Chapter 10

มือของฉันค้างอยู่ที่นั่นครึ่งวัน และฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร

จู่ๆ เคลี่ก็วิ่งมา ตรงมาที่มือฉันแข็งในอากาศ แล้วไฮไฟว์ให้ฉัน! เธอหัวเราะ ฉันจึงหัวเราะเยาะกับเธอ คุกเข่าข้างหนึ่ง พระราชาทรงถามถึงความเจ็บป่วยของพระราชินี

ทั้งสองพูดคุยและหัวเราะกัน ในเวลานี้ ฉันหันหลังกลับและเห็นจูดี้กำลังลงมา เธอโบกมือให้ฉัน ไม่ เธอควรโบกมือให้เอ็ดเวิร์ด เพราะเธอรีบไปหาเอ็ดเวิร์ดและพูดคุยเกี่ยวกับแสงออโรร่าในกรีนแลนด์ เรือในมหาสมุทรอาร์กติก และทุ่งหญ้ากว้างใหญ่

เคลี่พยายามขัดจังหวะหลายครั้ง แต่ก็ล้มเหลว

โอ้ ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธออย่างถ่องแท้แล้วในตอนนี้

เธอกับฉันคือคนสองคนที่เชื่อมต่อกันด้วยชีวิตเดียวกันเคลี่ดีที่สุด แต่เธอก็ถูกละเลยเสมอ ฉันดีกว่าเอ็ดเวิร์ด แต่ฉันเสียสละเสมอ!

เคลี่เศร้าโศกเพราะเธอไม่มีหัวใจของน้องสาว ในขณะที่ฉันเป็นที่สองเสมอเพราะภูมิหลังที่ไม่เปลี่ยนแปลงของฉัน! ฉันรู้สึกมีความสุขมากเมื่อคิดว่าฉันอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเธอ

เคลี่ฉันรักคุณมากจนฉันรู้จักคุณดีที่สุดเท่านั้น

ขบวนรถของกษัตริย์วิ่งไปตามถนนอิมพีเรียลโดยไม่มีสิ่งกีดขวาง และมีฝูงชนจำนวนมากโดยธรรมชาติทั้งสองด้านของถนนเพื่อรอรับพระราชา ทุกคนโบกธงชาติและตะโกน

"ทรงพระเจริญ."

“แอสตันจงเจริญ!”

ทุกคนจมอยู่ในความปิติยินดี แต่ในเวลานี้ จู่ๆ เสียงแหลมก็ดังขึ้นทำลายเสียงเชียร์ จากนั้นก็มีเสียงปืนระเบิดอย่างต่อเนื่อง ไม่นานฉันก็รู้ว่ามีคนกำลังจะฆ่าราชา!

รถของฉันอยู่ที่ท้ายขบวน ฉันเลยปล่อยให้คนขับเร่งความเร็วและไล่ตามรถของพระราชาอย่างรวดเร็ว บอดี้การ์ดรีบลงจากรถและโต้กลับ แต่ฝ่าพระบาททรงดุเขาเสียงดัง ทรงบัญชาพวกเขาให้วางปืนลงและไม่ทำร้ายผู้บริสุทธิ์

ผู้คนต่างพากันหนีไปรอบๆ ในเวลานี้ และทันใดนั้นถนนอิมพีเรียลทั้งหมดก็กลายเป็นความโกลาหล

เมื่อพระราชาเหลียวหลังมาเห็นข้าพเจ้า พระองค์ก็ทรงลากข้าพเจ้าเข้าไปในรถ แล้วสั่งให้คนขับขับเสียงดัง!

เมื่อข้าพเจ้าอยู่ต่อหน้าพระราชา ข้าพเจ้าอยากให้มีกระสุนปืนปลิวไป เพื่อจะได้ถูกพระราชาขัดขวาง อย่างไรก็ตาม มันไม่ได้ผลตามที่คาดไว้ เนื่องจากเฮลิคอปเตอร์แบล็กฮอว์กหลายลำบินเข้ามาในไม่ช้า กองกำลังพิเศษกลุ่มหนึ่งจึงโดดร่มไปรอบๆ รถของกษัตริย์และคุ้มกันรถของกษัตริย์เพื่อขับไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ

