All Chapters of Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Chapter 1091 - Chapter 1100

Napansin ni Ryan na kakaiba ang kinikilos ni Madeline. Sinundan niya siya at nakita niya na may tinatawagan si Madeline sa phone. Pagkatapos, sa mga sumunod na sandali, narinig niya na tinanong ni Madeline ang tao sa kabilang linya ng phone, "Dr. Gordon, ako si Eveline Montgomery. Pwede ko bang malaman kung ano ang blood type ng blood sample na pinasuri ko sa inyo?" Narinig ni Ryan na nagmamadaling nagtanong si Madeline.Hindi niya alam kung ano ang sinagot ng taong kausap ni Madeline. Ang tanging nakita lang niya ay bumuntong hininga si Madeline at tila napanatag ang kanyang kalooban. Para bang nakuha niya ang sagot na gusto niyang marinig. Pagbaba niya ng phone, nakita ni Ryan na mas mahinahon na si Madeline ngayon. Pagkatapos ay pinagpatuloy niya ang paghahanda ng hapunan para sa kanilang dalawa. At noong makatapos siya sa pagluluto, umupo sila sa hapagkainan at kumain ng tahimik. May nararamdaman si Ryan para kay Madeline at gusto niya talaga siya. Subalit, alam din ni R

Pagkakataon nga naman. Pareho sila ng suot ng babaeng yun. Kahit na hindi masamang magsuot ng pareho sa suot ng ibang tao, mahihiya ang mas pangit sa dalawang taong yun. Subalit, hindi ito tungkol sa itsura. Ang problema ay isang limited fall edition dress ng isang mamahaling brand ang suot nila at nag-iisa lang ito sa buong mundo. Ngayon, pareho sila ng suot na damit. Ibig sabihin lang nito na peke ang suot ng isa sa kanila. Alam ni Ava kung saan galing ang damit niya. Noong mapansin niya na hindi nakatingin sa kanya ang babae, nag-isip muna siya bago niya binitawan ang kamay ni Daniel at tumalikod siya."Saan ka pupunta?" Nagtatakang nagtanong si Daniel. Nang marinig ni Old Master Graham ang boses ni Daniel, lumingon siya habang nakikipag-usap siya sa isang grupo ng mga tao. "Nandito na si Dan." Masayang lumapit sa kanila ang nanay ni Daniel. "Dan, di ba sabi mo may susunduin kang kaibigan? Nasaan sila?" Hinablot ni Daniel si Ava na sinusubukang tumakas at pinakilala n

Nang marinig iyon ng babae, hindi niya alam kung anong sasabihin niya. Noong maalala niya kung anong ginawa niya, nakaramdam siya ng matinding hiya. Sa sandaling ito, tumunog ang doorbell. Ayaw nang magtagal pa ni Ava kasama ng babae, kaya binuksan niya ang pinto. Pagbukas niya ng pinto, nakita niya si Madeline. "Maddie, bakit ka nagpunta dito?" Nagulat si Ava. Napanatag ang kalooban ni Madeline noong makita niya si Ava. "Ang sabi ni Dan pinatay mo daw ang phone mo, kaya nag-alala siya sayo. Tutal nasa malapit lang naman ako, dumaan na ako dito para tingnan kung ayos ka lang." "Nandito pala ang kaibigan mo, Ava. Dapat siguro umalis na ako." Hindi na pinilit ng babae si Ava. Pagkatapos, umalis siya pagkatapos niyang tumingin kay Madeline. Ang hula ni Madeline, nanay ni Ava ang babaeng kasama ni Ava sa airport noong nakaraan, ngunit hindi niya inasahan na tama pala ang hula niya. Ilang taon na niyang kilala si Ava at mula noon, akala niya ulila rin si Ava gaya niya. Sa tu

Pagkatapos niya itong sabihin ay binaba niya ang tawag. Nang tinawagan siyang muli ni Madeline, nakapatay na ang phone niya. Nagsimulang umiyak si Madeline nang makita niya ang madilim na screen. Nakaramdam siya ng isang tinik na tumutusok sa loob ng puso niya. Hindi niya ito makita, ngunit pinapadugo nito ang kanyang puso. Malumanay na niyakap ni Ryan si Madeline. Hindi niya alam kung anong sasabihin niya para mapagaan ang kanyang loob. Siguro wala sa mga salita niya ang makakapagpawala sa sakit ng kanyang puso. Matagal na umiyak si Madeline pero hindi niya mapawi ang tagos-butong sakit sa kanyang puso kahit na ano pang gawin niya. Sinubukan niyang kontrolin ang kanyang mga luha at emosyon habang umalis siya sa yakap ni Ryan. "Rye, alam ko na hindi patas na gawin ko to sa'yo, pero sana bigyan mo ako ng oras. Gusto ko siyang hanapin, at kung talagang hindi na siya gagaling, nakikiusap ako na hayaan mo kong samahan siya sa natitira niyang sandali sa mundo." Marahang ngumi

Sinara ni Madeline ang album at tumakbo papunta sa pinto. Nang makalabas siya ng pinto, inasahan niya na makikita niya si Jeremy pero wala siyang nakita. Pagkatapos, nakarinig siya ng tunog mula sa front door. Nang lumingon siya, nasulyapan niya ang isang matangkad na anyo. Nagliwanag ang mga mata ni Madeline habang hinabol niya ang taong iyon. "Jeremy!" Hindi siya magkakamali pagdating sa kanya. Walang ibang anyo na kamukha nito sa buong mundo at wala ring ibang anyo ang kayang magpatibok sa kanyang puso nang ganito kabilis. Pagkatapos, naalala niya ang nakita niya mula sa pintuan ng opisina ni Jeremy sa araw na iyon. Ang lalaki na kadikit ni Lana noon ay hindi si Jeremy. Naloko siya. Isa lang itong ilusyon na gustong ipakita sa kanya ni Jeremy. Ginawa niya ang lahat para magalit siya at kamuhian niya siya! Sumama ang loob ni Madeline sa kanyang sarili nang maisip niya ito. Tumakbo siya palabas ng pinto at nakita niya ang anyo na tumatakbo papunta sa kalsada.