ฉันจะไม่ซื้อบ้านที่นี่!” ความคิดเห็นของดิกสันทำให้พนักงานขายคนหนึ่งซึ่งอายุมากกว่าเล็กน้อย ดูเหมือนจะเป็น หัวหน้าเริ่มกัดฟัน “ค่ะ อย่างที่คุณเห็นตอนนี้เราค่อนข้างยุ่ง เราไม่สามารถให้ความบันเทิงแก่คุณได้ ดังนั้นเชิญออกไปค่ะ” ความคิดเห็นของเธอแสดงให้เห็นถึงทัศนคติของพวกเขา ดิกสันและเจนนิสยิ้มอย่างเยาะเย้ย เจนนิสปิดปากและยิ้มขณะที่พูดว่า “เฮ้ เขานี่มันสร้างความอับอาย ให้กับค
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 28
ดิกสันรู้เรื่องของจอห์น แจ็คสัน ท้ายที่สุดเงินกู้ของบริษัทของเขาอยู่ภายใต้ธนาคารพาณิชย์ มีอยู่สองสามครั้งที่เขาต้องการทำความรู้จักกับประธานผู้ทรงอิทธิพลคนนี้ แต่จอห์นเป็นคนมีเกียรติ เขาไม่มีโอกาสได้เข้าไปในห้องทำงานของเขาด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตาม การดูการกระทำของจอห์นในการพยายามญาติดีกับอีกฝ่าย ทำให้มุมปากของดิกสันกระตุก เขาพบว่าพฤติกรรมและการแสดงออกค่อนข้างคุ้นเคย นั่นคือการแสดงออกที่ต่ำต้อยที่เขาทำเมื่อเผชิญหน้ากับจอห์น “คุณแจ็คสัน” แจสเปอร์ประหลาดใจเช่นกันที่ได้พบจอห์นที่นี่และจับมือเขาด้วยรอยยิ้ม “คุณเลน คุณมาซื้อบ้านเหรอครับ?” จอห์นถาม แจสเปอร์พยักหน้าและมองดูฝูงชน พูดด้วยท่าทีสงบนิ่งว่า “ใช่ครับ! ตอนแรกคิดว่าจะไปดูบ้านและถ้ามีบ้านที่เหมาะสมก็ซื้อ แต่บริการที่นี่ทำผมผิดหวัง เพียงเพราะคนสองคน พวกเขาต้องการไล่ผมออกไป ผมเลยกำลังจะออกไปจากที่นี่ครับ” ความคิดเห็นของเขาอาจฟังดูสงบ แต่จริง ๆ แล้วมันมีด้านมืดอยู่ ผู้จัดการของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เกือบจะคุกเข่าลงและยอมรับว่าจอห์นเป็นพ่อของเขา เพียงเพื่อกู้เงิน สำหรับดิกสัน เขาไม่มีโอกาสได้รู้จักจอห์นด้วยซ้ำ ในขณะเ
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 29
ดิกสันจ้องไปที่เจนิซผู้ซึ่งเป็นต้นเหตุของความหายนะทั้งหมดและพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณควรหุบปากของคุณดีกว่า ถ้าเขามีแผนจะจัดการกับฉันทีหลัง ฉันจะอยู่ที่นี่ ฉันจะได้สามารถเตรียมตัวให้พร้อม ถ้าฉันรู้ว่าเขามีอำนาจมากขนาดนี้!” ดิกสันผู้ซึ่งเพิ่งโพล่งออกมาไปก่อนหน้านี้ ก็ได้ยินเข้ากับเสียงของแจสเปอร์ที่กล่าวอยู่บนโซฟาในห้องลูกค้าข้าง ๆ “บ้านดูไม่แย่และราคาดี ผมวางแผนไว้ว่าจะซื้อทั้งหมด” คำง่าย ๆ ไม่กี่คำเหล่านั้น ดังก้องเหมือนสายฟ้าฟาดในแผนกขายที่เงียบสงบ ทุกคนรวมถึงจอห์นด้วยสีหน้าประหลาดใจขณะมองไปที่แจสเปอร์ คนที่มักจะแสดงท่าทีมักจะเป็นคนที่ชอบอวด แต่คราวนี้แจสเปอร์ไม่ได้แสดง บ้านเหล่านี้มีศักยภาพในการเพิ่มมูลค่าตลาดได้ถึงสิบเท่าในอนาคต ใครซื้อก็จะได้รับจากมัน เขาจะไม่พลาดโอกาสนี้ แม้แต่วิลล่าเพียง 1 หลัง ย่อมหมายถึงการสูญเสียกำไรหลายสิบล้าน อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพราะเหตุผลนี้ที่ทำให้แจสเปอร์เป็นเหมือนคนโง่ที่ดึงดูดความสนใจของทุกคนเสมอ ๆเมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจของผู้จัดการโจนส์และจอห์น แจสเปอร์รู้ว่าความคิดเห็นของเขาอาจทำให้ทุกคนตกใจ เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมวางแผนที่จะซื้อม
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 30
’แค่ประโยคหรือสองประโยค ข้อตกลงก็เสร็จ?’ ผู้จัดการโจนส์ตกตะลึง หลังโพล่งความคิดออกไป เขาก็รู้สึกตื่นเต้น หลังจากสิ้นสุดการร่างข้อตกลงทั้งสองฝ่ายลงนามและเซ็น มันก็เรียบร้อย! จากนั้นแจสเปอร์ก็โอนเงิน 17.28 ล้าน เข้าบัญชีของบริษัททันที ซึ่งทำให้ผู้จัดการโจนส์สัมผัสได้ถึงความอุ่นในดวงตาของเขาจากน้ำตา หากเขาไม่ได้รับเงินกู้หรือขายบ้านไม่ได้ บริษัทจะต้องประกาศล้มละลายอย่างเป็นทางการ อย่างไรก็ตาม ขณะนี้ปัญหาทั้งหมดได้รับการแก้ไขแล้ว! แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีรายได้มากนัก แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถขายบ้านทั้งหมดที่ธอร์นตัน ปาร์ค ออกไปได้ “คุณเลน คุณเป็นผู้ช่วยชีวิตฉันจริง ๆ !” โจนส์จับมือของแจสเปอร์และพูดอย่างซาบซึ้ง แม้ว่าจอห์นที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เป็นเพียงผู้สังเกคการณ์ เขาก็อิจฉาเช่นกัน เขานึกถึงเงินเดือนประจำปีมากกว่า 200,000 ดอลลาร์ แม้ว่าจำนวนจะมากกว่าเงินเดือนของคนทั่วไป แต่เมื่อเทียบกับจำนวนเงินของแจสเปอร์แล้ว มันดูเล็กน้อยมาก แจสเปอร์รู้สึกพอใจมาก เมื่อเขามีรายได้จากคนอื่น ในขณะที่ถูกมองว่าเป็นผู้กอบกู้ แม้ว่าบ้านเหล่านี้จะมีศักยภาพที่จะมีมูลค่าทางการตลาดในอนาคต บริษัทอสังหาริมทรัพย
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 31
