เยี่ยหลิงเป็นดาราดัง ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนนักข่าวก็มักจะตามไปแอบถ่ายรูปเธอ ดังนั้นวันนี้เธอจึงสวมใส่เสื้อผ้าที่ไม่เป็นที่สังเกตมากนักบนตัวของเยี่ยหลิงสวมเสื้อยืดสีขาวตัวโคร่ง คลุมด้วยเสื้อเชิ้ตสีดำ และกระเป๋าใบเล็ก ๆ ประดับพู่ระย้าที่กำลังเป็นที่นิยม เดิมทีเป็นการแต่งกายที่เรียบง่าย แต่เมื่อสวมใส่บนร่างกายของเยี่ยหลิงนั้นก็ทำให้ความรู้สึกแตกต่างออกไปจากคนอื่น เธอดูสวยสดใสและมีชีวิตชีวา อีกทั้งขาขาวเรียวทั้งสองข้างของเธอนั้นช่างเรียวยาวเย้ายวนสายตาเป็นอย่างมากเนื่องจากกลัวว่าผู้คนจะจำได้ เยี่ยหลิงจึงสวมหมวกแก๊ป ผมหยิกสีน้ำตาลยาวประบ่าและใบหน้าขนาดเท่าฝ่ามือสวมใส่แว่นกันแดดทรงกว้างคู่หนึ่งซึ่งดูปกปิดมิดชิดเป็นอย่างมาก แต่เมื่อสาวงามริมฝีปากแดงคนนี้เดินเข้าไปในสนามบินก็ทำให้เกิดเสียงฮือฮาขึ้นและดึงดูดความสนใจของผู้คนเป็นจำนวนมากเซี่ยซีหว่านโบกมือเล็ก ๆ ของเธอ อารมณ์ของเธอเปลี่ยนจากมืดมนเป็นสดใสขึ้นในทันที “หลิงหลิงทางนี้”เยี่ยหลิงเหลือบมองแล้วเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว เธอยื่นมือออกมาบีบใบหน้าเล็กที่งดงามของเซี่ยซีหว่านและพูดว่า “จุ๊ ๆ หว่านหว่าน ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วันเธอทำให้ฉันประหลา

กู้เยี่ยจิ่นถอนหายใจและพูดว่า “วางล่ะนะ”เขาต้องการที่จะวางสายโทรศัพท์ขณะเดียวกันลู่หานถิงก็พูดขึ้นอย่างแผ่วเบาว่า “คนที่ทำให้คุณแข็งแกร่งกลับมาแล้ว คนที่ตระกูลกู้ของพวกคุณรับไปเลี้ยงตอนยังเป็นเด็ก น้องสาวในนามของคุณ เยี่ยหลิง เธอกลับมาแล้ว”กู้เยี่ยจิ่นนิ่งงันไปเป็นชั่วขณะหนึ่ง“ดูแลเยี่ยหลิงดี ๆ หน่อย อย่าปล่อยให้เธอทะเลาะกับฉันเรื่องคุณนายลู่ของฉันอีก”โทรศัพท์ส่งเสียงดัง “ตู๊ด ตู๊ด” กู้เยี่ยจิ่นได้กดวางสายโทรศัพท์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว...วันรุ่งขึ้น เซี่ยซีหว่านและเยี่ยหลิงมาที่ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่วันนี้เซี่ยซีหว่านสวมเสื้อสเวตเตอร์ถักสีขาวสไตล์แชนแนลพร้อมเข็มขัดประดับพู่ที่ผูกเอาไว้รอบเอว เสื้อสเวตเตอร์ถักยาวคลุมหัวเข่าของเธอ เธอสวมใส่รองเท้าส้นสูงประดับคริสตัลคู่หนึ่งที่เท้า ไม่จำเป็นต้องแต่งเติมอะไรให้มากมาย เธอก็สดใสและสวยงามอย่างเป็นธรรมชาติแล้วส่วนเยี่ยหลิง เธอสวมชุดเซ็ทสูทกระโปรงสีเทา เนื้อผ้าเกรดA อวดสัดส่วนโค้งเว้าของเธอเป็นอย่างดี และสวมรองเท้าบู๊ตสีดำผูกเชือกคู่หนึ่งที่เท้าของเธอ เธอดูสดใสอีกทั้งยังดึงดูดสายตาผู้คนได้เป็นจำนวนมากทั้งสองสวมหมวกแก๊ปไว้บนศีร

