Все главы The Little Black Demon: Глава 41 - Глава 50

  Xyrica’s POV:     It’s a national holiday today and most students went home to have some time to relax and have fun with their families. My friends went home too since isang araw lang naman ang national holiday at ang ibig sabihin ay isang araw lang din ang rest day. My friends thought Cyborg and I were going home because this was our excuse to them but we stayed to go back to the Angelica Tree building tonight.   Nilibot muna namin ang buong Academy para suriin kung may nabago ba sa security patterns dahil sa holiday, bago ako bumalik sa kwarto ko. Mabuti nalang at walang nabago kaya mas mapapadali ang pagpunta namin sa Angelica Tree building gamit ang Archive at tunnel.   “Finally, some quality time. Ano kaya ang gagawin ko ngayon pagkatapos kong manuod ng videos?” Tanong ko sa sarili ko habang nanunuod ng youtube videos.   I m

Cyborg’s POV:   Hindi ko inaakalang makikita namin dito sa clinic si Michiaki kasi nakaalis na siya kanina pa kasama sina Yuan. Kung ako ang tatanungin… walang sense ang explanation niya kung bakit siya narito pero sumabay nalang ako at hindi na nanghinala. Mukhang importante rin ang pinag-usapan nila ni nurse Dawn kasi nakamarka sa mukha nilang dalawa ang pagkagulat noong pumasok kami sa clinic.   “Anong oras ka bumalik dito?” Tanong ni Xyrica kay Michiaki.   Umupo ako sa sofa na katapat sa inuupuan ni Xyrica para makinig sa pag-uusapan nilang dalawa. Hindi ako gumawa ng anumang ingay para obserbahan ang mga sasabihin at ang galaw ni Michiaki. Kasi kung hindi nanghihinala si Xyrica sa kanya, ako ay nanghihinala talaga.   “About a few minutes ago… hindi ko sinabihan sina Allen kasi alam kong gagaya ang mga ‘yun sa akin,” sagot ni Michiaki. &

Xyrica’s POV: Mabuti nalang at pinayagan na ako ng doktor na makalabas dito sa hospital basta matapos ko lang ang IV drips. Kahit naghintay kami ng tatlong oras ay okay lang kasi normal naman ang resulta ng head CT. May resita lang na ibinigay sa akin at pinauwi na nila ako kahit ayaw pa ni Michiaki kasi gusto niya talagang malaman kung bakit ako nagkakaganito. Mabuti nalang at na-assure ng doktor na wala talagang injury, swelling o kung anu-ano pa kaya napilitang pumayag si Michiaki. Wala naman sigurong magagawa si Michiaki kasi gusto ko na rin namang bumalik sa Academy. “Can you just go? I’m okay naman and the test results came back fine. May gamot nga lang na iinomin pero these are vitamins kaya hindi dapat nag-aalala,” sabi ko sa kanila. I needed them to go kasi sa oras na makabalik kami ni Cyborg sa Academy ay pupunta kaagad kami sa Angelica

Xyrica’s POV:   Hindi muna nila sinagot ang tanong ko at binigay sa akin ang isang wooden bar chair para makaupo kasi wala ng bakante ang sa sofa. Mukhang mahaba-haba nga siguro ang pag-uusapan namin kasi binigyan na nila ako ng mauupuan.   “So… can we continue the topic?” Sabi ko sa kanila pagkaupo ko sa wooden chair.   “It’s way too bad,” sabi ni JL.   “Ano ang ibig ninyong sabihin?” Tanong ko.   “Can you at least tell us how you ended up playing the survival game?” Tanong ni Klent.   “I thought you already knew about this? Uulitin ko na naman ba ang bagay na alam na ninyo?” Tanong ko sa kanila.   I’m running out of patience because I needed to be somewhere but here. Kailangan ko pang mag-prepare sa mga gagamitin namin

Xyrica’s POV:   I can’t believe Cyborg and I was stuck in the top of the tree for like thirty minutes just to wait for Michiaki and nurse Dawn to end their conversation and be on their way. Then it took us at least twenty-five minutes to climb down because I didn’t know-how. Mabuti nalang at mahaba ang pasensya ni Cyborg sa akin.   Dumaan kami sa likuran ng Academy para hindi magtaka ang mga guards kung saan kami galing. Hindi naman masyadong mataas ang walls ng Academy kaya madali kaming nakaakyat sa lugar kung saan kaunti lang ang mga tao at marami ang kahoy. Pagkatapos ay dumiretso kami sa Thornesbrook, sa kwarto ni Cyborg.   “I wouldn’t have given this picture to you if Detective Sullivan hadn’t given me more information about the two. But I think it doesn’t matter now kasi nakita mo na sila sa personal,” sabi ni Cyborg at binigay sa akin ang cellphone niya.