LOGINShare
ตอนที่26
Last Updated:
2025-04-20 11:22:47
Related chapters
แดนอารยะ ตอนที่27 ควันพิษ
จามิลรีบดึงต้นแขนธีราให้หลบไปด้านข้าง พิษงูที่พ่นใส่จึงเฉียดกายหญิงสาวไปอย่างฉิวเฉียด ฟู่! พื้นหินในถ้ำถูกกัดกร่อน ควันพิษคลุ้งขึ้นเป็นเส้นสาย “ใจเย็นๆ ครับ ค่อยๆพูด ค่อยๆจากัน อย่าใช้แต่อารมณ์สิครับ” พระหนุ่มพยายามพูดจาไกล่เกลี่ย นางงูสาวชี้มายังธีราพลางว่า “นางมนุษย์เสียมารยาทต่อพวกข้าก่อน” “รีบขอโทษนางสิครับ” จามิลหันมาพูดกับหญิงสาว ธีราชี้อกตัวเองพลางย้อนถาม “ฉันนะเหรอ?” พระหนุ่มพยักหน้าแสดงสีหน้าขอร้อง หญิงสาวคิดในใจ ขอโทษก็ขอโทษ “ฉันขอโทษนะคะ เมื่อครู่ฉันแค่ล้อเล่น พวกคุณอย่าคิดจริงจังเลยนะคะ” สีหน้านางงูสาวดูท่าจะไม่ยอมรับคำขอโทษง่ายๆ นางงูตัวอื่นๆ พากันเลื้อยขึ้นจากน้ำตามมาสมทบ “ฆ่ามันเลยดีกว่า” นางงูที่เลื้อยมาทีหลังพูดยุยง “ใช่ๆๆ” หลายเสียงสนับสนุน ธีรามีสีหน้าซีดเผือด ตัวเดียวยังน่ากลัวขนาดนี้ แล้วนี่ดาหน้ากันมาหลายสิบตัว หญิงสาวพานนึกถึงภาพนางงูพ่นพิษพร้อมๆ กัน พิษงูคงครอบคลุมเนื้อที่ภายในถ้ำทั้งหมด ไม่เหลือที่ให้เธอกับจามิลหลบพ้นเป็นแน่ “ใจเย็น
Last Updated : 2025-04-20แดนอารยะ ตอนที่28 ใครหัวเราะนะ?
“คุณรออยู่ตรงนี้ ผมจะลองเข้าไปดูก่อน” จามิลเอ่ยเสียงเรียบ “ไม่ได้ ถ้าไอหมอกนี่เป็นไอพิษล่ะ?” ธีราไม่เห็นด้วย “ยิ่งเกรงว่าเป็นไอพิษพวกเรายิ่งไม่ควรเข้าไปพร้อมกัน” พระหนุ่มให้เหตุผล หญิงสาวไม่มีข้อโต้แย้ง ทว่า… “ยังไงฉันก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี” “แต่ไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้นี่ครับ” พระหนุ่มเอ่ย “คิกๆๆ” เสียงหัวเราะดังแว่วจากด้านในของคูหาถ้ำที่กางกั้นด้วยไอหมอก “ใครหัวเราะนะ?” ธีราถามขึ้นลอยๆ “ท่านเป็นใครครับ?” จามิลถามอย่างสุภาพ “ข้าคืออาโลจนายังไงล่ะ!” เสียงตอบกลับสดใสไพเราะดังแว่ว “ท่านหัวเราะด้วยเรื่องอะไรคะ?” ธีราถามบ้าง “ข้าขำพวกเจ้านะสิ กล้ามาหาข้าแต่ไม่กล้าฝ่าไอหมอกพิษเข้ามา แล้วจะมีประโยชน์อันใด?” นางตอบ พระหนุ่มหันมาสบตาหญิงสาวก่อนตอบนางพญางู “ท่านอนุญาตให้พวกผมเข้าพบแล้ว ทำไมต้องสร้างสถานการณ์ยากลำบากให้แก่พวกผมด้วยละครับ?” นางเงียบไปอึดใจหนึ่งก่อนย้อนถาม “พวกเจ้ามีเขี้ยวพญานาคราชมิใช่หรือ?” “พวกผมมีเขี้ยวพญานาคราชก็จริง แต่พวกผมไม่กล้าเสี่ยงกับพิษนางพญ
Last Updated : 2025-04-20แดนอารยะ ตอนที่29 ขึ้นอยู่กับความพอใจ
