Tiara's POV"Tonton, ate missed you so much na. It's been a week since you left me. Bakit naman ang aga ninyo akong iniwan nila mama?" I asked emotionally. Nandito ako ngayon sa puntod ng aking kapatid, visiting him again because of loneliness. Mag-isa na lamang ako sa buhay ko at wala na akong masasandalan kundi ang sarili ko na lamang. My little brother died due to cancer in blood. Yes, a leukemia. Iniisip ko nga kung bakit sa kapatid ko pa nangyari ang bagay na iyon ngunit kahit maglupasay pa ako rito ay hindi na muling maibabalik pa ang buhay ng aking kapatid. I sighed and looked at the bright sky. Inaalala ko ang huling hiling ng kapatid ko sa akin bago niya ipinikit ang kanyang mga mata. "A-Ate, get Kuya Nikolaj's autograph for me, okay? D-Dapat ay nakadisplay 'yon sa bahay kapag n-nakuha mo na. Ate, papahinga na ako, ha? P-Pagod na pagod na po ang mga mata ko eh. I-I'll sleep na po, ate. I love y-you so muc

Tiara's POVIt's been a week since I started studying in this school, and until now, even the shadow of Nikolaj Sullivan is nowhere to be found. I sighed. Saan ko ba kasi makikita ang lalakeng iyon? I don't want to ask my classmates naman since medyo mailap sila sa 'kin and I don't even know why. Siguro I'm not their cup of tea? Kasi scholar? Kalokohan. Social inequality really sucks kung ganoon. "Tulala ka nanaman, Tiara. Do you mind if I ask you what's on your mind?" Napabaling ang tingin ko kay Yana nang tanungin niya ako. We're at the canteen right now, eating peacefully.  "Ah, wala naman. Just thinking random things," I lied. I don't want her to know about my plan because I want to keep it private as much as possible. Mas mabuti ng ako lang ang nakakaalam na may hidden agenda ako kung bakit pumasok ako sa paaralan na ito. Mukha namang kumbins

"So, you're really getting married, huh?" Nangunot ang noo dahil ayon agad ang salubong ng nasa gitna when we finally reached their table.      Tinignan ko sila isa-isa. Halos hindi nagkakalayo ang height nilang apat kung titignan nang mabuti. It seems that they are made to be one. Kung pagsasama-samahin silang apat ay paniguradong kakaibang tensyon ang mararamdaman mo dahil sa aura nila. It literally screams power and authority. 'Yong tipong manliliit ka talaga oras na tumabi ka sa kanila.     Palihim kong iniwas ang tingin ko ng gumawi ang tingin ng isa sa 'kin. Napalunok ako at binagsak na lamang ang tingin ko sa lamesa dahil ayokong salubungin ang tingin na itinapon niya sa 'kin.     I heard that guy chuckled dahil sa inasta ko when he glanced at me. Nakagat ko pa ang pang-ibaba kong labi dahil sa kahihiyan! What's so funny? Natutuwa ba siyang nakikita niyang nai-intimidate