All Chapters of FORCED MARRIAGE TO LALAINE: Chapter 51 - Chapter 60

Kinabukasan! “Lalaine, kamusta na? Nakatulog ka ba ng maayos?" tanong sa akin ni Mommy Imy. Mommy na ang tawag ko hindi na Auntie Imy. Kasi nga ay ayaw niya na sa dating tawag ko— ang itatawag ko pa rin sa kanya ngayon na kasal na kami ni Carlos. Speaking of Carlos. Ang g*go na yon. Hindi ako pinatulog. Sukat matapos akong ganunin kahapon. Umaga na rin umuwi. Take note! Siniksik ako sa kama habang natutulog ako. Ang ingay pa... Ang baho amoy alak na naman siya umuwi sa bahay. Hindi talaga ako nakatulog. Umaga na at may sikat ang araw dilat pa ang mata ko buhat ng magising ako ng dumating si Carlos. Saka natatakot ako. Baka mamaya alam na— baliw na lalaki na yon. “Opo" sagot ko. Kahit ang totoo hindi. Walang totoo sa sinagot ko sa kanya. Sabi ko ang sarap ng tulog ko. Pero hindi ako nakasagot ng magtanong siya about first night namin ni Carlos bilang mag-asawa. Tumawa nalang ako. Bwisit! Unang gabi! Takot, pangamba, inis at galit ang binuo sa akin ni Carlos. Pero si Mommy Imy may

“Beer 'nga!" tawag ko sa isang lalaki na nakaunipormeng puti.“Wait lang po" pabalik nitong sagot. Hindi na din ako sumagot dito. Naupo nalang ako sa isang bakanteng mesa. Tulad ng araw-araw ko dito sa Cebu. Nandito ulit ako sa isang bar. Nag-enjoy kesa ang mabugnot sa bahay at makita ko ang pagmumukha ng babaeng yon.Lahat na ata ng mga bar dito malapit din ng kaunti sa bahay na tinutuluyan namin. Matatagpuan ang ilang nagdikit-dikit na mga bar. Kahit mga restaurant dito ay dikit-dikit rin. Minsan dito na rin ako inabutan ng gutom at kumakain. Hindi ako umuuwi. Hanggang hindi maghating gabi at uuwi ako ng tulog na si Lalaine. Iniiwasan ko lang mas ma-attract to her. Hindi ko gusto at pinipigilan ko. Hindi pwede.Kahit madalas sa tuwing uuwi ako na lasing sa gabi. Tulog siya at napapatungo ang mga mata ko sa kanya. Sa nakahiga niya at nakalapat na tulog na katawan sa kama. Hindi ko maiwasan ang maglaway ako. Hindi! Hindi pwede. Kahit mas madalas nilulunok ko nalang yung pagnanas

“Ate, minsan talaga may pagkakataon na hindi natin inaasahan. Tulad ng mahalin mo siya ng hindi mo naman sinasadya mangyari di ba? Minsan nakakaramdam tayo ng kakaiba sa tao na hindi rin natin expected na mangyayari. Minsan pa nga sa maling tao pa nga tayo nagmamahal. Yung tao na hindi tayo kayang pahalagahan. Lalo na ang hindi tayo kayang mahalin gaya ng pagmamahal natin sa kanila." seryoso naman ito. May laman din ang bawat pahayag nito na kinatitig ko sa mukha niya. “Bakit mo ako tinitigan sa mukha?" tanong niya.“Seryoso ka kasing masyado. May pinaghuhugutan ka ba?" tanong ko.“Kung sasabihin ko na meron? Sasabihin mo rin ba na mahal mo talaga siya?" ngumiti ako. “Nakikipag pustahan ka ba? O, hinahamon mo lang ako?" biro ko. Tingin ko malayo sa sinabi nito. Lumunok ako. Napahikab.Siguro nga talaga mas lumalalim pa ang pagmamahal na nararamdaman ko para kay Carlos. Lalo na ngayon na kasal na kami. Kahit wala pa man isang buwan at hindi rin maganda ang panimula ng amin pagsasama

“Nagustuhan nyo ba ang regalo namin sa inyo?" tanong ni Imy. “Maganda di ba? Napili namin ni Daddy niyo na dito nalang kayo ikuha ng bahay. Kaya nga lang medyo malayo ito sa bahay natin. Pero ayos lang madali lang naman ang bumiyahe at pumunta dito pag gusto namin kayo makita ng daddy niyo. kinompleto na rin namin ang lahat ng gamit dito ng hindi na kayo mahirapan pang mag-asawa. Wala na kayo iisipin o intindihin pa na bilhin dahil kompleto na. If meron man nasa na inyo if gusto niyo baguhin ang mga decorations na pinaglalagay namin. Natuwa lang ako. Kaya iyan ang napili ko." proud na pagkakabigkas pa na sabi ni Imy. Para siya pa ang titira at excited tumira sa bagong bahay na nakuha nila para sa bagong mag-asawa.“Carlos" nakangiti na tawag sa anak. Inaantok.“What do you think? Maganda di ba?" tahimik. Hindi sumagot si Carlos. “Bastos talaga 'tong bata na 'to." bulong ni Imy pumaling ang tingin ni Carlos. Inilibot din niya ang mata sa paligid ng bahay. “Kailan niyo pa nabili ang ba

Tumagal ng ilang minuto ang ginagawang panggagamot ni Lalaine kay Carlos. Ang likot kasi nito. Panay pa ang reklamo. Kaya ang ginawa niya hinagis niya ang binti ni Carlos na nakapatong sa binti niya habang nilalagyan niya ng cream ang nangingitim at nagsugat na part ng paa nito. Nainis siya sa kakareklamo na masakit. Kaya sa ginawa niya mas lalo ito nasaktan at napamura sa sakit. Lihim na natawa si Lalaine. Nakita ni Carlos. “Anong tinatawa mo?” ingos nito bumubulong. “Akin na ‘nga yang paa mo.” Sabi niya kay Carlos at hindi pinansin ang pag-iinarte nito. Asar na siya pero iniisip nalang ni Lalaine na isang makulit na pasyente sa hospital na panay reklamo, si Carlos. “Wag ka sabi malikot” Hindi siya matapos sa ginagawa niyang panggagamot. Hinatak niya yung binti ni Carlos na kinangiwi nito ng mukha at nagmura. Huminga si Lalaine. Marami na siyang naging patient na tulad ni Carlos. Matalak habang ginagamot. Mareklamo habang inaasikaso. “Napakabagal mo naman kasi!” pahayag ni Car