Semua Bab Sir Ares, Goodnight!: Bab 601 - Bab 610

Tumakbo paakyat si Zetty at tumayo sa harap ng study. Siya ay nakapamaywang habang masigasig na nakatingin kay Angeline. “Sinabi sa ‘kin ng daddy ko na bumaba ka. Gusto ka niyang kausapin.”Napalunok si Angeline. “Tungkol saan?”Ang nagagalak na ekspresyon ni Zetty ay sinasabi na tiyak na pahihirapan siya ni Jay.Naiinis na tumayo si Angeline at bumaba nang malungkot.Agad na pinunasan ni Zetty ang mga luha mula sa kaniyang mga mata at nagyabang kay Robbie. “Hulaan mo. Ilang araw ang itatagal ni Tita Kahit Ano?”Sinabi ni Robbie, “Base sa mga nakaraan, ang hula ko ay tatlong araw.”Si Jenson ay nakatuon lamang sa pagbabasa na para bang wala siyang interes sa laro na ito.“Jens, bilisan mong humula!” Himok ni Zetty.Inangat ni Jenson ang kaniyang mga mata at tumingin kay Zetty. “Ilang araw sa tingin mo?”Nag-angat si Zetty ng isang daliri. “Gusto ko siyang mag-impake na at umalis bukas.”Umiling si Jenson. “Ang hula ko ay hindi siya aalis.”Sina Robbie at Zetty ay hindi natutuwa sa sago

Gumugol ng maraming oras at paghihirap sina Robbie at Zetty upang pahirapan si Angeline. Kinolekta nila ang sampung pinakamahirap na mga tanong upang itanong kay Angeline. Noong ibigay ni Zetty ang question book kay Angeline, nagbabala rin siya nang seryoso at sinabi, “Tita Kahit Ano, sana ay matapos mo ang sampung mga tanong na ‘to nang mag-isa. Hindi mo pwedeng tanungin ang daddy ko.”Tumingin si Angeline sa maliit na libro at ang tatlong mga katanungan ay may kasamang physics, chemistry, matematika, biology, musika, at sports. Ang mas kagulat-gulat pa ay mayroon pang mga tanong tungkol sa kasanayan sa pakikipagkita sa kasintahan.Tinapik ni Angeline ang kaniyang dibdib at sinabi, “‘Wag kang mag-alala, ang dali-dali lang ng mga tanong na ‘to para sa ‘kin. Para naman sa daddy niyo, ang baba-baba lang ng EQ niya. Baka siya pa ang magtanong sa ‘kin ng huling tanong.”Umirap sa kaniya si Zetty. “Narcisista.”“Ang tawag dito ay kumpiyansa!” Pagtatama ni Angeline.Makatwirang nakipagtalo

“Kung gano’n, ayos lang kapag pinikit ko ang mga mata ko, ‘di ba?” Pagkatapos magsalita ni Angeline, pinikit niya ang kaniyang mga mata.Mukhang hindi makakita si Jay ng dahilan upang palabasin siya, kaya hinayaan na lamang siya nito.Tinulak siya ni Angeline patungo sa banyo at narinig ang mahinang buntong-hininga ni Jay.Nalaman ni Angeline nang hindi nag-iisip na kayang tanggalin ni Jay ang kaniyang damit, ngunit hindi kayang tanggalin ang kaniyang mga pantalon. Kaya, sinabi ni Angeline, “Ginoong Ares, hayaan mo akong hubaran ka.”Isang ekspresyon ng pandidiri sa saliri ang lumitaw sa mga mata ni Jay. Isang nag-aalinlangang boses ang lumabas mula sa kaniyang lalamunan, “Sige.”Ipinikit ni Angeline ang kaniyang mga mata at lumapit kay Jay habang hinahawakan ang wheelchair.Sa ‘di inaasahan, ang paghubad ay naging maayos.Gayunpaman, noong hubarin niya ang mga pantalon ni Jay, ang kaniyang kamay ay napahawak sa isang lugar na hindi dapat niya hawakan, kaya dali-dali niyang binawi ang

Noong lumabas si Angeline na may suot na itim na bestida, napunta sa kaniya ang tingin ni Jay at hindi na umalis pa.Ang kaniyang postura ay magiliw at kaaya-aya.Siya nagmukhang elegante at maganda.Hindi na magawa ni Jay na ikumpara siya kay Rose dahil dito. Siya ay katulad talaga ni Angeline Severe dati. Ang kaniyang mga mata ay malambot tulad ng dumadaloy na tubig habang ang kaniyang pagtingin naman ay puno ng emosyon, tulad lang ng dati.Gayunpaman, ang asul na maskara ay hindi tumutugma sa kaniyang kagandahan.“Hindi mo naman kailangang magsuot ng itim na mga damit,” biglang sabi ni Jay.Nagsusuot lamang si Jay ng itim na mga damit upang magbigay-galang sa namatay niyang mga magulang.Walang dahilan si Angeline para magbigay-galang sa mga pumatay sa kaniya.Ngumiti si Angeline hanggang pati ang mga mata niya ay nakangiti na rin. “Gusto kong parehas ang suot natin.”Ang tatlong cute na mga bata ay nakapaligid sa hapag-kainan at masayang sinasamsam ang almusal na hinanda ng nutriti

Pagkatapos no’n, ilang pares ng mga mata ang napatingin kay Jay. Sila ay naghihintay kung paano niya parurusahan ang basagulero na ‘to, si Angeline.Pinatunog ni Angeline ang kaniyang mga labi at mahinang sinabi, “Hindi ba’t isang orchid lang naman ‘yan?”Ang mala-comic book na mukha ni Jay ay lubos na pumangit. Ang babaeng ‘to malamang ay nakalimutan na kung saan nanggaling ang bulaklak na ito.Siya ang umiyak nang umiyak, ninanais na iligtas ang bulaklak na ‘to, 15 na taon na ang nakalipas. Paulit-ulit siyang pinatahan ni Jay, sinasabi, “Isang orchid lang naman ‘yan.”Ngunit, umiyak nang malakas si Angeline, mas malakas pa sa mga nagluluksa sa pumanaw. Umiyak pa siya nang napakatagal na oras.Sa huli, si Jay ay malapit nang mainip, kaya naghanap siya ng maraming kaalaman tungkol sa paglilinang ng orchid. Sa huli, sa gumagawa ng milagro niyang mga kamay, ang bulaklak na ‘yon ay naligtas.Pagkatapos no’n ay saka lamang tumahan si Angeline.Natatandaan ang nakayayanig-lupang eksena ng p