CHAPTER 10 Utusan   "Oh, Ma'am Arra, tapos na po ba kayo?" agad na bungad ng isang 'di ko kilalang katulong matapos kong magpakita sa likod ng padabog na pagbukas ng pinto. Mabilis akong umiling at tumakbo palayo sa mga nang-uusisang tauhan. Binuhat ko ang aking malaking gown at tinahak ang mahabang hagdan sa likod ng isang batalyong katulong. Dahil sa magulong isipan at sa umuulap na mga mata, hindi ko namalayan ang isang katulong na may dalang mga inumin sa isang tray. Nasagi ko iyon at agad na bumuhos ang makukulay na alak sa aking balikat at damit. Napahiyaw ang iba. Mas lalo akong nanghina. "M-Madam! P-Pasensiya na po–" nagmamadali sanang pinunasan ng babae ang aking balikat ng malakas ko siyang hinawi na ikinatumba niya.

Continuation...   "Paano ako makakapagbihis kung narito kayo? Malamang ay umalis ka muna rito!" sigaw ko rin pabalik. Napatingin ako sa dalawang lalaki na unipormado. Mabilis silang nagliligpit ng mga paper bags pero nahabol ko ang kaunting mga pagsulyap sa aking katawan. Naramdaman ko ang pagkawala ng kulay sa aking mukha. Pagbibihisin niya ako habang narito sila?! Hindi ko na pinansin pa o ni pinasadahan ng tingin muli si Dwane. I want to change the topic. Kaya nama'y minabuti ko na lamang na lakarin papunta sa aking kama kahit pumapatak pa ang iilang butil ng tubig galing sa buhok ko. Isang sulyap muli sa dalawang lalaki na abala na sa pagtitiklop ng hinigaan ko ay ibinunton ko na ang titig sa mga pinamili nila.

CHAPTER 12 Miss   Tulad nga ng sinabi ko, ilang minuto lamang ang nakalilipas, ay siyang totoo. A big modern with a touch of European classic style of mansion welcomed me from a far. Mukha iyong mga naghihiganteng mansion na nakikita ko lamang sa mga kaibigan ni Mama, noong ako'y madalas pang biibisita roon ng bata pa. It's like a big, modern castle in the middle of a lonely forest. Literal na napanganga ako sa ganda no'n habang papalapit kami ng papalapit. "Sinong nariyan?" kalabit ko sa nagmamanehong si Dwane. Ngayon ay nakapasok na kami sa isang arko na gawa sa makinis na bato. Tila ba naging perpekto pa ang mga maliliit na puwang sa bawat bato ng arko dahil sa pagsingit ng ilang sanga ng halaman doon. Iisang halaman lamang a

CHAPTER 13 Home   "I'm sorry for all, Arra. Kung hindi lang ako nagkaroon ng problema kay Papa that time, sana'y nariyan ako for you." Tulad nang pagtanaw ko sa malayo mula sa teresa ng kwarto ni Gab, gayun rin ang isip ko. Malayo at kung saan-saan na napapadpad. Sometimes, my future with Dwane and my son. Mostly, backwards. Where all started. Tipid aking ngumiti kay Gabriela. Mula sa pagkukwentuhan namin sa mesa kanina ay nagpang-abot na rito sa kaniyang kwarto. Pinakuwento niya ang lahat. I tried my best not to cry or shed a single drop of tear while remembering those painful scenes in my life. Nakita ko rin ang pag-aalala sa kaniyang mga mata kaya't agad kong inayos ang sarili para maipakita sa kaniya na ayos lang ako.

CHAPTER 14 Baby   "He's waiting for you... for so long," his soulful eyes melt my heart. Isang tingin sa harapan, pagkatapos sa akin, ay tumango siya. Awtomatikong napabaling muli ako sa anak kong ilang metro na lang ang lapit sa akin. Ang kaniyang maliliit na paa ay halos magkalapit na sa isa't isa kaya't sinalubong ko na rin siya. Nang magpang-abot kami, agad ko siyang niyakap ng mahigpit. "I miss you, Mom!" iyak ni Zid sabay yapos sa'kin. Hindi ako makapagsalita ng maayos dahil sa malaking harang sa aking lalamunan at mga luhang diretso sa pagtulo. All this time, I never felt this feeling. Para akong nakalutang pero may dalang mabigat na pakiramdam. "I m-miss you too, son..