บททั้งหมดของ คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: บทที่ 41 - บทที่ 50
2090
บทที่ 41
เมื่อชายหนุ่มตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แดร์ริลก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้นของห้องทำงาน เหงื่อเปียกชุ่มตัวและเสื้อผ้าก็เปียกโชกความร้อนและความเจ็บปวดที่เคยแล่นอยู่ในร่างกายบัดนี้ได้หายไปแล้วแ-่งเอ๊ย! แซมสันต้องโดนหลอกแน่สองปีผ่านไป ไม่ว่ายานี่จะมีสรรพคุณอะไร แต่มันคงหมดอายุไปนานแล้วแล้วนี่เขาโง่กินมันเข้าไปทำไม? ดีที่ไม่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น ในขณะที่เขากำลังรู้สึกโชคดี มือถือของเขาก็ดังขึ้นเมื่อเห็นเบอร์ไม่ปรากฏหมายเลขโทรเข้ามา แดร์ริลนวดคิ้วของเขาแล้วรับสาย"เป็นอย่างไรบ้าง? นี่ใช่แดร์ริลรึเปล่า?"ทันทีที่สายถูกรับ เสียงอันนุ่มนวลและยังน่าหลงไหลได้ไหลผ่านสายมา ฟังดูดีและน่าดึงดูดแถมเสียงนี้ยังฟังดูคุ้น ๆ ด้วยแดร์ริลบีบคิ้วหนักกว่าเดิมแล้วถาม "คุณคือ?"เธอแนะนำตัวด้วยรอยยิ้ม "โอ้ ขอโทษที ฉันลืมแนะนำตัวไป ฉันคือ อีวอน ยัง"อีวอน?อึก!แดร์ริลกลืนน้ำลายลงคอ ภาพของหญิงสาวที่นุ่มนวลและเซ็กซี่มากแล่นเข้าประสาทเขาทันทีครู่ต่อมา แดร์ริลยิ้มและถาม "มีอะไรรึเปล่า?"เสียงของอีวอนดูแปลก ๆ เธอกล่าว "มันเกี่ยวกับเรื่องในวันเกิดของคุณย่าซาแมนธา เมื่อวานที่ตระกูลลินดัน ฉันรู้มาว่าคุณให้ของ
Read More
บทที่ 42
เด็กหนุ่มผู้มาจากเมืองหลินคือ ลีโอ ไวท์ เนื่องด้วยสมาชิกครอบครัวของเขากำลังทรมานจากโรคมะเร็ง เขาจึงหวังที่จะขายสมบัติของตระกูลเพื่อเงินเจ้าของร้านรอบ ๆ บางคนเองก็ได้ยินเรื่องนี้เช่นกันหลังจากที่ปีเตอร์ได้อธิบายเรื่องราวให้อีวอนฟัง เขาก็แนะนำเธอ "นี่คือเถ้าแก่ของเรา คุณอีวอน"ลีโอพยักหน้าอย่างจริงใจและกล่าว "ถ้าคุณที่เป็นเถ้าแก่ยังตัดสินใจไม่ได้ ผมคงต้องไปร้านอื่นแล้ว"หลังจากกล่าวจบ เขาก็เปิดกล่องออกภายในกล่องคือจี้หยกสีเลือดด้วยการแกะสลักโบราณ ผิวสัมผัสของมันเรียบกลมและดูฉ่ำ ที่ดูเป็นเอกลักษณ์เด่นที่สุดก็คือรูปทรงคล้ายหยดน้ำสีแดงที่อยู่ภายในอีวอนห้ามตัวเองไม่ให้พูดออกมาไม่ได้หลังจากเห็นมัน "หยกน้ำตาเลือด?"เจ้าของร้านรอบ ๆ ถึงกับสูดหายใจเข้าไปด้วยความตื่นตา"เฮ้ นั่นมันหยกน้ำตาเลือดจริงด้วย""ดูสีของมันสิ นั่นของระดับท็อปเลยนะนั่น"เหล่าเจ้าของร้านทั้งหลายจับกลุ่มคุยกันด้วยตื่นตะลึง ลีโอรู้สึกภูมิใจและพยักหน้าด้วยศักดิ์ศรีของเขาให้อีวอน หลังจากนั้นเขาก็กล่าว "คุณคือเถ้าแก่จริง ๆ ด้วย แค่การมองดู คุณก็รู้แล้วว่ามันคือหยกน้ำตาเลือด คุณเห็นคำที่สลักอยู่บนผิวมันด้วยรึเปล่า
