Lahat ng Kabanata ng ELART (eye Princess): Kabanata 1 - Kabanata 7

"It's raining"  Bulong ko habang nakadungaw sa mirror wall at nakapila sa counter upang magbayad. Nandito ako ngayon sa chams store upang bumili ng mga school materials at snack foods. Bukas na ang pasukan at ngayon lang ako nakapag-isip na lumabas upang bumili. Halos ilang buwan na rin akong nakakulong sa kuwarto at walang ibang ginawa kundi ang matulog.  Kung sa tutuosin ay hindi ko na kailangan mag-aral dahil sa isang tingin ko lang sa libro ay alam ko na agad ang nilalaman non. Pero dahil hindi ito ang mundong kinabibilangan ko ay kailangan kong kumilos na parang isang normal na bata at harapin ang mga darating na pagsubok ng mag-isa.  Nang ako na ang sumunod ay nilapag ko yong tray na pinaglagyan ng mga bibilhin ko na agad namang kinalkula ng cashier.  Nung dumating ako sa mundong ito ay halos ilang linggo ang itinagal bago ko napag-aralan at sinanay ang sarili sa mga kultura

Mabilis na natapos ang dalawang subject at break time na. Imbes na pumuntang canteen ay dumeretyo ako sa likod ng classroom kung saan may lumang classroom na wala ng wall. Tanging haligi na lang at biyak-biyak na sahig at siyang malapit sa dalawang building ng mga seniors. Umupo ako roon at nilabas yong mga libro ko na may kinalaman sa mundo namin.  Nung magising ako sa mundong ito ay nasa tabi ko ang box na naglalaman ng mga gamit ko. Iyon yong iniimpake ni mama nung oras na plano niya kong itakas. Mabuti na lang ay kasama ang mga libro ko.  "Hey kid. We met again"  Mabilis kong naisara ang libro at matalim na sinalubong ng tingin ang lalaking naglakas-loob na kausapin ako.     Naningkit ang mga mata ko nang makita ang mukha ng lalaking na sa harap ko. Makapal ang pino at itim na itim niyang buhok, makapal ang kilay, pointed nose, manipis ang medyo may kapulahan niyang

"He–"  Mabilis kong hinila si Zukich papunta sa tabi ko bago pa man lumapit ang mga anino na may sungay. Nagitla ako nang biglang tumilapon sa kung saan yong mesa namin.  Nilibot ko ang paningin at halos manlaki ang mga mata ko nang makitang parami ng parami ang mga aninong papalapit sa direksiyon namin. Siguradong ako lang ang nakakakita sa kanila dahil bakas sa mukha ng mga tao ang pagtataka nang basta na lang nagsiliparan ang mga mesa at upuan na madadaanan ng mga anino.  Nataranta ang mga tao sa pag-aakalang lindol iyon.  "Eh~"  Sambit ng isang anino na nasa gitna habang nakataas ang isang kamay at nakaturo sa akin.  "What the hell is happening kid?!"  Hindi na ko sumagot pa. Hinila ko siya. "Kid"  "Fuck! Shut up!"  Dahil