All Chapters of Pighati Dulot ng Kanyang Pagibig: Chapter 1091 - Chapter 1100

"Para naman sa bata, babayaran ko ang pang araw-araw na gastusin niya kada buwan! At bilang nanay niya, kailangan mong akuin ang responsibilidad at palakihin siya. Kung ano man ang mangyari sa bata paglaki niya, mabuti man o masama, wala na akong kinalaman dyan!"Pagkatapos nun, nagtapon si Old Master Shaw ng ilang pera sa sahig at umalis na. Si Gloria ay naiwang nag-iisa, tahimik na humihikbi. Ginusto niyang makilala ng anak niya ang sarili nitong tatay. Desperado niya itong hiniling. Pero, hindi niya ito magawa. Ang tatay niya ay abot-kamay na niya, pero si Gloria ay nag-isang taong gulang at wala pa rin siyang ideya kung sino ang tatay niya.Minsan, nung dinala ni Goldie ang isang taong gulang na si Gloria sa parke para maglaro, habang ang bata ay nagsisimula pa lang magsalita, narinig niya ang pagtawag ng ibang bata, " 'Daddy, daddy', ang munting isang taong gulang na bata ay ginagaya ang mga ito, dumadaldal ng ilang mga salita nang may laway na tumutulo sa panga niya, "Ah...Dad,

"Mommy, gusto ko po munang tumugtog ng piano saglit."Ang tatlo at kalahating taong gulang na munting bata ay hindi naman alam kung paano magbasa ng piyesa o tumugtog ng piano. Pero, kadalasan para ilabas ang ngiti sa anak niya, hahawakan niya ito at uupo sa harap ng piano, tinuturuan niya ito ng fingering techniques.Sa tuwing tinuturuan niya ang bata, sinasabi niya sa kanya, "Ang musika ay kayang linisin ang kaluluwa ng isang tao; kaya rin nitong pasayahin ang taong yun."Siguro dinibdib talaga ng bata ang mga sinabi niya pero, sa loob niya, basta kaya niyang tumugtog ng piano nang maayos, magiging masaya na ang tatay niya. Kapag sumaya ang tatay niya, siguro baka magustuhan niya na si Gloria?Nung gabing yun, ang tatlo at kalahating taong gulang ay tumugtog ng piano sa loob ng dalawang oras, mukha siyang mahinahong munting pianista. Kahit na siya ay sobrang bata pa, natutunan niya ito agad.Sa loob ng anim na buwan, ang apat na taong si Gloria ay kaya nang tumugtog ng isang buo

Kung hindi, ipapadala niya sila pareho sa pinakamalayong probinsya.Paano naman niya ito hahayaang mangyari?Si Goldie ay nabahala. Sa malayong bayan sa probinsya, hindi lang edukasyon ng anak niya ang magkakaroon ng sagabal, ang sakit niya ay hindi rin magagamot.Agad naman niyang ipinangako kay Old Master Shaw na, simula bukas, ipapasok niya na si Gloria sa ibang eskwelahan.At ganun na lang, nung si munting Gloria ay puno ng pag-asa na makikita niya muli ang tatay niya sa malapit na hinaharap, siya nilipat naman sa ibang eskwelahan.Pagkaraan ng mahabang panahon, hindi niya na nakita ang tatay niya.Nakita niya na marami sa tatay ng mga kaklase niya ay pumupunta para sunduin sila paminsan minsan, naglalakad sa paligid at sumasakay sa balikat ng mga tatay nila.Pero hindi siya nagkaroon ng pagkakataon na gawin ito kahit kailan.Siya ay sobrang naiinggit sa kanila.Pero hanggang doon lang ang hangganan ng emosyon niya. Kahit na naiinggit siya sa kanila, hindi siya nagreklamo.

Dahil hindi siya nagtanim ng sama ng loob sa puso niya, katulad naman, hindi rin siya nagkaroon ng mababang tingin sa sarili niya.Yun ang dahilan kung bakit kaya niyang sabihin nang tapat kay Jennie na wala siyang tatay. Si Jennie ay napaka maunawain naman sa sitwasyon ng kaibigan niya. Nung oras na yun, ang dalawang babae ay naging sobrang lapit na halos pwede na silang magsuot ng parehong pares ng pantalon!Mapagbigay na sinabi ni Jennie, "Okay lang yan, Gloria. Kahit na wala kang tatay na magmamahal sayo, sobra akong mahal ng tatay ko. Hindi lang ang tatay ko ang nagmamahal sa akin, ang tito at tita ko ay mahal na mahal din ako. Nagkataon naman, wala silang anak. Mamaya, kakausapin ko ang tito ko at sasabihin ko na kunin ka niya bilang inaanak. Siya ay sobrang bait na tao."At doon, lumiko na sila sa isang kanto. Nung oras na yun, nakita ni Gloria ang malawak na Shaw residence.Ang Shaw residence! Ang pagkakataon nga naman!Ang puso ni Gloria ay para bang nahulog sa ibabang pa

Muntik ng matanggal ang ngipin sa harap.Hindi niya rin alam kung paano siya nakauwi noong gabing yun, pero malinaw sakanya na galit siya sa nanay niya. Galit na galit. “Anak, may problema ba? Anong nangyari?” Sobrang nalungkot si Goldie nang makita ang nangyari sa anak.“Saan mo nakuha yang mga sugat mo? Nadapa ka ba? O may bumugbog sayo? Sabihin mo sa akin! Sinong gumawa niyan sayo?! Hindi ko ‘to pwedeng palampasin!”“Yung lalaki mo! Yung taong tinatawag kong tatay! Siya ang gumawa nito!” Galit na galit na sagot ni Gloria. Hindi makapaniwala si Goldie… Pagkalipas ng ilang minuto, bigla siyang umubo ng dugo at nahimatay. “Mommy! Mommy! Anong nangyari? Mommy? Sorry, Mommy! Sorry! Sorry kung ginalit kita! Mommy… gumising ka…”Kahit anong sigaw ng batang Gloria, walang nakakarinig sakanya. Niyakap niya ng mahigpit ang mommy niya at sigaw siya ng sigaw habang umiiyak. “Tulungan niyo kami! Tulungan niyo ang mommy ko…”Noong panahong yun, wala pa namang mga cell phone. Iyak si