“ท่านน่าจะมีเหตุผลมากกว่านี้นะคะ” ธีราพูดขัดขึ้น “นั่นขึ้นอยู่กับความพอใจของข้า” นางพญางูอาโลจนาเอ่ยน้ำเสียงเยาะหยัน “ท่านจะเอาความผิดหวังของตัวเองพาลใส่คนอื่นอย่างนั้นหรือคะ?” ธีราถามเหมือนรู้ความลับอะไรบางอย่างของอีกฝ่าย นางพญางูหันขวับมามองเธอจนเส้นผมสะบัดพลิ้ว “เจ้ารู้อะไร?” “ท่านผิดหวังในตัวพญานาคราชชมพู” เอ่ยจบหญิงสาวชาวไทยภาวนาขอให้ตนเดาถูกด้วยเถิด ดูเหมือนคำภาวนาจะสัมฤทธิผล สีหน้านางพญางูแปรเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ “ใครบอกเจ้า?” “ไม่ต้องมีใครบอกหรอกค่ะ เพียงเห็นสีหน้าและท่าทางที่ต่างฝ่ายต่างพูดถึงกัน ก็พอดูออกว่าต่างมีใจให้กัน” ธีราตอบพลางยิ้มเล็กน้อย นางพญางูสะบัดหน้าพรืดพลางกระชากเสียงถาม “เขานะรึมีใจให้ข้า?” “จริงแท้แน่นอน” หญิงสาวรับคำแข็งขัน “ถ้ามีใจให้ข้าจริง ทำไมเขาต้องเกรงกฎเกณฑ์ประเพณีจนทอดทิ้งข้าล่ะ?” นางพญางูนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนพูดขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “พวกผู้ชายไม่มีดีสักคน” แล้วหันขวับมาชี้หน้าจามิล “เจ้าก็เช่นกัน อ้างโน่นอ้างนี่เพื่อที่จะได้ไม่ต้องสึกเพื่อหญิงที่เจ้ารัก”
Last Updated : 2025-04-20แดนอารยะ ตอนที่30 อย่า!
นางพญางูอาโลจนานึกถึงวัยเด็กของตนเอง... ณ ดินแดนรอยต่อระหว่างพิภพนาคากับดินแดนอสรพิษ มีน้ำตกสาดสายน้ำสีขาวสะอาดจากหินผาเบื้องบนลงสู่สระน้ำสะอาดใสราวกระจก มองเห็นกรวดหินรูปทรงกลมทรงรีหลากสีสันใต้ท้องน้ำ ริมสระมีดอกไม้หลายสีหลากชนิดขึ้นอยู่เต็ม เด็กชายหญิงสองคนนั่งเคียงคู่กันบนก้อนหินใหญ่ริมฝั่งน้ำ ต่างชี้ชวนกันดูก้อนหินกลมๆ ใต้ท้องน้ำ “ข้าชอบก้อนสีชมพู” “ได้สิอาโลจนา เดี๋ยวข้าจะเก็บให้เอง” เอ่ยจบเด็กชายกระโดดลงน้ำดำลงไปเก็บหินสีชมพูก้อนที่คิดว่าสวยที่สุด พอโผล่ศีรษะขึ้นเหนือน้ำก็ชูก้อนหินขึ้น “ก้อนนี้ใช่ไหมอาโลจนา?” เด็กหญิงส่ายหน้าช้าๆ พลางยิ้มหวาน “อ้าว” เด็กชายมีสีหน้าผิดหวัง ตั้งท่าจะขว้างก้อนหินในมือทิ้ง “อย่า!” เด็กหญิงร้องห้าม “ทำไมรึ?” เด็กชายถามพลางเลิกคิ้วที่มีปลายตวัดเป็นกระหนกอย่างเผ่าพันธุ์นาค “ข้าไม่ได้หมายถึงก้อนหินก้อนใดก้อนหนึ่ง ข้าชอบหินทุกก้อนที่เป็นสีชมพู เพราะมันมีสีเหมือนชื่อของเจ้าต่างหาก” นาคราชชมพูได้ฟังก็ยิ้มออก กระโจนขึ้นจากน้ำมานั่งเคียงข้างเด็กหญิงอีกครา โดยม
Last Updated : 2025-04-20แดนอารยะ ตอนที่31 เจ้าเป็นใคร?
