All Chapters of Hey you, be my father! : Chapter 31 - Chapter 40

“Done!” Masayang bigkas ko at kinuha ang natapos na draft para sa entry namin. I scanned it again at nodded in satisfaction before giving them the draft. “Ano sa tingin niyo?” Tanong ko sa kanila na maiging tinitigan ang sketch na nasa kamay ni Hannah. “N-not bad.” Nauutal na komento ni Hannah. “But the exterior accessories…” Namomroblemang sabi ni Alyn. I can say that with her level, paniguradong mahihirapan siya. But I can tell that she can do it, I can spot people with potential. Alam kong mahirap pero naniniwala akong makakaya niya. Her technique of attaching seems good, I bet she can do it! “I believe in your potential. You can do it, Alyn.” I said and tapped her shoulder. “Have you made this kind of gown in the past?” Tanong ko sa isa. Hindi ko rin yata natanong ang pangalan ng isang ‘to. Bakit pakiramdam ko wala yata akong paki sa grupo na ‘to? Anyway, it’s not my fault. Sino ba naman ang magkakaroon ng paki sa grupong ininsulto ka?

Binuksan ko ang pintuan ng room at tiningnan ang isang babae sa room na ininprovise ko, senyas na pwede na siyang lumabas ng room.“Pwede ka ng umalis sa room, ah sorry, sa building pala.” I uttered and sweetly smiled at her who’s shriveling like crazy. It’s not like I am that horrible of a person, so I don’t do any sort of physical violence that may hurt another person’s body. I am not a person who hurts a person’s body, it’s more thrilling to attack a person’s mentality. So let’s just say, what I did was just a LITTLE mental abuse.“Well? Ayaw mo yatang umalis? Hihintayin ko pa bang ipapakaladkad kita sa mga guards, hmm?” Tanong ko nang napagtantong hindi man lang siya gumalaw sa kinatatayuan niya.Tiningnan ko ang iba kong kateam na ang weird ng mga tingin kay Zia, ang iba naman ay parang natatawa pa yata. Si Hannah lang siguro ang may straight face at walang pakialam sa mga nangyayari. I

Umuwi ako ng apartment na sobrang pagod. Ang dami kasi naming ginawa pagkatapos ng fitting kanina. May maliit din na problema tungkol sa budget naming kasi nga ang kalahati ay nabili na nila doon sa gown na sinira ko. Bakit kasi hindi muna ako pinaalam sa gumagawa sila ng gown ng sila lang? Paano naman nila nalaman ang measurements ni Kristina, aber?! Sagot naman nila, hindi nila alam na may fitting pala na magaganap, kinunan lang nila ng base ang dating measurements ni Kristina noong nakaraang taon. How can they not know the fundamentals of making a gown? Alam naman nila na importante ang measurements kaya bakit gumawa sila ng gown gamit ang measurements ni Kristina last year? Kaya ayon, pinagmumura ko silang lahat. Wala silang nagawa kundi ang isauli ang nakuhang pera sa budget gamit ang sarili nilang mga pera. Buti naman dahil kung hindi, baka gawin ko rin sa kanila ang ginawa ko kay Zia. Binuksan ko ang pintuan at bumungad sa akin si Munde at Bulaklak na nanonood

Munde’s POV:“Yes!” Bigla kong sigaw nang nasiguro ko ng umalis na si Mommy. Napasayaw-sayaw pa ako sa saya pagkatapos ay pumasok na sa room ng may malaking ngiti na tagumpay. Hehehe, salamat naman at hindi pa ako nakatransfer!Pero sabi ni Mommy ay maghahanap pa raw siya ng paraan para matransfer ako. Sana hindi siya makahanap. Kailangan kong kausapin ulit si Dad mamaya tungkol kanina. Para sigurado na talagang hindi ako matatransfer!“Mundo!” Bumagsak ang ngiti ko nang marinig ko na naman ang sigaw na iyon.“Munde.” Pangongorek ko sa tawag nila sa akin. Ilang beses ko bang kailangan e-correct ang pangalan ko sa kanila? Para silang sirang plaka paulit-ulit na lang mundo, mundo! Sabing Munde eh!Hindi ko na lang sila pinansin at hinanap si Aira sa room at nakita ko naman siyang naka-upo mag-isa sa gilid. Hindi siya naglalaro ng kung ano-ano ‘di tulad ng iba ko pang mga classmates. Nakatingin lang siya

Adeloiza’s POV:   Hawak ko ang card na binigay ng Principal sa akin kanina habang naglalakad ako papasok sa building. Kung pwede lang ay tatawag na ako ngayon din para makausap ang taong iyon at nang maitransfer na si Munde. Pero sabi niya ay sa hapon lang tatawag kasi nga busy daw ang taong iyon sa umaga. Haysss! Irita kong binalik sa pouch ko ang card. Wala akong magawa, kung mamaya edi mamaya! Pumasok ako sa room at bumungad sa akin ang mga kateam ko na busy na nagchachat. Napatingin sila sa akin isa-isa nang napansin na nila ako. “Leader? Ba’t ang dilim ng mukha mo?” Tanong sa akin ni Hannah na binigyan lang ako ng nakaka-awang tingin. I rolled my eyes at her and put my bag on the chair. “Ano bang pinag-uusapan niyo? Ang bibigat ng ekspresyon niyo sa mukha.” Casual na tanong ko at binigyan sila ng tingin. Napatingin sila sa isa’t-isa at sumagot. “Leader, may rumors na kumakalat sa department natin.” Bulong sa akin ni S