ขณะที่อยู่ในรถ เวนดี้ไม่สามารถหยุดมองแจสเปอร์ขณะขับรถได้“มีอะไรติดหน้าผมหรือเปล่า?”แจสเปอร์ถามขณะที่จับใบหน้าตัวเอง เมื่อส่องกระจกจากกระจกมองหลังแล้ว เขาก็ไม่ต่างจากผู้ชายคนอื่น ๆ เลยนอกจากหล่อขึ้นเล็กน้อยเวนดี้งง เธอถามเขาว่า “ฉันแค่อยากรู้น่ะ ว่าคุณปฏิบัติต่อคนรอบตัวด้วยความสุภาพเสมอ แต่ก็ยังทำตัวเย็นชากับคนอื่น แทนที่จะขอให้คุณโจนส์ส่งพวกเขาไป คุณกลับปล่อยให้ยืนอยู่ตรงนั้น มันแรงกว่าการส่งเขาไปอีกนะคะ” เธอหัวเราะ“ผมไม่ได้คิดอะไรมาก สำหรับผม พวกเขาก็แค่คนเข้ามาแล้วก็ผ่านไป ไม่มีความหมายอะไรต่อชีวิต ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพวกเขาพูดถึงคุณในทางที่เสียหาย ผมก็คงไม่เข้าไปยุ่งด้วยซ้ำ”แจสเปอร์พูดตามความเป็นจริง ในฐานะคนที่อยู่มาสองชีวิตแล้ว เขาจะไม่รู้จักการถ่อมตัวได้ยังไง?“สำหรับจอห์น ฉันว่าเขาเป็นคนดีนะ แล้วยังมีคอนเนคชั่นมากกว่าฉันในพื้นที่นี้อีก เราจะต้องช่วยเหลือกันและกัน การมีเพื่อนในโลกธุรกิจยังไงก็ดีกว่ามีศัตรูเสมอ”“อย่างเหตุการณ์วันนี้ ตัวตนของเขาช่วยให้ฉันพ้นจากปัญหามาได้ มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับฉันถ้าจะหาใครมาและแสดงยอดเงินในบัญชีเพื่อบอกพวกนั้นว่าฉันรวย ใช่ไหม?”“แม้ว่าค
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 32
“ก็ได้! พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ฉันขอลาหยุดหนึ่งวัน”เวนดี้พยักหน้า จากสถานการณ์ปัจจุบันของพ่อเธอ เหมือนว่าเขาจะเป็นคนติดต่อขอความช่วยเหลือจากแจสเปอร์แทนอย่างไรก็ตาม เธอกังวลมากเกี่ยวกับเหตุการณ์ของพ่อ นั่นคือเหตุผลที่เธออยากให้แจสเปอร์เจอเขาเร็วที่สุด“แน่นอน!”แจสเปอร์ตกลงทันทีหลังจากกลับถึงบ้าน แจสเปอร์ไม่ได้พักผ่อน เขายังรื้อฟื้นความทรงจำเพิ่มเติมอีก เพื่อให้ก้าวต่อไปในการทำตามแผนการของเขาสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น!เวนดี้มาถึงบ้านของแจสเปอร์ในเช้าวันถัดมา แล้วก็ตรงไปยังตัวจังหวัดดอว์สันตัดสินใจเรื่องเวลาและสถานที่สำหรับพวกเขาที่จะพบกันโดยเวนดี้เป็นคนจัดเตรียมพวกเขาไม่ได้พบกันที่บ้านหรือบริษัท แต่พบกันในสถานที่ที่พักผ่อนอย่าง... สนามกอล์ฟสนามกอล์ฟทอมป์สันเป็นหนึ่งในสถานที่นัดเจอยอดฮิตในหมู่ของเศรษฐีในจังหวัดในปี 2543 มีความบันเทิงไม่มากนัก ผู้ชายอย่างดอว์สัน ชูเลอร์ เองไม่สามารถใช้เวลาไปกับดิสโก้เทคได้ใช่ไหมล่ะ?เมื่อเปรียบเทียบแล้ว กอล์ฟเป็นกิจกรรมที่ผ่อนคลายพักผ่อนได้ดี และเป็นกิจกรรมระดับหรูที่สามารถยกระดับผู้คนได้ เป็นกีฬาที่คนรวยในท้องถิ่นชื่นชอบแจสเปอร์และเวนดี้ก็มาด้วย
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 33
