All Chapters of Detrimental Bullets Of Love (Duology 02): Chapter 21 - Chapter 30

You can't deny the fact that everybody has a chance to make you stupid. Author's Pov:Matapos ang mainit na pag-uusap nina Shan at Yhurlo ay napag-isipan ng dalaga na lumayo-layo muna sa mga bagay na nagpapagulo ng kanyang isipan. Hindi alam ni Shan kung saan siya dinadala ng kanyang sarili pero napansin na lang niya na nakaparada na ang kanyang sasakyan sa tapat ng karagatan. Agad siyang bumaba tsaka tumayo sa tabi ng hood upang pagmasdan ang kagandahan ng karagatan. Tahimik, payapa at maaliwalas na paligid ang unang bumungad sa kanyang mga mata. Dahan-dahang naglakad si Shan patungo sa dalampasigan. Nagtama ang maputi at pinong mga buhangin sa kanyang suot na itim na ankle boots dahilan para minsanang maiwan ang ibang bakas ng puting buhangin sa suot niyang sapatos. Dumiretso si Shan sa paglalakad hanggang sa makarating siya sa tabing dagat kung saan mas lalong dumidipena sa kanyang mga mata ang malumanay at marahan na mga along hum

She's always there if someone needs her help. She's always on the way whenever you want someone to talk to. She's always ready to listen to your problems whenever you need a listener. She always sacrifice her happiness for the happiness of others. But who's there when she needs someone to lean on? Who's there to save her from drowning on her own thoughts? Who's there when she needs a friend? She's ready to sacrifice everything, but who's ready to sacrifice for her?Author's Pov: Haring araw na unti-unting lumulubog sa likod ng mga kahel at dilawan na mga ulap at kalangitan bagay na nagbibigay kulay sa malinaw at malawak na karagatan. Ang mga tubig na pumupuno sa buong dagat ay siyang naghahatid ng maliliit at malumanay na mga alon na humahampas sa dalampasigan kung saan matatagpuan ang maputi at pinong buhanginan. Ang mga mumunti at makukulay na mga isda ay siyang nagbibigay buhay sa payapang karagatan. Ang mga iba't-ibang klase ng mga ibong malayang nagliliparan

Memories will fade but not the feelings. Author's Pov:Naramdaman ng binata ang mas paghihigpit ng yakap ni Shan sa kanya dahilan para mapatingin si Jake sa uluhan ni Shan na ngayo'y nakabaon sa kanyang leeg. Dahan-dahan ngunit wala sa sarili namang iniyakap ni Jake ang kanyang mga braso palibot kay Shan tsaka sinimulang suklayan ang buhok nito gamit ang kanyang mga daliri.Sa buong buhay ng binata ay hindi niya naranasang yakapin siya ng kusa ni Shan kaya ganoon na lamang ang gulat niya nang yakapin siya ng dalaga. "Alisin mo sila sa harapan ko." Maya-maya'y mahina, ngunit mababahidan ng awtoridad na pag-utos ni Shan kasabay ang dahan-dahan na pagkakalas sa yakapan nilang dalawa ni Jake. Ang kanina'y nakabaon na ulo ni Shan sa leeg niya ngayon ay kaharap na ng binata at ang kanina'y mga brasong nakaakap sa binata ay ngayo'y wala na. Parang biglang nanghina at bumalik sa dati ang sigla ni Jake nang tanggalin ni Shan ang kanilang yakapa

The pain is not really on what you see, it's in what you feel. Shan's Pov: Libo-libong mga butuin at isang napakalaking buwan sa madilim na kalangitan ang nagbibigay liwanag sa buong planeta. Malamig ang simoy ng hangin at tahimik ang buong kapaligiran. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong maramdaman sa tuwing hinahalikan ng nakakabinging katahimikan ang buo kong pagkatao. Kakauwi pa lang namin mula sa usapan namin kanina sa hideout. Pagod na pagod na kaming lahat at ang gusto na lang ay magpahinga. Ipinarada ko ang aking sasakyan sa garahe tsaka mabilis na naglakad papuntang main door. Ang gusto ko nalang ay magpahinga matapos ng napakabigat na mga pangyayari kanina. Habang naglalakad ay sakto akong napahinto mismo sa harapan ng nakasiradong pintuan dahil sa isang mahihina ngunit mabibigat na hikbi na aking narinig. Mabilis na kumunot ang aking noo nang mas lumakas ang mga halinghing at hikbi ng kung sino kasunod ng pagsinghot.

Never trust someone easily because it can be the reason why you're breaking apart. Author's Pov:Panibagong araw na naman ang haharapin ni Shan. Hindi niya alam kung papaano muling simulan ang araw. Dapat na ba siyang maging masaya dahil sa wakas ay nayakap na niya muli at nakalambingan ang kanyang pamilya matapos ng matagal na panahon o dapat niya ba itong ikabahala dahil alam niyang sa oras na may taong napapalapit sa kanya ay nadadamay at nalalagay ang buhay nito sa gulong mayroon siya. Gayun pa man, hindi niya hahayaang madamay ang mga inosenteng taong nakapaligid sa kanya at pinapangakong gagawin ang lahat, h'wag lang maulit muli ang nangyari sa taong mahal niya. Kasalukuyang minamaneho ni Shan ang pulang sasakyan papunta sa isang mamahaling coffee shop. Kakatapos lang nilang mag-usap-usap ng kanyang mga kasamahan sa hideout ukol sa nangyari kahapon. Hindi pa rin nila nakikilala kung sino ang nasa likod ng dalawang letrang nakauk