KASALUKUYAN akong nasa library ngayon. As expected, tahimik lang at kalmadong nagbabasa ang mga estudyante kung titingnan. Aakalain mo talagang bibliophile ang mga ito dahil sa paraan ng kanilang pagbabasa. Karamihan sa kanila ay naka-eyeglasses—mga genius kung titingnan. May iba ring naka-earphones habang nagbabasa, may mangilan-ilan ding nakapatong ang ulo sa desk habang nagbabasa. Samantalang ang iba naman ay abalang nagsusulat. Nakakainis lang dahil halos tumulo na ang luha ko sa istoryang nabasa ko kanina lang. Konti na lang talaga at papatak na ang mga ito. Hanggang sa itinigil ko itong basahin dahil baka may makakita pa sa akin, at kung ano pa ang isipin nilang iniiyakan ko. Nahihiwagaan lang ako sa librong ito dahil parang may pagkakaparehas kami ng male lead nito. Maliban sa gwapo at malakas ang dating, nakikita ko sa kaniya ang sarili ko. While reading this, it seems like any moment, I would burst into tears. He lost his mother a year ago and have to live b

Dianne’s POV ARAW ng Linggo. Ang maliwanag na sikat ng araw ang siyang bumungad sa akin sa aking paggising. Ang mabangong halimuyak ng mga bulaklak sa tapat ng aking bintana ay amoy na amoy ko. Nararamdaman kong magiging isang magnadang araw ang Linggong ito para sa akin. Sa aking pagbangon, ang walang-kaparis na amoy ng barakong kape at pandesal ang sumalubong sa akin. Dali-dali na akong nagtiklop ng aking higaan dahil atat na akong makisalo sa umagahan namin. Pagbukas ko ng pintuan ay saka naman tumambad sa akin ang amoy ng parang nasusunog na kanin. Agad akong tumakbo upang apulahin ang apoy. Pangatlong beses na kasi kaming nasunugan dito sa amin at ayaw ko nang mangyari ang mga sakunang napagdaanan namin noon, kaya agad kong pinatay ito, bago pa ito sumiklab ng tuluyan. “Ma!!! Ano bang ginawa mo? Diba ilang beses na kitang sinabihan na huwag magluluto ha! Diba? Sinabi ko sa inyo na huwag na huwag kayong magsasaing dahil baka pagmulan ito ng sunog!” bulyaw