Warning: SPGLie"Kendra, nasaan ka ba? Bigla ka na lang umalis ng hindi nagpapaalam!" singhal ko sa kaniya sa kabilang linya nang nakontak ko siya."Kyline..." her voice quivered. "Kumusta ka?"Napakunot ang aking noo dahil sa kakaibang tono ng kaniyang boses."Maayos na naman ako, ikaw? Nasaan ka ba at bakit biglaan ang alis mo?" sunod-sunod kong tanong. “Hindi ka man lang nagpaalam sa akin,” dugtong ko na bakas ang pagtatampo.Lihim akong napasinghap nang maramdaman ang kamay ni Kaleb na dahan-dahang pumulupot paikot sa aking baywang."Kyline, you know I treated you like a sister," ani kendra sa kabilang linya."Oo, alam ko..." napakagat labi ako nang naramdaman ang palad na gumagapang pahaplos pababa-taas sa aking likuran.Aksidente kong napindot ang loudspeaker ng phone ko nang dahan-dahan tinanggal ni Kaleb ang butones ng suot kong uniform ng restaurant.I tried to remove his hands but he kissed my nape and it made me gasp. Unti-unting nabubuhay ang init ng katawan ko dulot ng k

Confrontation"Kaleb!" I screamed in worry.Mabilis akong tumayo at patakbong lumapit sa kaniya. Agad ko siyang inalalayan sa braso ngunit mabilis siyang umatras."You're still awake?" kaswal niyang tanong.My brows furrowed and I ignored his question as I checked his arms with both having some dried blood."Bakit ka ba may d-dugo?" nag-aalala kong tanong.Napalitan ng labis na pangamba ang buong sistema ko nang nakitang may sugat siya sa kaniyang braso."Kaleb-""I'm fine, Kyline. Don't worry about it..." aniya kaya lalong nagsalubong ang aking kilay habang matamang nakatitig sa kaniya.Kalaunan, napairap ako sa kaniya at hinila na lamang siya patungo sa lababo."Hugasan natin, tapos gagamutin!" sikmat ko na medyo naiinis sa kaniyang tinuran.May sugat na nga siya lahat-lahat at nagdurugo tapos sasabihin niyang maayos lang siya!"Ayos lang ako, Mahal," aniya, nagusot ang aking kilay dahil sa endearment na kaniyang ginamit.Hindi naman kasi iyon ang tawag niya sa akin kaya nakakapagta

Promise"Class, dismiss!" imporma ng professor namin at diretso nang lumabas ng classroom.Tumayo na rin ako at nagligpit ng gamit nang may biglang kumalabit sa akin kaya bahagya akong napaigtad sa gulat.It's been two weeks since our class started. At ngayon lang talaga may pumansin sa akin kaya nagulat ako.Dahan-dahan kong nilingon ang taong kumalabit sa akin at tumambad sa harapan ko ang nakangiting mukha ng kaklase ko."Hi," he greeted.Napangiwi ako at bumati na lang din pabalik. " Hello."Napakamot siya ng batok at halatang nahihiya. Binalingan ko ang inaayos na bag at sinukbit iyon sa kaliwang balikat bago bumalik ang atensiyon sa kaniya."May kailangan ka?" tanong ko.Tinitigan ko siya mula ulo hanggang paa. Mas matangkad siya sa akin kaya napatingala pa ako ng konti.Bumalik ang tingin ko pataas sa kaniyang mukha ng wala akong nakitang ID niya kaya hindi ko rin alam kung anong pangalan niya. Hindi rin naman kasi ako nagmamasid sa loob ng room.Ngumisi siya at mabilis na umil

Tawag"Tired?" bulong niya."G-Grabe ka..." saad ko."I enjoy pleasuring you," he mumbled.Pinilit kong dumilat kahit na bigla akong inaantok. Sinamaan ko siya nang tingin na hindi mawala ang ang pagkamangka sa mga mata."Nasa lamesa 'yong pagkain pero ako ang pinapak mo," maktol ko.Muli lang siyang tumawa at sunod na akong binuhat."Well, that's your punishment for avoiding me for more than two weeks. Isn't it amazing?" he snickered."Ewan ko sa'yo... umalis ka na nga," sambit ko.Dinala niya ako sa kuwarto at diretsong hiniga sa kama. "Wait, I'll clean you first."Hindi na ako umimik pa at hinayaan siyang linisin ako. Pumikit ako at hindi matawaran ang sayang nararamdaman sa dibdib.P-Para kaming mag-asawa kung umakto.Naramdaman ko na lamang ang marahan niyang pagpunas sa hubad kong katawan kaya nagmulat ako."Umuwi ka na sa inyo. 'Di ba kailangan ka sa negosyo n'yo?" sabi ko.Saglit niya lang akong binalingan at nagpatuloy din sa ginagawa."Umuwi ka na, Kaleb. Maayos naman na tay

Missing"Ah! Ano ba Kaleb!" napasigaw ako sa inis dahil magpahanggang ngayon ay wala pa ring nagpaparamdam na Kaleb."Sabihin mo kung ayaw mo na! Hindi 'yong, hindi ka na lang nagpaparamdam bigla! Nakakainis ka!"Hindi ko maiwasan ang masaktan. Isang buwan. Isang buwan ng hindi nagpaparamdam si Kaleb. Hindi ko rin masiyadong nakikita si Yhael na pumupunta sa restaurant.Muli kong sinubukan silang tawagan pareho ngunit hindi ko pa rin makontak. Hindi ko na napigilan ang pamamasa ng mga mata dahil sa bigat ng pakiramdam.Nang makababa ako ng tricycle sa harap ng resto ay saglit akong gumilid. Tumingala ako at pinikit ang mga mata, makalipas ang ilang minuto nang nakarinig ng sunod-sunod na busina ay napadilat ako.Mahigpit kong hinawakan ang bag ko nang nilingon ang pinanggalingan ng busina at lumukso sa tuwa ang dibdib ko nang nakita ang sumulpot na sasakyan ni Sir Vincent.Nabuhayan ako ng loob makita siya upang magtanong tungkol kay Kaleb, ngunit nadismaya ako ng iba ang lumabas.Si