All Chapters of Sukdulan ng Buhay: Chapter 1511 - Chapter 1520

Nagulat ang lahat.Matapos ilingon ang kanilang mga ulo upang tingnan, nakita nila ang isang matandang lalaki na nakasuot ng itim na medieval na damit.Ang tao ay may kulay-abo na buhok, ngunit siya ay may mabangis na hitsura. Ang kanyang cultivation base ay hindi prominente, ngunit ang kanyang mga mata ay nagniningning nang maliwanag. Matapos makatagpo ang kanyang mga mata, ang isa ay manginginig at makakaramdam ng hindi maipaliwanag na takot.“Sino ka? Paano ka nakapasok?” tanong ni Alex.Tumawa ang matanda at hindi siya sinagot.Gayunpaman, habang nanginginig ang kanyang pigura, dose-dosenang mga phantom ang lumutang, na parang mga multo sa gabi. Nakakatakot ang itsura nila sa pagdaan nila sa libingan sa ilalim ng lupa.“Alex, mag-ingat ka!”Agad na kumilos si Dorothy para harangin ang matanda.Ang dose-dosenang mga multo ay mga ilusyon. Isa lang ang totoo, pero mabilis na sumugod ang tunay kay Alex. Itinaas nito ang malaking kamay at gustong sunggaban ang leeg ni Alex.Pak!Napakab

Kumunot ang noo ni Alex.Agad niyang sinuri si Freya gamit ang kanyang Third Eye. Hindi niya inaasahan na may kinalaman ang matandang ito sa mga miyembro ng Witch Cult.Gayunpaman, hindi komportable para sa kanya na magtanong pa sa oras na ito.Samantala, gulat na gulat si Darven. “Ano? Ang pinakain mo kay Miss Mayer ay ang tableta ng Witch Cult ng pitong lason? Diyos ko, eh wala namang panlunas iyan. Walang alinlangan na mamamatay ang makainom niyan. Kahit ang diyos ay hindi siya maililigtas.”Sa sandaling sinabi iyon ng matanda, nangasim ang mukha ni Freya.Malamig na ngumuso si Trevon. “Anong alam mo? Sinong nagsabi sa’yo na walang panlunas para sa tableta ng pitong lason? Sa mundong ito, walang lason na walang panlunas. Nasa akin ang lunas para sa tableta ng pitong lason. Kung hindi ka naniniwala sa akin, kumain ka rin ng isa at pagkatapos ay ibibigay ko ito sa’yo upang gamutin iyan.”Naninigas ang ekspresyon ni Darven dahil ayaw niyang subukan ito.Tinanong ni Alex si Darven, “Ala

Napatingin muli ang maraming tao kay Trevon dahil sa mga salita niya.Tanong ni Zayne, “Sir Lambert, may alam ka ba?”Sa sandaling ito, si Trevon, na nakaupo sa lupa, ay tila nahihirapan na makatayo.Matapos masulyapan si Dorothy, ngumuso siya at sinabing, “Talaga, meron. Pero, bakit ko sasabihin sa inyo?”Dahil sa sinabi niya, natural na gusto niyang gamitin ito bilang banta na tanggalin ni Dorothy ang selyo sa kanya.Gayunpaman, nagkamali siya ng pagkalkula sa diskarte ni Dorothy.Malamig na sinabi ni Dorothy, “Dahil hindi ka magsasalita, wala kang silbi kung gayon!”Ang nakakatakot at mahabang espada sa kanyang kamay na nakuha mula sa zombie na si Caesar ay gumawa ng mga dagundong.Whoosh!Ang malamig na dulo ng espada ay naging matulis na malamig na bituin at tumagos sa lalamunan ni Trevon.“Ah, hindi, hindi—”Noong una, kalmado pa rin si Trevon habang hinihintay si Dorothy na magkusa at mag-alok sa kanya ng mga kondisyon. Hindi niya inaasahan na ang diskarte nito ay ang patayin si

Labis na nataranta si Trevon Lambert.Ang pressure point ng kanyang dibdib ay selyado, at hindi na siya naiiba sa isang pasyente na dumanas ng matinding paraplegia. Nang makita kung gaano kabilis na papalapit sa kanya ang makapal na kuyog ng mga insektong zombie, halos lumukso ang kanyang puso sa lalamunan niya.Sa gayong sandali, si Dorothy Assex ay umabot sa hangin at nagmistulang may sinunggaban. Isang anino ng kanyang kamay ang biglang lumitaw mula sa manipis na hangin.Binuhat nito si Trevon at itinapon sa butas na konektado sa ilog ng dugo.“Talon, talon, talon!!”“Bilisan ninyo!”“Diyos ko!”Dinig na dinig ang mga sigawan ng mga tao.Ang lahat ay gigil na gigil na tumalon pababa sa butas. Saka lang nila napagtanto na may bangka nga pala sa ilalim ng butas. Pagkatapos nilang tumalon pababa, dumaong sila sa malaking bangka.Medyo mataas ang ibinagsak nila. Sasakit nang husto ang kanilang mga puwitan kung hindi tama ang kanilang mga postura nang tumalon sila pababa.“Oh, oh—Masakit

Agad na manlalamig ang anit ng sinuman kapag narinig ang tunog na ito, at mararamdaman pa ng isa ang pagtayo ng lahat ng balahibo mula sa talampakan ng isa hanggang sa iba pang bahagi ng katawan.Maging ang mga multo ay manginginig sa takot kapag narinig nila ito.Bang—Ang mental power ni Kenneth Sunder ang pinakamahina sa lahat. Matapos marinig ang ungol, sumasakit ang buong ulo niya. Sa isang kalabog, lumuhod siya sa lupa at inabot ang kanyang ulo habang sumisigaw. Maging ang kanyang tenga ay dumudugo. “Ahh— Tumigil ka sa pag ungol, tumigil ka sa pag ungol!” sumigaw siya.Gayunpaman, ang pagtatakip sa kanyang mga tainga ay walang silbi.Hindi ito pangkaraniwang tunog. Sa halip, ito ay isang uri ng ungol na nagmula sa mental na dimensyon.May kakayahan itong tumusok sa mga kaluluwa.Kahit na para sa isang tulad ni Alex Rockefeller, na may kakila-kilabot na mental power, kinilabutan pa rin siya.Samantala, nagsimula nang bumilis ang kabaong na sinasakyan nila.Habang umaabante sila, m