ลินด์ซีย์ จูลไม่นึกว่าคนอื่น ๆ จะมองเธอกับฌอน จูลเป็นคู่รักกันเธอกำลังกินไอศกรีมโคนที่เธอถืออยู่ในมือของเธอทีละนิด ซึ่งฌอนเป็นคนซื้อให้เธอ เมื่อฌอนเห็นเธอสายตาของเขาเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ“เธออยากเล่นอะไร? พี่จะไปซื้อตั๋วให้”ลินด์ซีย์ไม่ค่อยได้มาที่สวนสนุกเลย เมื่อเธอยังเด็ก เธอไม่มีโอกาสที่จะมา ส่วนหลังจากที่เธอถูกรับมาเลี้ยงก็ไม่มีใครพาเธอมาเช่นกันและเมื่อเธอโตขึ้น เธอกลับไม่มีเวลาที่จะมา“ม้าหมุน รถไฟเหาะ เรือโจรสลัดแล้วก็บ้านผีสิง”ลินด์ซีย์ไม่ได้อดกลั้นไว้เลยและพูดทุกอย่างที่เธออยากจะเล่นฌอนเอื้อมมือออกมาเพื่อแตะจมูกของลินด์ซีย์และพูดขึ้น “ได้ พี่จะไปซื้อตั๋วให้ อยู่นี่นะห้ามไปไหน รอพี่ที่นี่แหละ!”“รู้แล้ว รู้แล้ว ฉันโตแล้วนะพี่ ทำไมพี่ถึงทำเหมือนฉันยังเป็นเด็กอยู่เนี่ย?”ลินด์ซีย์บ่น ในขณะที่เธอยิ้มและถูจมูกของเธอ“สำหรับพี่ เธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ต้องการการปกป้องเสมอนั่นแหละ”ฌอนพูดเช่นนี้และเดินไปซื้อตั๋วเครื่องเล่นลินด์ซีย์รู้สึกถึงความอ่อนโอนและความอบอุ่น ราวกับดวงอาทิตย์ดวงเล็ก ๆ ที่พี่ชายของเธอมีและไม่เหมือนกับผู้ชายอารมณ์ร้ายบางคนทั้งสองคนอยู่

“ลินด์! ลินด์ซีย์!”ฌอน จูลพยุงตัวเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา ในขณะที่หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวตอนที่เขาแตะหน้าผากของลินด์ซีย์ มันร้อนมาก เห็นได้ชัดว่าเธอมีไข้สูง เขาจึงไม่ลังเลและอุ้มเธอไปขึ้นแท็กซี่เพื่อไปที่โรงพยายาม เพราะฌอนไม่มีเวลาที่จะขับรถแล้วร่างกายของลินด์ซีย์กำลังร้อนผ่าว ในระหว่างทางไปโรงพยาบาล ฌอนกดแก้มของเขาแนบกับหน้าผากของเธอเพื่อหวังว่าจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น“คนเลว…ไอ้ผู้ชายบ้าคลั่ง…”ลินด์ซีย์ตกอยู่ในความมึนงงและยังคงสาปแช่งเซน กุกเกนไฮม์ในฝันของเธอเมื่อฌอนเห็นเช่นนี้ ทำให้หัวใจของเขารู้สึกเจ็บปวด ยิ่งลินด์ซีย์เจ็บปวดมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งไม่พอใจเซนมากเท่านั้น ทำไมแก้วตาดวงใจของเขาจะต้องถูกกระทำอย่างนี้ ในเมื่อเขาเต็มใจที่จะเสียสละชีวิตของตัวเองให้เธอได้?คนขับรถคิดว่าพวกเขาทั้งคู่เป็นแฟนกัน เมื่อเห็นใบหน้าที่กังวลของฌอม คนขับรถก็เร่งความเร็วทำให้ไม่นานพวกเขาก็เดินทางถึงที่โรงพยาบาล“ประจำเดือนของเธอมาไม่ค่อยปกติเท่าไหร่นัก ตอนนี้ใกล้จะถึงรอบเดือนของเธอแล้ว มันเลยทำให้มีโรคแทรกซ้อนต่าง ๆ คุณสามารถเดินตรงออกไปและเลี้ยงซ้ายเพื่อไปชำระค่ารักษาพยาบาลค่ะ”แพท

ในตอนนี้เป็นช่วงเวลาหลังจากชั่วโมงงานแล้ว มีคนจำนวนไม่มากเท่าไหร่ที่กำลังรอและไม่นานก็ถึงคิวของลินด์ซีย์และฌอน จูลก่อนหน้านี้เซน กุกเกนไฮม์โหดเหี้ยมมากเลยทำให้ใบหน้าและร่างกายของฌอนเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เมื่อหมอบอกฌอนให้ถอดเสื้อของเขาออก ลินด์ซีย์เบี่ยงหน้าหนีด้วยความอายและเห็นว่าเซนกำลังยืนอยู่ตรงนั้นเธอไม่อยากจะต่อรองกับเซน เธอจึงหันหลังเพื่อเดินกลับ แต่เขาดึงเธอไว้ก่อน“เธอจะไปไหน?”ลินด์ซีย์จ้องมองเขาในขณะที่เขาเธอตะโกน “ปล่อยฉันนะ!”ฌอนได้ยินเสียงเอะอะและรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที แต่ก่อนที่เขาจะได้เคลื่อนไหว อยู่ ๆ ก็มีกลุ่มคนมากมายเข้ามาด้านในทำให้เขาแยกจากทั้งสองคนไปเซนดึงลินด์ซีย์เข้ามาในอ้อมแขนของเขา แม้ว่าจะมีเสียงคัดค้านจากฌอนก็ตาม ทันใดนั้นเซนก้มหัวลงพร้อมกับกัดริมฝีปากของเขา จากนั้นเขาเลียปากของตัวเองและพูด “คุณจูล มันไม่ใช่ที่ของคุณที่จะมาสนใจภรรยาของผม!”“เซน กุกเกนไฮม์! ปล่อยลินด์ซีย์ซะ!”เซนไม่ได้สนใจฟังเขาและกักขังลินด์ซีย์ที่กำลังดิ้นรนไว้ในอ้อมแขนของเขาพร้อมกับพาเธอไปจากฌอนฌอนกำลังจะเป็นบ้า แต่คนเหล่านั้นกลับมารายล้อมเขามากขึ้นหมอไม่เคยเจอความโกลาหลที่ให