Read More
บทที่ 43
แจ็ครู้สึกหงุดหงิดและกล่าว "คุณยัง ผมตกลงไปแล้วว่าจะซื้อหยกน้ำตาเลือดนั่นในราคา 500 ล้านบาท คุณเก็บ 150 ล้านบาทของคุณไว้เองเถอะ"อีวอนทำเป็นไม่ได้ยินและจ้องมองลีโอเขม็ง "คุณไวท์ ฉันจะซื้อหยก ถึงราคาของฉันจะต่ำกว่า คุณก็ต้องขายมันให้ฉัน คุณต้องรักษาคำพูด ถูกไหม?"เจ้าของร้านวัตถุโบราณคนอื่นพยักหน้าให้ข้อตกลงนั้น"ใช่ มาก่อน ได้ก่อนสิ""น้องชาย พวกเราต้องยึดมั่นในหลักการของเรานะ""นายยังต่อรองกับคุณยังอยู่ นายไม่มีสิทธิ์ไปขายให้คนอื่น"เหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณต่างเข้าข้างอีวอน ไม่จำเป็นต้องพูดเลยว่าตระกูลยังนั้นเป็นยักษ์ใหญ่แห่งวงการวัตถุโบราณ ดังนั้น ใครก็ตามในวงการนี้ล้วนต้องการจะสร้างความสัมพันธ์กับพวกเขาทั้งนั้น""ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมัน!"ลีโอดูท่าทางกดดันและถอนหายใจ เขากล่าวขอโทษแจ็ค "ขอโทษด้วยครับ ถึงแม้ว่าคุณจะเสนอมา 500 ล้านบาท ผมก็ไม่สามารถขายมันได้ ผมขายมันให้คุณยังแล้ว"หลังจากนั้นเขาก็หันไปพยักหน้าให้อีวอน "ผมไม่ใช่คนโลภมาก ในเมื่อคุณอยากจะจ่ายมันในราคา 150 ล้าน ผมก็จะขายมันให้คุณ ลูกผู้ชาย พูดแล้วไม่คืนคำ""เฮ้อ ไม่คิดว่านายจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์แบบนี้ ฉันเสนอให้ 50
Read More
บทที่ 44
เหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณหัวเราะลั่น อีวอนเองก็กัดริมฝีปากแน่น เธอมองแดร์ริลอย่างเงียบงัน เธอรู้สึกมีปัญหาหยกน้ำตาเลือดตรงหน้าของเธอนั้น ไม่ว่าจะมองจากวัสดุ สี งานฝีมือ ทุกอย่างล้วนตรงกับข้อมูลที่เธอได้ศึกษามาก่อนหน้า ทำไมเขาถึงได้บอกว่ามันเป็นของปลอมอีวอนคิดว่าแดร์ริลนั้นไม่ใช่คนอย่างที่คนอื่นคิด แต่เธอไม่คาดคิดว่าหลังจากที่พบเขาแล้ว เขาก็เป็นคนไร้ประโยชน์อย่างที่คนอื่นคิดจริง ไม่แปลกว่าทำไมคนอื่นถึงดูถูกเขานัก เขาไม่ได้มีความรู้เรื่องวัตถุโบราณโดยสิ้นเชิง เขาก็แค่แกล้งทำในตอนนั้น ทั้งลีโอและแจ็คก็มองหน้ากันแล้วยิ้มพวกเขากำลังสงสัยเรื่องปูมหลังจาดแดร์ริล แต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าเขาเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนอื่น ซึ่งทุกคนล้วนดูหมิ่นเขาเ-ี่ย! พวกเขาก็หลงกลัวแทบแย่ในครู่ต่อมา ลีโอ เขารู้สึกถูกทำให้เสียชื่อในขณะที่มองแดร์ริล "เถ้าแก่ของตำหนักไข่มุกและเจ้าของร้านคนอื่นล้วนบอกว่ามันเป็นของจริง พวกเขาล้วนเป็นพ่อค้าวัตถุโบราณที่โด่งดัง! นายเป็นคนเดียวที่บอกว่ามันเป็นของปลอม ถ้านายให้เหตุผลที่ฟังขึ้นไม่ได้ ฉันจะแจ้งตำรวจ ให้จับนายโทษฐานที่ขัดขวางการซื้อขาย"โอ้?โจรพยายามจะบอก