ทหารพิเศษทุกคนมีปืนไรเฟิลอยู่ในมือ และพวกมันก็ฆ่านักฆ่าทุกคนที่อยากจะมาอย่างแม่นยำ พลเรือนเพียงคนเดียวไม่ได้รับผลกระทบ และพี่ชายที่แสนดีของฉัน เอ็ดเวิร์ด ก็เดินไปข้างหน้ารถด้วยปืนไรเฟิล ทรงใช้พระวรกายเป็นทางให้พระราชา

และกองกำลังพิเศษเหล่านี้ก็พร้อมสำหรับวันที่ฝนตก พวกเขาถูกเรียกว่ากองทัพสายฟ้า ซึ่งเป็นกองกำลังพิเศษที่ล้อมรอบความมั่นคงของเมืองหลวง คำสั่งของกองทัพอยู่ในมือของพี่ชายผมมานานแล้ว

ฉันนั่งถัดจากพระราชา พ่อของฉัน แต่ที่ด้านหลังของน้องชายของฉันที่อยู่ข้างหน้าฉันและพูดด้วยความโล่งใจมากว่า "ฉันรู้สึกโล่งใจที่มีเอ็ดเวิร์ด!"

ฉันยังรู้สึกปลอดภัยและสบายใจ แต่ก็ยังมีร่องรอยของความกลัวอยู่! ต่อจากนี้ไปแอบสาบานด้วยว่าต้องเก่งกว่าพี่!

พระราชินีซึ่งทรงอ่อนแออยู่แล้ว เกือบพลาดที่จะกลับพระราชวัง ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้หลังจากตกใจกลัว กษัตริย์กอดเธอและปลอบโยนเธอ แล้วอุ้มเคลี่กับจูดี้ไว้ในอ้อมแขนของเธอ

หลังจากปลอบโยนคนที่เป็นห่วงเป็นใยของกษัตริย์แล้ว เขาเรียกเจ้าหน้าที่ทั้งหมดไปที่ห้องประชุมและจัดประชุมคำสั่งฉุกเฉิน

เดิมทีฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วม แต่พี่ชายของฉันยืนกรานที่จะให้ฉันเข้าไป พระราชาทรงทุบโต๊ะอย่างโกรธเคืองและสาบานว่าจะค้นหาว่าใครกำลังจะฆ่าเขา แม่ทัพโพล่งโดยไม่คิด “มันต้องเป็นผู้ก่อการร้าย!”

พระราชาตะโกนว่า “จับกุม จับกุมทุกคน และประหารชีวิตให้หมด!”

ในเวลานี้ เอ็ดเวิร์ดยืนหยัดต่อสู้กับพ่อที่โกรธจัดของเรา เขากล่าวว่า "บางคนก็หลงผิด และหลายคนก็ยังเก่งในด้านต่างๆ อยู่ น่าเสียดายและพวกเขาไม่สามารถถูกฆ่าเช่นนี้ได้!"

ฉันคิดว่าพี่ชายของฉันจะได้รับการตำหนิจากกษัตริย์ แต่ในทางกลับกัน คำพูดของพี่ชายของฉันทำให้กษัตริย์สงบลง

พระราชาอารมณ์ลดลงไปมาก พระองค์ตรัสกับผู้อำนวยการกองรักษาความปลอดภัยที่ยืนอยู่ข้างๆ ว่า "พวกเขาชื่ออะไร จากขบวนการแห่งชัยชนะ คุณสร้างตัวแทนหรือไม่"

ผู้กำกับพยักหน้า

พระราชาตรัสถามอีกว่า “การเก็บหลักฐานเป็นอย่างไรบ้าง”

เลขามั่นใจเต็มที่ “ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี!”

พระราชาทรงฉายผ่านไปด้วยการตบหน้าและทุบตีผู้กำกับเป็นวงกลม “ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี แต่เจ้าไม่ได้สังเกตเห็นความพยายามลอบสังหารเหรอ?”

ผู้กำกับพูดตะกุกตะกัก “อันที่จริง เจ้าหน้าที่ของเราถูกค้นพบมานานแล้ว และตอนนี้พวกเขากลายเป็นศพที่เย็นชาแล้ว!”

พระราชาตอบอย่างโกรธจัด “ส่งคนอื่นมา!”

ฉันค้นหาและยืนขึ้น "ฝ่าบาท!"