ดอว์สันค่อนข้างตกใจ เขาบอกได้เลยว่าแจสเปอร์มั่นใจในตัวเองและเหมือนจะไม่ได้พูดอย่างนั้นเพื่อแสดงความสุภาพเท่านั้น “เอาล่ะ ไปตีกอล์ฟกันเถอะ เข้าไปเล่นกันสักรอบ” เวนดี้และดอว์สันไม่เคยรู้ว่าเมื่อชาติที่แล้วแจสเปอร์มักจะพาเจ้านายไปตีกอล์ฟ เขาอาจไม่กล้าพูดว่าตัวเองมีทักษะการเล่นระดับโลก แต่เขาก็คิดว่าตัวเองก็ฝีมือดีกว่ามือสมัครเล่นอยู่พอสมควร แจสเปอร์เดินไปหยิบไม้กอล์ฟ จากนั้นทั้งสองก็คุยกันอย่างมีความสุขขณะเดินไปที่สนามกอล์ฟเพราะแคดดี้ที่ตามหลังมา เวนดี้จึงไม่สามารถร่วมวงสนทนาได้ เธอได้แค่ฟังว่าเขาคุยอะไรกันเท่านั้นเธออยากให้แจสเปอร์มาช่วยพ่อของเธอ แต่ทั้งคู่ยังไม่ได้คุยกันเรื่องธุรกิจ พวกเขาคุยแค่เรื่องปกติเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น เธอเดินตามหลังมา วันนี้อากาศดี มีเมฆสีขาวลอยอยู่บนท้องฟ้าครามอันแสนสดใส อากาศสดชื่นเมื่อเปรียบเทียบกับปีอื่น ๆ ยิ่งไปกว่านั้น สนามกอล์ฟก็ยังมีสภาพแวดล้อมที่ยอดเยี่ยม แจสเปอร์และดอว์สันค่อนข้างสนุกสนานขณะพูดคุยกันระหว่างทางเดินไปสนามขณะที่เดินไปที่ที่ตั้งลูก ดอว์สันก็ทำหน้าที่รุ่นพี่โดยการเริ่มก่อนแจสเปอร์ก็ลังเลเช่นกัน เขาหยิบไม้ที่จะใช้ตีลูก งอเข่
เกิดใหม่ ไปให้สุด บทที่ 34
หลังจากที่แจสเปอร์พูดถึงข้อเสียของดอร์สัน รอยยิ้มบนใบหน้าดอว์สันก็ค่อย ๆ เลือนไป เขามีความโกรธขึ้นมาในทันที“ไอ้หนุ่ม แกหมายความว่ายังไง? กำลังพยายามสอนฉันอยู่เหรอ?” ดอว์สันถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ผมไม่ได้พยายามสอนคุณลุงหรอกครับ แค่อยากจะเตือน” แจสเปอร์พูด“นายมันแตกต่างจริง ๆ!”ดอว์สันโกรธมากจนหัวเราะออกมาดัง ๆ “ฉัน ดอว์สัน ชูเลอร์ ผ่านงานหนักมาหลายสิบปีแล้ว ฉันได้ผ่านเส้นทางยากลำบากมามากกว่านายเยอะ อะไรที่ทำให้คิดว่านายมีสิทธิ์จะเตือนฉัน?” เขาถาม“บริษัทชูเลอร์กำลังเผชิญกับวิกฤตที่ใกล้เข้ามา บริษัทถึงที่ปลายหน้าผาแล้ว ทำผิดแค่ขั้นตอนเดียว ทั้งบริษัทจะล้มละลาย คุณน่าจะรู้ดีกว่าคนนอกอย่างผมนะ คุณชูเลอร์”แจสเปอร์บอกเขาทุกอย่างพร้อม ๆ กัน และเขายังเปลี่ยนวิธีการพูดกับดอร์สันอีกด้วยเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด ความตกใจและความโกรธก็แผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าของดอร์สันแม้ว่าบริษัทชูเลอร์จะอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายจริง ๆ แต่ก็มีไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้แม้แต่เวนดี้ลูกสาวเขา เขาก็ไม่ได้บอกยิ่งกว่านั้น คนเก่าแก่ที่รู้เรื่องนี้ก็เป็นเพื่อนสนิทที่อยู่เคียงข้างเขามาสองสามทศวรรษแล้วพวกเ
Latest chapter