“เจ้าเป็นใคร?” นาคราชหนุ่มตวาดถามลั่น พลางวางร่างบนหลังให้ลงยืนบนพื้นอย่างระมัดระวัง “ข้าเป็นใครนะหรือ?” ผู้ขวางหน้าย้อนถามพลางหัวเราะ กางแขนขึ้น กลิ่นกายฉุนจมูกของอีกฝ่ายทำให้งูสาวเนื้อตัวสั่นสะท้าน เพราะเป็นกลิ่นแห่งความน่าหวาดสยอง ชมพูก็ได้กลิ่นแห่งความสยองเช่นกัน แต่ด้วยบารมีของนาคราชทำให้เขายังนิ่งเฉยอยู่ได้ ก่อนเอ่ยถึงสิ่งต้องห้ามของเผ่าพันธุ์ “ครุฑ เจ้าเป็นครุฑ” “ฮ่าๆๆ” อีกฝ่ายหัวเราะเต็มเสียงก่อนจะตอบสั้นๆ “ใช่” “เจ้าต้องการอะไร?” นาคราชหนุ่มถาม “จะมีอะไร ครุฑก็ต้องจับนาคกินเป็นอาหารนะสิ ส่วนนางงูน้อยก็เป็นของหวานแถมท้าย แต่เอ…ถ้ากินเสียก็น่าเสียดายแย่ เก็บไว้เป็นอาหารตาอาหารใจจะดีกว่า” ครุฑพูดเองเออเองเสร็จสรรพ อาโลจนาทนโมโหไม่ไหวเลยตวาดลั่น “เจ้าครุฑบ้า! พูดจาเหลวไหลอะไร” ครุฑแทนที่จะโกรธเมื่อถูกด่ากลับยักคิ้วหลิ่วตา แลบลิ้นเลียปาก และหัวเราะฮะๆๆๆ “แหม เสียงหวานสมกับใบหน้าสวยๆ มามะ มาอยู่กับพี่ดีกว่า” ขาดคำ ครุฑก็ตรงรี่เข้ามาหมายตาที่นางงูสาวน้อย ทว่านาคราชหนุ่มกลับ
Last Updated : 2025-05-04แดนอารยะ ตอนที่32 ออกปากถาม
ราชฤาษีเดินไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ ไม่สนใจนาคราชหนุ่มกับนางงูสาวสวยที่ยังคงเดินตามอย่างไม่ลดละความพยายามอยู่เบื้องหลัง จนกระทั่งถึงริมน้ำตก ดอกหญ้าหลากสีขึ้นพราวสะพรั่งแซมด้วยดอกไม้ป่าชนิดต่างๆ ส่งกลิ่นหอมหวลไปทั่วอาณาบริเวณ ฤาษีหนุ่มวัยฉกรรจ์นั่งลงบนก้อนหิน พิงขวานไว้ข้างๆ “ที่นี่สวยจัง” อาโลจนาซึ่งยังอยู่บนหลังนาคราชชมพูเอ่ยชื่นชมจากใจ ดวงตาสุกใสของนางวาววับด้วยความตื่นตาตื่นใจ นาคราชหนุ่มค่อยๆ ปล่อยร่างอรชรบนหลังลงสู่พื้นอย่างอ่อนโยน อาโลจนาลงยืนก่อนสบตานาคราชหนุ่ม ทั้งสองพากันเดินไปนั่งบนพื้นหญ้าเบื้องหน้าก้อนหินที่ราชฤาษีนั่งอยู่ “ทำไมพวกเจ้ายังไม่กลับไปอีก?” ราชฤาษีออกปากถาม “พวกเราอยากรู้จักท่านขอรับ / พวกเราอยากรู้จักท่านเจ้าค่ะ” ทั้งสองตอบเป็นเสียงเดียวกันพลางหันมาสบตาและส่งยิ้มให้กัน “เพื่อประโยชน์อะไร?” ราชฤาษีย้อนถาม “ท่านพ่อสอนข้าว่าการได้รู้จักผู้ทรงศีลความดี มีวิชา มีฝีมือ จะเป็นมงคลต่อชีวิตเราในภายภาคหน้าขอรับ” นาคราชหนุ่มตอบฉะฉาน “ฮ่าาาาา” ราชฤาษีหัวเราะร่วนพลางถาม “เรานะรึผู้ทรงศีล?” ก่อนจะถอนหายใจเฮ
Last Updated : 2025-05-04แดนอารยะ ตอนที่33 หลงทาง
