Hindi ko alam kong bakit parang sinadyang iparinig ni Yunard iyon kay Zachary. Malakas ang pagkakasabi niya at alam kong narinig iyon ni Zachary lalo na at naglalakad na ito papalapit.Seryosong-seryoso ito habang papalapit. Sumulyap ako kay Dexie, tinignan ko siya na para bang humihingi ng tulong.Napabalik ang tingin ko kay Zachary nang makitang bakalapit na ito. Akala ko magagalit o bubulyawan niya ako, ngunit nagulat ako nang makitang ibinaba lang niya ang hawak niyang tsinelas ni Zacky sa buhanginan. Hindi ito nagsalita. Nang maibaba ay umayos siya ng pagkakatayo, nilagay niya ang kamay sa bulsa nito at tumingin kay Zacky bago tumalikod."Zachary," hindi ko nagawang pigilan ang sarili para tawagin siya, ngunit para itong walang narinig.Sa sandaling 'yun, parang mas gusto ko na lang na magalit siya at ipakitang hindi niya nagustu

Hindi matanggal sa isip ko ang naging usapan namin ni Zachary kagabi lalo na noong makita kong umiyak siya.     Alam ko naman na hindi niya magugustuhan ang malamang si Yunard ang kinikilalang ama ni Zacky, pero hindi ako makapaniwala nang makita ko ang pagtulo ng luha nito.   Pati ang sinabi nitong papalitan niya ang apelyado ni Zacky ay hindi matanggal sa isip ko. Kung titignan, iyon naman talaga ang dapat niyang gawin dahil siya ang ama ni Zacky, pero hindi ko pa rin maiiwasang isipin ang magiging reaksyon ni Madam Anastasia at ni Mandy.    Paanong pumunta lang siya rito at sa pag-uwi niya ay may anak na ito.    Muling bumalik sa'kin ang takot na baka sa pagkakataong iyon ay si Madam Anastasia na ang magtaboy kay Zacky, lalo na at ikakasal si Z

"A-Anong nangyare?" tarantang tanong ko at lumapit kay Yunard.   Hawak-hawak nito ang labi habang nakahiga. Hinawakan ko siya para dahan-dahang paupuin. Nakapikit ito at iniling ang ulo na animo'y nahihilo.   Galit kong tinignan si Zachary na ngayon ay galit na galit ding nakatingin. Nakatayo naman si Dexie at hindi makapaniwalang nakatingin sa Kuya niya.   "Are you insane, Kuya?" hindi makapaniwalang sambit ni Dexie.   Kahit hindi ko tanungin at hindi sabihin sa'kin ang nangyare... alam ko na ang nangyare. Hindi ko man alam komg ano ang puno't dulo, alam ko na ang dahilan kung bakit nadatnan kong nasa sahig si Yunard.   Galit na galit si Zachary habang hawak-hawak naman siya ni Zeyo. Nakahandusay si Yunard habang hawak ang bibig nito.   

Halos mapapikit ako at mapahawak sa dibdib ko. Nasasaktan ako kasi nasasaktan ang anak ko. Nag-init ang mata ko. Nagsasaktan ito kasi wala itong matawag na papa at alam kong dahil iyon sa'kin, dahil sa naging desisyon ko noon kaya niya iniisip ngayon na wala siyang ama.Sa gilid ng mata ko ay nakita ko ang paglabas nila Dexie sa Dining Area, mukhang narinig nila ang iyak ni Zacky."Zacky, listen," sambit ko at lumuhod na sa harap niya. Hinawakan ko ang kamay niya dahil patuloy ito sa pag-iyak."W-Wala akong Papa," sambit nito ulit."Meron kang papa, Zacky. Listen to Mama, okay?" tinignan niya ako gamit ang basa nitong mata.Sumulyap ako kay Zachary. Nang makita ang titig ko ay lumapit siya sa amin. Napatingin si Zacky sa kanya nang makita si Zachary. "Hush, don't cry,

Literal akong napatalon nang naramdaman kong may h*****k sa pisngi ko habang nagluluto. Sa gulat ko ay muntik ko nang ipinalo ang hawak kong sandok sa taong 'yun.       Hindi rin nakaligtas sa'kin ang singhab nila Dexie at Yunard na nasa likod ko, naghihiwa kasi sila ng karne at mga gulay na gagamitin ko sa pagluluto.       Hindi ako nakapagsalita nang makita si Zachary sa tabi ko. Tinitignan na niya ngayon ang niluluto ko. Hindi ko na nga nagawang ibaba ang kamay ko na may hawak na sandok sa ere.       Nang mapansin ang tingin ko sa kanya ay hinarap niya ang ulo sa'kin.       "Goodmorning," nakangiti nitong sambit at tumalikod na para bang wala itong ginawa.       Napahawak ako sa dibdib ko, nagulat ako sa ginawa nitong paghalik sa'kin at mas lalong n