บททั้งหมดของ Sukdulan ng Buhay: บทที่ 1501 - บทที่ 1510

Natigilan sina Kenneth, Darven, at ang iba pa.Kakaiba ang naramdaman ng lahat nang dumating ang isang world-class na kagandahan tulad ni Auntie Rockefeller. Sa hindi inaasahang pagkakataon, dalawa na namang magagandang babae ang sumama.Isasama ba nila ang magagandang babae para kumuha ng litrato at lasapin ang tanawin?Para naman kay Freya, noon pa man ay malakas na ang tiwala niya sa kanyang hitsura. Ngunit bago nito, merong Auntie Rockefeller, at ngayon ay may Princess Fleur at Maya. Lahat sila ay halos kamukha niya, kaya medyo pinanghinaan siya ng loob.Mabenta ba talaga sa mga babae ang Rockefeller na ito?“Kalokohan!”Bahagyang ngumuso si Dorothy, “Akala ninyo ba field trip ang pagbaba sa puntod? Nasa panganib sa lahat ng oras ang mga buhay ninyo.”Nakita ni Princess Fleur na si Auntie Rockefeller iyon, at agad na lumiit ang kanyang leeg. “Auntie!”Hindi niya alam na si Auntie Rockefeller ay si Dorothy.Kahapon, iniligtas din ni Auntie Rockefeller ang kanyang buhay, kaya nang ma

“Boom…”“Bang!”Pumasok si Alex at ang iba pa sa nakabukas na escape door sa libingan. Bago pa sila magkaroon ng pagkakataong makita ang kapaligiran sa loob, biglang sumara ang pinto ng puntod na kakabukas lang ni Kenneth.Ang paligid na kasing liwanag ng araw ay agad na nagdilim, at walang mga daliri na makikita.“Ah——”“Bakit sumara yung pinto?”“Sinong nagsara?”“Hindi ako, hindi ko hinawakan iyan.”“Hindi rin ako…”Sa dilim, puro boses lang ang maririnig, pero walang nakikita.Sina Alex at Dorothy ay parehong cultivator. Ang isa ay nasa yugto ng core formation, at ang isa ay nasa yugto ng kalahating core formation. Kaya kahit na pumasok sila sa ganap na madilim na espasyo, nakikita pa rin nila ang nakapalibot na kapaligiran sa pamamagitan ng kanilang espirituwal na kakayahan. Sa sandaling ito, inilabas ng dalawa ang kanilang espirituwal na pakiramdam ngunit nakakagulat na natagpuan na ang espirituwal na kakayahan ay hindi gumagana. Bukod pa dito ang dose-dosenang metro sa paligid n

Bahagyang nanulak si Maya, at bumagsak sa lupa ang pangit na si Quincy.Nagalit siya habang iniisip niya, ‘May sakit ka ba? Ako na nga ‘tong nagmamabait para iligtas ka. Wala ka na ngang utang na loob, naglakas-loob ka pang itulak ako? Buweno, tingnan ko kung paano ka mamamatay mamaya. Kung susubukan kong iligtas ka, hindi na ako si Zoppins!’Kahit na ang taong ito ay nanirahan sa manor ng mga Rockefeller sa loob ng isang araw, si Holly ang nag-asikaso sa kanya. Wala siyang nakikitang ibang tao, kaya wala siyang kamalay-malay sa takot ni Maya.Sa sandaling ito, lumingon siya para tingnan si Maya at nakita niya itong nagmamadaling pumunta sa harap ng mga tao na mag-isa para harapin ang mga nakakakilabot na umiilaw na insekto. Para bang tinamaan ng kidlat si Quincy habang iniisip, ‘Baliw, kamatayan ang hanap mo!’Gayunpaman, sa sumunod na sandali.Tuluyan na siyang natulala sa imaheng nasa harapan niya.Pakiramdam niya ay mabilis na bumaba ang temperatura sa kanyang katawan. Ngayon lang,

Sa pagkakataong ito, walang nangahas na magtaas ng paa at humakbang papasok sa pinto.Sa halip ay nagkatinginan sila saglit. Sabi ni Alex, “Ako muna ang mauuna para tumingin!”“Saglit!” Biglang sabi ni Susan Hunter habang hinihila ang braso ni Alex. Pagkatapos, itinuro niya ang isang bagay na biglang lumitaw sa pintuan na bato. “Mukhang may mga salita dito.”“Meron ba?”“Hindi? Wala akong nakikita!”“Wala rin akong nakikita.”Ilang tao ang nagsabi na hindi nila nakita. Tanging si Susan lang ang nakakita sa mga ito.Matatag niyang sinabi, “Meron, meron talaga. Katulad nito yung mga rune pattern ng bulaklak sa pintuan sa labas, ngunit hindi ko kilala ang alinman sa mga ito.”Ipinaliwanag ni Alex kay Dorothy, “Si Susan Hunter ay ipinanganak na may Clairvoyant Eyes. Nakikita niya ang ilang bagay na hindi nakikita ng mga ordinaryong tao. Mas malakas ito kaysa sa espirituwal na mga mata. Ito marahil ang dahilan kung bakit nakikita niya sila, pero tayo hindi.Sinulyapan ni Dorothy si Susan at

Si Kenneth Sunder ay isang dalubhasang magnanakaw.Para sa isang dalubhasang magnanakaw, ang lahat ng kanyang mga kasanayan ay halos purong nakasalalay sa kanyang mga kamay.Ngayong ang kanang braso ay naputol, ang katumbas ng pinaghirapang kasanayan ni Kenneth ay lubos na walang kabuluhan na ngayon.Bahagyang nagulo ang isip niya. Bilang karagdagan, ang sakit ng naputol na braso ay makabuluhang nagpababa din sa kanyang kakayahang magkaroon ng reaksyon.Hindi niya namalayan na may paparating na mas delikadong panganib. Ang rebulto ni Caesar ay nabuhay sa sandaling ito. Matapos putulin ang braso ni Kenneth gamit ang espada sa kamay, bumuwelo ito para lumaslas ulit.Gustong putulin ng estatwa ang ulo ni Kenneth.“Ahh!“Katapusan ko na!”Nang matauhan si Kenneth, malapit na sa kanyang mga mata ang napakalaking espada na may malamig na kinang.Damang-dama pa niya ang intensyong pumatay ng talim.Wala na siyang pag-asa.Ang hampas ng espada sa napakalapit na distansya ay hindi niya kayang i