“ท่านจามิลสึกเรียบร้อยแล้วเพคะนางพญา” ซารีเอ่ยพลางน้อมกายคารวะอย่างนอบน้อมที่ซุ้มประตูคูหา จามิลซึ่งบัดนี้แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีฟ้าครามเดินผ่านนางเข้าไปด้านใน ปกติจามิลเป็นชายหนุ่มที่มีรูปกายสูงเพรียวและแข็งแรง เมื่อสวมเสื้อผ้าอย่างฆราวาสจึงดูสง่างาม ผิดกับการสวมจีวรที่หลวมโพรก “ผมสึกตามที่ท่านต้องการแล้ว โปรดให้ผมยืมแก้วพญางูเถอะครับ” อดีตพระหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ “ได้สิ” นางพญางูรับคำพลางโบกมือให้ซารีเดินถอยออกไปก่อน “ข้ารับปากแล้วย่อมไม่คืนคำแน่นอน แต่ก่อนจะนำแก้วพญางูไป ข้าขอถามเจ้าทั้งสองสักหน่อย” “เชิญท่านถามมา” ชายหนุ่มเอ่ย “เจ้าทั้งสองต้องการเดินทางไปที่ใดรึ?” “ความจริงพวกเราจะไปกันเดนค่ะ แต่หลงทางมาที่นี่” ธีราเป็นคนตอบ เพราะจามิลหันมาพยักหน้าให้เธอตอบ “กันเดน” นางพญางูเม้มริมฝีปากแดงระเรื่อเล็กน้อย “ต้องเป็นผู้เปี่ยมบุญญาธิการและฤทธิ์เดชอย่างสูงจึงจะไปถึงได้” “ท่านรู้อะไรเกี่ยวกับกันเดนอีกคะ พอจะช่วยบอกพวกเราได้หรือไม่?” ธีราเอ่ยถามแกมขอร้อง “ข้าเองไม่เคยไปถึงกันเดน แต่…” นางพญางู
Last Updated : 2025-05-04แดนอารยะ ตอนที่1. กันเดนเป็นเพียงดินแดนในตำนาน
“กันเดน” ภิกษุชราผู้มีคิ้วเคราขาวโพลน ร่างซูบผอม ครองจีวรสีแดง เอ่ยเสียงเบาด้วยสีหน้าครุ่นคิด ก่อนเหลือบสายตาแจ่มใสที่ดูขัดกับวัยมองหญิงสาวตรงหน้า หญิงสาวผู้มาจากดินแดนอื่น หญิงสาวผู้มีดวงหน้างดงามราวพระโพธิสัตว์ ห่อหุ้มเรือนร่างงามไว้ภายใต้เสื้อขนสัตว์ราคาแพง นั่งขัดสมาธิอยู่บนเบาะกลมที่พื้นตรงหน้า เธอสบตาภิกษุชราแน่วนิ่ง ท่านยิ้มน้อยๆ อย่างเมตตาการุณย์แล้วกล่าวต่อ “กันเดนเป็นเพียงดินแดนในตำนาน เล่าขานสืบต่อๆ กันมาว่า คนที่ไปถึงจะไม่ได้กลับ ส่วนคนที่กลับมาได้ก็คือคนที่ไปไม่ถึง” “ท่านจะบอกดิฉันว่ามันไม่มีอยู่จริงหรือคะ?” หญิงสาวถาม เรียวคิ้วงามเลิกขึ้นเล็กน้อย “จริงหรือเท็จอาตมาตอบไม่ได้ แต่สิ่งที่อาตมารู้ก็คือนานนับพันปีแล้วที่มีคนออกค้นหาดินแดนแห่งนี้ ทว่าส่วนใหญ่ไปแล้วไม่มีใครกลับมา” ภิกษุชราเอ่ยช้าๆ “ส่วนใหญ่ไม่กลับมา ก็หมายความว่ามีส่วนน้อยที่ได้กลับมา” หญิงสาวถาม พยายามจับช่องโหว่ในคำพูดของท่าน ท่านยิ้มพลางเอ่ย “ส่วนน้อยที่กลับมามักจะเป็นซากศพ นอกจาก…” อาการอ้ำอึ้งยิ่งเรียกความสนใจของหญิงสาวมากขึ้น
Last Updated : 2025-03-07
Latest chapter
แดนอารยะ ตอนที่33 หลงทาง
