Napangiti si Amanda nang makita niya ang sariling repleksyon sa harapan ng human-sized mirror na nasa loob ng kanyang kuwarto. Bagay lamang sa kanya ang suot na simpleng puting t-shirt na tenernuhan niya ng kulay blue na skinny jeans at itim na signature rubber shoes. Light makeup lamang ang inilagay niya sa mukha dahil nag-aalala siya na baka kapag pinawisan siya ay humulas ang kanyang makeup at madumihan lamang ang kanyang mukha. Ang kanyang mahaba at tuwid na buhok ay itinaas na lamang niya at tinalian ng kulay pink na malambot na panali.Kaya iyon ang pinili niyang isuot dahil pupunta silang apat na magkakaibigan sa Tayak Hills sa Rizal. Aakyat sila hanggang sa tuktok ng hills na may nine hundred thirty steps. Siguradong papawisan siya kaya kailangan ay talagang light makeup lamang ang ilagay niya sa mukha at kailangan ding comfortable clothes ang isuot niya.Nang makuntento na siya sa kanyang hitsura ay agad niyang kinuha at isinukbit

Pagkatapos ng ilang oras na paglalayag nila sa dagat ay dumaong din sa wakas ang yate na sinasakyan nila. Mayamaya lamang ay pumasok si Alex sa kinaroroonan nilang silid at inanunsiyo sa kanila na bababa na sila. Pagkatapos siyang titigan ng mga ilang minuto ay lumabas na rin ito nang silid. Mabilis naman niyang ginising ang wala pa ring malay na si Paulo."Paulo, gising! Gumising ka na at baka tuluyan ka ngang ipakain sa mga pating kapag hindi ka pa tumayo diyan," malakas na niyugyog niya ang balikat ng kaibigan hanggang sa tuluyan na itong pagbalikan ng malay."Amanda? Buhay pa ako? Buo pa ba ang mga body parts ko?" tarantang tanong nito sabay tayo sa kinahihigaang sahig. Natawa sila nang pati ang private part nito ay sinuri kong intact pa ba. "Thank God. It's still there.""Puro ka talaga kalokohan, Paulo. Nasa panganib na nga ang buhay natin ay nakakaya mo pang magbiro," naiiling na wika ni Rain. Sasagot sana si Paulo ngunit biglang bumukas ang pintuan ng silid at pumasok ang tauha