Too Often Our Eclipse (Cavalier's Girls Series#1) のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 6

Cavalier's Girls Series #1 : Too Often our EclipseDISCLAIMER: This is a work of Fiction. All the names, songs, characters, businesses, places, events, and incidents in this book are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.This story is unedited.  Sorry for the typographical and grammatical error. Please bear with me. I'm still learning.****Enjoy reading! Please, do comment about the story kung anong naf-feel nyo. Any concerns or what. Kindly vote na din. Thankyou!! ****"Lythe, let's go. Mahuhuli tayo sa flight." rinig kong tawag sa'kin nung kung sino. And there I saw Rafler smiling at me while holding his luggage. His ootd gaves him more appeal and he just wearing a jeans and only white t-shirts?! Sinong nilalang ang malakas ang appeal na kahit saang ayos?! Hindi ko namalayan na nakatung

Nagulat ako sa sunod-sunod na katok. Ka'agad kong pinunasan ang buong mukha ko dahil nabasa ito dahil sa kakaiyak nanaman, natatakot na makita nila. Pinakalma ko muna ang sarili ko at ngumiti bago buksan ang pinto.  Ayokong makita nila akong mahina, as much as possible kailangan kong maging malakas at maging matatag. I'm too young for this.  "Beb, you okay?" halos sabay nilang tanong, ka'agad kong pinapasok sila Niah at Sab. "Oo naman ako pa!" Paninigurado ko sakanila. "If you're still not okay. We're here ha?" ani Niah. I just nodded and hug them pero dahil sa katigasan ng ulo ng mga luha ko kaagad silang nagbagsakan muli. Hindi ko alam kung kailan mauubusan ng luha tong mga mata ko. Hindi ba sila napapagod na umiyak ng umiyak? Kasi ako? Pagod na. "Lythe, you're not okay. Don't forced yourself to be okay." ani ni Sab, hinawakan

Pangatlong araw na nang pagi-istay ng mga pinsan ko dito. Naguguluhan na nga ako sa kanila e. Ang iingay.  Kaya eto naga-ayos ako ng gamit dahil si kuya nagyayang magswimming sa Batangas. Sa totoo lang ayoko talagang sumama. Pero it's just charot.  Wearing my short shorts and loose sleeveless top. Isang maliit na kulay pink na maleta ang dala ko ngayon. Pero para sa akin mabigat na ang dala dala ko. May taga buhat naman ako kaya okay lang. Andyan naman sila Blad.  Lumabas na'ko ng kwarto ko na maingay na sa baba. Napalingon ako sa pabagsak na sinara ang pinto Isa sa guest room ng bahay. Tss. I think it's a bad day. Wala nanaman ako sa mood.  "Goodmorning!"magiliw nyang bati sa akin, nangaasar. Pero I just ignore him, bahala sya sa buhay nya.  Pababa na ako ng hagdan ng muntik nako matalisod dahil ang bigat talaga ng maletang dala ko.