Lahat ng Kabanata ng I Love You, Katty (Tagalog) : Kabanata 1 - Kabanata 5

-KATHERINE MAE- Naglalakad na kami ng mga kaibigan ko papunta sa Coffee shop na malapit sa JVS National High School. Hanggang ngayon ay naiinis pa rin ako dahil first day pa lang ng ojt namin ay pinagturo agad ako ni Mrs. Mendoza.  Nang makarating ay agad kaming nag-order ng cake at coffee. Habang hinihintay ang order namin ay nagkuwentuhan kami.  "Okay naman ang first day ko! Next week pa ako pinag-uumpisang magturo ni Ma'am Lopez. Mag-assist daw muna ako," kuwento ni Ana.  "Wow! Sana all! Ako kasi bukas agad pinagtuturo ni Ma'am Marquez! Kaya marami akong gagawin mamaya!" nanlulumong wika ni Cheche.  "Ako rin ay bukas na pinagtuturo ni Ms. Marchan! Okay lang naman sa akin

-KATHERINE MAE- Pagkatapos ng araw na iyon ay hindi na kami nagkita ni Ryan dahil pumunta sila ng pamilya niya sa Singapore. Nandoon kasi ang lolo at lola niya. Doon nila ipagdiriwang ang Bagong Taon. Kami naman ay sa bahay lang nagdiwang ng Bagong Taon. Noong January 1 ng hapon ay nag-video call kami ni Ryan. Binati niya lang kami at sinabi niyang sa January 10 pa raw siya makakauwi. Ngayon ay January 4 na at balik na naman kami sa pagiging Student Teacher. Tatlong buwan na lang ay ga-graduate na kami.  Pagkatapos kong kumain ng agahan ay umalis na ako. Dumiretso ako sa sakayan ng tricycle dahil walang maghahatid sa akin ngayon. Wala pa si Ryan. Pagkasakay ko sa loob ng tricycle ay saglit lang ako naghintay dahil napuno na agad ito. Busy ako sa pagse-cellphone ng maamoy ko ang pabango ng katabi ko. Parang kaamoy ng pabango ni Ryan. Mukhang sikat ang gamit niyan

-KATHERINE MAE- Hindi ako halos nakatulog ng maayos dahil sa kakaisip ng kalagayan nina Angel, Mariza, Red, at Jared. Saktong 7 am ng bumangon ako sa higaan ko at maligo. Simpleng shirt at pants lang at sinuot ko. Pagbaba ko ay nakita ko sina Ana, Cheche, John, at Ryan. Halos manakbo na ako makalapit lang agad sa kanila. Napatingin silang lahat sa akin.  "Kumusta na sila? Okay na ba sila?" nagpa-panic na tanong ko. Nilapitan ako ni Ryan saka pinakalma.  "Maupo ka muna," wika ni Ryan. Umupo ako sa tabi niya. Makikitang halos hindi rin nakatulog ang mga kaibigan ko.  "Pumunta kami kanina kina Angel. Ang sabi ng mama niya ay nagpapahinga pa raw. Hayaan daw muna natin siya," malungkot na wika ni Ana.