Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 841 - Bab 850

Kahit na hindi isang doktor si Jeremy, alam niya kung paano magbasa ng mga data at index. Inilabas niya ang kanyang cellphone at kinunan ng larawan ang lahat ng papeles. Tapos ipinadala niya ito kay Adam. Ngayong nasa kamay na niya ang resulta, tumakbo siya patungo sa opisina ng doktor. Tinignan ng doktor ang resulta at kumunot ang noo. "Nagkaroon ba ng tumor ang asawa mo dati sa iisang pwesto? Kung oo, baka isa itong relapse." Naramdaman ni Jeremy na pumipintig ang sentido niya. Tapos naalala niya ang sandaling nasabihan siya na may sakit si Madeline at nasa bingit na ng kamatayan. Hindi niya inaasahang mangyayari ulit ito. "Kapag napagpasyahan niya na subukan ulit ito at iluwal ang batang ito, baka mamatay siya. Dapat magpahanda ka ng surgery hangga't maaga. Nanlulumong lumabas ng clinic si Jeremy. Naniniwala siya nang maigi na ang bata ay anak ni Felipe. Ngunit sa isang dahilan, pagkatapos niyang marinig ang balita, naawa siya kay Madeline. Kasabay nito, nalungkot si

Nagdilim ang mga mata ni Jeremy nang marinig niya ang sinabi ni Madeline. Ngunit muling lumamig ang mga mata niya. "Alam kong sinasabi mo lang yan para protektahan ang anak ni Felipe, pero Eveline, kailangan mo yang ipalaglag." "Jeremy! Kapag pinilit mo ako na magpalaglag, di kita mapapatawad hangga't buhay ako!" Tinitigan ni Madeline nang masama ang lalaki, at sa sandaling ito, madamdamin siya. "Kapag naglakas-loob ka na saktan ang bata sa loob ko, patayin mo muna ako." Nilagpasan siya ni Madeline habang nanginginig ang kamay nito. Kung hindi pala sana nagtanong, wala na ang anak niya. Kinilabutan siya nang maisip niya ito. Ngunit bago pa siya makalayo, pinigilan siya ni Jeremy. "Bitaw!" Nagpumiglas siya. "Di mo pwedeng iluwal ang batang ito," Idiniin ni Jeremy. Tapos bigla niyang dinala si Madeline sa baywang nito at naglakad papasok ng operating room. Lumubog ang puso ni Madeline. "Ibaba mo ako Jeremy! Di kita hahayaang saktan ang anak ko! Jeremy!" Hinawakan niya

Nagulat si Felipe. Tumingin siya sa nanlulumo at maputlang tao sa harapan niya at nagtanong, "Pinakawalan ka ba ni Jeremy?" Tumango si Madeline nang walang emosyon sa mukha niya. "Oo, pinakawalan niya ako. Nangako pa siya na hindi ka niya ibubuking, pero sa isang kondisyon, kailangan mo siyang hayaan na malabalik sa Glendale." Nakinig sa kanya si Felipe, tapos nagtanong nang may malumanay na ngiti, "Eveline, kondisyon mo ba yan o kondisyon niya?" "Hindi na mahalaga kung kaninong kondisyon ito. Di mo pwedeng palaging sabihan ang mga tao na tugisin siya." Matindig si Madeline, at may bakas ng pangingibabaw sa kanyang namumulang mata. "Kapag inutusan mo pa ulit ang ibang tao na tugisin siya, wag kang umasa na makakarating nang ligtas sa mundong ito ang bata sa tiyan ko." Pagkatapos niyang sabihin ito, naglaho ang ngiti ni Felipe. Nang sabihin niya ito, pakiramdam ni Madeline parang isang libong kutsilyo ang humihiwa sa puso niya. Kanina pwinersa siyang sumailalim sa pagpapalag

Nilingon papalayo ni Madeline ang kanyang mukha at pinakita kay Jeremy ang gilid ng kanyang mukha. "Darating na sj Felipe. Kung hindi ka pa umalis ngayon, hindi ka na magkakaroon ng pagkakataon na gawin yon." Malamig na paalala sa kanya ni Madeline. "Nag-aalala ka ba para sa'kin? Nag-aalala para sa'kin ang ex-wife ko?" May halong bakas ng tawa ang boses ni Jeremy. Pero punong-puno rin ito ng pagiging sarkastiko. Hinawakan ng kanyang maiinit na daliri ang baba ni Madeline at pinilit siyang paharapin sa kanya. Nakaramdam siya ng kirot sa kanyang puso nang makita niya ang kanyang mapupula at luhaang mata. "Eveline, talaga bang isa akong walang pusong lalaki sa loob mo? Sinasabihan mo ko na paniwalaan ka, pero kailan mo ba ako pinaniwalaan?" Pagkatapos niyang sabihin iyon ay naramdaman ni Madeline na nanginig ang kanyang puso. Sa sandaling ito, narinig nila ang tunog ng isang kotse sa baba. Nakabalik na si Felipe. Naglakad si Jeremy papunta sa bintana para tumingin. Ngunit,

Isinigaw ni Madeline ang pangalan ni Jeremy sa takot. Nang tinignan niya ang nagkalat na dugo, pakiramdam niya ay nagyelo ang lahat ng dugo sa kanyang katawan. Kaagad niyang diniinan ang sugat ni Jeremy gamit ng kanyang mga kamay, pero parang hindi ito gumagana. Kaagad na namantsahan ng pula ang kanyang mga kamay at masakit ito sa kanyang mata. "Jeremy, Jeremy." Mabilis ang tibok ng puso ni Madeline. Hinawakan ng kanyang mga pulang kamay ang gwapong mukha ni Jeremy habang napuno ng luha ang kanyang mga mata. Kumunot ang noo ni Jeremy at tiniis ang mahapding sakit mula sa kanyang sugat. Pagkatapos, dahan-dahan niyang itinaas ang kanyang kamay para hawakan ang luhaang mukha ni Madeline. "Eveline, wag kang umiyak. Wag kang umiyak para sa isang basurang kagaya ko." Nadudurog ang kanyang puso habang naningkit ang kanyang mga mata. Puno ito ng parehong malalim na pagmamahal na mayroon siya para sa kanya. "Hindi ako mamamatay bago ka makabalik sa'kin." Kahit na nanghihina siyan