ลินด์ซีย์ จูลกลับไปยังโต๊ะทำงานของเธอเพื่อเก็บของของเธอ ในตอนนั้น เพื่อนร่วมงานโต๊ะข้าง ๆ เธอได้กลับไปแล้วเมื่อเธอคิดจะไปเจอคุณปู่หลังจากนี้ ทำให้หลังจากที่เธอมองไปยังห้างที่อยู่ใกล้ ๆ เธอก็ได้ตัดสินใจที่จะซื้อของขวัญให้กับเขา เพราะท้ายที่สุดแล้ว ชายชราคนนี้เป็นหนึ่งในบุคคลที่ดีกับเธอคนหนึ่งบนโลกใบนี้ลินด์ซีย์เลือกที่จะซื้อไม้เท้าอันใหม่ให้กับเขา มันไม่ได้แพงเท่ากับอันเก่าที่ชายชราใช้ แต่มันเหมาะมืออย่างมากพนักงานขายยิ้มให้เธออย่างสุภาพและถาม “คุณต้องการให้ฉันห่อให้ด้วยไหมคะ?”“ค่ะ รบกวนส่งไปที่คฤหาสน์กุกเกนไฮม์ให้หน่อยนะคะ”เมื่อพนักงานขายได้ยินคำว่า “คฤหาสน์กุกเกนไฮม์” รอยยิ้มของเธอก็ยิ่งจริงใจมากขึ้นก่อนหน้านี้เซนเคยทิ้งบัตรเครดิตไว้กับเธอ แต่เธอไม่เคยใช้มันเลยและเธอก็จะไม่ใช้มันซื้อของขวัญให้คุณปู่อีกด้วยเธอหยิบกระเป๋าสตางค์ของเธอขึ้นมาและคิด ‘ดูเหมือนว่าจากวันนี้ถึงสิ้นเดือนฉันต้องกินหญ้าแล้วแหละ!”หลังจากที่เดินออกมาจากร้าน สายตาของเธอก็ได้ไปพบกับคนสองคนที่กำลังเดินตรงมาทางเธอและรู้สึกว่าโลกใบนี้แคบเกินไปมากน้ำเสียงของเจนนี่อ่อนโยนมากเมื่อเธอพูดขึ้น “เซน ฉันเจ็บจัง

“เมื่อกี้ คุณซันนี่เพิ่งแจ้งฉันมาว่าโครงการนี้ได้ถูกยกเลิกแล้ว แต่พนักงานที่ทำผลงานที่สุดที่สุดจะได้รับโบนัสพิเศษในเดือนนี้แทน”หลังจากที่ลิเดียพูดจบ เธอปรบมือและกล่าวเสริม “เอาล่ะ เลิกประชุมได้”ด้วยคำพูดของลิเดียทำให้ใบหน้าที่มีรอยยิ้มของเฟนลีย์ค่อย ๆ บึ้งตึงอย่างอึดอัด เธอกระทั่งถามขึ้น “ลิเดีย คุณพูดว่าอะไรนะ?”ลิเดียมองเฟนลีย์อย่าหมดความอดทนพร้อมกับตอบกลับ “เป็นอย่างที่เธอได้ยินเลย นี่ฉันต้องพูดอีกรอบเหรอ? ถ้าเธอมีปัญหาล่ะก็ ไปพูดกับคุณจูลได้นะ ฉันแค่มาส่งสารให้ก็เท่านั้น”หลังจากที่พูดจบ ลิเดียก็เดินจากไปในตอนนี้ เพื่อนร่วมงานในแผนกที่สนิทกับเฟนลีย์แสดงท่าทีแปลกใจบนใบหน้าของพวกเธอ ในอีกด้านหนึ่ง ลินด์ซีย์ไม่สนใจและเดินไปที่โต๊ะทำงานของเพื่อดื่มกาแฟร้อนลินด์ซีย์รู้สึกว่าเธอได้เรียนรู้กลวิธีใหม่มาจากลิเดีย ตอนที่พวกเธอทั้งหมดกำลังหารือเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ในแผนกวางแผนภายในเท่านั้น เพราะกลัวว่าจะสร้างความไม่พอใจให้กับเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ พวกเธอต้องการรอให้ทุกอย่างจบลงก่อนที่จะประกาศอย่างเป็นทางการอย่างไรก็ตามในตอนนี้ เฟนลีย์ใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เพื่อดูหมิ่นลินด์ซีย์และบ