เขาตีเธอจริง ๆ...ใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่านแดงระเรื่อเมื่อได้ยินเสียง “เปี๊ยะ” แม้แต่ปลายนิ้วของเธอยังร้อนระอุ “ลู่...คุณชายลู่ คุณ...คุณมันน่าไม่อาย!”ลู่หานถิงโกหกเพื่อให้เข้าใกล้เธอ เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จจึงได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ออกมาจากร่างกายของเธอ เสียงของเขาพูดขึ้นอย่างแผ่วเบาและเย้ายวนพร้อมกับรอยยิ้มว่า “คุณนายลู่ คุณไปฟ้องผมเลยว่าผมใช้กำลัง ให้ผมหาทนายให้ไหมครับ คุณบอกคนอื่นไปเลยว่าผมตีก้นคุณ”“...”เซี่ยซีหว่านยกขาขึ้นเตะเขาลู่หานถิงยื่นมือออกมาเพื่อดึงผ้าคลุมหน้าออก เผยให้เห็นใบหน้าอ่อนละมุนและงดงามของเธอ จากนั้นเขาจึงก้มศีรษะลง และจูบไปที่ริมฝีปากของเธอทันที เซี่ยซีหว่านรู้สึกตกใจมากจนเธอเอามือเล็ก ๆ สองข้างปิดปากของเธออย่างรวดเร็ว ลู่หานถิงหยุดนิ่งไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นริมฝีปากบาง ๆ ของเขาก็แตะเข้าไปที่เล็บสีชมพูของเธอหญิงสาวไม่คิดว่าเขาจะจูบเล็บของเธอ ดวงตาสดใสเคลื่อนไหวไปมา ความบริสุทธิ์นี้เกินกว่าจะเปรียบได้ในสายตาของผู้ชาย ริมฝีปากบางของเขายังจูบไปที่ดวงตาของเธอ ตอนนี้เธอปล่อยผมสีดำสยายไปเต็มแผ่นหลังและบนผมยังมีกิ๊บติดอยู่ ลู่หานถิงจึงจูบลงไปบนกิ๊บติดผมของ

นี่เป็นหน้าที่ความรับผิดชอบที่ไม่มีทางสำเร็จได้ เซี่ยซีหว่านกล้าตกลงไหม?เซี่ยซีหว่านมองไปที่โจวผิง หลังที่เรียวสวยของเธอเหยียดตรงขึ้น ดวงตาที่สดใสของเธอนั้นไม่ได้หลบเลี่ยงเลย เธอพยักหน้ารับอย่างหนักแน่นอีกครั้ง “ค่ะ ผู้อำนวยการโจว!”เธอตกลงรับคำท้า เซี่ยเหยียนเหยียนและจ้าวลี่หยิงกำลังรู้สึกเหมือนโดนบางอย่างดึงดูดไว้แล้วมองดูเซี่ยซีหว่านเหมือนกับสัตว์ประหลาด แม้ว่าโจวผิงจะไม่ชอบเซี่ยซีหว่านที่มาอย่างงุนงง แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรอีก “คุณทั้งสามคนกรุณากลับไปที่ของตัวเองด้วย”เมื่อพูดจบ โจวผิงก็กวาดสายตามองไปที่ผู้คนที่กำลังถ่ายรูปด้วยโทรศัพท์มือถือด้วยสายตาเย็นชา และพูดตำหนิเสียงดังออกมาว่า “คุณ คุณนั่นแหละ แล้วก็พวกคุณด้วย ไม่มีอะไรทำกันเหรอ ให้ฉันเชิญพวกคุณไปดื่มน้ำชาที่ห้องไหม?”ผู้คนที่ล้อมรอบได้ดูละครที่ยอดเยี่ยมแล้ว จากนั้นวิดีโอดังกล่าวก็ถูกโพสต์บนอินเทอร์เน็ตไปแล้ว พวกเขาทั้งหมดจึงวิ่งหนีไปอย่างไร้ร่องรอย จากนั้นโจวผิงก็กลับไป... ทันทีที่โจวผิงกลับไป จ้าวลี่หยิงมองไปที่เซี่ยซีหว่านอย่างโกรธจัด “เซี่ยซีหว่าน คุณใช้แผนการอะไรในการเข้าสู่ซูมี่?” เซี่ยซีหว่านเหลือบมองจ้

จ้าวลี่หยิงต้องการผลลัพธ์อย่างนี้ เขาจึงเร่งเร้าอย่างใจร้อน “อันนี้ฉันไม่สน เซี่ยซีหว่านรีบไปทำความสะอาดเดี๋ยวนี้” เซี่ยซีหว่านดึงซวงซวงไว้ “ตกลง ฉันจะไปทำความสะอาด”ขณะที่มองเซี่ยซีหว่านหยิบอุปกรณ์ ซวงซวงก็ยังคงพูดสู้ด้วยเหตุผล “หัวหน้าจ้าว ฉันว่าอันที่จริงแล้วนี่ไม่ใช่ความหมายของผู้อำนวยการโจว แต่เป็นความหมายของคุณมากกว่า คุณจงใจทำให้เป็นเรื่องยากสำหรับซีหว่าน!”จ้าวลี่หยิงมองดูรูปร่างอ้วนท้วมของซวงซวงอย่างรังเกียจ “ซวงซวง ทำไมคุณถึงคบกับเซี่ยซีหว่านเป็นเพื่อนที่เข้ากันได้ดีจริง ๆ เรื่องของคุณผมไม่สนใจ แต่ต่อไปอย่าเรียกผมต่อหน้าคนอื่น ดูตัวเองบ้างอ้วนขนาดนี้ ผมจะชอบคุณได้ยังไง คุณทำให้ผมเสียหน้าต่อหน้าทุกคน ทำให้ผมอับอายขายหน้ามาก!” ดวงตาทั้งสองข้างของซวงซวงเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำอย่างรวดเร็ว “จ้าวลี่หยิง ที่แท้คุณคิดอย่างนี้เองเหรอ ในเมื่อฉันทำให้คุณอับอาย งั้นเราก็ยกเลิกสัญญาการแต่งงานกันเถอะ!”“นี่คือสิ่งที่คุณพูดเองนะ อย่ามาเสียใจภายหลังแล้วกัน!” จ้าวลี่หยิงรีบพูดเน้นประโยคที่เธอพูดอีกครั้งอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าเธอจะกลับมารู้สึกเสียใจภายหลัง“ใช่ ฉันพูดเอง ฉันจะไม่เสียใจแน่

