Para akong natuklaw ng ahas habang natulala nalamang sa mga nagaganap sa harapan ko. Sunod-sunod ang pag pasok ng mga rogue sa lagusan pero heto pa rin ako at nananatiling nakaupo sa damuhan at hindi makagalaw. Kailangan kong mapigilan ang pagpasok ng mga rogue.   Akmang tatayo ako ng makarinig ako ng sumigaw. Agad akong napalingon sa likuran ko na parang gusto ko na agad pagsisihan. Kitang-kita ko kung paanong daluhugin ng mga rogue ang matandang babae. Noong una ay nagawa pa nitong mag-magic at maitaboy ang ilan ngunit hindi naging sapat iyon upang maipagtanggol ang sarili.    Tutulungan ko na sana siya ngunit biglang humarang sa harap ko ang napakaraming rogue. Lalong gumapang ang takot sa loob ko dahilan para hindi ako makapag-isip ng paraan para makaalis dito. Sa panggigilalas ko ay hindi lamang basta harang ang ginawa ng mga ito kundi pinalibutan pa ako. At nakapagtataka lamang ay hindi

Nakatulala pa rin ako sa kawalan habang ang utak ko ay kusang bumalik sa ala-ala kung kailan nangyari ang trahedyang iyon, wala pang isang taon ang nakararaan. Noong gabing nasa kagubatan din kami at nakikipagbuno sa mga rogue. Noong gabing hindi ko man lang namalayang, huling pagkakataon ko na pala na makikitang buhay ang kapatid ko.   Umagos ang mainit na luha sa pisngi ko habang animo ay pinagpipyestahan ng mga rogue. Hindi ko na napigilang mapahagulgol. Ramdam ko ang animo patalim na humihiwa ng paunti-unti sa puso ko. Damang-dama ko ang sakit. Una, ang kapatid ko, tapos ngayon ay si mama naman. Hindi ako makakapayag kung may mangyayaring masama sa kanya. Kailangan kong mahanap si mama hangga't maaga. Kailangan kong makaalis dito. Bago pa mahuli ang lahat. Hindi ko kakayanin kung pati si mama ay mawawala rin sa akin.    Agad kong inilibot ang tingin ko sa paligid upang maghanap ng

*Kieran*   Kulang nalang ay doblehin ko ang bilis makarating lamang ng Magji. Kanina pa naroroon ang mga rogue at nangangaba ako na baka kung mapaano si Yueno. Masyadong mapanganib ang ginawa nila ni Mathilde ngunit hindi ko naman sila mapigilan.    Noong nakaraan pa ako nakakakutob ng hindi maganda kay Mathilde. Mukha kasing kakaiba ang ikinikilos niya kung kaya't palihim ko siyang minatyagan nitong mga nakakaraan. Kung sabagay ay kakaiba naman talaga ang ugali ni Mathilde noong una palang. Tahimik lamang ito at palaging nakamasid. Hindi rin ito makakaringgan ng pagtutol sa kung ano mang iutos dito o di kaya ay hindi pa man din naiuutos ay ginagawa na nito. Marahil ay dala na rin ng mind reading gift nito kaya ganoon ang mga ikinikilos nito.     Pero nitong mga huling araw ay tila hindi ito mapakali. Hindi ko ala

*Ada*   Kanina pa ako nakatayo sa likod ng puno na di kalayuan sa yungib na nakita kong pinasukan ni Arsellis. Mariing bilin iyon ni Elyxald bago pa man din maganap ang lahat ng ito. Hindi na niya sinabi pa ang dahilan pero alam kong naghihinala na siya kay Kieran. Tingin ko ay may palagay siyang makikipagtulungan si Kieran kay Arsellis kaya't nais nitong bantayan ko ang elder ng Magji.    Noong una ay bukal pa sa kalooban ko ang tanggapin ang misyon ngunit ng magtagal iyon ay tila gusto ko ng talikuran. Pero kahit na gustuhin ko man ay hindi ko rin naman magagawa dahil hindi basta-basta si Elyxald. Siya ang kumupkop at nagligtas sa akin noong panahong muntik na akong patayin ng mga tao. Magmula ng araw na iyon ay isinumpa kong paglilingkuran si Elyxald.    Bata pa ako noon nang mangyari ang insidenteng iyon na siyang nagdulot ng mala

Mabilis kong tinakbo si Ada at kinanlong sa hita ko. Isang nakamamatay na spell ang asul na mahika na iyon na siyang ipinagbabawal sa Magji kaya't hindi nakapagtatakang mabilis na bumagsak si Ada nang tamaan noon.    Nanginginig ang mga kamay ko at hindi malaman kung ano ang gagawin upang mailigtas si Ada. Walang ano-ano ay naramdaman ko nalamang ang pag-uunahan sa pagpatak ng mga luha ko ng makita ko ang pagtulo ng dugo mula sa bibig nito. Matagal kong nakasama si Ada at kahit na palagi itong tahimik ay hindi naging problema para mapalapit dito. Isa pa ay matagal ko na rin itong pinaghihinalaan na nagtatraydor sa akin ngunit sa kabila noon ay hindi ko siya kailanman itinuring na iba.    Unti-unti nitong iminulat ang mga mata at una nitong hinagilap si Idris na nakaupo sa tabi ko. Inabot nito ang kamay ng huli at ngumiti bago ibinaling ang tingin sa akin. &nbs