หลัวฝูมาถึงแล้ว มีคนมาคอยหนุนหลังหลี่ยู่หลานแล้ว ทำให้ฉากเมื่อครู่เปลี่ยนไปเป็นคนละอย่างทันทีเซี่ยเจิ้งกั๋วรีบทิ้งเซี่ยซีหว่านแล้วเดินไปหาหลัวฝูทันที อีกทั้งผู้คนในงานยังแสดงความเคารพเขาอย่างประจบ “พ่อบุญธรรมครับ ขอบคุณสำหรับเวลาอันมีค่าของคุณที่ให้เกียรติสละเวลาว่างมานะครับ พวกเราทุกคนรอคุณอยู่ครับ”หลัวฝูมีรูปร่างอ้วน ใบหน้าของเขามีความเฉลียวฉลาดของคนเป็นนักธุรกิจ เขาตบเบา ๆ ที่มือของหลี่ยู่หลาน “เจิ้งกั๋ว ผมได้ยินมาว่าพักนี้มีคนมารังแกหลี่ยู่หลานทำให้เธอไม่สบายใจ ผมให้ลูกสาวบุญธรรมของผมแต่งงานกับคุณเพื่อทำให้เธอมีความสุข ไม่ใช่นำพาความทุกข์มาให้เธอ คุณเข้าใจความหมายที่ผมกำลังพูดใช่ไหม?”เซี่ยเจิ้งกั๋วตัวแข็งทื่อ เขาเพิ่งจะให้สัญญากับเซี่ยซีหว่านไป ตอนนี้ยังถูกหลัวฝูวางอำนาจใส่อีกจนทำให้สีหน้าของเขาตอนนี้รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนถูกตบหน้าดังเพี๊ยะเซี่ยเจิ้งกั๋วเป็นคนหัวโบราณที่มักจะรักษาหน้าตาทางสังคมของตัวเองมากเป็นพิเศษ แต่เวลานี้เขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้เลย เพียงพราะอยากจะให้หลัวฝูอัดฉีดเงินเพื่อแก้ปัญหาเงินทุนระยะสั้นนั้นก่อน“ครับพ่อบุญธรรม ผมจะดูแลยู่หลานให้ดี จ

เพี๊ยะ เสียงนี้เป็นเสียงของเอกสารสัญญาการหย่าที่ถูกเซี่ยเจิ้งกั๋วปาออกไปอย่างแรง หลี่ยู่หลานที่ถูกสิ่งนั้นปาเข้าใส่ก็รู้สึกเจ็บที่ใบหน้ามาก“นี่มันอะไรกัน?” หลี่ยู่หลานก้มหน้าลงมอง “เอกสารสัญญาการหย่า” 5 คำนี้กระแทกเข้าสายตาเธออย่างจัง จากนั้นเธอจึงเอ่ยถามขึ้น “หย่า? เซี่ยเจิ้งกั๋ว คุณต้องการ...หย่ากับฉันจริง ๆ เหรอ?”หลี่ยู่หลานมองเซี่ยเจิ้งกั๋วด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้เนื้อตัวของเธอเริ่มสั่นเทาขึ้นมาและสีหน้าของเซี่ยเจิ้งกั๋วก็ดูโหดเหี้ยมอย่างมาก“คุณลองออกไปดูข้างนอกนั้นสิว่าคนอื่นเขาวิจารณ์ผมยังไงบ้าง ผมไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว เซี่ยการแพทย์ก็กำลังจะล้มละลาย ตระกูลเซี่ยเองก็ใกล้จะพังพินาศคามือของผม หลี่ยู่หลาน ทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะคุณคนเดียว!”“เป็นเพราะฉันเหรอ?” หลี่ยู่หลานรู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เธอกำผ้าปูที่นอนแน่นก่อนจะตวาดออกไป“เซี่ยเจิ้งกั๋ว คุณถามตัวเองดูก่อนไหมว่า หลังจากแต่งงานแล้วฉันช่วยคุณอย่างไรบ้าง ฉันอุทิศตัวให้คุณและตระกูลเซี่ยแห่งนี้ไปตั้งมากมาย!”เซี่ยเจิ้งกั๋วแสยะยิ้ม เขาจ้องเธอด้วยสายตาเศร้าหมอง “ผมให้คุณไปขึ้นเตียงกับผู้ชายคนอื่นหรือไง ห

