Villarama? Kumabog ang dibdib niya nang marinig ang apelyido ng boss nila. Pagpasok niya ay nakompirma niya ang hinala. Si Nick o Nicholas Villarama ang may-ari ng Rigo Cuisine at ang lalaking nagligtas sa kanya ay iisa. He was sitting at his swivel chair as if it was his throne. He was looking at her with those deep eyes, very professional. Gusto niyang tumakbo dahil sa natuklasan. Hindi siya handa sa ganoong tagpo. He had been bugging her mind since yesterday when he dropped her off at her apartment. He had awakened something inside her that she can't put into words. For her, Nick was a mysterious man. He seemed very approachable, then the next he would go cold and distant. A very contradicting attitude and she doesn't know who's the real Nick. "Take a seat, Miss Cruz," untag ni Nick sa natigilang dalaga. Kinalma niya ang sarili at naglakad palapit sa upuang naroon

"May problema ba rito?" Nick asked in a menacing voice.  Naramdaman niya ang tensiyon ng dalawa sa paligid na naglalabanan ng tingin. Walang gustong magpadaig ngunit naunang mag-iwas ng tingin ang lalaking nambastos sa kanya at dinampot ang alak sa kamesa kasabay ng pagtungga. Kapagkuwan ay sumuot ito sa dance floor at hinigit ang unang nakitang babae at marahas na hinalikan.  Nakatingin pa siya sa mga ito nang bigla siyang hilahin ni Nick kaya wala siyang magawa kung 'di sumunod dito pabalik sa bar counter. Nakahawak pa rin ito sa kanyang bewang habang inaalalayan siya paupo sa upuang naroon. 'Pagkuwan ay umorder nang light drinks at ibinigay sa kanya na agad naman niyang inubos upang mabawasan ang tensiyon at panginginig ng kamay dahil sa ginawa ng bastos na lalaki kanina.  "Do you trust me?"  Napalingon si Alessandra kay Nick na nakatayo sa kanyang tabi nang bumulong ito sa kanyang tainga. Kamuntikan pang magtama ang kanilang mu

"You are not like those girls, Ally. You're... you're special. You keep popping in my mind wherever I go or whenever the time of the day it is. I don't know, I just... I couldn't find a word to define what I feel when I'm with you," he said seriously while staring straight into her eyes. Para ipakita kay Alessandra ang sensiridad ng mga katagang kanyang inusal. "This is new to me, I didn't felt this kind of... enthusiasm and bliss with the women I was with. Just seeing you always made my day. You're always in my mind, Ally, and I feel like I need to do something about it or I'll go insane. Naiintindihan mo ba ako?" Nick added and shook her a little. "Hindi," sagot ni Alessandra kasabay ng pag-iling ng kanyang ulo. "Maybe after this, you will understand me," Nick then captured her lips again. Sa una ay banayad lang ang halik na kanilang pinagsasaluhan, para bang ipinadadama ni Nick ang damdamin nito sa kanya sa pamamagit

"I brought you food. You need to eat, Sir," pormal ang boses na usal niya. Bagaman naroon ang pananabik sa pagkakita sa kasintahan. Gusto niyang mapaloob sa mga bisig nito ngunit wala sila sa lugar upang gawin niya iyon. Kinuha nito mula sa kanya ang dala niyang pagkain at inilapag sa naroong center table katapat ng sofa. Kapagkuwan ay umupo ang binata sa sofa at hinila siya paupo sa tabi nito. "S-Sir... Kailangan ko na pong bumalik sa trabaho." "Sir? Why so formal, Alessandra? It's just the two of us here," he teased. "Eat with me, I don't want to eat alone." "But—" "No buts," he interjected. Sumilay ang isang ngiti sa mga labi. Ngunit agad ring napalis ang mga ngiti nito at napalitan ng pangungunot ng noo. "What's with your voice? Do you have colds?" pinagmasdan ni Nick ang mukha ng kasintahan. "You're very pale, Ally..." Dinama ng binata ang noo't leeg ng dalaga. Napuno ng pag-aala

"DO you want to go on a vacation?" Naririnig ni Alessandra ang tinig ng mga ito habang naghuhugas siya sa kusina. Sabado at walang pasok sa paaralan ang kanyang mga kapatid. Maaga palang mula nang dumating si Nick sa kanila na siyang ikinatuwa niya. Limang araw din silang hindi nagkita dahil nasa labas ito ng bansa nang mga nakaraang araw. "Vacation?" Masigla ang tinig ni Ady habang kausap si Nick. "Talaga, Kuya? Saan?" "Beach. May resthouse ako na nakatayo malapit sa dagat," sagot ni Nick sa dalagita. "Yes, beach!" tinig iyon ni AC. "Matagal na kaming hindi nakakapunta sa dagat, noong nandito pa si Nanay ang pinakahuli." Naging malungkot ang boses ng bata pagkabanggit sa inang pumakabilang-buhay na. Maging si Alessandra ay nakaramdam ng lumbay sa narinig. "Gusto naming pumunta sa beach, Kuya..." masiglang sabi ni Ady. "...kung papayag si Ate." Tinapos niya ang paghu