Read More
บทที่ 45
ในตอนนั้นเองที่เสียงไซเรนของตำรวจดังขึ้นมีคนโทรหาตำรวจ? ลีโอหลั่งเหงื่อเย็นทันที และเริ่มออกวิ่ง"พยายามจะหนี?""หยุดเขา!"เจ้าของร้านวัตถุโบราณบางคนตะโกนใส่เขาคนงานที่อยู่ใกล้เขาได้ยินเสียงตะโกนก็พลันหยุดลีโอไว้และจับเขากดไว้ที่พื้นแจ็ค รีบแกล้งทำตัวเป็นผู้เสียหายจากนักต้มตุ๋นทันที เขากล่าว "เ-ี่ย มันเป็นของปลอมจริงด้วย ไอ้เด็กเวรนี่ทำให้ฉันเกือบเสียเงิน 500 ล้านบาท" เขาเดินเข้ามาไปหาลีโอก่อนจะถ่มน้ำลายใส่เขา เขาเริ่มด่าและเตรียมตัวจะหนียังไงก็ตามเมื่อเขาหันหลังเพื่อที่จะออกไปจากตำหนักไข่มุก ก็มีร่างหนึ่งที่พุ่งเข้ามาด้านหน้าเขา และปิดทางเขาไว้เขาคือแดร์ริล"เ-ี่ย คุณเป็นบ้าอะไร? ทำไมคุณมาขวางผม?" แจ็คดูเศร้าทุกคนมองมาที่พวกเขาแดร์ริลกล่าวะร้อมรอยยิ้มขณะที่มองแจ็ค "นายปล่อยคู่หูให้โดนจับคนเดียวไม่ได้หรอก ใช่ไหม?"ใบหน้าของแจ็คพลันเขียวคล้ำและกล่าว "คุณพูดเรื่องอะไรน่ะ?""พอที นายไม่ต้องเสแสร้งอีกแล้ว ด้วยทักษะของนาย นายควรจะไปเป็นนักแสดงมากกว่า จะมาเป็นนักต้มตุ๋นทำไม?" เมื่อเห็นแจ็คที่พยายามปฏิเสธ แดร์ริลถอนหายใจแล้วส่ายหัวแจ็คไม่อยากเสียเวลาอีก เขากำลังจะเดินผ่า
Read More
บทที่ 46
ตำรวจบางคนรีบวิ่งเข้าไปตรวจดู และไม่น่าแปลกใจ พวกเขาดึงหน้ากากออกจากหน้าของลีโอด้วยเช่นกันปีก่อน พ่อค้าผู้ร่ำรวยได้เข้ามาที่เมืองเมืองตงไห่เพื่อลงทุน แต่เขากลับถูกโกงงานภาพวาดโบราณราคา 1 พันล้านบาทไปโดยคู่หูสองคน สำนักงานใหญ่ของกรมตำรวจได้ให้ความสนใจกับคดีนี้มาก และได้สั่งให้เมแกนสอบสวนคดีนี้ให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ทว่าคู่หูนี้ฉลาด แม้ว่าเมแกนจะติดตามคดีนี้นับปี เธอก็พลาดในการตามร่องรอยของพวกเขาไปทุกครั้งเธอไม่คิดว่าจะสามารถจับพวกเขาได้ในวันนี้เมแกนสั่นสะท้าน เธอกำลังจะทำผลงานชิ้นใหญ่!ด้านเหล่าเจ้าของร้านวัตถุโบราณที่ตอนแรกต้องการเป็นพยานให้แจ็คล้วนยืนนิ่งพูดอะไรไม่ออกพวกเขาเองก็รู้เรื่องคดีต้มตุ๋นเมื่อปีก่อนเช่นกัน พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าสองคนนี้จะเป็นตัวการ แถมยังกล้ามากพอจะโกงตระกูลยังในเวลาเดียวกัน พวกเขาล้วนสงสัยในตัวแดร์ริลหน้ากากของพวกเขาเหมือนจริงมากจนไม่มีใครแยกออก แล้วเขาดูมันออกได้ยังไง?พวกเขาไม่ได้ถามอะไรไปเพราะเมแกนอยู่ด้วยในตอนนั้นเอง เมแกนสั่งให้เจ้าหน้าที่ตำรวจนำตัวทั้งสองคนไปในรถ จากนั้นก็เดินมาหาแดร์ริลเมแกนกัดริมฝีปากด้วยความลำบากใจและกล่าว "แดร์
Read More
บทที่ 47