“ท่านจามิลสึกเรียบร้อยแล้วเพคะนางพญา” ซารีเอ่ยพลางน้อมกายคารวะอย่างนอบน้อมที่ซุ้มประตูคูหา จามิลซึ่งบัดนี้แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีฟ้าครามเดินผ่านนางเข้าไปด้านใน ปกติจามิลเป็นชายหนุ่มที่มีรูปกายสูงเพรียวและแข็งแรง เมื่อสวมเสื้อผ้าอย่างฆราวาสจึงดูสง่างาม ผิดกับการสวมจีวรที่หลวมโพรก “ผมสึกตามที่ท่านต้องการแล้ว โปรดให้ผมยืมแก้วพญางูเถอะครับ” อดีตพระหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ “ได้สิ” นางพญางูรับคำพลางโบกมือให้ซารีเดินถอยออกไปก่อน “ข้ารับปากแล้วย่อมไม่คืนคำแน่นอน แต่ก่อนจะนำแก้วพญางูไป ข้าขอถามเจ้าทั้งสองสักหน่อย” “เชิญท่านถามมา” ชายหนุ่มเอ่ย “เจ้าทั้งสองต้องการเดินทางไปที่ใดรึ?” “ความจริงพวกเราจะไปกันเดนค่ะ แต่หลงทางมาที่นี่” ธีราเป็นคนตอบ เพราะจามิลหันมาพยักหน้าให้เธอตอบ “กันเดน” นางพญางูเม้มริมฝีปากแดงระเรื่อเล็กน้อย “ต้องเป็นผู้เปี่ยมบุญญาธิการและฤทธิ์เดชอย่างสูงจึงจะไปถึงได้” “ท่านรู้อะไรเกี่ยวกับกันเดนอีกคะ พอจะช่วยบอกพวกเราได้หรือไม่?” ธีราเอ่ยถามแกมขอร้อง “ข้าเองไม่เคยไปถึงกันเดน แต่…” นางพญางู
แดนอารยะ ตอนที่32 ออกปากถาม
ราชฤาษีเดินไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ ไม่สนใจนาคราชหนุ่มกับนางงูสาวสวยที่ยังคงเดินตามอย่างไม่ลดละความพยายามอยู่เบื้องหลัง จนกระทั่งถึงริมน้ำตก ดอกหญ้าหลากสีขึ้นพราวสะพรั่งแซมด้วยดอกไม้ป่าชนิดต่างๆ ส่งกลิ่นหอมหวลไปทั่วอาณาบริเวณ ฤาษีหนุ่มวัยฉกรรจ์นั่งลงบนก้อนหิน พิงขวานไว้ข้างๆ “ที่นี่สวยจัง” อาโลจนาซึ่งยังอยู่บนหลังนาคราชชมพูเอ่ยชื่นชมจากใจ ดวงตาสุกใสของนางวาววับด้วยความตื่นตาตื่นใจ นาคราชหนุ่มค่อยๆ ปล่อยร่างอรชรบนหลังลงสู่พื้นอย่างอ่อนโยน อาโลจนาลงยืนก่อนสบตานาคราชหนุ่ม ทั้งสองพากันเดินไปนั่งบนพื้นหญ้าเบื้องหน้าก้อนหินที่ราชฤาษีนั่งอยู่ “ทำไมพวกเจ้ายังไม่กลับไปอีก?” ราชฤาษีออกปากถาม “พวกเราอยากรู้จักท่านขอรับ / พวกเราอยากรู้จักท่านเจ้าค่ะ” ทั้งสองตอบเป็นเสียงเดียวกันพลางหันมาสบตาและส่งยิ้มให้กัน “เพื่อประโยชน์อะไร?” ราชฤาษีย้อนถาม “ท่านพ่อสอนข้าว่าการได้รู้จักผู้ทรงศีลความดี มีวิชา มีฝีมือ จะเป็นมงคลต่อชีวิตเราในภายภาคหน้าขอรับ” นาคราชหนุ่มตอบฉะฉาน “ฮ่าาาาา” ราชฤาษีหัวเราะร่วนพลางถาม “เรานะรึผู้ทรงศีล?” ก่อนจะถอนหายใจเฮ
แดนอารยะ ตอนที่31 เจ้าเป็นใคร?
