All Chapters of The Assassin's Failure: Chapter 21 - Chapter 30

Chapter 14Cutting the Threads* * *Gracious Grace Moncatar“ACE! ACE!” tawag ni Precious akin pero hindi ko siya pinansin. Nanatili pa ring nakakunot ang noo ko dahil sa mga naglalaro sa isipan ko.“Ace! Say something. Why you didn’t utter any words? We are done speaking our perspective, it’s your turn now,” segunda ni Angela.“Ace, the organization is in your hands. If you don’t speak, the leader will continue the closing ceremony,” seryosong wika ni Amir.If I say what I’ve heard at the hospital, the leader will be interested but everyone will know. It should be a secret. There’s still a traitor inside the organization, I shouldn’t spill it out.What method should I use then? Argh!Oh. The only solution is… I must assassinate Victorino. Siguro naman mapabago pa ang isip ng lider. Pero, kinansel na ang request. Ang ipinagtataka ko dahil hindi man lang binawi ang pera, hindi naman charity ang organisasyon namin.Pinagtripan ba kami ng kliyente? Unang pagkakamali niya ay ang litrato n

Chapter 15Suspicious* * *Gracious Grace MoncatarNARANIG KO ang pagtawag nilang lahat sa akin pero hindi ko sila pinansin. Hinintay ko na tawagin ng aking ama ang pangalan ko pero wala. Hindi niya ako tinawag kaya nagpatuloy akong lumabas ng Convention Hall. Mabigat ang loob ko na lumabas sa convention. Habang lumalakad sa daan patungong labasan ng B.E.O headquarters ay naninikip ang dibdib ko, kinagat-kagat ko ang aking pang-ibabang labi upang pinigilan ang sarili na hindi umiyak.Why would I cry for those shits?Nang makarating ako sa pangunahing opisina ng Monca ay agad akong nagwala. Sigaw ako nang sigaw habang itinapon ang mga gamit sa sahig. Lahat ng gamit na makita at mahawakan ko ay itinapon ko iyon sa sahig. Wala na akong pakialam kung magulo ang opisinang ito. Ang gusto ko lang ay mailabas ang galit ko. Nanginginig ang kamay kong kinuha ang malaking picture frame na nakasabit sa dingding, kaming dalawa ng aking ama ang nasa litrato. Walang awa ko itong itinapon sa sahig.

Chapter 16Saved?* * *Victorino Tinsmith Sabio“VERY GOOD, Henrick! Siya mismo ang lumapit diyan. May atraso sa akin ang babaeng iyan. How dare she shoot my thigh? I will do the same for her. Bring her to me, now!” Victorina ordered over her phone. Her voice filled the entire area. Halata sa boses niya ang galit.She is talking to my guard, Henrick, the person whom I trust and she is referring to Grace. She’s now in my mansion? Sh*t! What is she doing there? If she fights Henrick, wala siyang laban. Henrick is a black belter master, his footwork is good too. He is the one who trained me of course he is good at fighting using his strength. Wala na ring tao ang mansion maliban kay Henrick. Pinasama ko ang mga tauhan ko kay Tita Ciella sa kabilang mansion, ang mga nagpaiwan sa akin ay alam kong pinatay na sila ng mga alagad ni Victorina.I thought Grace got hospitalized because someone shot her before they took me away. Gladly, she’s fine. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may ma

Chapter 17 Worthless Clash * * * Gracious Grace Moncatar NAPANGISI akong tumingin sa kapatid ni Victorino na inis na inis dahil malapit na siyang mawalan ng bala. Magaling siyang tumira pero mas magaling akong umiwas. Halos maubos niya na ang isang magasin pero hindi niya pa rin ako natamaan. Parang mabingi na rin ako sa sunod-sunod na putok ng kanyang baril. Umuusok din ang iba’t ibang bagay na matamaan ng bala, maging ang paligid. Hindi talaga titigil ang bruha. Dahil lang binaril ko ang hita niya, babarilin niya rin ang hita ko? She is stupid and childish. “Oh, sh*t!” mura ko sabay tago nang mabilis sa haligi nang putukan niya ang kinaroroonan ko. Umalingaw-ngaw pa rin sa tainga ko ang putok ng baril. Muntik na ako. Damn! She hits me but just a strand of my hair and my long jacket. Pasalamat ako dahil maraming haligi at mga gamit na maging panangga ng bala kung barilin ako ng kapatid ni Victorino. Kung lumalapit siya sa kinaroroonan ko, lumalayo naman ako at umiwas hanggang

Chapter 18Knowing the Truth* * * Gracious Grace Moncatar “BELIEVE me, my family did not kill your mother. We are victims too. Believe me, please...”Napaikot ang aking mata tuwing maalala ko ang sinabi ni Victorino sa akin. Paano ako maniwala kung puro kasinungalingan na ang nakapaligid sa akin? Pagod na akong maniwala sa kasinungalingan. Pagod na akong umikot sa palad ng mga sinungaling na tao. Gusto ko lang naman ng katotohanan at hustisya sa pagkamatay ng aking ina. Bakit kay hirap abutin at tila ipinagkait sa akin? I just want to know everything.One week passed and I decided to go home. Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan ko bago ako sumakay ng itim kong motorsiklo. Inayos ko rin muna ang itim kong helmet sa ulo bago ko pinaandar ang makina. Napatingin ako sa wristwatch ko.“It’s already 10 p.m. It’s time to go home.” I smirked. Agad kong pinaharurot ang motorsiklo patungong Leseria City.Hindi ko alam kung ano ang naghihintay sa akin sa mansion pero isa lang ang