ด้วยความสัตย์จริง อีวอนนั้นกังวลว่าเงิน 5 หมื่นบาทนั้นจะน้อยไปหน่อย ยังไงด็ตาม นั่นคือขีดจำกัดของอำนาจเธอแล้วปีเตอร์ พนักงานที่ดูแลร้านอยู่ถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ในตอนนั้น!อะไรนะ?นักประเมินวัตถุโบราณผู้ทรงเกียรติ ได้รับเงินเดือนถึง 5 หมื่นบาท? เงินเดือนของเขายังมากว่า 1 หมื่นบาทต่อเดือนมานิดเดียวเอง!หลังจากใช้เวลาพิจารณาคำอธิบายของแดร์ริลในการประเมินหยกน้ำตาเลือด ปีเตอร์จึงต้องยอมรับว่าเขาไม่ดีเท่าจริง ๆ ดังนั้นเขาจึงหยุดความรู้สึกไม่พอใจของตัวเองลง แต่ก็ยังคงอิจฉาในตัวแดร์ริลอยู่หลังจากคิดเล็กน้อย แดร์ริลก็ตกลงและกล่าว "โอ้...ในเมื่อผมไม่จำเป็นต้องมาที่นี่ทุกวัน มันคงจะไม่เป็นไป"มันเป็นข้อเสนอที่ยอดเยี่ยม แต่เขากลับมีความรู้สึกลำบากใจนี่เขาเป็นบ้าไปหลังจากการเป็นลูกเขยบ้านคนอื่นเหรอ?เมื่อเห็นการตอบสนองของแดร์ริล ปีเตอร์พลันพูดไม่ออกอีวอนนั้นเบิกบานมาก เธอกล่าว "เยี่ยมเลย ถ้าอย่างนั้นข้อตกลงเป็นอันเสร็จเรียบร้อยนะคะ"แดร์ริลยิ้มและกล่าวลากับอีวอนเมื่อเห็นว่าเริ่มดึกแล้วเที่ยงวันต่อมา เมื่อแดร์ริลมาถึงห้องทำงานของเขา เพิร์ลรีบเข้ามาและอัพเดทข้อมูลให้เขาฟังเพิร์ลกล
Read More
บทที่ 48
เฟลิกซ์ เบลคลีย์?เมื่อได้ยินชื่อนั้น ทั้งสามเจ้าหน้าที่พลันตัวสั่นทันที หนึ่งในนั้นถึงกับสั่นสะท้านอย่างรุนแรงทั้งเมืองตงไห่รู้จักเฟลิกซ์ เขามีเส้นสายทั้งด้านดีและด้านมืด!ทำไมเขาถึงอยู่ที่นี่? เขามีความสัมพันธ์อะไรกับบริษัทแพลทินัม?"ถ้าพวกแกไม่พูดก็ไม่เป็นไร แต่ฉันขอพูดอะไรตรง ๆ หน่อยแล้วกัน ถ้าฉันตรวจสอบแล้วพบว่ามันมีบางอย่างเกี่ยวกับพวกแก แกคงจะรู้กันนะว่าจะเกิดอะไรตามมา"ทันทีที่เฟลิกซ์กล่าวจบ ชายที่ยืนอยู่ทางซ้ายสุดทนไม่ได้อีกต่อไป เขากล่าว "ผมจะพูด… ผมจะพูด..."อีกสองคนมองหน้ากัน แล้วพยักหน้าอย่างจนใจเช่นกันแดร์ริล ผู้ซึ่งกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในตอนนั้นยิ้มออกมาหลังจากผ่านไปไม่กี่นาที เฟลิกซ์ก็เลิกคุยกับสามคนนั้น เขายืนขึ้นแล้วกล่าวกับแดร์ริล "คุณดาร์บี้ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ"แดร์ริลหัวเราะ เขายืนขึ้นแล้วตบไหล่เฟลิกซ์ "นายทำได้เยี่ยมมาก เฟลิกซ์ ธุรกิจของนายก็ทำได้ดีในช่วงสองปีที่ผ่าน นายกำลังดังขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะ""อย่าชมผมเลยครับคุณดาร์บี้ ผมคงไม่เป็นผมทุกวันนี้หากไม่ใช่เพราะคุณ คุณดาร์บี้"หลังจากพูดคุยกับเฟลิกซ์เสร็จ แดร์ริลก็กล่าวลาเขาทันทีที่เฟลิกซ์เดินก
Read More
บทที่ 49
