“ฌอน พี่มาที่นี่ทำไม?” ความกลัวว่าฌอนจะรอนาน ลินด์ซีย์ได้หอบเล็กน้อยตอนที่เธอยืนอยู่หน้าเขา“พี่ก็มาเจอเธอไง ไปที่รถกันเถอะ แล้วคราวหลังไม่ต้องรีบนะ” ฌอนพูดขณะที่ยื่นมือไปถือกระเป๋าของลินด์ซีย์อย่างเป็นธรรมชาติ“วันนี้เดี๋ยวพี่เลี้ยงมื้อค่ำเอง เธออยากทานอะไร?”รอยยิ้มหายไปจากหน้าของลินด์ซีย์และถามว่า “พี่จะเลี้ยงฉันทำไม?”“เธอไม่ชอบเหรอ? พี่จะเลี้ยงมื้อค่ำเพื่อแสดงความยินดีที่เธอได้รับหน้าที่ในโปรเจกต์ใหญ่ไง” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของฌอนก็หมองลง แต่เขาหันหน้าไปอีกทางเพราะอย่างนั้นลินด์ซีย์เลยไม่เห็นมันทั้งสองคนไปยังร้านอาหารฝรั่งเศสที่พวกเขาเคยไปทานด้วยกันครั้งแรก ฌอนยังดูแลลินด์ซีย์อย่างดีมาโดยตลอด แล้วก็สั่งแต่ของที่เธอชอบมาให้“พี่ชาย ที่บริษัทคงไม่ทำให้พี่ลำบากใช่ไหม?” ลิน์ซีย์กังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของฌอน“ลินด์ เธอประเมินพี่ต่ำไปแล้วนะ” ฌอนยิ้ม แต่ตาของเขาไม่ได้ยิ้มไปด้วย“พี่ขอโทษที่ครั้งนี้พี่ไม่สามารถปกป้องเธอได้นะ” มันเป็นเรื่องที่ฌอนช่วยไม่ได้และเขาก็รู้สึกขมขื่นในใจเวลาคิดเรื่องลินด์ซีย์ที่ต้องทำงานกับเซนทุกวัน ๆลินด์ซีย์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว “มันจะเป็นความผิด

ในตอนนี้ มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่ขึ้นไปด้านบนเพราะข้อมูลดั้งเดิมมันอยู่ในแล็ปท็อปด้านบนและข้อมูลที่เธอสมัครไว้ก็เช่นกันแม้ว่าเพื่อนร่วมทีมของเธอจะไม่ได้เห็นเหตุการณ์ แต่พวกเขาก็เคยได้ยินเกี่ยวกับการกระทำของท่านประธานแห่งเดนาริอุสที่อุ้มเธอออกจากที่ทำงาน ยิ่งไปกว่านั้น ถึงลินด์ซีย์ยังขาดประสบการณ์ แต่เธอก็ได้รับมอบหมายให้ดูแลเรื่องความร่วมมือกับเดนาริอุสในครั้งนี้ และการจัดที่นั่งพิเศษเมื่อวานของเธอทำให้เกิดการคาดเดามากมายเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอและท่านประธานหลังจากเห็นลินด์ซีย์อยู่ที่ชั้นนั้น การคาดเดาเหล่านี้ก็ปนกับการนินทาว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่เหมือนกับแต่ก่อน เมื่อพวกเขามองดูเธอไปที่โต๊ะทำงานอย่างรีบร้อน พวกเขาไม่สามารถระงับความอยากรู้ได้ แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครสามารถตอบคำถามที่พวกเขาคิดได้เควนตินมองไปที่สีหน้าบึ้งตึงของเซนตลอดเช้านี้ เขาแอบมองและก้มหัวเขาลงขณะพูด “ท่านประธาน ฝ่ายไอทีทำทุกอย่างแล้วนะครับ เขาเจาะเข้าไปในแล็ปท็อปของพนักงานเฮเมร่าและทำลายข้อมูลที่คุณจูลทำขึ้นเรียบร้อยแล้วครับ”เจ้านายของเขาไม่ได้แสดงท่าทีอะไรกลับมา และเควนตินเองก็ไม่รู้ว่าเขาทำงานน่าพ

ลินด์ซีย์ยังคงเงียบอยู่แต่เธอก็ยังขัดขืนไปด้วย เซนไม่ยอมให้เธอขยับและเธอเองก็ไม่ยอมให้เขาได้ทำสิ่งที่เขาต้องการเซนสบถใส่เธอหลังจากนั้นเขาก็รวบผมด้านหลังลินด์ซีย์และกัดไปที่คอเธอ“เซน กุกเกนไฮม์ คุณเป็นหมาเหรอ?” ลินด์ซีย์โมโหเมื่อเธอโดนกัดคอ“ในที่สุดเธอก็พูดออมาสักที” เซนยังไซ้คอเธออยู่และพูดเสียงเบา ๆ เหมือนกับเป็นคู่รักกัน ท่าทีของเขาอ่อนโยนอย่างไม่น่าเชื่อลินด์ซีย์ไม่กลัวกับความโหดร้ายของเขา แต่เธอกลัวท่าทีอ่อนโยนของเขามากกว่านั่นเป็นเพราะเธอยังเกลียดความเย็นชา ไร้เหตุผล และการดูถูกของเซน แต่ในทางกลับกัน เซนที่อ่อนโยนแบบนี้ทำให้เธอตกหลุมรักเขาอีกครั้งแต่มันจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอตกหลุมรักเขาล่ะ?ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เชื่อเรื่องที่เจนนี่พูดก่อนหน้านี้ แต่เจนนี่ก็ยังคงเป็นหนามทิ่มแทงใจเธอเซนสัมผัสได้ว่าอาการขัดขืนของเธอค่อย ๆ ลดน้อยลง“ฉันคิดว่าพวกเราคงชอบการลงโทษแบบนี้มากกว่านะ”เซนมองไปที่ลินด์ซีย์ อย่างไรก็ตามหลังจากที่เห็นรอยฟกช้ำบนไหล่ของเธอ ความปรารถนาอันแรงกล้าของเขาได้หายไปโดยทันทีมันเป็นร่องรอยที่เขาผลักเธอลงไปที่พื้นเมื่อวานนี้หลากหลายอารมณ์แวบขึ้นมาในตา