"คุณกำลังจะทำอะไร?" พระราชาตรัสถามเขา

"ฉันจะไป!"

พันธมิตรที่ไม่ต้องการ

มุมมองของเอ็ดเวิร์ด

เอริคกำลังปลอมตัวอยู่ พวกเขาไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน พวกเขาคิดว่าเขาล้อเล่น

เหตุผลของเขาเป็นที่ยอมรับ เขาเป็นลูกนอกสมรสของพ่อ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงถูกลือกันว่าถูกคนของพวกเขาเกลียดชัง และเขามักจะขัดแย้งกับฉัน ผู้คนเชื่อว่าเขาจะทรยศต่อราชวงศ์

พ่อของฉันไม่ฟังเหตุผลของเขา ชี้มาที่เขา ตะโกนว่า "คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมการประชุมที่สำคัญเช่นนี้ ออกไปจากที่นี่!"

เอริคยืนนิ่งไม่ไหวติง ฉันเห็นความมุ่งมั่นของเขาและน้ำตาแห่งความอยุติธรรมของเขา

เมื่อเห็นว่าเขาไม่ขยับเลย พ่อของฉันก็ตะโกนใส่ทหารยาม “การ์ด! คุณรออะไรอยู่?” ในเวลานี้ ทหารหลายคนเข้ามาจากด้านนอกและลากเอริคออกไปเหมือนสุนัข

เอริคไม่ขัดขืน ฉันยังเห็นน้ำตาของเขาไหลอาบแก้ม ไม่มีใครพยายามส่งเสียงหลังจากเกิดเหตุ การประชุมดำเนินไปจนถึงเที่ยงคืน และสุดท้ายก็ไม่มีการหารือถึงมาตรการแก้ไขอื่นใด

ฉันเดินออกจากห้องประชุมและผ่านสนามเทนนิสหลังอาคาร ฉันได้ยินเสียง ฉันจึงเดินเข้าไปและเห็นเอริคกำลังฝึกพิงกำแพงภายใต้แสงไฟสลัว เขาทุบไม้แรกเก็ตอย่างแรงราวกับว่าเขากำลังระบายความไม่พอใจ ฉันเห็นเขาเหงื่อออกทั่ว

“เล่นมานานรึยัง?” ฉันถาม.

เขาไม่ได้หยุดและไม่ตอบ ฉันไม่รู้ว่าเขาหมกมุ่นเกินกว่าจะสังเกตเห็นฉันหรือไม่อยากคุยกับฉันเลย ฉันเลยเดินไปใกล้กำแพงในขณะที่เขายังเล่นอยู่ แต่ลูกบอลก็บินเข้ามาใกล้ฉัน ทำให้เกิดเสียงดังเมื่อกระทบกับผนัง ฉันขยับตัวไม่ได้

เขาเหวี่ยงไม้ของเขาอีกครั้ง และคราวนี้ลูกกำลังจะตีฉัน แต่ในจิตใต้สำนึกฉันเอื้อมมือไปคว้ามันโดยตรง เอริคตกใจเมื่อเห็นการตอบสนองอย่างรวดเร็วของฉัน เขาหายใจไม่ออกและหายใจไม่ออก

ฉันเดินไปหาเขาพร้อมกับลูกบอลในมือของฉัน เมื่อฉันอยู่ต่อหน้าเขา ฉันจับมือเขาแล้ววางลูกบอลลงไป “พี่ครับ ผมจะช่วย!” ฉันพูดว่า.

ในตอนเช้า แมทธิวมาที่ห้องของฉันเพื่อปลุกฉัน "วันนี้เสด็จฯ สัมภาษณ์พิเศษกับบีซีซี เวลา 9:30 น. ในห้องรับรองที่สาม"

ผมลืมตาขึ้นช้าๆ พบว่ายังห้าโมงเช้าอยู่ ฉันนอนหลับไม่เพียงพอ ฉันหันไปหาเขาแล้วพูดว่า "ยังมีเวลาอีกมาก แมทธิว และฉันเพิ่งหลับไปเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว!"

