บทที่ 94

สายตาที่ร้อนแรงของเขาจับจ้องไปที่เฉียวอีราวกับว่าเขาอ่านความคิดทั้งหมดของเธอออก

เฉียวอีรู้สึกราวกับถูกแทงที่หัวใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองหลู้เหวินโจว

"ถ้าฉันตอบว่าใช่ล่ะ ประธานหลู้วางแผนจะทำยังไงต่อ สามารถให้ความรักหรืองานแต่งงานที่ฉันต้องการได้หรือเปล่า"

หลู้เหวินโจวสําลักจนพูดไม่ออก

ริมฝีปากบางของเขาขยับอยู่สองสามครั้ง แต่ก็ไม่มีคำพูดใดออกมา

เห็นท่าทางเขาที่เป็นแบบนี้ เฉียวอีก็หัวเราะอย่างประชดประชัน

"เกรงว่าประธานหลู้สักอย่างก็ให้ไม่ได้สินะ ถ้างั้นจะรื้อฟื้นอดีตขึ้นมาทำไม เพราะเปิดแผลใจคนอื่นเล่นมันเป็นเรื่องสนุกงั้นสินะ"

"เฉียวอี" มือทั้งสองข้างของหลู้เหวินโจวจับไหล่เธอและจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่ส่องแสงและเป็นไฟ

"ในงานฉลองครบรอบ ฉันเคยให้โอกาสเธอ ตราบใดที่เธอเต้นรำกับฉันในเพลงแรก ฉันจะยอมรับกับทุกคนว่าเธอเป็นแฟนฉัน หลู้เหวินโจว เป็นเธอที่ไม่รู้จักพอ ช่วงเวลาเข้าด้ายเข้าเข็มดันไปยุ่งกับเหยียนซิงเฉิง ไม่ใช่ฉันไม่ให้ เธอต่างหากที่ไม่อยากได้"

เฉียวอียิ้มอย่างขมขื่น:" ถ้าอย่างนั้นฉันคือต้องขอบคุณประธานหลู้หรือเปล่าสำหรับความใจกว้าง"

"เฉียวอี ฉันจะปล่อยอดีตให้ผ่านไป เรามาเริ่มต้นใหม่ก