คนบางคนต้องการที่จะถ่ายภาพแต่ก็ถูกคนของเซนขัดขวางอย่างรวดเร็วกาแฟในถ้วยนั้นยังคงร้อนอยู่ คุณสเปนเซอร์ร้อนจนสะดุ้งแต่เขาก็ไม่กล้าพอที่จะหยุดมันกาแฟที่คุณสเปนเซอร์ราดใส่ลินด์ซีย์ก่อนหน้านี้ไม่ได้ร้อน เพียงแต่ยังอุ่น ๆ อยู่เซนเอนหลังไปที่เก้าอี้พร้อมกับสายตาไร้อารมณ์และกาแฟร้อน ๆ ในมือของเขาคุณสเปนเซอร์มองเขาด้วยสายตาหวาดกลัว และลินด์ซีย์เองก็ไม่คิดว่าเซนจะทำแบบนี้เขากำลังแก้แค้นให้เธอเหรอ?อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ที่เธอกลับมาจากห้องน้ำ เซนไม่ได้ชายตามามองเธอเลย มันทำให้ลินด์ซีย์นึกขึ้นได้ว่าเขายังโกรธเรื่องที่เธอพูดไปก่อนหน้านี้“ช่างมันเถอะ” ลินด์ซีย์ดึงเสื้อของเซนเบา ๆเควนตินที่ยืนถัดจากเซนรู้สึกตกใจมากเพราะเขาไม่เคยเห็นเจ้านายโกรธได้ถึงขนาดนี้ ถึงแม้สีหน้าของเขาจะไม่ได้แสดงออกมา แต่ก็เห็นได้ชัดเจนว่าเขากำลังโกรธ ไม่อย่างนั้นเซนคงไม่สอนบทเรียนให้แก่ชายคนนี้ในที่สาธารณะแบบนี้หรอกแม้แต่เควนตินเองก็ไม่กล้าที่จะพูดคำนั้นออกมา คุณจูลช่างกล้าหาญจริง ๆ เธอไม่เพียงแต่ร้องขอความเมตตา เธอยังดึงเสื้อของท่านประธานอีกด้วย เควนตินแอบสวดภาวนาให้ลินด์ซีย์และขอให้เธอโชคดีเซนหรี่ตาลงอย่างช

เซนอาจจะได้ยินเรื่องที่เจนนี่อ้างขึ้นมาก่อนหน้านี้ ดังนั้นเขามาที่นี่เพื่อตำหนิเรื่องที่เธอทำร้ายเจนนี่เหรอ? หรือเขาตั้งใจที่จะมาแยกพวกเธอ?ลินด์ซีย์หัวเราะด้วยท่าทีเย็นชา ถ้าไม่ได้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ลินด์ซีย์อยากจะปรบมือให้กับฝีมือการแสดงละครของเจนนี่เธอไม่ได้พูดอะไรออกมาและมองดูขณะที่คนกำลังมุงดู เธอจ้องไปที่เจนนี่อย่างเย็นชาขณะที่เจนนี่กำลังแสดงความเจ็บปวดและเกาะไปที่แขนของเซน จากนั้นเจนนี่ก็อธิบายอย่างกังวล “เซน มันไม่ใช่ความผิดของเธอ ฉันประมาทเอง”น่าแปลกที่เซนไม่ได้พูดหรือถามว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไม่ได้ปลอบโยนเจนนี่และมองตรงมาที่ลินด์ซีย์ด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนในดวงตาของเขาอย่างไรก็ตาม ลินด์ซีย์ดูไม่สนใจราวกับว่าเธอเป็นแค่คนที่มามุงดูการแสดงเฉย ๆด้วยเหตุผลบางอย่าง เซนรู้สึกเจ็บปวดกับท่าทางของลินด์ซีย์เขาแอบหวังว่าลินด์ซีย์จะมากอดเขาแล้วอธิบายว่ามันไม่ใช่ความผิดเธอแต่มันกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ลินด์ซีย์เพียงแค่มองมายังพวกเขาแบบไร้ความรู้สึกใด ๆสุดท้าย เซนก็พูดขึ้นมาว่า “ฉันไม่คิดว่าเธอจะถูกกลั่นแกล้งแบบนั้นในที่ทำงาน แต่พอมาตอนนี้ เธอช่างดูโหดร้ายจริง ๆ ”เซนไม่ได้ตั้