Lahat ng Kabanata ng The Last Squad Standing: Kabanata 21 - Kabanata 30

Sobra ang saya ni Celine dahil sa sinabi nitong si Pisces. Medyo nabawasan naman ang inis ko sa kanya kahit papaano dahil sa desisyon niya. Magtatanghali nang makarating kami sa Center at mas marami ang tao ngayon kumpara no'ng unang punta ko rito. May mga nakasabit na kulay dilaw at green na mga banderitas para sa pagdiriwang ng Fascist Festival. Maaamoy rin mga iniihaw na karne ng baka, mais, at barbeque sa paglanghap mo pa lang ng hangin. Hinarang muna kami ng gwardya na nagbabantay. Ito rin yung gwardya na humarang sa amin nung kasama ko sina Sasha at Kira. "Anong kailangan niyo?" Walang ekspresyon ang mukha nito at para bang buryong-buryo na sa trabaho niya. Itinaas ni Pisces ang Fcard niya. "Ano bang ginagawa

"You have to aim for their head."  Mahigpit akong nakahawak sa handgun ko. Nasanay na lang ako sa bigat nito dahil sa pagkasanay sa pag-hawak nito. Sa tapat namin ay may shooting boards na ang tanging nakikita ko lang dito ay ang pulang tuldok sa gitna. "Zombies can survive without organs but they can't live without brains." Cedrick continued. He's teaching us techniques on how to use guns and other weapons.  Nakahilera kami nina Nate, Pisces, Celine at Max sa bakanteng lote ng bahay na kasalukuyan naming tinutuluyan. Kahapon pa kami namili at inubos na lang namin ang oras namin sa pagbabasa ng mga libro sa mini-library ng bahay na 'yon. Mula sa fictional stories hanggang sa non-fiction ay mayroon doon. Nakakatuwang isipin na puro tungkol sa zombie ang mga librong

Pagpasok sa loob ay hindi ko na talaga maintindihan ang nararamdaman ko. I feel like I wanted to vomit or my stomach is turning upside down. My heart is thumping like crazy. "Dapat ay lumayo tayo sa kanila."  Pagpasok sa loob ng room ay maraming mga lagusan. Tila isang maze na may malalaking daanan. Mahirap makakita sa loob dahil madilim at ang tanging nagsisilbing liwanag ay ang mga lamp na nasa itaas na parte ng pader na imposible mong maabot dahil sa taas. The vast room, or should I say, vast chamber has no roof. You can clearly see the giant screen above us with Vos Rockefeller's face on it. "Masyadong madilim. Paano kung katabi na pala natin ang zombie at hindi pa natin namamalayan? Pa'no kung bigla na lang tayong sunggaban? I'm not ready to die." Hindi ako handa s

"Leader, 'wag mong sisihin ang sarili mo. Wala kang nagawang mali." Si Cedrick na nagiging matatag pa rin kahit na hindi kami nakaabot man lang sa second round.   "Magsi-upo ang lahat." Mababa ang boses ni Vos Rockefeller pero nakakapanindig-balahibo pa rin.   Pagkaupo ay saka ko lang napansin na sobrang daming dugo sa damit at leather jacket ko. Hindi lang din sa akin kundi pati na rin sa squadmates ko. Napansin ko na tila nawala ang ¼ ng mga squad. Nasaan na sila? Hindi kaya...   "Mukhang naging mahigpit ang laban, ah! Nais kong humingi ng tawad sa mga nawalan ng mga mahal na kaibigan, squad, kapatid, ama, anak o ano pa man. Bilang handog, nandito ang highlights ng round na ito."   Nawala ang mukha ni Vos Rockefel

"Here we go again..." Kunot ang noo ni Pisces kay Leo. "Nandito ka na naman, bata?"  "K-Kuya, pakiusap. Tingin ko kasi ay mas ligtas ako rito..." Kita ko ang nagbabadyang luha sa mga mata niya. Mariing pumikit si Pisces at saka dumilat. Tumingin siya sa akin nang mariin. I was astounded. I promised myself that I would never give mercy from now on. Maybe, I just can't help it. But I have no choice, I don't want any other trouble. If my team doesn't want Leo, then I'll accept it even if I really want him to be safe with us, deep inside. I just don't know why my eyes plead naturally. I looked at Pisces. I did not say anything. Talagang kusa lang na nagmamakaawa ang tingin ko!