บททั้งหมดของ Lahid: บทที่ 141 - บทที่ 150

Sa timog bahagi ng Sangrevida kung saan makikita ang mga malalawak na palayan, dito makikita ang munting barrio ng Umag. Ang barrio ay nasa labas ng mga tisang kalye ng gitnang bayan, kaya walang makikitang mga yari sa batong gusali o mga magagandang bahay-na-bato ang nandoon. Ang mga karaniwang bahay na makikita lamang na nakatirik dito ay gawa sa kawayan, pawid, kogon at ilang kahoy na nanggaling sa niyog. Katapat ng mga bahay kubong ito ang malawak na kapatagan kung saan nakatanim ang mga mabeberde at manilaw-nilaw nang mga halamang palay na siyang bumubunga sa pang araw araw na bigas. Sa buong bayan ng Sangrevida, sa Barrio Umag inaangkat ang mga bigas na ititinda sa gitnang-bayan dahil ito kasi ang pangunahing kalakal na inaangkat ng mga magsasaka ng barrio bilang kanilang hanapbuhay.Sa malawak na barrio ding ito ay may makikitang isang maliit na capella. Ito ang kadalasang dausan

Isang binatang ginoo ang humarap kay Padre Mariano. Nasa mahigit bente anyos na ito, wari niya, dahil sa tindig nito at may kabataan pa ang pagmumukha. Nakasuot ito ng puting camisa de chino at nakapang-ibaba ng itim na pantalones. Hindi siya katangkaran at katamtaman lang ang kisig ng pangangatawan. Malinis ang pagkakagupit sa buhok ng ginoo na pinakintab ng di malamang pampakintab. Moreno ang pamamalat niya. Maliitin ang mabiluging mukha na may dalawang malalalim na mga mata at matambok na pisngi. Matangos din ang ilong nito at may kapulahan ang mga labi. Dala naman ng binatang lalaki ang mga makakapal na kilay ng mga Guevarra na siyang tandang pagkilala ni Padre Mariano noon kay Don Armando."Ikaw po ba si Dr. Julian Guevarra, ginoo?" ang tanong niya mulang makita ang binatang lalaki. Tumugon naman ito sa kanya. "Opo, ako nga po, padre."Dito nagpakilala ng kura. "Ang pangalan ko ay Jose Mariano Tan

Dala ng matinding galit ay tumakbo si Julian patungo sa lalaking bumaril sa kanyang ama at nilabanan ito na may pagnais na kunin ang hawak nitong rebolber. Sa pilit niyang pang-aagaw sa baril, dito, ay namataan niya ang pintadong ahas sa kamay ng yaong lalaki. Dahil bata pa noon at hindi pa gaano kalakasan, patapon siyang iniwaksi ng lalaking inaagawan niya ng baril na sa pagkawaksi'y napadapa ang batang Julian tungo sa maputik na lupa. Ngunit hindi tumigil si Julian, tumayo siya agad at muling nanlaban, ngunit sa pagkakataong ito ay binaril na siya ng lalaking nakamaskara sa gawi ng kanyang kaliwang binti. Napadapa muli dito sa maputik na lupa si Julian at dahil sa nakuhang tama ng bala ay di na muling makatayo. Dama man ang matinding sakit ng kanyang tama ay pilit pa ring tumayo ang batang Julian buhat nais ihiganti ang napaslang na ama, hanggang sa lumapit sa kanya ang lalaking nakamaskarang may hawak na baril, kung saan kasabay ng malakas na pagkul

Ang bawat kasapi ng La Indio Independencia ay binibigyan ng mga palayaw o bansag bilang mga lihim na pangalan. Bilang isang tagong kapatiran, kinakailangan ito upang hindi sila matukoy ng pamahalaan at otoridad.Dumating ang tatlo pang kasapi ng La Indio Independencia, gaya ng walong nauna ay may kanya-kanya ring bitbit itong mga lampara. Ang lampara kasi ang sagisag ng buong kapatiran. Ito ay ang bagay na sumasagisag sa mga ilustrados, ang siyang mga kumakatawang kasapi ng kapatiran. At gaya ng mga lamparang ito, ang mga ilustrados ay may layuning magbibigay liwanag ng pag-asa sa lahat, bagkos sa liwanag naman talaga kinuha ang dagnay ng salitang ito.Ang dalawa sa tatlong dumating ay ang mga kilalang mangangalakal ng Sangrevida na sina Timoteo Alonzo, ang Butong Niyog at si Deodato Locsin, ang Kukong Agila. Kasama nila ang isa pang ginoo na di kilala ni Andracio at

Isang bagong araw para sa panibagong kinabukasan.Ito ang naging aniya sa sarili habang tinatanaw mula sa ventanilla ng kanyang cuarto ang maganda at papasikat pang araw sa malawak na kalangitan ng Sangrevida. Sumilaw at nadama niya doon ang dala nitong kakaibang init na muli niyang nadarama matapos ang nagdaang tatlong buwan. Ito ay ang kakaibang init na dulot ng nakakasilaw na mga silahis ng haring araw na tila ba maiuuring tulad ang init na ito sa mahigpit na yakap ng isang ina. Bagkos, ang lugar ng Sangrevida ay itinuri naman din niyang kanyang inang bayan kung saan minamahal niya at handa niyang ipagtatanggol laban sa anupaman.Gumising siya ng maaga. Di pa dumating ang araw ay namulat na siya. At nang makitang nagsimula nang lumiwanag ang paligid sa labas, dito ay bumangon siya sa kanyang cama at tinungo ang kalapit na di nakasarhang ventanilla na kanyang dinudungawan n