ลู่หานถิงดึงเซี่ยซีหว่านเข้าไปในอ้อมแขนของเขา เขากอดเธอเอาไว้แน่น ต่อให้เวลาจะผ่านไปอีกกี่สิบปี เขาก็จะไม่มีวันลืมเรื่องราวในคืนนี้เป็นอันขาด เด็กสาวในอ้อมแขนของเขาตัวเล็ก และนุ่มนิ่มมาก เธอไม่ได้ขัดขืนแม้แต่น้อย แถมเธอยังบอกเขาอีกว่า เธอจะปกป้องเขา!ลู่หานถิงหลับตาลง และพูดอย่างแผ่วเบาว่า “ตกลง”เซี่ยซีหว่านรู้สึกว่าเขากอดเธอแน่นมาก แขนทั้งสองข้างของเธอแข็งเกร็ง เขากอดเธออย่างแนบแน่นจนเธอไม่สามารถขยับตัวได้ เธอจึงยืนเขย่งบนปลายเท้าและจูบแก้มที่หล่อเหลาของเขาอย่างรวดเร็วลู่หานถิงก็จูบผมของเธอเช่นกัน ซึ่งเป็นเวลานานกว่าเขาจะค่อย ๆ ปล่อยเธอ แล้วถามว่า “คุณหิวไหม?”เมื่อถูกเอ่ยถามเช่นนี้ ท้องน้อย ๆ ของเซี่ยซีหว่านก็ร้องหิวขึ้นมาอีกครั้ง บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่เธอขอมาเมื่อครู่นี้ยังคงอยู่ในห้องยาในขณะเดียวกันลู่หานถิงเดินไปเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับพร้อมกับหยิบถุงใบหนึ่งออกมาและพูดว่า “ผมให้พ่อครัวทำพาสต้าครีมเห็ดกับสเต็กให้คุณ คุณรีบกินเถอะ”ว้าว เซี่ยซีหว่านได้กลิ่นหอมโชยออกมา ที่แท้คุณชายลู่ก็ขับรถมาที่สถาบันวิจัยในตอนกลางคืนเพียงเพื่อมาส่งอาหารเย็นให้กับเธอ“นี่สำหรับคุณ” ลู่หานต

เซี่ยซีหว่านตั้งตารอคอยการตื่นขึ้นมาของอาหลินเพราะอยากจะค้นหาความจริงของปีนั้น แต่ตอนนี้เธอได้ยินข่าวที่ไม่คาดคิดออกมาเรื่อย ๆ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ คุณปู่คือ...หัวหน้าผู้ดูแลบ้านของแม่อย่างนั้นเหรอ?นี่หมายความว่าอะไร?จากนั้นแม่ก็แต่งงานกับลูกหัวหน้าผู้ดูแลบ้าน...“อาหลินคะ หนูเข้าใจทุกคำพูดของอานะคะ แต่พอยาวมาเป็นประโยคแบบนี้หนูฟังไม่เข้าใจเลยค่ะ หนูมีคำถามมากมายในใจและอยากให้อาค่อย ๆ บอกหนูค่ะ”อาหลินมองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยความรัก “คุณหนูคะ ตราบใดที่คุณหนูอยากจะนำกล่องที่คุณผู้หญิงทิ้งไว้คืนมา คุณหนูจะเข้าใจทั้งหมดนี้ค่ะ” หลังจากพูดจบ อาหลินก็หลับตาลงอย่างอ่อนล้าและกลับเข้าสู่นิทราอีกครั้งหมอเข้ามาตรวจร่างกายให้อาหลิน และพูดจาแปลก ๆ ว่า “คุณหญิงเซี่ย สุขภาพของผู้ป่วยไม่ค่อยปกติดีมาตลอด แต่ดูเหมือนคนไข้จะเคยกินยาอะไรบางอย่างมาก่อน ยาเม็ดนี้ช่วยให้หัวใจของผู้ป่วยไม่ล้มเหลว”เมื่อสักครู่นี้เซี่ยซีหว่านได้จับชีพจรของอาหลินก็เป็นไปตามที่หมอบอก มียาช่วยรักษาชีวิตอยู่ในร่างกายของอาหลิน ครึ่งเดือนที่ผ่านมา ตอนที่เธอจับชีพจรของอาหลินนั้นเธอกลับไม่รู้สึกผิดปกติอะไรเล