Kinabukasan ay maayos ang naging gising nila. Maliban sa akin. Kahit pa antok na antok na ako kagabi ay hindi ako makatulog nang maayos. Naiisip ko pa rin ang ginawa niya. He left without saying anything and we were damn worried. Tapos ay uuwi lang siya na parang walang nangyari? "Mabuti na lang talaga at ligtas ka. Alalang-alala kami sa iyo, lalo na 'tong si Collier," banggit ni Celine. Napahinto ako sa pag kain ng pancake at napansin ko ang lingon nila sa aking lahat. Now, they are teasing us. I'm not even in the mood to go with the flow with them.  "What?" tanong ko nang nanatili ang tingin nila. Tumigil naman sila agad. I couldn't understand why my heart was thumping so bad when he disappeared. Why did I recall every moment with him... the kiss we shared, even if it

"Collier! Where have you been? Palagi na lang ba kayong mawawala ng walang paalam?" Ito ang pambungad ni Celine nang tuluyan kaming makauwi.  My head is still spinning from all the alcohol intake. "Why is she drunk?" marahang tanong ni Nate at pinilit na alalayan ako. I feel like I wanted to vomit. "I fucking hate this man over here. He's an asshole. Akala niya yata ay hindi ko siya magagantihan!" Kahit walang kausap ay hindi ko na napigilang mapasigaw pa.  "She's too drunk!" alalang sabi ni Cedrick. "What shall we do?" "What happened to your lips, Pisces?" napansin niya yata ang kagat ko sa labi ni Pisces. 

They ate it, but they kept silent. "Gawa mo rin 'to? Mas masarap'yong nauna. May kakaiba sa texture nito tapos parang may after taste. Sobra siguro sa baking powder?" Parang ekspertong puna ni Cedrick. Sumang-ayon naman ang lahat. "'Yong chocolate cake na nauna na lang ang gawin mo palagi, Collier." Nakita kong kumuha ng platito si Pisces, kakain din. Kumuha siya sa gawa ni Kira at tinikman ito. Wala naman siyang nasabi tungkol dito. Kumuha ulit siya ng isang slice pero sa gawa ko na. Matapos ay tumingin siya sa akin. I didn't like the intensity of his stare that's why I looked down. "Si Kira ang gumawa niyang dala ni Pisces." Itinuro k

CHAPTER 49 Nothing stopped me. 'Yon pa nga ang naging dahilan para mas galingan ko. Naiisip ko paminsan-minsan na sumosobra na ako, nagawa ko nang tumakas mula sa mga kaibigan ko para makapunta sa south.  Binalikan ko ang lugar na kung saan ako nagmula. Kung saan ko mismo pinatay ang doktor na nagbalik ng buhay sa akin. Patuloy akong umaasa kahit bakas man lang, kung may iniwan ba sila. Sa kung paano susugpuin ang virus na ito.  Bigo akong uuwi pero paminsan-minsan ay babalik pa rin sakay ng isang kotseng ako mismo ang nagpundar.  Walang nagtatangkang manakit sa akin sa buong dahil kilala nila ako. They would even praise me everytime they would see me. Paminsan minsan ay nagbibigay ako ng pagkain o pe

Tinungga ko ang bote ng alak at akma niya akong pipigilan nang ako mismo ang huminto at tumingin sa kanya nang masama. "Stay away from me. I won't apologize to anyone. Kira doesn't deserve it." "I'm sorry, Collier." His baritone made me shiver. "Ano?" Lumingon ako sa kanya. Hindi yata tama ang pagkakarinig ko sa kanya. Humingi siya ng tawad sa akin? Umupo siya sa tabi ko at saka tumingin sa dagat. Madilim na sa paligid at tanging lumang mga lampara sa paligid at maliwanag na buwan ang nagpapailaw sa paligid. Tumungga siya mula sa bote at nag baba-angat ang adam's apple niya.  "Mali ang nagawa