เจ้าหยวนหยวนถูกทิ้งให้อยู่บนพื้น “...”เมี๊ยวเมี๊ยวเมี๊ยวหนูเป็นแมวนะไม่ใช่หมา ทำไมถึงเอาอาหารหมาเข้ามาใส่ปากหนู?จากนั้นคุณท่านลู่ก็เดินออกมาจากห้องครัว “หานถิง หว่านหว่าน อาหารค่ำเสร็จแล้วนะ...นี่ หานถิง หลานทำอะไรน่ะ เจ้าหลานเลว ปล่อยหว่านหว่านลงเดี๋ยวนี้!”คุณท่านลู่กำลังจะวิ่งตามไป แต่ลู่หานถิงเคลื่อนไหวเร็วมาก เขาอุ้มเซี่ยซีหว่านเข้าไปในห้องทันที และปิดประตูห้องลงคุณท่านลู่ “...”......ภายในห้องเซี่ยซีหว่านคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเขาจะอุ้มเธออีก เธอเพียงแค่อยากจะแอบแล้วทำให้เขาตกใจคาดไม่ถึงว่าเขาจะมีปฏิกริยาถึงเพียงนี้?เธอเองก็สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาบอกจะอุ้มเธอท่าเจ้าสาวก็ให้เขาอุ้มจริง ๆ แถมเธอยังได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของคุณย่าร้องตามหลังมาด้วย เขานี่มัน...ไร้ยางอายจริง ๆ!“คุณลู่ คุณปล่อยฉันลงก่อนค่ะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ” เซี่ยซีหว่านรีบพูดขึ้นนัยน์ตาของลู่หานถิงเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเอ็นดูและเสน่หา “คุณนายลู่ ผมไม่อยากคุยกับคุณตอนนี้ นอกจากคุณจะพูดว่าช่วงหลายวันมานี้คุณคิดถึงผม”“...คุณลู่ คุณปล่อยฉันลงก่อนค่ะ ฉันซื้อของขวัญมาให้คุณด้วย!”ลู่หานถิง

เมื่อเผชิญหน้ากับเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยที่ลำพองใจอย่างคนหลงระเริงนั้นใบหน้าที่งดงามของเซี่ยเหยียนเหยียนกลับไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร เธอเพียงแค่พูดออกมาอย่างแผ่วเบาว่า “เสี่ยวเตี๋ย ฉันจัดการหามหาวิทยาลัยในต่างประเทศให้เธอเรียบร้อยแล้ว เธอจะต้องบินไปเรียนต่อภายในไม่กี่วันนี้ เรื่องที่บ้านเธอไม่ต้องมาสนใจแล้ว”เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยชะงักงัน เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าตัวเองต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ “พี่คะ ทำไมฉันต้องไปเรียนที่ต่างประเทศด้วย พี่ไม่ชอบฉันใช่ไหม อยากจะไล่ฉันไปอย่างนั้นเหรอคะ?”เซี่ยเหยียนเหยียนจับมือของเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยมากุมไว้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “เสี่ยวเตี๋ย เธอเป็นน้องสาวของฉันนะ ทำไมฉันต้องไม่ชอบเธอด้วยล่ะ การกลับมาครั้งนี้ของเซี่ยซีหว่านเห็นได้ชัดว่ากลับมาเพื่อจัดการกับครอบครัวของเรา เธออยู่ที่นี่ต่อก็มีแต่จะโดนเอาเปรียบได้อย่างง่ายดาย เธอวางใจแล้วไปเรียนที่เมืองนอกเถอะ เรื่องค่าใช้จ่ายการกินอยู่ฉันจะจัดการโอนให้เธอในทุก ๆ เดือนเอง”พอพูดถึงเรื่องเงินค่ากินค่าอยู่ใจเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยก็รู้สึกหวั่นไหวขึ้นมา อีกอย่างเธอไม่ใช่คู่มือของเซี่ยซีหว่าน หลายครั้งที่ผ่านมาก็มักจะบาดเจ็บและเ

เซี่ยซีหว่านถูกหักหลังมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เธอสูญเสียคนที่รักเธอไปทุกคนรวมทั้งคนที่เธอรักด้วย ดังนั้นตอนนี้เธอจึงอยากจะทะนุถนอมคนข้างกายเธอไว้ทุกคน ยกตัวอย่างเช่นเยี่ยหลิงและคุณท่านลู่…เซี่ยซีหว่านหอบเอาขนมขบเคี้ยวกองใหญ่นั้นขึ้นมาอย่างมีความสุข จากนั้นจึงกุมมือหญิงชราเอาไว้แล้วพูดว่า “ดีเลยค่ะคุณย่า พวกเราไปกินขนมแล้วดูโทรทัศน์กันค่ะ!”…วันนี้ลู่หานถิงกลับมาเร็วกว่าปกติ สาวใช้เปิดประตูคฤหาสน์ออก ลู่หานถิงเปลี่ยนรองเท้าตรงประตูทางเข้าแล้วจึงเดินเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น เพียงพริบตาเดียวเขาก็พบเข้ากับเซี่ยซีหว่านที่ขณะนี้กำลังนั่งอยู่บนพรมขนแกะนุ่มนิ่มด้านในของหญิงสาวสวมเป็นชุดกระโปรงสลิปเดรสสีม่วงหนึ่งตัว ด้านนอกถูกสวมทับด้วยเสื้อสเวตเตอร์ขนสัตว์สีขาวนวล ชายกระโปรงปกคลุมใต้เข่าของเธออย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย เป็นชุดใส่อยู่บ้านตอนนี้ในมือเล็ก ๆ ของเธอกำลังถือถุงขนมขบเคี้ยวที่ถูกเปิดห่อเอาไว้แล้ว เธอกัดลงไปตรง ๆ ที่มันหวานอบแห้งพร้อมกับดูโทรทัศน์ไปด้วยหญิงชราที่นั่งอยู่บนโซฟาเอ่ยขึ้น “หานถิง วันนี้กลับมาเร็วจัง ยังไม่ทันจะหกโมงเลย”“ย่าครับ ผมรีบกลับมาอยู่เป็นเพื่อนย่ายังไม่ดีอีก