I was living a life like a princess. Living like a spoiled princess, they're giving me what i want and what i need. Noong una para saakin ay akala ko perpekto na ang buhay ko. No mistakes, no traitors, and no lies.  Pero lahat nang iyon ay akala lang pala. They lie to me! Dad was pushing me to learn how to be a good curator and gallerist. Palagi niyang sinasabi sa akin that, i should be a good girl. A good leader para lang maalagaan ko ang art gallery even if i don't want to be, what he wants for me.  Noong una ay hinahangaan ko si dad sa pagiging isang magaling na may ari. Hinahangaan ko siya dahil sa sipag niya, kahit busy siya sa trabaho nagagawa niya pang bilhin at sundin ang mga gusto ko.  I thought he's the perfect dad, a perfect single parent for me. But he just deceived me usi

He is looking at me with a serious eyes. Kitang kita mo sa mga mata niya ang galit at lungkot. I am still cornered on his arms, hindi niya parin ako pinapakawalan. Nanatiling ganito ang aming posisyon.  "Am I right Decie?" Napalunok ako  Pinilit kong iwasan ang nakakailang niyang titig, ngunit sumusunod naman ang ulo niya at pinipilit akong tumingin sa kaniya.  "Answer me" I didn't speak "Decimier"  I gasped when he mentioned my name. Hindi matigil sa pagtibok nang mabilis ang puso ko na para bang kaunting lapit niya pa ay maririnig niya ito.  He's staring at me with intimidating look. 

Patuloy lang siya sa paghila sa akin hanggang sa mapatapat kami sa isang room.  Marahan niya akong binitawan at lumingon sa akin. Napatingala ako at kumunot ang noo. Sino siya?Bakit bigla bigla nalang niya akong hinila?  "Are you okay?" Nagulat ako  Bakit parang kaboses niya si Gadeon?  "I'm okay, w-who are you?"   Umayo siya nang tayo, inilagay niya ang dalawang kamay sa kaniyang bulsa at malapad na ngumiti sa akin."David Garfin at your service Decimier."  Pakiramdam ko ay luluwa ang mata ko sa narinig. Bigla nalang napaawang a

"Kuya, a-are you still mad?" Kinakabahan kong tanong.Ang tahimik namin ngayon sa loob nang sasakyan. Walang ka imik imik, nagtataka ako kung galit pa ba siya o hindi. Kahapon lang ay niyakap niya ako--pati na rin si Eunice.Pero pag uwi namin ay bigla nanaman siyang nag seryoso."Why are you asking?" Tanong nito nang hindi lumilingon sa akin, ang atensyon niya ay nasa binabasang dyaryo."H-hindi ba? Parang hindi ka galit kahapon, pero ngayon--""Don't mind me. Ayoko lang na habangbuhay ay magalit ako." Kinagat ko ang labi at napayuko.Ayoko nang ganito, ayoko nang ganito ang sitwasyon namin ni kuya. Oo nagaaway kami dati, nagagalit siya sa akin pero hindi ganito. Hindi ganito kalala.Pagbaba na pagbaba namin nang kotse ay dirediretso na siyang naglakad paalis, hindi na nga niya ako hinintay pa. Napabuga nalang ako nang malakas na hininga."Good morning Decie." Pagsalubong sa akin ni Eunice. Ngumiti ako sa kaniya at binati siya pabalik."You look so sad, what happened?""Kuya, is still

Isang mabilis at mariing hila ang naramdaman ko sa aking kwelyo. Natagpuan ko na lamang ang sarili ko sa tabi ni Gadeon."What the--" Kunot noo akong tumingala sa kaniya. "Let go of my collar Gadeon!" I shouted at him.Ngunit parang wala lang siyang narinig, seryosong seryoso lamang ang mukha niyang ngayon ay nakatitig lang sa akin.Napaawang ang labi ko nang muli niyang hilahin ang aking kwelyo. Idinikit niya ako sa kaniya at humarap kami kay Dan na ngayon ay nagtataka sa nangyari."How dare you to flirt with this girl?" Binitawan niya ang kwelyo ko pero hinawakan naman niya ang braso ko at mas inilapit sa kaniya. "She is mine, back off.""It's your fault Gadeon." Napahilot ako sa sentido nang marinig ang boses ni kuya. "Decie is your girlfriend, yet you're with that girl." Tinuro niya si Chesie na ngayon ay masama ang tingin sa akin.Jusko, ayan nanaman po.Nakapamulsang naglakad palapit sa amin si kuya, wala akong nakikitang inis o galit sa mukha niya."Kung hindi ko kayang gampanan