“เจ้าเป็นใคร?” นาคราชหนุ่มตวาดถามลั่น พลางวางร่างบนหลังให้ลงยืนบนพื้นอย่างระมัดระวัง “ข้าเป็นใครนะหรือ?” ผู้ขวางหน้าย้อนถามพลางหัวเราะ กางแขนขึ้น กลิ่นกายฉุนจมูกของอีกฝ่ายทำให้งูสาวเนื้อตัวสั่นสะท้าน เพราะเป็นกลิ่นแห่งความน่าหวาดสยอง ชมพูก็ได้กลิ่นแห่งความสยองเช่นกัน แต่ด้วยบารมีของนาคราชทำให้เขายังนิ่งเฉยอยู่ได้ ก่อนเอ่ยถึงสิ่งต้องห้ามของเผ่าพันธุ์ “ครุฑ เจ้าเป็นครุฑ” “ฮ่าๆๆ” อีกฝ่ายหัวเราะเต็มเสียงก่อนจะตอบสั้นๆ “ใช่” “เจ้าต้องการอะไร?” นาคราชหนุ่มถาม “จะมีอะไร ครุฑก็ต้องจับนาคกินเป็นอาหารนะสิ ส่วนนางงูน้อยก็เป็นของหวานแถมท้าย แต่เอ…ถ้ากินเสียก็น่าเสียดายแย่ เก็บไว้เป็นอาหารตาอาหารใจจะดีกว่า” ครุฑพูดเองเออเองเสร็จสรรพ อาโลจนาทนโมโหไม่ไหวเลยตวาดลั่น “เจ้าครุฑบ้า! พูดจาเหลวไหลอะไร” ครุฑแทนที่จะโกรธเมื่อถูกด่ากลับยักคิ้วหลิ่วตา แลบลิ้นเลียปาก และหัวเราะฮะๆๆๆ “แหม เสียงหวานสมกับใบหน้าสวยๆ มามะ มาอยู่กับพี่ดีกว่า” ขาดคำ ครุฑก็ตรงรี่เข้ามาหมายตาที่นางงูสาวน้อย ทว่านาคราชหนุ่มกลับ
แดนอารยะ ตอนที่30 อย่า!
นางพญางูอาโลจนานึกถึงวัยเด็กของตนเอง... ณ ดินแดนรอยต่อระหว่างพิภพนาคากับดินแดนอสรพิษ มีน้ำตกสาดสายน้ำสีขาวสะอาดจากหินผาเบื้องบนลงสู่สระน้ำสะอาดใสราวกระจก มองเห็นกรวดหินรูปทรงกลมทรงรีหลากสีสันใต้ท้องน้ำ ริมสระมีดอกไม้หลายสีหลากชนิดขึ้นอยู่เต็ม เด็กชายหญิงสองคนนั่งเคียงคู่กันบนก้อนหินใหญ่ริมฝั่งน้ำ ต่างชี้ชวนกันดูก้อนหินกลมๆ ใต้ท้องน้ำ “ข้าชอบก้อนสีชมพู” “ได้สิอาโลจนา เดี๋ยวข้าจะเก็บให้เอง” เอ่ยจบเด็กชายกระโดดลงน้ำดำลงไปเก็บหินสีชมพูก้อนที่คิดว่าสวยที่สุด พอโผล่ศีรษะขึ้นเหนือน้ำก็ชูก้อนหินขึ้น “ก้อนนี้ใช่ไหมอาโลจนา?” เด็กหญิงส่ายหน้าช้าๆ พลางยิ้มหวาน “อ้าว” เด็กชายมีสีหน้าผิดหวัง ตั้งท่าจะขว้างก้อนหินในมือทิ้ง “อย่า!” เด็กหญิงร้องห้าม “ทำไมรึ?” เด็กชายถามพลางเลิกคิ้วที่มีปลายตวัดเป็นกระหนกอย่างเผ่าพันธุ์นาค “ข้าไม่ได้หมายถึงก้อนหินก้อนใดก้อนหนึ่ง ข้าชอบหินทุกก้อนที่เป็นสีชมพู เพราะมันมีสีเหมือนชื่อของเจ้าต่างหาก” นาคราชชมพูได้ฟังก็ยิ้มออก กระโจนขึ้นจากน้ำมานั่งเคียงข้างเด็กหญิงอีกครา โดยม
แดนอารยะ ตอนที่29 ขึ้นอยู่กับความพอใจ
“ท่านน่าจะมีเหตุผลมากกว่านี้นะคะ” ธีราพูดขัดขึ้น “นั่นขึ้นอยู่กับความพอใจของข้า” นางพญางูอาโลจนาเอ่ยน้ำเสียงเยาะหยัน “ท่านจะเอาความผิดหวังของตัวเองพาลใส่คนอื่นอย่างนั้นหรือคะ?” ธีราถามเหมือนรู้ความลับอะไรบางอย่างของอีกฝ่าย นางพญางูหันขวับมามองเธอจนเส้นผมสะบัดพลิ้ว “เจ้ารู้อะไร?” “ท่านผิดหวังในตัวพญานาคราชชมพู” เอ่ยจบหญิงสาวชาวไทยภาวนาขอให้ตนเดาถูกด้วยเถิด ดูเหมือนคำภาวนาจะสัมฤทธิผล สีหน้านางพญางูแปรเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ “ใครบอกเจ้า?” “ไม่ต้องมีใครบอกหรอกค่ะ เพียงเห็นสีหน้าและท่าทางที่ต่างฝ่ายต่างพูดถึงกัน ก็พอดูออกว่าต่างมีใจให้กัน” ธีราตอบพลางยิ้มเล็กน้อย นางพญางูสะบัดหน้าพรืดพลางกระชากเสียงถาม “เขานะรึมีใจให้ข้า?” “จริงแท้แน่นอน” หญิงสาวรับคำแข็งขัน “ถ้ามีใจให้ข้าจริง ทำไมเขาต้องเกรงกฎเกณฑ์ประเพณีจนทอดทิ้งข้าล่ะ?” นางพญางูนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนพูดขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “พวกผู้ชายไม่มีดีสักคน” แล้วหันขวับมาชี้หน้าจามิล “เจ้าก็เช่นกัน อ้างโน่นอ้างนี่เพื่อที่จะได้ไม่ต้องสึกเพื่อหญิงที่เจ้ารัก”
แดนอารยะ ตอนที่28 ใครหัวเราะนะ?
