All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 1071 - Chapter 1080

Tinignan ni Madeline ang bagay na iniabot ni Ava. Isa itong larawan nilang dalawa noong araw na nakapagtapos sila ng kolehiyo. Ang dalawang babae sa larawan ay may parehong magagandang ngiti. Ang saya na naramdaman nilang dalawa noong araw na iyon ay parang kahapon lang ito nangyari, ngunit sa isang iglap, pito o walong taon na pala ang nakalipas. "Maddie, nakikilala mo ba kung sino pa yung nasa picture?" Nang bigla itong itanong ni Ava, tinignan ito ni Madeline at nakita ang isang pamilyar na mukha sa madla sa itaas na kaliwang bahagi ng larawan. "Noong inaayos ko ang mga gamit ko kanina, nakita ko ang larawang ito. Bago ito, di ako naniniwalang minahal ka talaga ni Jeremy. Pero Maddie, naniniwala na ako." Mula sa tono ni Ava, naririnig ni Madeline na talagang pinakawalan na nito ang galit niya kay Jeremy. Bilang pinakamalapit na kaibigan ni Madeline, noon pa kinamumuhian ni Ava si Jeremy. Kahit na di na kinamumuhian ni Madeline si Jeremy, sa ginawa nito noong una, kinam

Natulala si Lana at tinitigan ang malamig na mata ni Jeremy. Lumingon siya bigla para tumingin sa pinto, maging ang matabang lalaki. Ilang matatangkad na lalaking naka-suit at leather shors ang lumapit sa kanila nang may asul na badge sa kanilang mga leeg. "Sino kayo? Sinong nagpapasok sa inyo? Di niyo ba nakikitang nakareserba ang kwartong ito? Lumayas kaagad kayo!" Itinaboy sila ni Lana nang naiinis, malinaw na di napapansin ang pagiging seryoso ng sitwasyon. Syempre di umalis ang mga lalaki pero tinignan nang seryoso si Lana. Ang pinunong nakasuot ng itim na suit ay ipinakita ang badge nito kay Lana. "Kasama namin ang Interpol. May pruweba kami na gumagawa ka ng mga ilegal na transaksyon. You have the right to remain silent, but anything you say can be used against you in court. "..." 'Interpol?! 'Ang International Criminal Police Organization?!' Tinignan ni Lana ang mga taong lumitaw sa harapan niya nang hindi makapaniwala habang nagbablangko ang utak niya sa sandali

Nang sundan ang titig ni Jeremy, lumingon din si Lana para harapin ang pintuan. Ang mukhang nakita niya ay nagpaalala sa kanya ng gabing pinahinto siya ni Jeremy sa pasukan ng pub. Noong gabing iyon mismo, takot na takot siya na baka subukan na naman siyang patayin ni Jeremy. Sa pagkabahala, naisip niyang umalis pero pinigilan siya ni Jeremy. Nanghingi ito sa kanya ng sigarilyo at pumayag pang mag-book ng kwarto nang magkasama. Nagkaroon siya ng maligayang gabi dahil nakuha niya ang puso ng taong gusto niya. Sa susunod na araw noong aalis na sila sa kwarto, nang buksan niya ang pinto, nakita niya ang isang lalaking di kaaya-aya ang kinikilos habang nakatitig sa kanya nang malaswa. Sa sandaling iyon, dahil sobrang saya niya hindi niya ito pinansin. Ngunit sa sandaling ito, ang lalaki noong araw na iyon ay lumitaw ss harapan niya! "Lana, nakita mo na ba nang maayos? Ito ang lalaking nakabuntis sa'yo." "..." Matapos marinig ang paliwanag ni Jeremy at tumingin sa nakakasu

Biglang narinig ni Karen ang boses ni Jeremy. Noong sandaling lumingon siya kay Jeremy, mabilis nang dumaan sa tabi niya si Jeremy. Nakarating siya agad sa tabi ni Lillian. Natisod si Lillian at malapit na siyang bumagsak sa sahig. Subalit, nasalo agad ni Jeremy si Lillian. Nagulat ang batang babae. Nang mahimasmasan siya, lumingon siya at tiningnan ang lalaking sumalo sa kanya. Naluluha at puno ng pag-aalala ang mga mata ni Jeremy. Nadudurog ang kanyang puso. "Ayos ka lang ba, Lillian?" Nagtanong siya, nag-aalala siya habang hawak niya ang ulo ng batang babae. Nasaktan siya nang maalala niya kung paano niya binalewala ang anak niya noong madapa ito sa harap niya. Tumingin si Lillian kay Jeremy, ngunit walang salitang lumabas sa kanyang bibig. Walang pagbabago sa kanyang ekspresyon at kumurap lang ang kanyang mga mata. Alam ni Jeremy na dahil ito sa insidenteng naganap noong nakaraan, na naging dahilan ng pagkakaroon ng masamang impresyon sa kanya ni Lillian. Sa mga mat

Tumingin ng masama ang guard kay Lana, na kasalukuyang tumatawa ng parang isang baliw. Tinaas ni Jeremy ang kanyang kamay upang senyasan ang guard, at agad na umalis ang guard.Tanging si Jeremy at Lana lamang ang naiwan sa custodial ward. Tumawa si Lana sa loob ng ilang sandali at pagkatapos ay bigla siyang nalungkot, tila nasasaktan siya habang pinagmamasdan niya ang lalaking walang anumang emosyon. "Jeremy, Jeremy, sabihin mo sakin. Hindi totoo yung mga nangyari kanina, di ba? Paano nangyari yun? Naging malapit tayo sa isa't isa nitong mga nakaraan. Masaya tayong magkasama araw-araw. Paano mo nagawa sakin 'to? "Jeremy, sabihin mo sakin, bakit?" Nang marinig ng iba ang mga sigaw ni Lana at nang makita nila ang makungkot niyang ekspresyon, kinaawaan siya ng mga taong walang alam sa insidente. Subalit, pagkatapos itong marinig ni Jeremy, lalo lang tumalim at naging seryoso ang tingin niya. Naglakad siya palapit kay Lana. Hinawakan niya ng mahigpit ang leeg ni Lana habang