All Chapters of Never Not Love You: Chapter 161 - Chapter 170

Austin's Point of ViewSeryoso ang mukha ko habang naglalaro ng dart. Kailangan kong ituon ang atensiyon ko sa ibang bagay dahil baka mawalan ako ng kontrol at bigla na lang akong magalit ng wala sa oras.Patuloy lang ako sa paglalaro nang biglang may kumatok kaya napatigil ako sa paglalaro at nakatingin lamang doon."Pasok!" pagbibigay ko ng pahintulot sa taong na sa labas. Kaagad namang pumasok ang aking sekretarya na kung titingnang mabuti ay ang kanang kamay ko sa aking mga plano."Bakit ang tagal mo? Kanina pa kita pinapatawag dito." puna ko sa kaniya. Kanina ko pa kasi ito hinahanap upang magkaroon naman ako ng balita sa kung ano ang dapat na susunod naming plano pero ngayon ko lang siya nahagilap."Pasensya na po kayo kung medyo natagalan. Huwag po kayong mag-alala dahil maayos naman po lahat ng plano niyo." saad nito at tumango ako. Ibinaba ko ang hawak kong laruan at naupo sa sofa. Kaagad naman niyang kinuha ang baso at nilagyan ng alak at ibinigay sa akin."Sa tingin mo ba a

Allyson's Point of ViewNakatingin lang si Travis sa akin habang umiinom ako ng wine. Nanunuot sa lalamunan ko ang lasa ng strawberry wine."Hows's the wine?" nakangiting tanong ni Travis sa 'kin"Maayos na man. Wala naman akong masasabing masama." seryosong sagot ko sa kaniya. Gusto ko lang magbiro na hindi ko gusto upang makita ang reaksiyon niya.Awtomatikong kumunot ang kaniyang noo sa aking sinabi. Alam kasi niya na paborito ko ang wine na 'to kaya nagulat siya."Bakit? Gusto mo bang humingi ako ng bago?" sunod-sunod na tanong niya at akmang itataas na ang kamay upanh humingi ng bagong wine nang pinigilan ko siya sa pamamagitan ng pagtaas ng kamay."Huwag na. Wala naman akong problema sa wine." pigil ko sa kaniya pero hindi pa rin nawawala ang kunot sa kaniyang noo."This is supposed to be your rest day kaya dapat lang na maibigay ko ang wine na gusto mo. Tell me kung anong brand ang gusto mo." seryoso niyang saad sa akin at hindi naman maiwasan ang hindi mapangiti. Kahit kailan

Allyson's Point of ViewNapaiwas ako ng tingin sa sinabi ni Travis. Hindi ako sigurado kung nakikita ba niya na hindi pa ako gaano ka sigurado sa desisyon ko na nagbabakasakali siya na maiiba niya ang isip ko o hindi."Tumingin ka sa 'kin at sabihin mo ulit ang desisyon mo." seryosong utos niya at mararamdaman mo talaga ang awtoridad na ipinapakita niya.Sa nakikita ko ay hindi asawa ko ang kausap ko ngayon kung hindi ang CEO ng Soul Empire."Hindi ko basta-bastang mababago ang desisyon mo Ally kung talagang buo na ang loob mo sa plano mo. Now, look at me at sabihin mo sa 'kin ang sinabi mo kanina." muli niyang utos at napapikit ako sa inis sa aking sarili.Masyado lang namang madali ang utos niya, pero bakit hindi ko kayang gawin ito. Napakadali lang namang sabihin sa kaniya na pagod na ako at hindi ko na kayang gumawa pa ng bagong mga damit, pero bakit parang pakiramdam ko ay pagsisisihan ko ang gagawin ko kapag humarap ako kay Travis."I'n fully aware na asawa kita at mahal kita, p

Allyson's Point of ViewMas pinili ko na hindi sumagot sa sinabi ni Travis. Hindi sa wala akong maisagot sa kaniya, kung hindi dahil ay tama nga siya ng sinabi. Ngayon ko lang naisip na baka ay masyado ko lang pinapagod ang sarili ko kaya kahit anong gawin ko ay wala talaga akong maisip na ideya. Ngayon ko lang din naalala na halos isang buong linggo na rin akong nakaharap sa mga papel habang pinipilit ang sariling gumawa ng mga panibagong damit. Minsan nga ay napagsasabihan na ako ni Zia na baka raw mabaliw ako kapag hindi ako nagpahinga kahit sandali."Sa nakikita ko ngayon ay masyadong puno ang utak mo sa pag-aalala sa mga bagay na wala ka namang dapat ipag-alala." kalmadong saad ni Travis kaya napatingin ako sa kaniya."Masyado kang nag-aalala sa expectations ng ibang tao sa 'yo na minsan ay nakakalimutan mong magpahinga at sundin ang kung ano talaga ang gusto mo. Minsan kasi ay dapat mong isantabi ang ideya ng ibang tao lalo na't mas kilala mo ang sarili mo. Hindi naman mawawala

Allyson's Point of ViewParehong nawala sa isipan namin ni Zia ang matulog kagabi. Buong gabi kaming uminom ng kape kaya hanggang sa hindi na kami nakaramdam ng antok. Kada oras din naman ay may punapasok na guard sa opisina ko upang magbigay ng kape. Sa tingin ko ay inutusan din ni Travis ang mga guwardiya kaya palagi itong nakabantay sa amin."Sana lang talaga ay wala ng problemang dadating ngayong araw. Hindi na yata kakayanin ng katawan ko ang panibagong trabaho." saad ni Zia habang yakap-yakap ang isang maliit na unan. Alas singko na kasi kami natapos sa pagtatahi at sa pagpapaganda ng mga damit kaya ngayong alas sais lang kami nakapagpahinga ng maayos. Mamayang alas otso rin dadating ang mga empleyado at may mga kailangan pa kaming imonitor pagdating nila."Huwag na lang tayong mag-isip ng nga negatibong bagay dahil kahit utak ko ay pagod na rin sa pagt-trabaho." dagdag ko sa kaniyang sinabi at pagod siyang tiningnan.Sabay kaming napapikit ni Zia pero ramdam ko na hindi rin siy