ฉันหันหลังให้เขา แต่เขาคว้าผ้าห่มของฉันแล้วเอามืออันเย็นเยียบบนหลังฉัน ฉันจ้องมองที่เขาในขณะที่ฉันกำลังนั่ง “แมทธิว! ฉันไม่ใช่เด็ก!” ฉันคำรามแล้วขว้างหมอนใส่เขาด้วยความโกรธ

แมทธิวอายุมากและมีผมหงอก เขายิ้มและพูดว่า “ขออภัย ฝ่าบาท แต่หลังจากผ่านไปหลายปี เคล็ดลับนี้ก็ยังได้ผล!”

ฉันลุกขึ้นและเตรียมตัวอย่างเกียจคร้านสำหรับวันนี้ ฉันไม่ชอบอาหารเช้าของวันนี้ ฉันมองดูนาฬิกาก็พบว่าเพิ่งจะ 6 โมงเช้า ฉันคิดว่าฉันยังนอนได้ ฉันถามแมทธิวว่า "ฉันยังมีเวลาก่อนสัมภาษณ์ 3 ชั่วโมง ฉันควรกลับไปนอนไหม"

แมทธิวส่ายหัวแล้วพูดว่า “เหตุผลที่ฉันปลุกคุณเร็วก็เพราะว่าราชินีต้องการพบคุณ!”

ฉันสงสัยว่าทำไมแม่ถึงอยากเจอฉัน เธอรู้ว่าฉันไม่ชอบตื่นเช้า "มันแปลกมากเลยนะ?" ฉันพูดกับตัวเอง ฉันตามแมทธิวไปที่ห้องนอนของแม่

เมื่อเรามาถึงห้องของเธอ ฉันเห็นเธอนั่งอยู่บนโซฟา ดูสง่างามมาก ฉันรีบเดินไปนั่งข้างแม่อย่างรวดเร็ว “แม่คะ คุณดูดี!”

เธอดูพอใจ “ใช่ ที่รัก วันนี้ฉันรู้สึกดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก!”

"วิธีการรักษาของผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์ชาวอังกฤษเกี่ยวกับการมีประจำเดือนมีประสิทธิภาพหรือไม่" ฉันถามอย่างเร่งด่วน

เธอพยักหน้า “ใช่ ยังมีอีกหลายวิธีสำหรับอเลน!”

หัวใจของฉันก็เต็มไปด้วยความสุข ฉันยังจำรูปลักษณ์ของแม่ในวัยเด็กได้ เธอร่าเริงและตื่นเต้น แม้ว่าเธอเป็นแม่ของแผ่นดิน เธอก็ยังใจดี เธอยังชอบที่จะพบปะผู้คนจากหลากหลายชีวิต และแม้แต่พ่อของเขาที่ไม่รู้ว่าจะยิ้มอย่างไร ก็ยิ้มเมื่อเห็นเธอ

ปีเหล่านั้นเป็นวันที่มีความสุขและมีความสุขที่สุดสำหรับพ่อของฉัน พวกเขายังบอกเขาเกี่ยวกับการผจญภัยของพวกเขาในการไปชนบทเพื่อประสบกับความยากลำบากและความทุกข์ทรมานของชาวนา จากนั้นจึงกำหนดชุดนโยบายที่เอื้อต่อการพัฒนาการเกษตร

ต่อมาเมื่อชาวบ้านรู้ว่าเป็นกษัตริย์และราชินีที่ร่วมงานกับพวกเขามาโดยตลอด พวกเขาสร้างรูปปั้นของพวกเขาในหมู่บ้านเพื่อแสดงความขอบคุณ

แต่เมื่อแม่ป่วย ทัศนคติของพ่อก็เปลี่ยนกลับไปเป็นคนโหดเหี้ยมและเย็นชา

ถ้าแม่ของฉันสามารถฟื้นตัวได้ มันจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับฉัน สำหรับพ่อของฉัน และประเทศนี้

แม่โทรมาแต่เช้าตรู่ ไม่ใช่แค่ว่าเธอต้องการให้ฉันเห็นเธออยู่ในสภาพที่ดี “ฉันขอให้นายมาที่นี่เพื่อแสดงให้นายดู!” เธอยื่นรูปถ่ายให้ฉัน

ฉันดูมันอย่างระมัดระวัง ฉันเห็นผู้หญิงแต่งตัวในชุดเมด มันบอบบางมาก แต่พูดยากนะว่าสวย มองเธอและมองข้างหลังเธอ เขาสรุปว่าภาพนี้ถ่ายเมื่อ 20 ปีที่แล้ว