For the past years of my life, my parents were there. Every milestone that I take and every success I achieved they were there, but I guess there are certain situation that is out of our control and plans that do not fall into place. Kagaya na lamang ng pagkawala ng mga magulang ko. That was out of my control. The shooting incident and my father's death.Masakit man mawalan ng mga magulang pero iyon ang reyalidad. The most painful reality is death and life is a beautiful lie. Though we can't deny the fact that because of life we experienced happiness, sorrows, regrets and to love.Sa paglipas ng panahon, unti unti ko na ring natanggap ang katotohanan na wala na nga sila. I was brought to a professional psychologist in Manila to overcome my trauma. Nilayo nila ako sa Leyte para maiba naman ang kapaligiran na nakikita ko, pero kahit anong

I don't know what will I do. Pupunta ba 'ko? Anong mangyayari kapag umuwi ako at sumali nga sa reunion? Kinakabahan ako. What if he will be there too? Makakaya ko kayang makita siya? Makakaya ko kayang makita siya kasama ang babaeng pinakasalan niya? Iniisip ko pa lang na magkasama sila ni Emerald sa reunion na iyon ay parang sinasakal na ang puso ko.I sighed and went outside. Bahala na nga.Habang papasok sa kusina ay narinig ko ang usapan nina Keith at Hope."Tito, can you teach me how to cook po?""Why? Ayaw mo ba sa mga luto ko?" Si Keith."Gusto ko lang pong matuto para hindi ko na kailangan pang gisingin si Mommy whenever she's tired. Sabi niya kasi na you have your own life a

"Mommy, pupunta po talaga tayo kay Daddy?""Hope, pangsampung tanong mo na sa akin 'yan, ah. I'm starting to get annoyed," I said while packing up her things.Tumili siya. "I'm just excited, Mommy! Makikita ko na si Daddy! I wonder how he looks like po. Do I looked like him?" She murmured.Umiling na lang ako at ipinagpatuloy ang pag-iimpake. Mamayang madaling araw kami ba-byahe dahil ang flight namin ay alas siyete y media! Bwesit na Michelle 'yan. I told her to rebooked the flight pero hindi na raw pwede kasi promo raw iyon. Kaya pala nanlibre dahil may seat sale. Tss."Halika na, magbihis ka na para matulog. Maaga pa tayo bukas."She jumped off the bed and cling on me. Napangiwi a

"Iyong anak mo Anna, nawawala! Hindi ko alam kong saan siya nagpunta. Noong umakyat ako sa taas upang tawagin siya para kumain ay wala na siya sa kwarto mo. Pati sina Mark ay hindi alam kung na saan siya. Hinanap namin nang hinanap, hinalughog namin ang buong bahay pero wala! She just left a letter on your bed side table saying that she's gonna find her father..."Nanginginig ang kamay ko habang hawak ang telepono at kausap ang kapatid ko. Napapikit ako dahil sa rason ng kanyang pagkawala. My anger ignited. Kapag may nangyaring masama sa anak ko, mananagot ka sa akin Santrius Mikael Aquino!"I-I will try to find her, Ate. H-hihingi ako ng tulong kay Keith. Kapag lumipas ang isang oras at hindi namin siya nahanap... please call a police.""Okay. Please be careful!"

Hindi siya nakagalaw. He was just staring at me intently. I bit my lower lip and pushed myself to him. He closed his eyes and when he opened it, mas lalong dumilim ang kanyang mga mata. He closed the door behind me. Napasinghap ako nang hinapit niya ang aking katawan at hinalikan nang mariin.Para akong sinilaban nang mas palalimin niya pa ang halik. I moaned when his hand went inside my shirt. I craned my neck when his kisses went down. Impit akong napaungol nang kagatin niya ang leeg ko. What the hell!"Santri!" imbes na sawayin siya sa ginawa ay mas nagmukha pa iyong ungol. He wrapped my legs around his waist. Naglakad siya papunta sa kung saan habang hindi pinuputol ang aming halikan. Maingat niya 'kong binaba sa couch at tinitigan.I gulped when his eyes bore into me. He looks lik