บททั้งหมดของ Mapanganib na Pagbabago: บทที่ 61 - บทที่ 70

Matagumpay na napatunayan ni Elior White na alam niya kung paano maglagay ng fluid drip sa isang tao!“Tama ako, tignan mo! Isa akong henyo. Paano ko na lang hindi alam ang bagay na kasing simple nito? Sean Stewart, sasabihin ko sayo ito. Ang pagiging personal mong doktor ay pagsasayang sa aking talento. Sige at magpatuloy kang maging ganyan kung gusto mo.”Isang aura ng pride at katuwaan ang biglang bumalot kay Elior White. Ang bibig ni Sean Stewart ay parang pinahiran ng lason. Sobrang nanggigigil siya kanina.“Tataasan ko ang sahod mo.”Sobrang yabang ni Elior White sa sarili niya na gusto niyang asarin si Sean Stewart ng matino, pero ito ay nagbigay lang ng salita na mabigat ang dating: “Tataasan ko ang sahod mo.”Hindi kulang sa pera si Elior White. Kung may pakialam siya sa pera, bumalik sana siya sa White Enterprises para maging spoiled na mayamang anak at maging general manager. Mas magkakaroon siya ng pera sa mas mabilis na paraan kung magtrabaho siya para sa kanyang tata

Nang itaas ni Susie Thompson ang kanyang ulo, nakita niya ang isang pares ng malalim na mata.Kahit na sa sandaling ito, si Susie Thompson ay namula pa din.Nakatingin siya kay Haydn Soros ng kabado. “Mr. S-Soros.”Kumurap siya, umaasa na si Haydn Soros ay ililigtas siya.Binaba ni Haydn Soros ang bote ng wine sa kanyang kamay. Tumingin kay Susie Thompson at ngumiti bigla. Ang tibok na puso ni Susie Thompson ay bumilis. Siya ay medyo natuwa… Tulad ng inaasahan naaalala pa din siya ni Mr. Soros.“Sino ito, Mr. Stewart?”Sa isang iglap, si Susie Thompson ay pinag dudahan ang kanyang sariling tenga. Pakiramdam niya na siya ay nasa bahay na gawa sa yelo.Tinupi ng elegante ni Sean Stewart ang kanyang mahabang binti. Nakaupo sa couch, sinabi niya, “Siya? Sabi niya na gusto niya si Haydn Soros. Akala ko para sa ganito ka walang muang at inosenteng babae na mahulog ang loob sayo… Paano ko ito sasabihin? Bilang magkaibigan na lumaki ng magkasama, sa tingin ko responsable ako na dalhin s

‘Kung makikita ko ang tao sa mundo na gugulo sa aking mga emosyon isang araw, ako mismo ang papatay sa kanya.’Iyon ang naintindihan ni Sean Stewart ng siya ay binata pa lamang.Bilang tagapagmana ng Stewart family at ang kinabukasan na hahawak sa manibela, ang edukasyon na natanggap ni Sean Stewart ay ang pinaka strikto at ang pinaka walang awa simula pagkabata pa lang. Ang kanyang lolo ay personal na tinuruan ang kanyang apo na maging walang awa at walang pusong robot.Sabi ng lolo niya, :”Hindi ka pwedeng magkaroon ng kahinaan. Isang araw, kapag may dumating na tao na makakaimpluwensya sa iyong mga desisyon at emosyon ng mabilis, ang taong ito ay ang iyong magiging pinaka matinding kalaban. Sean, kailangan mong patayin ang kalabang ito mismo.”Ng si Sean Stewart ay sinabi kay Elior White ang tungkol dito, maliban sa nagulat siya, si Elior White, na siyang binata pa noon, ay akala na si Sean Stewart ay sinasabi lang ito na walang ibig sabihin. Ang lahat ay nagsasabi ng mga bagay

Si Susie Thompson ay nakaramdam ng parehong pangingilabot sa sandaling ito.Ang taong nasa harapan niya ay tao na matagal na niyang inaasam asam.Subalit, mukhang siya ay ibang tao mula sa kung ano ang iniisip niya.Isang maliit na ngiti ang nakasabit sa gilid ng bibig ni Haydn Soros. Hinatak niya ang isang European-styled na upuan at umupo sa harapan ni Susie Thompson. “Upo.” Tinuro niya ang kabilang panig.Sa sandaling ito, an kulay ni Susie Thompson ay nagmukgang kakaiba. Ang apat na mimnuto ng pagkakalunod sa tubig ay pinaramdam sa kanya na sinusundo na siya ni kamatayan.“Mr. Soros, Ako...”“Shh.” Ang lalaki sa may upuan ay tinaas ang kanyang daliri at dahan dahan itong nilagay sa kanyang bibig. “Huwag kang magsalita. Hayaan mong tignan kita ng maigi.”Ang boses ni Haydn Soros ay nakakaakit. Kahit ang ngiti sa gilid ng kanyang bibig ay mapanlinlang. Sa isang swoosh, ang mukha ni Susie Thompson ay nakakaawang namula. Ang kanyang puso ay pumipintig ng sobra… Ano ang ibig sabi

“Hm?” Ang mata ng lalaki ay kumikinang sa kamanghaan. Ang kanyang mata ay nakatuon sa babaeng nasa gilid ng kalsada.Ang ilaw ay madilim. Ng ang babae ay tumayo sa ilalim ng ilaw sa kalsada, ang kanyang anino ay mukhang ulila. Nakatayo siya doon magisa at akala niya na ang taong nakatayo doon ay isang matandang tao na nakaranas ng iba’t ibang klase ng paghihirap sa kanyang buhay. Bawat sulok ng kanyang katawan, kasama na ang kanyang buhok ay nagpapakita ng pakiramdam ng isang tao na dumaan sa isang gilingan.Ang kanyang pagtataka sa kanya ay lalong lumakas. Anong klaseng babae ang magmumukha na naghihirap siya at nasa harapan ng pintuan ng kamatayan kahit na siya ay nasa kanyang pinakamagagandang taon?“Sa aking dorm… meron lang akong noodles at scallions. Mayroon din akong ilang itlog. Hindi na ako makakapagluto ng kahit na anong mas maganda para ibigay sayo.”Sa gabi, ang kanyang magaspang na boses ay kumakalat sa hangin. Ang puso ng lalaki ay napatalon. Ang babaeng ito ay mataga