“คุณรออยู่ตรงนี้ ผมจะลองเข้าไปดูก่อน” จามิลเอ่ยเสียงเรียบ “ไม่ได้ ถ้าไอหมอกนี่เป็นไอพิษล่ะ?” ธีราไม่เห็นด้วย “ยิ่งเกรงว่าเป็นไอพิษพวกเรายิ่งไม่ควรเข้าไปพร้อมกัน” พระหนุ่มให้เหตุผล หญิงสาวไม่มีข้อโต้แย้ง ทว่า… “ยังไงฉันก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี” “แต่ไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้นี่ครับ” พระหนุ่มเอ่ย “คิกๆๆ” เสียงหัวเราะดังแว่วจากด้านในของคูหาถ้ำที่กางกั้นด้วยไอหมอก “ใครหัวเราะนะ?” ธีราถามขึ้นลอยๆ “ท่านเป็นใครครับ?” จามิลถามอย่างสุภาพ “ข้าคืออาโลจนายังไงล่ะ!” เสียงตอบกลับสดใสไพเราะดังแว่ว “ท่านหัวเราะด้วยเรื่องอะไรคะ?” ธีราถามบ้าง “ข้าขำพวกเจ้านะสิ กล้ามาหาข้าแต่ไม่กล้าฝ่าไอหมอกพิษเข้ามา แล้วจะมีประโยชน์อันใด?” นางตอบ พระหนุ่มหันมาสบตาหญิงสาวก่อนตอบนางพญางู “ท่านอนุญาตให้พวกผมเข้าพบแล้ว ทำไมต้องสร้างสถานการณ์ยากลำบากให้แก่พวกผมด้วยละครับ?” นางเงียบไปอึดใจหนึ่งก่อนย้อนถาม “พวกเจ้ามีเขี้ยวพญานาคราชมิใช่หรือ?” “พวกผมมีเขี้ยวพญานาคราชก็จริง แต่พวกผมไม่กล้าเสี่ยงกับพิษนางพญ
แดนอารยะ ตอนที่27 ควันพิษ
จามิลรีบดึงต้นแขนธีราให้หลบไปด้านข้าง พิษงูที่พ่นใส่จึงเฉียดกายหญิงสาวไปอย่างฉิวเฉียด ฟู่! พื้นหินในถ้ำถูกกัดกร่อน ควันพิษคลุ้งขึ้นเป็นเส้นสาย “ใจเย็นๆ ครับ ค่อยๆพูด ค่อยๆจากัน อย่าใช้แต่อารมณ์สิครับ” พระหนุ่มพยายามพูดจาไกล่เกลี่ย นางงูสาวชี้มายังธีราพลางว่า “นางมนุษย์เสียมารยาทต่อพวกข้าก่อน” “รีบขอโทษนางสิครับ” จามิลหันมาพูดกับหญิงสาว ธีราชี้อกตัวเองพลางย้อนถาม “ฉันนะเหรอ?” พระหนุ่มพยักหน้าแสดงสีหน้าขอร้อง หญิงสาวคิดในใจ ขอโทษก็ขอโทษ “ฉันขอโทษนะคะ เมื่อครู่ฉันแค่ล้อเล่น พวกคุณอย่าคิดจริงจังเลยนะคะ” สีหน้านางงูสาวดูท่าจะไม่ยอมรับคำขอโทษง่ายๆ นางงูตัวอื่นๆ พากันเลื้อยขึ้นจากน้ำตามมาสมทบ “ฆ่ามันเลยดีกว่า” นางงูที่เลื้อยมาทีหลังพูดยุยง “ใช่ๆๆ” หลายเสียงสนับสนุน ธีรามีสีหน้าซีดเผือด ตัวเดียวยังน่ากลัวขนาดนี้ แล้วนี่ดาหน้ากันมาหลายสิบตัว หญิงสาวพานนึกถึงภาพนางงูพ่นพิษพร้อมๆ กัน พิษงูคงครอบคลุมเนื้อที่ภายในถ้ำทั้งหมด ไม่เหลือที่ให้เธอกับจามิลหลบพ้นเป็นแน่ “ใจเย็น