เขาคัดค้าน? ฮ่าฮ่า! ทุกคนในตระกูลลินดันมองแดร์ริล และคิดว่าเขาหน้าด้านสีหน้าของคุณย่าพลันมืดมนและอารมณ์เสีย เธอถาม "เธอพูดว่าอะไรนะ?"แดร์ริลหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วกล่าวอย่างชัดเจน "คุณปรักปรำภรรยาผมเรื่องจีเซลล์ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ตรสจสอบเรื่องที่เกิดขึ้น คุณปลดเธอจากตำแหน่งโดยที่ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่คิดว่ามันหยาบคายไปหน่อยเหรอ?"คุณย่ายิ่งอารมณ์เสียมากกว่าเดิม เธอถามอย่างมุ่งร้ายไปที่แดร์ริล "เธอหมายความว่าฉันตัดสินหนูน้อยลิลี่ผิด?"แดร์ริลกำลังจะพูดด้วยความมั่นใจยังไงก็ตาม ในตอนนั้นเองที่วิลเลียมทนไม่ได้ เขาตบโต๊ะเสียงดัง และตะโกนพร้อมชี้หน้าแดร์ริล "แกคิดว่าแกเป็นใคร? นี่คือการประชุมของตระกูลลินดัน เมื่อไหร่กันที่แกสามารถพูดอะไรได้ตามใจ? อะไรทำให้แกคิดว่าแกมีสิทธิ์เถียงคำตัดสินของคุณย่า?"แดร์ริลจ้องเขาอย่างเย็นชา "ฉันก็แค่แนะให้คุณย่าตรวจสอบเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนจะตัดสินใจ นายโมโหอะไรเนี่ย?""ไอ้เวรนี่!"วิลเลียมแทบระเบิด เขากำลังจะเข้าไปต่อยแล้ว แต่เมื่อคิดไปถึงตอนงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่า เขาถูกซ้อมก่อนที่จะได้ยกหมัดด้วยซ้ำ เขาจึงหยุดลง แต่ยังมองไปที่แดร์ริ
Read More
บทที่ 50
มันเป็นความผิดของคนอื่นจริงเหรอ?ทุกคนตกตะลึงคุณย่าเองก็ตกใจ เธอถาม "เกิดอะไรขึ้น คุณลินด์ท?"จีเซลล์ไม่ได้ตอบ เธอเพียงแค่ยิ้มอ่อน แล้วหันไปมองวิลเลียมเมื่อได้ยินว่าจีเซลล์กำลังจะตรวจสอบ วิลเลียมยังคิดว่าตัวเองยังอาจจะโชคดีแต่หลังจากจีเซลล์หันมามองเขา เขารู้แล้วว่าเขากำลังงานเข้าจีเซลล์หันไปพูดทางประตู "เข้ามาข้างใน ทั้งสามคนเลย!"แทบจะในทันที เจ้าหน้าที่หลังเวทีสามคนก็เดินคอตกเข้ามาเมื่อเขาเห็นทั้งสาม ความคิดของวิลเลียมปั่นป่วนทันที เขาตะลึง แต่ยังพยายามทำตัวปกติจีเซลล์กล่าวกับทั้งสาม "บอกความจริงไป!"เมื่อจีเซลล์สั่ง หนึ่งในพวกเขาก็มองขึ้นมาและมองกวาดไปทั่วห้อง จากนั้นสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่ที่วิลเลียม "นั่นเขา นั่นคือคุณวิลเลียม ลินดัน ที่สั่งให้เราทำครับ"อีกคนก็กล่าวเสริม หลังจากที่กลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ "ใช่ครับ เขามอบเงินให้พวกเราทั้งสามมาก้อนใหญ่และให้พวกเราทำให้เอียร์มอนิเตอร์ของคุณลินด์ทมีปัญหา และจะให้เงินเพิ่มอีกหลังจากงานเสร็จสิ้น!"คนที่สามไม่ได้พูด แต่เขาพยักหน้า และจ้องไปที่วิลเลียมอะไรนะ?มันคือวิลเลียม?เมื่อได้ยินคำพูดของทั้งสาม ทุกคนพลันตกตะลึง ใบ
Read More
ก่อนหน้า
1
...
34567
...
209
DMCA.com Protection Status