เซี่ยซีหว่านหยิบแบล็คการ์ดที่ลู่หานถิงมอบให้ออกมา การ์ดประเภทนี้ทุกคนต่างก็รู้จักดี มันเป็นสัญลักษณ์แห่งความมั่งคั่งที่ไม่มีใครเหมือนและสั่งทำขึ้นเองโดยตัวบุคคลนั้นพนักงานรีบรับบัตรอย่างรวดเร็ว และพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “ได้ค่ะ ได้ค่ะคุณผู้หญิง โปรดชำระบิลทางนี้ด้วยค่ะ”เซี่ยซีหว่านเดินไปที่แคชเชียร์เพื่อชำระบิลฮั่วเสวียนอ้าปากค้างอย่างไม่เชื่อ จากนั้นเธอพูดว่า “คนบ้านนอกคอกนาอย่างเซี่ยซีหว่านจะมีแบล็คการ์ดแบบนี้ได้ยังไงกัน อีกอย่างเมื่อครู่นี้ฉันเห็นว่าบนการ์ดมีตัวอักษรสีทองสลักคำว่า...ลู่เอาไว้ด้วย”ฮั่วเสวียนไม่ค่อยรู้เรื่องลู่หานถิงมากนัก เพราะลู่หานถิงไม่ได้สนิทกับเธออย่างไรก็ตามในเมืองไห่เฉิง เมื่อเห็นคำว่า “ลู่” ทุกคนก็จะนึกถึงลู่หานถิงบุคคลที่มีอำนาจล้นฟ้าเซี่ยเหยียนเหยียนเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียง เธอทั้งมีเสน่ห์และสง่างามเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้กลับเกิดรอยร้าวขึ้นบนใบหน้าของเธอ สิ่งที่ฮั่วเสวียนเพิ่งคิดได้ เซี่ยเหยียนเหยียนกลับคิดไว้ตั้งนานแล้ว แซ่ลู่ แถมยังมีแบล็คการ์ดอีก ต้องเป็นลู่หานถิงแน่ ๆ !เซี่ยซีหว่านมีการ์ดของลู่หานถิงได้อย่างไรกัน?เซี่ยซีหว่านชำระบิลเสร็

เยี่ยหลิงชูนิ้วกลางขึ้น ไม่รู้ว่าชูให้เขาหรือชูให้เซี่ยเหยียนเหยียนกับฮั่วเสวียนที่อยู่ข้างหลังสีหน้าของเซี่ยเหยียนเหยียนกับฮั่วเสวียนสลับเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก กู้เยี่ยจิ่นใช้ลิ้นดุนเข้ากับแก้มขวาและเบ้ริมฝีปากบาง ๆ เขายกมือขึ้นและใช้ปลดกระดุมระหว่างคอออกอย่างแรง...หลังจากส่งเซี่ยเหยียนเหยียนกับฮั่วเสวียนแล้ว กู้เยี่ยจิ่นก็จอดรถไมบัคข้างล่างตึกจุ้ยหยูฮวน เขาเงยหน้ามองขึ้นไปที่แสงสีเหลืองสดใสที่ส่องแสงอยู่ด้านบน ขณะนั้นเสียง “ติ๋ง” ก็ดังขึ้น ข้อความของลู่หานถิงส่งมาว่า “วันนี้เยี่ยหลิงพาคุณนายลู่ของฉันไปเที่ยวที่ไหนมาเหรอ?” วันนี้ลู่หานถิงได้รับข้อความการใช้บริการบัตรเครดิตระหว่างการประชุมที่บริษัท เขาให้บัตรเครดิตสีดำทองกับเซี่ยซีหว่านไป แต่นั่นก็ผ่านมานานมากแล้วที่เธอไม่เคยใช้ คุณนายลู่ของเขามีความยืนหยัดและหยิ่งยโสเล็กน้อยดังนั้นวันนี้เขาจึงค่อนข้างแปลกใจเมื่อได้รับข้อความการใช้บริการบัตรเครดิต ขณะเดียวกันนั้นเขาก็ยิ้มมุมปากออกมาในที่ประชุมผู้บริหารระดับสูงของบริษัทนั้นเขาเริ่มไม่แน่ใจว่าเขาเอาศูนย์เข้าบัญชีไปกี่ตัวกู้เยี่ยจิ่นตอบกลับไปหนึ่งข้อความ “ทำไมนายไม่ไปถามค

เซี่ยซีหว่านตั้งตารอคอยการตื่นขึ้นมาของอาหลินเพราะอยากจะค้นหาความจริงของปีนั้น แต่ตอนนี้เธอได้ยินข่าวที่ไม่คาดคิดออกมาเรื่อย ๆ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ คุณปู่คือ...หัวหน้าผู้ดูแลบ้านของแม่อย่างนั้นเหรอ?นี่หมายความว่าอะไร?จากนั้นแม่ก็แต่งงานกับลูกหัวหน้าผู้ดูแลบ้าน...“อาหลินคะ หนูเข้าใจทุกคำพูดของอานะคะ แต่พอยาวมาเป็นประโยคแบบนี้หนูฟังไม่เข้าใจเลยค่ะ หนูมีคำถามมากมายในใจและอยากให้อาค่อย ๆ บอกหนูค่ะ”อาหลินมองไปที่เซี่ยซีหว่านด้วยความรัก “คุณหนูคะ ตราบใดที่คุณหนูอยากจะนำกล่องที่คุณผู้หญิงทิ้งไว้คืนมา คุณหนูจะเข้าใจทั้งหมดนี้ค่ะ” หลังจากพูดจบ อาหลินก็หลับตาลงอย่างอ่อนล้าและกลับเข้าสู่นิทราอีกครั้งหมอเข้ามาตรวจร่างกายให้อาหลิน และพูดจาแปลก ๆ ว่า “คุณหญิงเซี่ย สุขภาพของผู้ป่วยไม่ค่อยปกติดีมาตลอด แต่ดูเหมือนคนไข้จะเคยกินยาอะไรบางอย่างมาก่อน ยาเม็ดนี้ช่วยให้หัวใจของผู้ป่วยไม่ล้มเหลว”เมื่อสักครู่นี้เซี่ยซีหว่านได้จับชีพจรของอาหลินก็เป็นไปตามที่หมอบอก มียาช่วยรักษาชีวิตอยู่ในร่างกายของอาหลิน ครึ่งเดือนที่ผ่านมา ตอนที่เธอจับชีพจรของอาหลินนั้นเธอกลับไม่รู้สึกผิดปกติอะไรเล