แดนอารยะ ตอนที่26
จามิลและธีราชะงักฝีเท้าเมื่อเห็นน้ำตกกีดขวางตรงหน้า ยะมะชี้ไปที่น้ำตกพลางเอ่ย “หลังน้ำตกเป็นเส้นทางไปสู่แดนอสรพิษ เจ้าทั้งสองไปต่อเถอะ ข้าขอนำทางแค่นี้” พูดจบยะมะก็หันหลังเดินกลับทันที ทิ้งคนทั้งสองให้สบตากัน “ผมไปคนเดียวน่าจะดีกว่า” จามิลยังคงยืนกรานความคิดเดิม “จะให้ฉันรออยู่ที่นี่เหรอคะ?” หญิงสาวถาม “ครับ” เขารับคำ “ไม่” หญิงสาวรีบตอบปฏิเสธ “ร้อยไม่ พันไม่” “ทำไมคุณถึงดื้ออย่างนี้?” พระหนุ่มเอ่ยอย่างอ่อนอกอ่อนใจ “ไม่รู้ล่ะ คุณไปไหนฉันไปด้วย” หญิงสาวยังดื้อแพ่ง “ผมจะไม่ขัดใจคุณเลยถ้าที่นั่นเป็นสถานที่เที่ยวเล่น แต่ที่ๆ พวกเราจะไปกันมันอันตรายมาก” จามิลเอ่ย “การไปกันเดนก็อันตราย” หญิงสาวโต้ พระหนุ่มไม่มีข้อโต้แย้ง ในที่สุดก็ต้องจำใจพยักหน้า “ก็ได้ แต่คุณต้องระมัดระวังตัวให้มาก” “ค่ะ” หญิงสาวรีบรับคำ ทั้งสองมองม่านน้ำตกตรงหน้าอย่างชั่งใจ พระหนุ่มตัดสินใจเอื้อมมือมาจับมือธีราไว้ บีบกระชับอย่างให้กำลังใจ “พร้อมหรือยังครับ?” “ค่ะ ฉันพร้อมแล้ว” หญิงสาวตอบทั้งๆที่ใจยังเต้
แดนอารยะ ตอนที่25 กังวล
ธีราหน้าซีดเผือด หันมาสบตาจามิลอย่างกังวล แต่พระหนุ่มยังคงวางตัวนิ่งเฉยไม่แสดงทีท่ากระวนกระวายใจแต่อย่างไร “ขอบคุณที่เตือน แต่พวกเราตั้งใจจะไปกันเดนให้ได้” จามิลพูดกับพญานาคราช “หนทางไม่ใช่ไปได้โดยง่าย” พญานาคราชเอ่ย ธีราลอบถอนหายใจ เมื่อครู่เธอเข้าใจผิดคิดว่าพญานาคราชจะทำร้ายเธอและคณะ แท้จริงเขาเพียงไม่เห็นด้วยกับการเดินทางไปยังกันเดนของเธอและคณะเท่านั้น “ผมทราบครับ แต่พวกเราไม่ล้มเลิกความตั้งใจแน่” จามิลพูดน้ำเสียงหนักแน่น “และผมต้องขอโทษแทนทุกคนด้วยที่มารบกวนการบำเพ็ญเพียรของท่านในถ้ำนั้น” “ช่างเถอะ เรากำลังออกจากฌานพอดี” พญานาคราชตอบอย่างไม่ถือสาหาความ “แล้วคนที่มาพร้อมพวกเราละคะ?” ธีราเอ่ยถาม “เจ้าอยากพบคนพวกนั้นไหม?” พญานาคราชหันมาถามหญิงสาว “อยากค่ะ” หญิงสาวรับคำ “ก็ได้ เราจะให้นำคนพวกนั้นมาพบเจ้าเดี๋ยวนี้” พญานาคราชพูดพลางหันไปออกคำสั่งชายประหลาด “ยะมะ เจ้าไปนำพวกนั้นมา” “พ่ะย่ะค่ะ” ยะมะน้อมคำนับรับคำแล้วเดินผละจากไปอย่างว่องไว หลังจากยะมะออกไปแล้ว ธีราก็พนมม
